Nasa gilid si Lena, lumunok ito at nagsabi, "Nicklaus, wala siyang malinaw na relasyon kay Clifford, at nagtrabaho siya sa ganoong uri ng lugar, ikaw..."Ibinuka ni Isabella ang kanyang mga labi sa buong proseso, nang walang sinasabi.Hindi niya sinabi, "Nicklaus, pakisuyong ilayo mo ako, at hayaan mo akong sumakay."Ang isang mapagmataas na tao tulad ni Nicklaus ay hindi kailanman magkukusa na iyuko ang kanyang ulo. Naiinis siyang humingi ng tulong sa kanya, kaya hindi na nito kailangang tumulong.Nag-walk out si Nicklaus nang mag-isa, at umalis din si Clark.Tinitigan ni Elena si Isabella na may pananabik, "Tingnan mo, pinaglaruan lang siya ni Nicklaus, sa tingin mo ba tinatrato ka niya bilang isang kayamanan, pwes nagkakamali ka."Marahang hinimas ni Isabella ang lugar kung saan siya natamaan. Wala siyang dalang payong, at buti na lang hindi malakas ang ulan, kaya natatakpan lamang ng mamasa-masa na ambon ang kanyang katawan."Sinaktan mo ako dito, kung nakarating sa tenga ni Cliff
Ngunit bago pa man umandar ang kanyang motorsiklo, hinawakan ni Nicklaus ang kanyang braso, at sumakay ang lalaki sa harapan at nasa likuran naman si Isabella.Sumakay sa kotse ang lalaki na matangkad ang katawan. Nang mag-react si Isabella, bumilis na ang takbo ng sasakyan. Mabilis na niyakap ni Isabella ang baywang ni Nicklaus.Ang motorsiklo ay hindi bumalik sa orihinal na ruta, ngunit nagmamadali sa kagubatan sa tabi nito.Tumingin si Clark. Ano ang nangyayari?Isang field battle?Malago ang kagubatan at umulan kaya ang mga dahon ay puno ng tubig-ulan.Ang kanilang mga balikat ay dumampi sa mga sanga at dahon, at ang mga patak ng ulan ay bumagsak, ang ilan ay bumagsak sa mukha ni Isabella, na ginawa siyang nanginginig sa lamig.Huminto ang sasakyan, at tumingin si Isabella sa paligid. Ito ay mamasa-masa, malamig, at madilim."Nicklaus, kailangan kong bumalik."Tinitigan ni Nicklaus ang motorsiklo sa ilalim niya, "Binili mo ba ito?""No, it belongs to my dad. It's been in the gara
Ang kanyang katawan ay tila may malalim na alaala kay Isabella. Nang makita niya ang mukha nito, naisip niya ang eksena ng pagtulog sa kanya, bawat frame, bawat larawan, malinaw. Para naman kay Isabella, ang kanyang mga salita ay hindi nagpaiyak sa kanya sa tuwa.Pakiramdam niya ay hindi na ito kailangan. "Nicklaus, please lang. Hayaan mo na ako. Hayaan mong panatilihin na hindi tayo magkakilala."Ang pagkawala ng kontrol ni Nicklaus ay nagkaroon ng matinding kaibahan sa pagiging mahinahon ni Isabella.Dati, mga babae lang ang nakakakita kay Nicklaus Mercandejas. Ngunit ngayon ang kanyang hindi mapigil na pagnanasa ay tila walang halaga laban sa kawalang-interes ni Isabella."Gusto mo bang mapanatili ito?""I have to save my dignity too. I'm not a cat or a dog. Hindi ako ganung babae na kung papaalisin ay gagapang ako papunta sa iyo at magmakaawa."Hinaplos ni Nicklaus ang baywang ni Isabella gamit ang kanyang palad, "Hindi kita hiniling na gumapang pabalik, hiniling kong bumalik ka
Habang nasa daan, walang nagsasalita sa kanilang dalawa. Inakala ni Isabella na hindi umaandar ang sasakyan, tumingin siya sa bintana, ngunit mabilis na dumaan ang tanawin, at ang gabi ay napakadilim.Pagdating sa himpilan ng pulisya, basang-basa ng ulan ang bakuran sa bakuran.Nakita ni Officer Valderama ang pigura ni Isabella at mabilis na lumabas."Isabella."Siya ang namamahala sa kaso ng nawawalang ama nito hanggang ngayon, at ngayong may resulta na, hindi niya alam kung paano ito haharapin."Opisyal Valderama, nasaan ang aking ama?"Alam ng lahat na walang magandang resulta.Pumasok si Officer Valderam ng dalawang hakbang sa loob at narinig niya si Isabella na nagkukunwaring relax at sinabing, "Talaga, hindi ka direktang umuwi pagkatapos nang pinuntahan mo?"Napatingin si Nicklaus sa kanya. Siya ay hindi isang taong mahilig tumakas, ngunit sa sandaling ito, ang kanyang takot ay nahayag sa kanyang mukha.Tumigil si Officer Valderama, "Isabella, bakit hindi mo hilingin sa iyong in
Sa loob ng komunidad, may mga kapitbahay na nanonood, at lahat ay matandang kakilala. May mga tumabi at nagpunas ng luha, "Nakakaawa, iniwan na sila ng kanilang ama.""Si Mr. Fuentabella ay napakabuting tao, paano mangyayari ang ganoong bagay sa kanya?"Ang mga mata ni Isabella ay namamaga at masakit, at ang kanyang buong mukha ay mukhang namamaga. Umuulan sa labas, at hawak niya ang litrato sa magkabilang kamay nang walang payong.Itinaas ni Isabella ang kanyang ulo at hinayaang bumagsak ang malamig na ulan sa kanyang mukha. Ang kanyang mga paa ay tila nakatapak sa alapa-ap, at ang kanyang buong katawan ay umindayog, na parang anumang oras ay babagsak."Sobrang buhay--"Isang boses ang biglang bumasag sa karamihan. Huminto si Isabella at nakita ang ilang kakaibang lalaki na nakatayo sa kanyang harapan."I'm so touched, is this in time for the funeral?" Dire-diretsong naglakad ang lalaki patungo kay Isabella, pumunta sa harapan niya, yumuko at tiningnan ang larawan."Masasabi mo sa is
Lalo na umaasa si Isabella na mabilis na lilipas ang araw na ito. Kung kaya niyang magtago ay ginawa na niya. O maaari siyang magkaroon ng magandang pagtulog, pag lahat ay tapos na. Ngunit hindi niya magawa.Hinihikayat ng mga kamag-anak si Violita, "Hindi kaya ng iyong katawan ang ganito. Para sa kapakanan ng dalawang bata, kailangan mong kumapit."Unti-unting gumagalaw ang mga gulong, at bumagsak ang mga luha ni Isabella sa frame ng salamin. Hindi niya nakayanan, kaya pinunasan niya ito gamit ang kanyang manggas.Umulan buong araw sa Iligan City, at hindi huminto hanggang gabi.Umalis ang lahat ng mga kamag-anak, at ang larawan ay inilagay sa mahabang mesa sa bahay.Bumagsak si Violita at nahiga sa kama nang hindi kumakain o umiinom.Hindi na makatagal si Sheen. Pagkatapos uminom ng gamot, nilagnat siya at inaantok.Si Isabella ay abala sa loob at labas ng dalawang silid. Ang alam lang niya ay maaaring mahulog ang sinuman, ngunit hindi niya magawa.Kailangan niyang hawakan ang kany
"Nasaan si Maya?" tanong ni Nicklaus.Nakita nito si Isabella na nakatayo sa labas ng isang kwarto. Itinuro ni Isabella ang ward at sinabing."Okay na siya. Ligtas na siya."Hindi man lang kumatok si Nicklaus sa pinto, ngunit itinulak niya ito para makapasok. Tumingin siya sa taong nakatayo doon na hindi gumagalaw at sinabing, "Pumasok ka rin."Pumasok si Isabella. Si Mays ay naka-IV drip. Nang makitang namumula ang mukha ni Nicklaus, napaungol ito."Hindi pa siya patay?" Sa sandaling sinabi ito ni Nicklaus, nagmamadaling tumingin si Isabella kay Maya."I can't die. Tsaka kung mamamatay talaga ako, paano kita makikita?"Gusto ni Maya na gumalaw nang hindi mapakali, ngunit nang igalaw niya ang kanyang katawan, pinunit niya ang sugat, "hiss-" "Naisip ni Maya ang kutsilyong mayroon siya ngayon, at sa sobrang galit niya ay nangangati ang kanyang mga ngipin, "Bilisan mo at hulihin ang babaeng iyon, para makaganti ako sa kanya. Humanda ang babaeng iyon sa akin."Hindi huminto si Isabella
Mula sa kanyang sinabi, naisip ni Nicklaus na siya ay magiging hindi makatwiran. Wala siyang lakas para makipaglaro sa kanya ng taguan. "You can't break up even if you want to. You have to maintain this relationship." Kinuha ni Isabella ang napkin sa mesa, inilatag ito at inilagay sa kanyang mga hita. "Nicklaus, I actually want to ask you, what is our relationship, boyfriend and girlfriend? Imposible, I'm not worth it. Lover? Kung manliligaw ka sa akin, ayoko, wag mo ng ituloy." Ang saloobin ni Isabella ay hindi malabo. Sa orihinal, siya at si Nicklaus ay mahigpit na magkasalubong, na isang gulo. Ang mga salita ni Nicklaus noong araw na iyon ay parang isang matalas na kutsilyo. Kung tutuusin, mas mabuting tapusin na lang ito ng ganito. Naglabas ng sigarilyo si Nicklaus at hinawakan ito sa pagitan ng dalawang daliri. Sa kanyang mga salita, mayroong isang ganap na hindi nakokontrol na saloobin. "Ayaw mo... ituloy?" "Oo." Malamig siyang nagsalita, at hindi mabigat ang b
"Hindi talaga kasya iyan sa ating dalawa." May nasabi ba siyang mali?Nag-aantay si Nicklaus sa pinto, at si Tita Melly ay bumalik na may dalawang malaking plato.Kinuha iyon ni Nicklaus at nagsalita, "Salamat.""Walang anuman iyon, magkapitbahay tayo, kumain na kayo."Umupo si Isabella sa may dining table na may pagkain sa harapan nila. Hindi na kailangang ipakita ni Nicklaus ang kanyang mahihirap na kasanayan sa pagluluto.Ngunit ngayon ang lahat ay tila sumasalungat sa kanya. Sa kalagitnaan ng hapunan, nawalan ng kuryente. Ibinaba ni Nicklaus ang kanyang kutsara at tumingin sa labas ng bintana. May kuryente ang mga bahay ng ibang tao."Sino na naman ang nasaktan mo ngayon?"Kalmado lang si Isabella, puno ng pagkain ang bibig nito."Nakalimutan kong bayaran ang kuryente.""Bayaran mo na.""Sarado na ang business hall, at hindi naman kami magbabayad online."Umupo si Nicklaus sa madilim na sala, at hindi man lang makita ng malinaw ang mukha ng taong nasa tapat niya."Ano ang dapat ko
"Okay lang ako, wag kang mag-alala."Tumunog ang phone ni Isabella, at naglakad ito upang sagutin."Hello."Ang boses iyon ng delivery man na galing sa labas."Hello, ang iyong takeaway ay dumating na, puntahan mo ako sa labas at kunin ito.""Okay, pakilagay na lang sa pintuan namin, salamat."Ang delivery man at magde-deliver pa sa susunod na order at nagmamadali ito."Bumaba ka na at kunin ito, pakibilisan."Nakapajama pa rin si Isabella, at kailangan niyang maghanap ng coat upang isuot."Hindi ba dapat ay ang takeaway delivery at ihahatid dito sa itaas?"Ang attitude ng lalaki at sorbang sama, at hindu niya alam kung nag sa-sufferd ba ito."Ang bahay mo ay wala sa second floor, kaya bilisan mo.""Okay."Narinit iyon ni Nicklaus ay tumalikod. "Antayin mo na lang ako dito sa bahay, ako na ang kukuha."Naglakad ito papunta sa ibaba ng mabilis at nakarating na sa first floor. Nakita nito ang delivery man na nakasuot ng raincoat at nakaupo sa sasakyan. Hindi man lang ito humakbang papun
Pagkatapos sabihin iyon ng nurse, ang hangin sa kuridor at tila huminto, at hindi man lang ito naglakas loob na tumingin sa mga mata ni Nicklaus."Ano pa ang tinanong niya?""Hind... wala na."Bumalik si Nicklaus sa ward at nakita si Isabella na nakaupo sa kama, nakabaluktot ang mga binti nito na malapit sa dibdib nito, nakahawak ito ng libro sa kamay nito at binabasa ito.Ang cover ay itim lahat na may cover na pula gaya ng patak ng dugo. Ito ay isang crime novel. Naglakad si Nicklaus at kinuha iyon, itinapon iyon sa bedside table. Tinignan niya ang libro at ang title ng libro ay: How To kill The Person Next To You."Halos mamaluktot ang kilay ni Nicklaus, at si Isabella ay nagprotesta na hindi masaya."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Hindi maganda na magbasa ka ng ganyang klaseng libro." "Alam mo sobrang ingay mo."Humiga si Isabella, bored, at ang kanyang boses ay mahina, pero walang anumang ingay mula sa loob ng ward."Ano itong sinasabi mo sa nurse ngayon lang?""Naaalala
Tumayo si Nicklaus at may tinawagan sa harapan mismo ni Isabella. Ang isang million ay dumating agad, at tinignan nito at nakatanggap siya ng isang mensahe."Mayroon bang makakain d'yan?" Isa-isang inayos ni Isabella ang lahat. Matapos makuha ang pera, sisimulan niyang alagaang mabuti ang kanyang katawan.Sumagot si Nicklaus ng Oo, at mayroong saya sa boses nito."Ano ang gusto mong kainin?""Simpleng pagkain lang."Masyadong pihikan siya sa pagkain, kaya ang kanyang katawan ay mahina, at nakakaramdam din siya ng hilo sa lahat ng oras. Umalis si Isabella sa kama upang manghilamos, at nasa kanyang tabi si Nicklaus habang siya ay kumakain ng almusal.Nakaramdam siya ng pagkahilo at pagsusuka pagkatapos niyang kumain. Kumuha si Nicklaus ng tissue para punasan ang kanyang bibig at mukhang nag-aalala."Gusto mo pa bang kumain?""Hindi na, bilhan mo na lang ako ng oranges, gatas, mani, o kahit ano na pwede sa aking katawan."Nag marinig iyon ni Nicklaus ay sobrang saya nito, sa pag-aakalan
Nakatulog si Isabella, at nagising ito dahil sa isang ingay. Nakinig siyang mabuti gamit ang kanyang tainga at narinig ang isang ingay mula sa banyo.Isinuka ni Nicklaus ang lahat ng nasa tiyan niya. Sumuray-suray ito sa pinto. Binuksan ni Isabella ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya na nakatayo doon. Hindi ito lumapit sa kanya, bagkus humiga ito sa may sofa.Tumalikod siya at nagpatuloy sa pagtulog. Pero sa pagkakataong ito gising na gising siya at hindi makatulog.Kibukasan.May isang boses na galing sa labas. Hindi masyasong nakatulog si Isabella at masakit ang kanyang ulo. Nang buksan niya ang kanyang mga mata, nakita niya ang isang tao na pumasok galing sa labas. Ito ay magandang babae. Agad niyang nakilala ang mukha nito."Congratulations, buntis ka nga talaga." Tinignan siya ng babae galing taas patungong ibaba.Umupo si Isabella sa kama, pero hindi nito nakikita si Nicklaus, "Nasaan siya?""Bakit? Gusto mo ba na nasa tabi mo siya palagi? Napatingin ang mga mata ni Reb
Pagkatapos tumama ni Isabella, para bang hindi pa iyon tama, kaya humakbang siya ng dalawang beses paatras, at nang nagmamadalin siyang sumulong, nabangga siya sa braso ni Nicklaus."Gusto mo bang mamatay? Gusto mo bang mamatay?"Ang braso ni Nicklaus ay nakapulupot sa kanyang balikat at leeg, at ang galit nito ay nakasulat sa kanyang buong mukha.Yumuko ng kaunti si Isabella, at ang mukha nito ay naging mapulta kaysa noong una. Pagkakita na hindi ito makatayo ng maayos, kinakabanhan si Nicklaus."Anong nangyayari? Masakit ba ang tiyan mo?""Hindi."Tumaas ni Isabella ang kanyang braso upang maharangan niya ang dalawa."Ang tiyan ko lang ay medyo masakit."Gusto na niyang bumalik agad, pero pagkatapos ng ilang hakbang paalis, sumandal siya sa isang upaan, pagkatapos ay rumagasa ang sakit.Nang makita siya ni Nicklaus agad niya itong binuhat. Hindi niya pinansin ang pagpupumiglas ni Xu Yanqing at naglakad palabas na may lalim na isang paa at mababaw ang isang paa.Pagkatapos niyang mai
Nakatitig sa kanya si Carlos Brit na may kasamang ngiti."Kaunting alak lang iyan, ano ba ang problema dyan? Gusto niyang uminom. Hayaan mo na lang siya.""Hindi siya pwedeng uminom. Hindi iyang maganda para sa kanyang tiyan."Hindi kumain si Nicklaus kahit kaunti lang, at uminom na ito ng ikalawang wine galing kay Isabella." Sobrang lapit nito kay Isabella, kaya naging uncomfortable ang babae sa kanyang ginawa.Nakita ni Carlos Brit ang pag-aatubili ng mukha ni Isabella."Parang may di kayo pag-iintidihan."Tinignan ni Isabella ang lalaki sa kanyang tabi at tinanong niya ito na may lamig sa kanyang boses, "Parang gusto mong sa iyo na ang lahat. Di inumin mo."Kinuha nito ang bote at nilagyan ang dalawang baso na walang laman."Inumin mo na. Nakakahiya naman sa iyo."Ang expression ni Isabella ay tila iba. Kahit na uminom ito hanggang sa kamatayan nito. Titignan niya ito na hindi kumukurap."Kung hindi ka iinom, ako na lang ang iinom," sabi ni Isabella, bago nito kinuha ang baso ng
Gusto ni Nicklaus na makasama siya sa isang hapunan, dahil pumayat ito ngayon, pero tumutol si Isabella.Inihatid niya ito sa kanila, pero bago ito bumaba sa kanyang sasakyan, si Nicklaus ay may gustong sasabihin sa babae."Isabella..."Nabuksan na ni Isabella ang pinto ng sasakyan.Nakauwi siya sa kanilanh bahay, pero ang kanyang ina ay hindi lumabas. Nakaupo ito sa kanilang sala, isa sa kanilang sofa.Ang larawan ni Sheen ay nakaprinted. Iyon ang pinili si Isabella, ang larawan ay kuha ng minsan ay nagpunta at naglaro sila sa isang parke. Ang ngiti ng kanyang kapatid ay sobrang banayad, dalisay, at simple lang.Ang larawan nito at nakalagay kung saan nakalagay ang larawan ng kanilang ama, upang may kasama ito."Mama, ipagluluto kita.""Ako na, ano ba anga gusto mong kainin?"Naglakad si Isabella papunta sa kusina at binuksan ang refrigerator. Wala ng laman iyon, kundi mga iilang itlog na lang."Mama, lalabas lang ako. Bibili lang ako ng karne at gagawa din ako ng tinolang isda."Ala
Natigilan si Isabella saglit, pagkatapos ay kinagat siya ng mas malakas. Gusto niyang punitin ang isang piraso ng laman nito, at maging ang dulo ng kanyang ilong ay kumunot. Nagmamadali si Nicklaus ngayon lang, at ang pagtaas-baba ng kanyang paghinga ay nahulog sa tenga ni Isabella, medyo magulo.Sa corridor, nakita siya ni Carlito na nakahawak sa mga balikat ni Nicklaus, na halos hindi nakalapat ang kanyang mga paa sa lupa."Bitiwan mo ako, sinabi ko sa iyo na bitawan mo ako!"Ngunit ang dagundong tinig ni Isabella ay tila hindi umubra. At hinarangan ang kanyang paningin, "Kung gusto mong makita, sumunod ka lang sa akin.""Hindi, hindi, hindi, may kailangan akong gawin..."Tumayo roon si Nicklaus, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataong umalis."Let's go." Ang ospital ay medyo malapit sa Villa Catalina, at si Isabella ay dinala doon. Pagkapasok sa pinto, binuhat siya ni Nicklaus sa sofa at pinaupo siya rito at huwag gumalaw. Tumalikod siya at kumuha ng tsinelas para magpalit n