Mas lalong sumeryoso ang mukha ni Mr. Joaquin nang tanungin niya ang kasambahay, "Nasaan si Hugo?" "Sir, hindi po makontak ang iyong anak." Sagot ni Butler Arthur. Napailing si Mr. Joaquin. "Wala talagang respeto ang lalaking ‘yun. Wala ng ibang gumawa khng hindi tumakas." Sa sandaling iyon, isang itim na kotse ang huminto sa harapan ng mansyon. Mula rito, lumabas ang isang matangkad na lalaking may malamig na ekspresyon, at matikas ang kanyang paglalakad na nakakapukaw pansin sa sinumang babae ang makakakita. Maingat niyang isinara ang pinto ng sasakyan at pumasok sa loob ng lumang bahay. Nang makita siya ni ni Joaquin mas lalong hindi maipinta ang mukha nito, hindi pa man ito nakakapagsalita ay biglang tumayo si Jenny at may mapanuksong ngiti na naglaro sa kanyang mga labi. "Tingnan mo nga naman," aniya. "Magkasama kayo ni Vanessa kagabi, pero hindi kayo sabay na dumating ngayong umaga. Ano ba ang iniiwasan niyong dalawa? Natatakot ka bang malaman ang ginawa niyo?"
Pagkatapos magpalit ng damit, bumaba si Hillary at tahimik na sumunod kay Hugo patungo sa altar ng pamilya. Sa kabila ng tensyon sa pagitan nilang dalawa, pinili niyang magpakita ng respeto sa yumaong ina ng kanyang asawa. Nagsindi siya ng insenso, pinapanood ang mabagal na pagtaas ng usok sa hangin. Habang tahimik siyang nakatayo, iniisip niya kung anong klaseng buhay ang naghihintay sa kanya matapos ang sapilitang kasal. Alam niyang hindi magiging madali ang lahat. Si Hugo ay isang lalaking hindi lamang malamig kundi puno rin ng galit—hindi lang sa kanya kundi sa mundo. Hindi niya alam kung paano ito mapapakibagayan, lalo pa't mukhang hindi interesado ang lalaki na ayusin ang kanilang relasyon. Pagbalik niya sa loob ng mansion, hindi siya mapakali. Isang ideya ang biglang pumasok sa kanyang isip. Kinuha niya ang telepono at tinawagan si Hugo. “Pwede ba tayong mag-usap?” diretsong tanong niya nang sagutin ng lalaki ang tawag. "Pinapunta ka na ba agad ng tatay mo sa akin?" may
Bago pa man maunawaan ni Hugo kung ano ang binabalak ng pamilya Bermudez, biglang tumunog ang kanyang telepono. Sa una, hindi niya alam kung kanino ang numerong tumatawag, pero nang marinig niya ang boses sa kabilang linya, agad siyang napailing. "HOY SUPLADO!" masayang bati ng nasa kabilang linya. Napapikit si Hugo, pinipigilan ang pagtibok ng kanyang sentido dahil sa inis. "Hillary????" "Walang hiya ka, gusto kang makausap ng tatay mot apos inignore mo lang?! Ako tuloy napag-utusan. HMP! Sinabi niyang umuwi ka raw dahil may mahalaga siyang sasabihin sayo. NOW NA!" Simula nang lumabas ang totoong kulay ng pamilyang ito, wala nang silbi ang pagpapanggap. Alam din ni Hillary kung gaano kasarkastiko magsalita si Hugo. Kaya, kung haharap siya sa isang matalim na dila, kailangang mas matalas ang kanya. Kaya naman binigyan niya ito ng palayaw—"MR. SUPLADO." Sa tono ng lalaki, halatang hindi nito nagustuhan ang bagong bansag niya rito. Napakuyom ang kamao ni Hugo habang hawak an
Hindi alam ni Joaquin kung ano ang sinabi ni Hugo sa kabilang linya, pero bigla siyang naningkit ang mga mata at lumalim ang kunot sa kanyang noo. "HugO, tandaan mo, matanda na ako pero mas matalas pa rin ang isip ko kaysa sa’yo. Bibigyan lang kita ng tatlumpung minuto para humarap sa akin. Kung hindi, mas lalo kang magkakaproblema." At bago pa makasagot si Hugo, galit na ibinaba ni Joaquin ang telepono. Pagkatapos noon, itinuon niya ang tingin kay Hillary na mukhang inosente ngunit may halong kapilyuhan sa mga mata. "Hillary, maghintay ka lang, pababalikin ko ‘yang asawa mo para humingi ng tawad sa’yo." Napakamot sa ulo si Hillary at napailing. "Huwag na po, Dad. Hindi na po kailangan." Sa totoo lang, siya naman talaga ang nang-asar sa una.”Pero makalipas lang ang ilang minuto, bumukas ang pintuan ng mansyon. Nang pumasok si Hugo, agad niyang napansin ang maliit na asawang nakatayo sa likod ni Joaquin, mistulang isang batang nagtatago sa likod ng ama nito para hindi mapagali
"Ano ang ginawa mo para magalit ang matanda?" "Hindi pa nga kita natatanong. Ano ba ang sinabi mo sa ama mo tungkol sa akin kaya ka niya pinapunta rito para humingi ng tawad?" Hindi makatingin nang diretso si Hillary kay Hugo. Mahigpit ang pagkakapit niya sa pulso nito, ramdam ang tensyon sa kanilang pagitan. Pareho silang hindi komportable sa sitwasyong iyon. Dahil wala silang makuhang malinaw na sagot sa isa't isa, si Hillary na ang naunang nagsalita. "Kung ganoon, pumayag ka na sa dalawang hiling ko kaninang umaga. Simula ngayon, hindi na kita tatawaging suplado o asungot. Hindi na rin tayo makikialam sa isa’t isa. Ikaw sa daan mo, ako sa daan ko. Ayos ba?" Tahimik lang si Hugo, hindi sumagot. Upang patunayan ang kanyang sinseridad, inalis ni Hillary ang kamay niya mula sa pulso ng lalaki. "Ayan, hindi na kita pinipisil. Kapag binitiwan mo rin ako, ibig sabihin pumayag ka na." Pinagmasdan siya ni Hugo nang may pagdududa. Napangisi ito. "Matalino ka rin pala." Alam n
Sa tabi ng sasakyan, kitang-kita ni Hillary ang kanyang mga magulang na nakatayo sa ilalim ng sikat ng araw, tila nag-aabang sa kanilang pagdating. Mabilis niyang nilinis ang kanyang lalamunan, naglagay ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi, at ang kanyang mga mata ay kumurap ng tila dalawang gasuklay."Mama, Papa, nandito na kami ni Hugo!" masigla niyang bati.Habang kinuha ni Hugo ang mga regalong nakalagay sa trunk, nasulyapan niya ang ekspresyon sa mukha ng dalaga. Sa sandaling iyon, natigilan siya. Hindi niya inakala na maaaring gayahin ng isang tao ang isang ngiti nang ganoon katapat at kasaya. Napakatamis, napakainit ng dating—tila likas na sa kanya ang pagiging masayahin.Sa buong buhay ni Hugo, bihira siyang makakita ng tunay na ngiti mula sa kanyang pamilya. Para sa kanya, isang malaking karangyaan ang makadama ng sinseridad sa isang tahanan. Ngunit para kay Hillary, tila likas na sa kanya ang pagpapakita nito.Mabilis na tumakbo si Hillary papunta sa kanyang ina at niyaka
Habang papalapit si Harold sa kanyang pagsasalita, biglang sumingit si Hillary. “Pa, Hugo, halika na’t kumain tayo,” tawag niya nang masigla.Pagkatapos ng hapunan, hinayaan ni Hugo si Hillary na magtagal kasama ang kanyang mga magulang. Alam niyang bihira itong makauwi sa kanila. Sa hapon, dumating ang oras ng kanilang pag-alis.Sa loob ng sasakyan, nakaupo si Hillary sa passenger seat, nakasandal sa bintana habang pinagmamasdan ang papalayo nilang tahanan. Sa rearview mirror, kita pa niya sina Lucille at Harold na nakatayo sa may pintuan, nakangiti ngunit may lungkot sa mga mata.Habang palayo sila, naramdaman niyang parang may bumigat sa kanyang dibdib. Pinilit niyang pigilan ang luha ngunit hindi niya naiwasang punasan ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay.Napansin ito ni Hugo. Hindi siya nagsalita, sa halip, bahagya niyang binilisan ang patakbo ng sasakyan. Nang hindi na matanaw ni Hillary ang kanilang bahay, marahan niyang isinara ang bintana at tahimik na huminga na
Samantala, si Vanessa, na tahimik lang sa gilid, ay hindi nakalagpas sa kanyang paningin ang ekspresyon sa mukha ni Hugo. Kitang-kita niya kung paano punong-puno ng atensyon si Hugo sa isang babaeng hindi siya. Hindi niya maintindihan kung paano, pero ramdam niyang may kung anong pumipiga sa kanyang puso. Matagal na niyang gustong makuha ang buong atensyon ng binatang ito. Matagal na niyang inaasam na isang araw, tanging siya lang ang babalingan nito ng tingin. Pero ngayon, isang iglap lang, nakita niya kung paano nag-iba ang mundo ni Hugo nang dumaan si Hillary. Parang siya pa ang nagmukhang estranghero sa harapan ng lalaking pinapangarap niya nang kaytagal. Hindi niya napigilan ang sarili. Mahigpit niyang hinawakan ang gilid ng kanyang damit, pakiramdam niya ay bumibigat ang kanyang dibdib sa matinding selos. Gigil na gigil siya. Bakit ganoon ang tingin ni Hugo kay Hillary? Dapat siya lang ang nakakakuha ng ganoong atensyon. Hindi siya papayag. Nagmamadali siyang lumapit at
Maagang-maaga pa lang ay nakasuot na ng sportswear sina Jackson at Hugo habang tumatakbo sa oval sa loob ng kanilang bakuran."Alis ako ng ilang araw. Ikaw na muna ang bahala sa mga gawain sa paaralan. Kapag sumibat ka pa ulit, pagbalik mo, babaliin ko mga binti mo." Pananakot ni Hugo.Napalunok ng laway si Jackson na agad nangako, “Promise!”Muling nagsalita si Hugo, "I -report mo rin sa akin araw-araw kung anong ginagawa ni Hillary.""Ayoko. Gusto mo pa akong maging espiya sa tabi niya."Pagkasabi pa lang nito, tinapik agad ni Hugo ang likod ng ulo ng pamangkin niya."Sinasabi ko sa'yo, bantayan mo siya!"Napangiwi si Jackson habang hawak ang batok niya, "Hindi na kailangan bantayan ng asawa mo. Mas okay pa ngang siya ang magbantay sa akin.""Wala ka talagang silbi.” Panunukso ni Hugo.Makalipas ang ilang ikot, umuwi na silang dalawa.Nagising si Hillary at naka-pajama pang hinanap ang asawa niya sa buong bahay."Nasaan ang asawa ko?"Sumagot ang kasambahay, "Nasa likod mo po."Pagha
Tinakpan ng makakapal na ulap ang luha ng buwan. Tahimik na nag-upo ang mag-aama sa loob ng mahabang oras bago sila naghiwa-hiwalay.Pagbalik ni Hugo sa kwarto, nakita niya ang kanyang pusa na nakahiga sa kama—mainit tulad ng araw, at muli siyang nakaramdam ng pagiging konektado. Ang pamilya na nabuo niya kasama si Hillary ang siyang nagbibigay sa kanya ng pakiramdam ng saya at kapanatagan.Bumalik siya sa kanyang pwesto, marahang inangat ang ulo ng babae, at inakbayan ito. Masyado na itong antok at hindi na namalayang muli siyang hinalikan nito.Sa panaginip niya, ibinuka niya ang kanyang bibig at kinagat ang labi ng asawa niya."Mm, ang sarap~" Biglang ungol ni Hillary.Nagitla si Hugo at bahagyang natawa. "Ano na namang pagkain ang napanaginipan mo?"Sa panaginip ni Hillary, tinawag niya ang asawa, "Asawa ko... hmm, ang sarap mo.."Muling natawa si Hugo at mahina niyang sinabi, "Ibig sabihin, napanaginipan mong kinakain mo ang asawa mo."Napailing si Hugo na hinalikan ng pisnge nito
Kumatok si Hugo sa pinto. "Dad, labas ka muna sandali."Masama ang timpla ni Mr. Joaquin at sumagot, "Tulog pa ako.""Bibigyan kita ng limang minuto, pumunta ka sa opisina ko." Pagkasabi nito, umalis na si Hugo.Napamura si Mr. Joaquin, “Panira naman ‘to si Hugo."Pero, makalipas ang limang minuto, nagtungo rin siya sa opisina ng kanyang bunsong anak na may masamang mukha. "Ano bang problema?"Nasa loob din si Harry, nakaupo sa opisina ng kapatid niya.Isinara ni Hugo ang pinto, umupo siya sa gilid at seryosong sinabi sa kanyang ama at kuya, "Nakita ko yata si Amelia."Pagkasabi ni Hugo, napansin ni Mr. Joaquin ang bigat ng sinabi ng anak, kaya pala pinatawag sila sa opisina.Nang marinig ang sensitibong pangalan, agad na nanlamig ang paligid. Hindi agad nakapagsalita si Mr. Joaquin. Nakaramdam siya ng isang matinding kaba na hindi niya maipaliwanag kung takot ba ito o tuwa.Tinanong siya ni Harry, "Sigurado ka bang hindi ka lang namalik-mata? Labinlimang taon na ang lumipas, baka hind
Ang mga reklamo ni Hillary ay nauwi sa mga impit na ungol.Wala nang matakbuhan ang kanyang dila sa bibig, at dahil sa halik ay nawalan siya ng ulirat, hindi na niya napansin na may dalawang malalaking kamay na dahan-dahang pumapasok sa kanyang bewang.Hanggang sa dahan-dahang umakyat ang mga kamay na iyon.Napakislot si Hillary at mabilis na itinulak ang kamay ng kanyang asawa mula sa kanyang katawan. “Mmm, mahal, ikaw talaga.”Lasing na lasing si Hugo sa halik kaya halos ipadapa niya ang kanyang misis sa mesa at tuksuhin ito sa ilalim niya. Isang halik lang, muntik nang mauwi sa kung ano pa.Pagbalik nila sa kwarto, dumiretso si Hugo sa banyo para maligo. Samantalang si Hillary ay gumulong sa kama at tinakpan ang sarili ng kumot.Napapikit si Hugo habang tumatagaktak ang tubig sa kanyang mukha. Noong binata pa siya, wala siyang interes sa ganoong bagay. Pero ngayon na may asawa na siya, nag-iba na ang takbo ng kanyang utak. Dati, ayaw niya ng laman. Ngayon, gustong-gusto niya.Parang
"Hillary, huwag ka nang pupunta sa lugar kung saan kayo nagpunta kahapon."Kagat-labing hindi sumagot si Hillary.Sabi ni Hugo, "Pagkatapos ng klase, manatili ka na lang sa bahay at maghintay sa akin na umuwi.”Tahimik lang si Hillary.Ang dali lang para sa asawa niyang sabihin na manatili siya sa bahay eh lakwatsera siyang babae. Kahit saan-saan nalang din siya napapadpad at naglilibot sa mga hindi alam na lugar, tsaka paborito niyang libangan ang billiards pero paminsan-minsan lang siya na maglaro kapag magkasama sila ni Jackson.Sa loob ng kwarto, nagkwento naman si Hugo ng matagal tungkol sa masasamang epekto ng billiards at iba pang competitions. Nagkunwari si Hillary na nakikinig. Pero sa loob-loob niya, iniisip lang niya na gusto lang siyang ilayo ng asawa sa kanyang mga libangan at ilihis ang atensyon niya rito."Hillary, ano ang sinabi ko kanina?"Napatulala si Hillary na hinypnotize ng sarili niya. Patay! Hindi niya alam na may pa-quiz pala! Wala siyang narinig!Kita ni Hugo
Bumalik si Hugo noong hapon. Nakauwi na rin mula sa paaralan sina Hillary at Jackson.Pagkakita kay Hugo na dumating, agad na tumakbo si Hillary papalapit sa kanya. “Asawa ko, andito ka na.”Nakita ni Hugo ang pag-iingat sa kilos ng asawa, kaya niyakap niya ito saglit.Pagkatapos, agad niyang binitiwan si Hillary at sinabi, “Behave ka muna, may aasikasuhin lang ako.”Lumapit naman si Hugo kay Jackson na nakaupo sa sofa habang naglalaro sa cellphone. Nang marinig ang tawag ng tiyuhin, itinapon niya ang sandalan, tumayo, at sumunod kay Hugo paakyat sa study room.“Uncle, kung paparusahan mo ako, sabihin mo na agad para hindi ako kabahan.”Halos kusa nang pumasok si Jackson sa "kulungan" para parusahan. “Hindi ko alam kung ano ang pinaggagagawa mo, pero sinasabi ko na ngayon pa lang, kapag may nangyari kay Hillary, ikaw ang sisingilin ko. Huwag na huwag kang babalik sa gano’ng klaseng lugar.”“Rinig mo ba ako?” tanong ni Hugo, seryoso ang tono.Hindi sumagot si Jackson. Dahil kung sasang
“Hillary, magpaliwanag ka ngayon sa akin!”Galit na sigaw ni Hugo habang nakatayo sa harap ng kanyang asawa. Mula nang ikasal sila, hindi naging maayos agad ang pagsasama nila. Ngunit kalaunan, si Hillary ay parang batang inalagaan at pinahalagahan ni Hugo. Kaya't nang bigla niya itong sigawan, ikinagulat iyon ng lahat.Nasa loob sila ng opisina ni Hugo sa mansyon. Nakatayo si Hillary sa gitna ng silid, at doon na siya napaiyak. Tumulo ang luha niya at hindi siya tumigil sa paghikbi. Para siyang batang pinagalitan ng magulang, at hindi niya alam ang gagawin.Paulit-ulit niyang pinupunasan ang kanyang luha gamit ang manggas ng suot niya.Nainis si Hugo sa sarili. Napakuyom siya ng kamao at padabog na lumapit sa kanyang umiiyak na asawa. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat.“Hillary, sabihin mo na sa akin kung bakit ka nakipaglaro sa mga siraulong lalaki doon?” mariin niyang sambit.Hindi na halos makita ni Hillary ang paligid dahil sa luha. Hindi na niya alam kung anong isasagot.
Habang si Hugo ay balisa na mabilis na nagmamaneho, hinahanap ang kanyang nawawalang asawa. Tinawagan niya ang kanyang biyenan upang alamin kung nasaan ang kanyang asawa. Nang malaman nina Harold at Lucille na nawawala ang kanilang anak na si Hillary, agad nilang tinawagan si Jeah, ngunit walang sumasagot."Hugo, hindi ko makontak si Hillary, Jackson, at Jeah. Paano kung tawagan na natin ang pulis?" mungkahi ni Lucille.Nakapagitan si Hugo. Binaba niya ang tawag sa kanyang mga biyenan at tinawagan si Denmark, isang kaibigan na kilala sa pagiging madaldal. "Denmark, nawawala na naman ang asawa ko. Kailangan ko ng tulong mo para hanapin siya."Hindi nagtagal, naging aktibo muli ang grupo ng limang magkakaibigan. Desperadong tinawag ni Johanson si Hugo sa group chat, "Hugo, may problema ba kayo ng asawa mo? Bakit siya nawawala tuwing kailan lang? Hindi ba't kamakailan lang ay nagpadala kayo ng rosas para ipakita ang pagmamahalan ninyo?"Alam din ni Dave ang tungkol sa pagkawala ng asawa n
“Pasensiya ka na kung naiinggit ka. May asawa ako, eh. Wala akong magagawa ro’n. Kung naiinggit ka sa pagmamahal na natatanggap ko, kapag natalo ka mamaya, hahanap ako ng lalaking maglalagay ng love mark sa leeg mo para hindi ka na malungkot.”Tahimik ang paligid matapos bigkasin ni Hillary ang mga salitang iyon. Parang lumamig ang hangin sa loob ng venue. Ang mga tagahanga ni Dexter na kanina’y todo hiyaw, ngayon ay natigilan, napaatras, habang ang ilan ay napanganga sa tapang ng sinabi ni Hillary.Natural na bagay sa mundo na ang babae ay may asawa, at walang masama ro’n. Pero ang suhestiyon ni Hillary na dapat maghanap ng asawa ang kalaban ay isang insulto sa tinatawag na dragon master na si Dexter. Hindi nagpigil si Hillary sa pagkamuhi niya—bumanat siya agad. Nilait siya kanina, kaya huwag siyang sisihin kung may kagat ang mga salita niya ngayon.Kung sumasapol si Hillary, palaging sa puso. Para siyang kutsilyong dumudulas sa kalamnan—hindi siya marunong magpakahinahon sa salita.