Sa tabi ng sasakyan, kitang-kita ni Hillary ang kanyang mga magulang na nakatayo sa ilalim ng sikat ng araw, tila nag-aabang sa kanilang pagdating. Mabilis niyang nilinis ang kanyang lalamunan, naglagay ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi, at ang kanyang mga mata ay kumurap ng tila dalawang gasuklay."Mama, Papa, nandito na kami ni Hugo!" masigla niyang bati.Habang kinuha ni Hugo ang mga regalong nakalagay sa trunk, nasulyapan niya ang ekspresyon sa mukha ng dalaga. Sa sandaling iyon, natigilan siya. Hindi niya inakala na maaaring gayahin ng isang tao ang isang ngiti nang ganoon katapat at kasaya. Napakatamis, napakainit ng dating—tila likas na sa kanya ang pagiging masayahin.Sa buong buhay ni Hugo, bihira siyang makakita ng tunay na ngiti mula sa kanyang pamilya. Para sa kanya, isang malaking karangyaan ang makadama ng sinseridad sa isang tahanan. Ngunit para kay Hillary, tila likas na sa kanya ang pagpapakita nito.Mabilis na tumakbo si Hillary papunta sa kanyang ina at niyaka
Habang papalapit si Harold sa kanyang pagsasalita, biglang sumingit si Hillary. “Pa, Hugo, halika na’t kumain tayo,” tawag niya nang masigla.Pagkatapos ng hapunan, hinayaan ni Hugo si Hillary na magtagal kasama ang kanyang mga magulang. Alam niyang bihira itong makauwi sa kanila. Sa hapon, dumating ang oras ng kanilang pag-alis.Sa loob ng sasakyan, nakaupo si Hillary sa passenger seat, nakasandal sa bintana habang pinagmamasdan ang papalayo nilang tahanan. Sa rearview mirror, kita pa niya sina Lucille at Harold na nakatayo sa may pintuan, nakangiti ngunit may lungkot sa mga mata.Habang palayo sila, naramdaman niyang parang may bumigat sa kanyang dibdib. Pinilit niyang pigilan ang luha ngunit hindi niya naiwasang punasan ang kanyang mga mata gamit ang kanyang mga kamay.Napansin ito ni Hugo. Hindi siya nagsalita, sa halip, bahagya niyang binilisan ang patakbo ng sasakyan. Nang hindi na matanaw ni Hillary ang kanilang bahay, marahan niyang isinara ang bintana at tahimik na huminga na
Samantala, si Vanessa, na tahimik lang sa gilid, ay hindi nakalagpas sa kanyang paningin ang ekspresyon sa mukha ni Hugo. Kitang-kita niya kung paano punong-puno ng atensyon si Hugo sa isang babaeng hindi siya. Hindi niya maintindihan kung paano, pero ramdam niyang may kung anong pumipiga sa kanyang puso. Matagal na niyang gustong makuha ang buong atensyon ng binatang ito. Matagal na niyang inaasam na isang araw, tanging siya lang ang babalingan nito ng tingin. Pero ngayon, isang iglap lang, nakita niya kung paano nag-iba ang mundo ni Hugo nang dumaan si Hillary. Parang siya pa ang nagmukhang estranghero sa harapan ng lalaking pinapangarap niya nang kaytagal. Hindi niya napigilan ang sarili. Mahigpit niyang hinawakan ang gilid ng kanyang damit, pakiramdam niya ay bumibigat ang kanyang dibdib sa matinding selos. Gigil na gigil siya. Bakit ganoon ang tingin ni Hugo kay Hillary? Dapat siya lang ang nakakakuha ng ganoong atensyon. Hindi siya papayag. Nagmamadali siyang lumapit at
Nanatili siya roon ng dalawang minuto bago marahang bumuntong-hininga. Sa huli, umakyat siya ng hagdan na walang ekspresyon sa mukha. Nagulat si Hillary nang makitang bumalik ito kaagad. “Akala ko may date ka? Bakit ang bilis mong bumalik?” Malamig ang tingin sa kanya ni Hugo, bago ito dumiretso sa kanyang aparador. “Tsk, nagtaas ka na naman ng kilay sa akin. Sa’yo lang yata bagay ang ganyang pagtingin,” pabirong puna ni Hillary habang sinusundan siya ng tingin. Sa labas, kakarating lang ni Jenny mula sa kanyang lakad. Pagkababa niya ng sasakyan, agad niyang napansin ang kanyang kaibigan, si Vanessa, na tahimik na umiiyak sa balkonahe. Inutusan niya ang mga kasambahay na dalhin ang kanyang mga gamit sa silid, saka siya naglakad palapit kay Vanessa. “Vanessa, anong nangyari sa’yo?” Agad na pinahid ni Vanessa ang luha niya nang makita ang kaibigan. “Jenny… nandito ka na pala.” Napatingin si Jenny sa mesa. May dalawang tasa ng tsaa na nakapatong roon. “May nakausap ka bang
Matapos udyukan ni Vanessa si Jenny, nakabalik na siya sa kanilang mansyon at nakamukmok na naman siya sa terasa para mag-inom at mag-isip ng paraan para mabawi si Hugo Gavinski. Ang kaninang namumuong luha sa kanyang mga mata ay napalitan ng matinding galit, at mahigpit niyang hinigpitan ang kanyang mga kamao. Kailangan niyang mapaalis si Hillary sa pamilya Joaquin. Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana siya nakarinig ng masasakit na salita mula kay Hugo kanina. Alam niyang hindi siya mahal ni Hugo, pero ang sinabi nito ngayong araw ay hindi lamang simpleng katotohanan. Una, ito ay dahil sa responsibilidad nito bilang isang lalaking may asawa. Kailangang panatilihin nito ang distansya mula sa kanya at nagawa pa nitong magsabi ng masasakit na salita upang tuluyang maputol ang kanilang koneksyon. Pangalawa, tiyak niyang si Mr. Joaquin ang nag-utos kay Hugo na lumayo sa kanya. Habang nakaupo sa maliit na sofa, nakatanaw siya sa wedding picture ni Hillary at Daphne na Nakita niyang
Si Harry ay nakaupo sa tabi ni Jenny, ang kanyang mukha ay puno ng inis. Ang sinabi ni Hillary upang pahiyain ang kanyang asawa ay tiyak na hindi maganda pakinggan, ngunit hindi siya bingi. Alam niyang ang lahat ng nangyari ay kagagawan mismo ng kanyang asawa. "Umupo ka. Ano ang ibig sabihin ng isang pamilya kung puro away lang? Bilang nakatatandang hipag, tumahimik ka na lang." Mariing pinagsabihan ni Harry ang kanyang asawa. Kung matalino si Hugo, ituturo rin niya ng leksyon si Hillary alang-alang sa katahimikan ng pamilya at hayaan na lang ang isyu. Ngunit tila hindi nais ni Hugo na maging isang matalinong lalaki sa pagkakataong ito. Sadyang nanatili siyang tahimik. Gusto niyang makita kung ano pa ang kayang gawin ng babaeng ito—ang babaeng nagbigay sa kanya ng palayaw, nag-abala sa kanyang ama sa dis-oras ng gabi, at hayagang ininsulto si Jenny—at kung ano pa ang maaari niyang gawin na hindi pa niya nagagawa. Nasa alanganin si Jenny. Sa tindi ng galit, dinampot niya an
Saglit na natahimik ang dalawa at nagitla naman si Hugo nang bigla itong kumuha ng maleta at nag-impake. "Oh, anong ginagawa mo lalayas ka ba?" Takang tanong ni Hugo. "Hugo, Mabuti pang lumipat na tayo sa ibang bahay," sagot ni Hillary nang seryoso. "Kung mananatili pa ako rito, baka maospital na ang hipag mo, ang kuya mo, o baka pati ang tatay mo." Tiningnan niya ito na parang nagmamakaawa. "Pwede ba?" Ayaw na talaga niyang manatili sa mansyon. Wala siyang gusto sa sinuman dito. Hindi niya matanggap ang mahigpit at istriktong matandang si Mr. Joaquin, ang mapanirang si Jenny, at ang hindi mahulaan kung ano ang iniisip na si Harry. Si Hugo ang kanyang asawa at dapat sana’y pinaka-malapit na tao sa kanya sa pamilyang ito, pero sa lahat ng tao, siya rin ang may pinakamatinding galit sa kanya. Sa isip ni Hillary, mas mabuti pang umupa na lang sila ng maliit na apartment kahit 30 o 40 square meters lang kaysa manatili siya sa bahay na ito na parang isang kulungan. Pin
Madilim na ang gabi, at walang sinuman sa pamilya Gavinski ang naghapunan. Si Hillary, na kanina pa nakakaramdam ng gutom, ay pinilit ang sarili na tiisin ito. Alam niyang kung bababa siya ngayon para maghanap ng pagkain, tiyak na may masasabi na naman sa kanya ang ibang miyembro ng pamilya. Kaya mas minabuti na lang niyang maghintay hanggang sa sumapit ang umaga. Sa halip na humiga sa kama, inayos niya ang maliit na sofa bilang pansamantalang tulugan. Kinuha niya ang isang kumot at ginawang sapin, habang ginamit naman niya ang sandalan bilang unan. Ang kanyang mga damit ay nasa maleta pa rin. Kapag kailangan niyang magpalit, binubuksan niya lang ito, kinukuha ang nais isuot, at muling isinasara bago inilalagay sa isang sulok ng kwarto. Hindi pa niya nagawang gamitin ang malaking aparador o ang walk-in closet na naroon. Matapos niyang magpalit ng pantulog, kinuha niya ang isusuot niya kinabukasan at inilagay iyon sa maliit na mesa sa harapan ng sofa. Pagkatapos, humiga siya
Maagang-maaga pa lang ay nakasuot na ng sportswear sina Jackson at Hugo habang tumatakbo sa oval sa loob ng kanilang bakuran."Alis ako ng ilang araw. Ikaw na muna ang bahala sa mga gawain sa paaralan. Kapag sumibat ka pa ulit, pagbalik mo, babaliin ko mga binti mo." Pananakot ni Hugo.Napalunok ng laway si Jackson na agad nangako, “Promise!”Muling nagsalita si Hugo, "I -report mo rin sa akin araw-araw kung anong ginagawa ni Hillary.""Ayoko. Gusto mo pa akong maging espiya sa tabi niya."Pagkasabi pa lang nito, tinapik agad ni Hugo ang likod ng ulo ng pamangkin niya."Sinasabi ko sa'yo, bantayan mo siya!"Napangiwi si Jackson habang hawak ang batok niya, "Hindi na kailangan bantayan ng asawa mo. Mas okay pa ngang siya ang magbantay sa akin.""Wala ka talagang silbi.” Panunukso ni Hugo.Makalipas ang ilang ikot, umuwi na silang dalawa.Nagising si Hillary at naka-pajama pang hinanap ang asawa niya sa buong bahay."Nasaan ang asawa ko?"Sumagot ang kasambahay, "Nasa likod mo po."Pagha
Tinakpan ng makakapal na ulap ang luha ng buwan. Tahimik na nag-upo ang mag-aama sa loob ng mahabang oras bago sila naghiwa-hiwalay.Pagbalik ni Hugo sa kwarto, nakita niya ang kanyang pusa na nakahiga sa kama—mainit tulad ng araw, at muli siyang nakaramdam ng pagiging konektado. Ang pamilya na nabuo niya kasama si Hillary ang siyang nagbibigay sa kanya ng pakiramdam ng saya at kapanatagan.Bumalik siya sa kanyang pwesto, marahang inangat ang ulo ng babae, at inakbayan ito. Masyado na itong antok at hindi na namalayang muli siyang hinalikan nito.Sa panaginip niya, ibinuka niya ang kanyang bibig at kinagat ang labi ng asawa niya."Mm, ang sarap~" Biglang ungol ni Hillary.Nagitla si Hugo at bahagyang natawa. "Ano na namang pagkain ang napanaginipan mo?"Sa panaginip ni Hillary, tinawag niya ang asawa, "Asawa ko... hmm, ang sarap mo.."Muling natawa si Hugo at mahina niyang sinabi, "Ibig sabihin, napanaginipan mong kinakain mo ang asawa mo."Napailing si Hugo na hinalikan ng pisnge nito
Kumatok si Hugo sa pinto. "Dad, labas ka muna sandali."Masama ang timpla ni Mr. Joaquin at sumagot, "Tulog pa ako.""Bibigyan kita ng limang minuto, pumunta ka sa opisina ko." Pagkasabi nito, umalis na si Hugo.Napamura si Mr. Joaquin, “Panira naman ‘to si Hugo."Pero, makalipas ang limang minuto, nagtungo rin siya sa opisina ng kanyang bunsong anak na may masamang mukha. "Ano bang problema?"Nasa loob din si Harry, nakaupo sa opisina ng kapatid niya.Isinara ni Hugo ang pinto, umupo siya sa gilid at seryosong sinabi sa kanyang ama at kuya, "Nakita ko yata si Amelia."Pagkasabi ni Hugo, napansin ni Mr. Joaquin ang bigat ng sinabi ng anak, kaya pala pinatawag sila sa opisina.Nang marinig ang sensitibong pangalan, agad na nanlamig ang paligid. Hindi agad nakapagsalita si Mr. Joaquin. Nakaramdam siya ng isang matinding kaba na hindi niya maipaliwanag kung takot ba ito o tuwa.Tinanong siya ni Harry, "Sigurado ka bang hindi ka lang namalik-mata? Labinlimang taon na ang lumipas, baka hind
Ang mga reklamo ni Hillary ay nauwi sa mga impit na ungol.Wala nang matakbuhan ang kanyang dila sa bibig, at dahil sa halik ay nawalan siya ng ulirat, hindi na niya napansin na may dalawang malalaking kamay na dahan-dahang pumapasok sa kanyang bewang.Hanggang sa dahan-dahang umakyat ang mga kamay na iyon.Napakislot si Hillary at mabilis na itinulak ang kamay ng kanyang asawa mula sa kanyang katawan. “Mmm, mahal, ikaw talaga.”Lasing na lasing si Hugo sa halik kaya halos ipadapa niya ang kanyang misis sa mesa at tuksuhin ito sa ilalim niya. Isang halik lang, muntik nang mauwi sa kung ano pa.Pagbalik nila sa kwarto, dumiretso si Hugo sa banyo para maligo. Samantalang si Hillary ay gumulong sa kama at tinakpan ang sarili ng kumot.Napapikit si Hugo habang tumatagaktak ang tubig sa kanyang mukha. Noong binata pa siya, wala siyang interes sa ganoong bagay. Pero ngayon na may asawa na siya, nag-iba na ang takbo ng kanyang utak. Dati, ayaw niya ng laman. Ngayon, gustong-gusto niya.Parang
"Hillary, huwag ka nang pupunta sa lugar kung saan kayo nagpunta kahapon."Kagat-labing hindi sumagot si Hillary.Sabi ni Hugo, "Pagkatapos ng klase, manatili ka na lang sa bahay at maghintay sa akin na umuwi.”Tahimik lang si Hillary.Ang dali lang para sa asawa niyang sabihin na manatili siya sa bahay eh lakwatsera siyang babae. Kahit saan-saan nalang din siya napapadpad at naglilibot sa mga hindi alam na lugar, tsaka paborito niyang libangan ang billiards pero paminsan-minsan lang siya na maglaro kapag magkasama sila ni Jackson.Sa loob ng kwarto, nagkwento naman si Hugo ng matagal tungkol sa masasamang epekto ng billiards at iba pang competitions. Nagkunwari si Hillary na nakikinig. Pero sa loob-loob niya, iniisip lang niya na gusto lang siyang ilayo ng asawa sa kanyang mga libangan at ilihis ang atensyon niya rito."Hillary, ano ang sinabi ko kanina?"Napatulala si Hillary na hinypnotize ng sarili niya. Patay! Hindi niya alam na may pa-quiz pala! Wala siyang narinig!Kita ni Hugo
Bumalik si Hugo noong hapon. Nakauwi na rin mula sa paaralan sina Hillary at Jackson.Pagkakita kay Hugo na dumating, agad na tumakbo si Hillary papalapit sa kanya. “Asawa ko, andito ka na.”Nakita ni Hugo ang pag-iingat sa kilos ng asawa, kaya niyakap niya ito saglit.Pagkatapos, agad niyang binitiwan si Hillary at sinabi, “Behave ka muna, may aasikasuhin lang ako.”Lumapit naman si Hugo kay Jackson na nakaupo sa sofa habang naglalaro sa cellphone. Nang marinig ang tawag ng tiyuhin, itinapon niya ang sandalan, tumayo, at sumunod kay Hugo paakyat sa study room.“Uncle, kung paparusahan mo ako, sabihin mo na agad para hindi ako kabahan.”Halos kusa nang pumasok si Jackson sa "kulungan" para parusahan. “Hindi ko alam kung ano ang pinaggagagawa mo, pero sinasabi ko na ngayon pa lang, kapag may nangyari kay Hillary, ikaw ang sisingilin ko. Huwag na huwag kang babalik sa gano’ng klaseng lugar.”“Rinig mo ba ako?” tanong ni Hugo, seryoso ang tono.Hindi sumagot si Jackson. Dahil kung sasang
“Hillary, magpaliwanag ka ngayon sa akin!”Galit na sigaw ni Hugo habang nakatayo sa harap ng kanyang asawa. Mula nang ikasal sila, hindi naging maayos agad ang pagsasama nila. Ngunit kalaunan, si Hillary ay parang batang inalagaan at pinahalagahan ni Hugo. Kaya't nang bigla niya itong sigawan, ikinagulat iyon ng lahat.Nasa loob sila ng opisina ni Hugo sa mansyon. Nakatayo si Hillary sa gitna ng silid, at doon na siya napaiyak. Tumulo ang luha niya at hindi siya tumigil sa paghikbi. Para siyang batang pinagalitan ng magulang, at hindi niya alam ang gagawin.Paulit-ulit niyang pinupunasan ang kanyang luha gamit ang manggas ng suot niya.Nainis si Hugo sa sarili. Napakuyom siya ng kamao at padabog na lumapit sa kanyang umiiyak na asawa. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat.“Hillary, sabihin mo na sa akin kung bakit ka nakipaglaro sa mga siraulong lalaki doon?” mariin niyang sambit.Hindi na halos makita ni Hillary ang paligid dahil sa luha. Hindi na niya alam kung anong isasagot.
Habang si Hugo ay balisa na mabilis na nagmamaneho, hinahanap ang kanyang nawawalang asawa. Tinawagan niya ang kanyang biyenan upang alamin kung nasaan ang kanyang asawa. Nang malaman nina Harold at Lucille na nawawala ang kanilang anak na si Hillary, agad nilang tinawagan si Jeah, ngunit walang sumasagot."Hugo, hindi ko makontak si Hillary, Jackson, at Jeah. Paano kung tawagan na natin ang pulis?" mungkahi ni Lucille.Nakapagitan si Hugo. Binaba niya ang tawag sa kanyang mga biyenan at tinawagan si Denmark, isang kaibigan na kilala sa pagiging madaldal. "Denmark, nawawala na naman ang asawa ko. Kailangan ko ng tulong mo para hanapin siya."Hindi nagtagal, naging aktibo muli ang grupo ng limang magkakaibigan. Desperadong tinawag ni Johanson si Hugo sa group chat, "Hugo, may problema ba kayo ng asawa mo? Bakit siya nawawala tuwing kailan lang? Hindi ba't kamakailan lang ay nagpadala kayo ng rosas para ipakita ang pagmamahalan ninyo?"Alam din ni Dave ang tungkol sa pagkawala ng asawa n
“Pasensiya ka na kung naiinggit ka. May asawa ako, eh. Wala akong magagawa ro’n. Kung naiinggit ka sa pagmamahal na natatanggap ko, kapag natalo ka mamaya, hahanap ako ng lalaking maglalagay ng love mark sa leeg mo para hindi ka na malungkot.”Tahimik ang paligid matapos bigkasin ni Hillary ang mga salitang iyon. Parang lumamig ang hangin sa loob ng venue. Ang mga tagahanga ni Dexter na kanina’y todo hiyaw, ngayon ay natigilan, napaatras, habang ang ilan ay napanganga sa tapang ng sinabi ni Hillary.Natural na bagay sa mundo na ang babae ay may asawa, at walang masama ro’n. Pero ang suhestiyon ni Hillary na dapat maghanap ng asawa ang kalaban ay isang insulto sa tinatawag na dragon master na si Dexter. Hindi nagpigil si Hillary sa pagkamuhi niya—bumanat siya agad. Nilait siya kanina, kaya huwag siyang sisihin kung may kagat ang mga salita niya ngayon.Kung sumasapol si Hillary, palaging sa puso. Para siyang kutsilyong dumudulas sa kalamnan—hindi siya marunong magpakahinahon sa salita.