Saglit na natahimik ang dalawa at nagitla naman si Hugo nang bigla itong kumuha ng maleta at nag-impake. "Oh, anong ginagawa mo lalayas ka ba?" Takang tanong ni Hugo. "Hugo, Mabuti pang lumipat na tayo sa ibang bahay," sagot ni Hillary nang seryoso. "Kung mananatili pa ako rito, baka maospital na ang hipag mo, ang kuya mo, o baka pati ang tatay mo." Tiningnan niya ito na parang nagmamakaawa. "Pwede ba?" Ayaw na talaga niyang manatili sa mansyon. Wala siyang gusto sa sinuman dito. Hindi niya matanggap ang mahigpit at istriktong matandang si Mr. Joaquin, ang mapanirang si Jenny, at ang hindi mahulaan kung ano ang iniisip na si Harry. Si Hugo ang kanyang asawa at dapat sana’y pinaka-malapit na tao sa kanya sa pamilyang ito, pero sa lahat ng tao, siya rin ang may pinakamatinding galit sa kanya. Sa isip ni Hillary, mas mabuti pang umupa na lang sila ng maliit na apartment kahit 30 o 40 square meters lang kaysa manatili siya sa bahay na ito na parang isang kulungan. Pin
Madilim na ang gabi, at walang sinuman sa pamilya Gavinski ang naghapunan. Si Hillary, na kanina pa nakakaramdam ng gutom, ay pinilit ang sarili na tiisin ito. Alam niyang kung bababa siya ngayon para maghanap ng pagkain, tiyak na may masasabi na naman sa kanya ang ibang miyembro ng pamilya. Kaya mas minabuti na lang niyang maghintay hanggang sa sumapit ang umaga. Sa halip na humiga sa kama, inayos niya ang maliit na sofa bilang pansamantalang tulugan. Kinuha niya ang isang kumot at ginawang sapin, habang ginamit naman niya ang sandalan bilang unan. Ang kanyang mga damit ay nasa maleta pa rin. Kapag kailangan niyang magpalit, binubuksan niya lang ito, kinukuha ang nais isuot, at muling isinasara bago inilalagay sa isang sulok ng kwarto. Hindi pa niya nagawang gamitin ang malaking aparador o ang walk-in closet na naroon. Matapos niyang magpalit ng pantulog, kinuha niya ang isusuot niya kinabukasan at inilagay iyon sa maliit na mesa sa harapan ng sofa. Pagkatapos, humiga siya
Naka-off ang pangunahing ilaw sa kwarto, tanging ang maliit na ilaw sa tabi ng kama ang naiwan na nakasindi. Tahimik lang si Hillary sa kanyang maliit na sofa, ngunit hindi niya mapigilang tumitig sa lalaking nasa kama. Mahigit isang oras na ang lumipas, at hindi niya alam kung bakit hindi siya makatulog. Napansin ito ni Hugo Gavinski. Itinaas niya ang paningin mula sa librong binabasa at nagtama ang kanilang mga mata. Napakurap si Hillary, ngunit hindi siya umiwas ng tingin. "Ang tagal mo nang nakatingin sa akin," malamig na wika ni Hugo. "Ano? Sa tingin mo ba, gwapo ako?" Umiling si Hillary. "Kupal." Saglit na natahimik si Hugo, bahagyang tumaas ang isang kilay. "Kung gano'n, anong tingin mo sa akin?" Ini-cross ni Hillary ang kanyang mga braso at sumandal sa gilid ng sofa. "Bakit hindi ka na lang matulog sa study?" tanong niya nang may halong pagtataka. "At bakit naman?" sagot ni Hugo nang walang emosyon. "May sarili akong kwarto, pero pipiliin kong matulog sa study?"
Pagkasarado pa lang ng pinto, agad na bumangon mula sa sofa si Hillary at mabilis na tumakbo papunta sa banyo. Kinuha niya ang isang baso, binuksan ang gripo, at uminom ng maraming tubig—halos hindi na siya humihinga sa bilis ng paglagok. Kailangan niyang mapuno ang tiyan niya. Alam niyang hindi na siya makakainom ulit mamaya kapag bumalik si Hugo Gavinski sa kwarto. Sa loob ng ilang minuto, tatlong baso ng tubig ang naubos niya. Nang marinig niyang bumukas ang pinto, mabilis niyang ibinaba ang baso at dali-daling bumalik sa sofa. Sa sobrang hiya, tinakpan niya ng kumot ang mukha niya, pilit iniisip kung paano niya maitatawid ang kahihiyan sa nangyaring pag-alboroto ng kanyang tiyan kanina. Samantala, napansin ni Hugo ang basong naiwan sa lababo. Sumulyap siya sa pigurang nasa sofa—isang maliit na umbok sa ilalim ng kumot, pilit nagtatago. Alam na niya ang nangyari. Dahan-dahan siyang lumapit, may hawak na sandwich sa isang kamay. Wala siyang sinabing kahit ano at diretsong
Inunat ni Hillary ang kanyang katawan bago kinuha ang damit niya at pumasok sa banyo upang magbihis. Paglabas niya, siya naman ang naghanda para sa araw na iyon. Habang iniipit niya ang kanyang buhok gamit ang isang hairband, napansin siya ni Hugo. Para bang hindi siya makapaniwala sa dalawang magkaibang personalidad ng dalaga. Sa isang banda, napaka-arogante nito—hindi natatakot na lumaban sa sinumang umaapi sa kanya. Ngunit sa kabilang banda, mayroon itong respeto sa espasyo ng ibang tao. Hindi nito inaangkin ang gamit niya, hindi nakikialam sa kanyang mundo. Habang iniisip niya ito, tinanong niya, "Hillary, saan mo nilalagay ang mga damit mo?" Itinuro ni Hillary ang mga maleta sa sulok ng kwarto. "Diyan. Hindi ko ginamit ang aparador at cloakroom mo." Kumunot ang noo ni Hugo. "Bakit hindi mo ginamit?" Isang kaswal na sagot ang ibinigay ni Hillary, "Ayoko lang." Pagkatapos, walang pakialam niyang tinuloy ang pagtali ng buhok. "Tapos ka na ba sa banyo? Ako naman." Dum
Hindi na nakapagsalita si Hillary dahil sa matinding inis. Ang mukha niya ay mamula-mula sa galit, at parang isang maliit na pufferfish na handang sumabog. Muling kumunot ang kanyang makakapal na kilay, namintog ang kanyang labi, at ang maliit niy
Matapos niyang muling pag-isipan, nagkaroon siya ng bagong plano. Sa loob ng labindalawang araw, mananatili siyang tahimik. Kaya halos hindi siya lumalabas ng kanyang silid sa bahay ng mga Gavinski, at sinikap niyang iwasan si Mr. Joaquin Gavinski at si Jenny hangga't maaari. Akala niya ay kaya niyang iwasan ang dalawang iyon, ngunit hindi niya inaasahan na pati ang kanyang mga magulang ay babastusin ni Jenny. Nang araw na iyon, labis nang nag-aalala sina Harold at Lucille para sa kanilang anak na si Hillary. Madalas silang mag-usap sa telepono, ngunit nitong mga nakaraang araw, hindi na masyadong sumasagot si Hillary. Sa tuwing maririnig niya ang boses ng kanyang mga magulang, napapaluha siya at hindi makapagsalita. Dahil dito, nagpasya ang mag-asawa na bisitahin ang kanilang anak. Bago sila dumating, bumili pa sila ng mamahaling regalo bilang pasalubong sa pamilya Gavinski. Pagdating nila sa mansyon, may kaunting kaba si Lucille. Iniisip niya kung baka may masabi siyang hind
Itinuro ni Mr. Joaquin Gavinski ang dalawang taong nagsasabunutan sa sahig. "Bilisan ninyo, paghiwalayin sila!" Ngunit walang kasambahay na naglakas-loob na lumapit. Sa sandaling iyon, dalawang lalaking kararating lang matapos marinig ang kaguluhan ang sabay na pumasok sa silid. Napamulagat si Hugo Gavinski nang makita si Hillary na nakadagan kay Jenny sa sahig, galit na galit habang pinipigilan itong makatayo. Agad siyang tumakbo palapit. Muli siyang nagulat sa matinding lakas ng kanyang asawa. Sa murang edad nito, taglay nito ang tapang at bangis na hindi niya inaasahan. Nilapitan niya ito at, bilang isang lalaki, madali niya itong niyakap at hinila palayo. Kahit nagpupumiglas si Hillary, hinigpitan niya ang kanyang yakap at dinala ito sa isang tabi. Samantala, mabilis ding nilapitan ni Harry ang kanyang asawang nakahandusay sa sahig. Bakas sa kanyang mukha ang labis na pag-aalala. "Jenny, ayos ka lang ba?" tanong niya habang tinutulungan itong tumayo. Nasa bisig ni Hugo
Maagang-maaga pa lang ay nakasuot na ng sportswear sina Jackson at Hugo habang tumatakbo sa oval sa loob ng kanilang bakuran."Alis ako ng ilang araw. Ikaw na muna ang bahala sa mga gawain sa paaralan. Kapag sumibat ka pa ulit, pagbalik mo, babaliin ko mga binti mo." Pananakot ni Hugo.Napalunok ng laway si Jackson na agad nangako, “Promise!”Muling nagsalita si Hugo, "I -report mo rin sa akin araw-araw kung anong ginagawa ni Hillary.""Ayoko. Gusto mo pa akong maging espiya sa tabi niya."Pagkasabi pa lang nito, tinapik agad ni Hugo ang likod ng ulo ng pamangkin niya."Sinasabi ko sa'yo, bantayan mo siya!"Napangiwi si Jackson habang hawak ang batok niya, "Hindi na kailangan bantayan ng asawa mo. Mas okay pa ngang siya ang magbantay sa akin.""Wala ka talagang silbi.” Panunukso ni Hugo.Makalipas ang ilang ikot, umuwi na silang dalawa.Nagising si Hillary at naka-pajama pang hinanap ang asawa niya sa buong bahay."Nasaan ang asawa ko?"Sumagot ang kasambahay, "Nasa likod mo po."Pagha
Tinakpan ng makakapal na ulap ang luha ng buwan. Tahimik na nag-upo ang mag-aama sa loob ng mahabang oras bago sila naghiwa-hiwalay.Pagbalik ni Hugo sa kwarto, nakita niya ang kanyang pusa na nakahiga sa kama—mainit tulad ng araw, at muli siyang nakaramdam ng pagiging konektado. Ang pamilya na nabuo niya kasama si Hillary ang siyang nagbibigay sa kanya ng pakiramdam ng saya at kapanatagan.Bumalik siya sa kanyang pwesto, marahang inangat ang ulo ng babae, at inakbayan ito. Masyado na itong antok at hindi na namalayang muli siyang hinalikan nito.Sa panaginip niya, ibinuka niya ang kanyang bibig at kinagat ang labi ng asawa niya."Mm, ang sarap~" Biglang ungol ni Hillary.Nagitla si Hugo at bahagyang natawa. "Ano na namang pagkain ang napanaginipan mo?"Sa panaginip ni Hillary, tinawag niya ang asawa, "Asawa ko... hmm, ang sarap mo.."Muling natawa si Hugo at mahina niyang sinabi, "Ibig sabihin, napanaginipan mong kinakain mo ang asawa mo."Napailing si Hugo na hinalikan ng pisnge nito
Kumatok si Hugo sa pinto. "Dad, labas ka muna sandali."Masama ang timpla ni Mr. Joaquin at sumagot, "Tulog pa ako.""Bibigyan kita ng limang minuto, pumunta ka sa opisina ko." Pagkasabi nito, umalis na si Hugo.Napamura si Mr. Joaquin, “Panira naman ‘to si Hugo."Pero, makalipas ang limang minuto, nagtungo rin siya sa opisina ng kanyang bunsong anak na may masamang mukha. "Ano bang problema?"Nasa loob din si Harry, nakaupo sa opisina ng kapatid niya.Isinara ni Hugo ang pinto, umupo siya sa gilid at seryosong sinabi sa kanyang ama at kuya, "Nakita ko yata si Amelia."Pagkasabi ni Hugo, napansin ni Mr. Joaquin ang bigat ng sinabi ng anak, kaya pala pinatawag sila sa opisina.Nang marinig ang sensitibong pangalan, agad na nanlamig ang paligid. Hindi agad nakapagsalita si Mr. Joaquin. Nakaramdam siya ng isang matinding kaba na hindi niya maipaliwanag kung takot ba ito o tuwa.Tinanong siya ni Harry, "Sigurado ka bang hindi ka lang namalik-mata? Labinlimang taon na ang lumipas, baka hind
Ang mga reklamo ni Hillary ay nauwi sa mga impit na ungol.Wala nang matakbuhan ang kanyang dila sa bibig, at dahil sa halik ay nawalan siya ng ulirat, hindi na niya napansin na may dalawang malalaking kamay na dahan-dahang pumapasok sa kanyang bewang.Hanggang sa dahan-dahang umakyat ang mga kamay na iyon.Napakislot si Hillary at mabilis na itinulak ang kamay ng kanyang asawa mula sa kanyang katawan. “Mmm, mahal, ikaw talaga.”Lasing na lasing si Hugo sa halik kaya halos ipadapa niya ang kanyang misis sa mesa at tuksuhin ito sa ilalim niya. Isang halik lang, muntik nang mauwi sa kung ano pa.Pagbalik nila sa kwarto, dumiretso si Hugo sa banyo para maligo. Samantalang si Hillary ay gumulong sa kama at tinakpan ang sarili ng kumot.Napapikit si Hugo habang tumatagaktak ang tubig sa kanyang mukha. Noong binata pa siya, wala siyang interes sa ganoong bagay. Pero ngayon na may asawa na siya, nag-iba na ang takbo ng kanyang utak. Dati, ayaw niya ng laman. Ngayon, gustong-gusto niya.Parang
"Hillary, huwag ka nang pupunta sa lugar kung saan kayo nagpunta kahapon."Kagat-labing hindi sumagot si Hillary.Sabi ni Hugo, "Pagkatapos ng klase, manatili ka na lang sa bahay at maghintay sa akin na umuwi.”Tahimik lang si Hillary.Ang dali lang para sa asawa niyang sabihin na manatili siya sa bahay eh lakwatsera siyang babae. Kahit saan-saan nalang din siya napapadpad at naglilibot sa mga hindi alam na lugar, tsaka paborito niyang libangan ang billiards pero paminsan-minsan lang siya na maglaro kapag magkasama sila ni Jackson.Sa loob ng kwarto, nagkwento naman si Hugo ng matagal tungkol sa masasamang epekto ng billiards at iba pang competitions. Nagkunwari si Hillary na nakikinig. Pero sa loob-loob niya, iniisip lang niya na gusto lang siyang ilayo ng asawa sa kanyang mga libangan at ilihis ang atensyon niya rito."Hillary, ano ang sinabi ko kanina?"Napatulala si Hillary na hinypnotize ng sarili niya. Patay! Hindi niya alam na may pa-quiz pala! Wala siyang narinig!Kita ni Hugo
Bumalik si Hugo noong hapon. Nakauwi na rin mula sa paaralan sina Hillary at Jackson.Pagkakita kay Hugo na dumating, agad na tumakbo si Hillary papalapit sa kanya. “Asawa ko, andito ka na.”Nakita ni Hugo ang pag-iingat sa kilos ng asawa, kaya niyakap niya ito saglit.Pagkatapos, agad niyang binitiwan si Hillary at sinabi, “Behave ka muna, may aasikasuhin lang ako.”Lumapit naman si Hugo kay Jackson na nakaupo sa sofa habang naglalaro sa cellphone. Nang marinig ang tawag ng tiyuhin, itinapon niya ang sandalan, tumayo, at sumunod kay Hugo paakyat sa study room.“Uncle, kung paparusahan mo ako, sabihin mo na agad para hindi ako kabahan.”Halos kusa nang pumasok si Jackson sa "kulungan" para parusahan. “Hindi ko alam kung ano ang pinaggagagawa mo, pero sinasabi ko na ngayon pa lang, kapag may nangyari kay Hillary, ikaw ang sisingilin ko. Huwag na huwag kang babalik sa gano’ng klaseng lugar.”“Rinig mo ba ako?” tanong ni Hugo, seryoso ang tono.Hindi sumagot si Jackson. Dahil kung sasang
“Hillary, magpaliwanag ka ngayon sa akin!”Galit na sigaw ni Hugo habang nakatayo sa harap ng kanyang asawa. Mula nang ikasal sila, hindi naging maayos agad ang pagsasama nila. Ngunit kalaunan, si Hillary ay parang batang inalagaan at pinahalagahan ni Hugo. Kaya't nang bigla niya itong sigawan, ikinagulat iyon ng lahat.Nasa loob sila ng opisina ni Hugo sa mansyon. Nakatayo si Hillary sa gitna ng silid, at doon na siya napaiyak. Tumulo ang luha niya at hindi siya tumigil sa paghikbi. Para siyang batang pinagalitan ng magulang, at hindi niya alam ang gagawin.Paulit-ulit niyang pinupunasan ang kanyang luha gamit ang manggas ng suot niya.Nainis si Hugo sa sarili. Napakuyom siya ng kamao at padabog na lumapit sa kanyang umiiyak na asawa. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat.“Hillary, sabihin mo na sa akin kung bakit ka nakipaglaro sa mga siraulong lalaki doon?” mariin niyang sambit.Hindi na halos makita ni Hillary ang paligid dahil sa luha. Hindi na niya alam kung anong isasagot.
Habang si Hugo ay balisa na mabilis na nagmamaneho, hinahanap ang kanyang nawawalang asawa. Tinawagan niya ang kanyang biyenan upang alamin kung nasaan ang kanyang asawa. Nang malaman nina Harold at Lucille na nawawala ang kanilang anak na si Hillary, agad nilang tinawagan si Jeah, ngunit walang sumasagot."Hugo, hindi ko makontak si Hillary, Jackson, at Jeah. Paano kung tawagan na natin ang pulis?" mungkahi ni Lucille.Nakapagitan si Hugo. Binaba niya ang tawag sa kanyang mga biyenan at tinawagan si Denmark, isang kaibigan na kilala sa pagiging madaldal. "Denmark, nawawala na naman ang asawa ko. Kailangan ko ng tulong mo para hanapin siya."Hindi nagtagal, naging aktibo muli ang grupo ng limang magkakaibigan. Desperadong tinawag ni Johanson si Hugo sa group chat, "Hugo, may problema ba kayo ng asawa mo? Bakit siya nawawala tuwing kailan lang? Hindi ba't kamakailan lang ay nagpadala kayo ng rosas para ipakita ang pagmamahalan ninyo?"Alam din ni Dave ang tungkol sa pagkawala ng asawa n
“Pasensiya ka na kung naiinggit ka. May asawa ako, eh. Wala akong magagawa ro’n. Kung naiinggit ka sa pagmamahal na natatanggap ko, kapag natalo ka mamaya, hahanap ako ng lalaking maglalagay ng love mark sa leeg mo para hindi ka na malungkot.”Tahimik ang paligid matapos bigkasin ni Hillary ang mga salitang iyon. Parang lumamig ang hangin sa loob ng venue. Ang mga tagahanga ni Dexter na kanina’y todo hiyaw, ngayon ay natigilan, napaatras, habang ang ilan ay napanganga sa tapang ng sinabi ni Hillary.Natural na bagay sa mundo na ang babae ay may asawa, at walang masama ro’n. Pero ang suhestiyon ni Hillary na dapat maghanap ng asawa ang kalaban ay isang insulto sa tinatawag na dragon master na si Dexter. Hindi nagpigil si Hillary sa pagkamuhi niya—bumanat siya agad. Nilait siya kanina, kaya huwag siyang sisihin kung may kagat ang mga salita niya ngayon.Kung sumasapol si Hillary, palaging sa puso. Para siyang kutsilyong dumudulas sa kalamnan—hindi siya marunong magpakahinahon sa salita.