Naupo si Rowan Morris sa sofa sa loob ng kwarto, tahimik na nakikinig sa usapan ni Sunny Fajardo at ng kanyang mga magulang sa kabilang linya. Habang sinasabi ni Sunny ang kanyang mga saloobin, ang kanyang tinig ay puno ng pilit na kasiyahan, ngunit ang tunay niyang nararamdaman ay hindi maitatago sa mga matatalim na mata ni Rowan."Ah, tungkol kay Rowan, Ma, okay naman siya," ani Sunny, pilit na pinapalakas ang kanyang boses. "Mabait siya sa akin. Kanina nga, sabi niya kung nababagot daw ako dito sa bahay, pwede akong lumabas at mag-shopping. Sinabi pa niyang susunduin niya ako mamaya pagkatapos ng trabaho, pero hindi na ako nakapag-intay kaya umalis na ako nang maaga."Mula sa sofa, napakunot ang noo ni Rowan sa narinig, ngunit nanatili siyang tahimik, pinagmamasdan ang bawat salita ni Sunny na tila umaalingawngaw sa buong kwarto."Ang biyenan ko rin, mabait. Lagi niya akong iniisip. Alam niyang bago lang ako dito sa pamilya Morris at hindi pa pamilyar sa lugar, kaya madalas niyang
Sa loob ng silid-tulugan, tahimik na pinanood ni Sunny ang buong video sa kanyang telepono. Nang matapos, inabot niya ito kay Rowan.“Bagamat hindi niya direktang sinabihan ng masasakit na salita ang mga magulang ko, hindi ko makakalimutan ang malamig niyang mga tingin at ang kawalang-galang niya. Hindi ko pinagsisisihan ang ginawa kong pakikipaglaban sa kanya. Pakiramdam ko, tama lang ang ginawa ko.”Hindi sumagot agad si Rowan, ngunit nang magsalita siya, maingat ang kanyang tono. “Hindi ko sinabing mali ka. Ang ipagtanggol ang pamilya ay natural na bagay. Pero…”“Walang pero!”Pinutol ni Sunny ang sasabihin pa ni Rowan. Ang tapang ng kanyang tingin habang tumitig ito sa lalaki. “Subukan mong gawan ng masama ang pamilya ko, ikaw rin, babanatan kita.”Natigilan si Rowan, ngunit maya-maya’y napatawa nang malakas. “Pfft, haha!” Tinapik niya ang noo ni Sunny gamit ang kanyang hintuturo. “Ang yabang mo naman.”Hindi nagpatinag si Sunny. Kahit natapik ang kanyang noo, nanatili siyang sery
Mahigpit ang ekspresyon ni Evelyn Morris habang tumingin siya kay Celeste Borja. "Oo, gagawin ko." Nagpakawala siya ng mapanuyang ngiti. "Ang bagong manugang, akala mo kung sino na. Tama si Celeste, hindi ko siya palalampasin." "Nandito ako, ate. Lagi kitang susuportahan." Sa mga sandaling iyon, kumatok ang kasambahay sa pinto. "Miss, nandito po si Mr. Morris para sunduin si Madam." "H-Honey," bulong ni Evelyn, hindi maitago ang gulat sa boses niya. Bumangon siya mula sa kama ni Celeste at akmang lalabas na ng kwarto. Ngunit mabilis siyang pinigilan ni Celeste, marahan itong humawak sa braso niya. "Ate, dito ka muna sa tabi ko ngayong gabi. Kailangan nating mag-usap nang masinsinan. Sabihin mo sa kuya na hindi ka niya dapat inaagrabyado." Gusto man ni Evelyn na manatili, ang ideya ng personal na pagpunta ng kanyang asawa ang nagpabago ng isip niya. Hindi ito ang kanilang bahay, at alam niyang kailangang protektahan ang dignidad ng kanyang asawa bilang Mayor. Kumalma siya
“Kailangan kong protektahan ang posisyon ko sa pamilyang ito,” madiing sabi ni Evelyn, kasabay ng pagtaas ng kilay. “Kailangan ng Morris Group ang isang maayos na maybahay, at hindi ko hahayaan na maagaw ang nararapat na mapasakaninyo ni Samuel—hindi habang ako’y nabubuhay.”Napabuntong-hininga na lang si Ginoong Morris habang tinititigan ang asawang puno ng galit. Ang kanyang tingin ay nananatiling malamlam sa mga pasa nito sa mukha ngunit mas pinili niyang hindi dagdagan ang init ng argumento. “Evelyn, wala kang karapatang makipag-ugnayan sa pamilya Borja mula ngayon.”“Bakit?” tanong ni Evelyn habang nakakunot ang noo.Tila may bigat ang mga salita ng asawa nang sumagot ito, “Isa kang hangal. Ginagamit ka nila nang hindi mo namamalayan.”Kinabukasan, maagang bumangon si Sunny mula sa sofa. Sumabay namang bumangon si Rowan. “Kung gusto mong pumunta sa bahay ng Fajardo, ihahatid kita.”“Hindi na, kung pupunta tayo nang sobrang aga, magdududa ang mga magulang ko.”Habang abala si Sunn
Sa kanilang kwart pag katapos ng umagahan,, nakaupo si Sunny sa kama, naka-cross legs habang abala sa pag-scroll sa kanyang cellphone. Bahagyang nakakunot ang noo niya, pero nang marinig ang pagbukas ng pinto, hindi man lang siya tumingin.Nakasandal si Rowan sa pinto, ang matatalas niyang tingin ay bahagyang lumambot nang makita ito. Suot ni Sunny ang simpleng puting shirt at maluwag na pantalon—tila hindi bagay sa marangyang kwarto. Pero sa isang banda, bagay sa kanya ang ganitong simpleng kontrast—parang ligaw na bulaklak sa loob ng isang mamahaling plorera.“Hindi mo man lang ako babatiin?” tanong niya, ang boses ay kalmado pero may pahiwatig ng pang-aasar.Napatingala si Sunny, halatang nagulat. “Kakagaling mo lang ng trabaho?,” aniya, inilapag ang cellphone.“Akala ko matutuwa ka,” sagot niya, isang maliit na ngiti ang sumilay sa kanyang labi habang papalapit.“Bakit naman?” sagot ni Sunny, may bahid ng sarkasmo.Bahagyang tumawa si Rowan. Tumigil siya malapit sa pader, isinanda
Tumayo si Sunny nang buong tapang habang nakatingin kay Evelyn Morris. Kahit ramdam ang bigat ng tensyon sa hangin, matibay ang kanyang boses. “Malinaw naman ang kasabihan sa pamilya Morris: ang mga nakatatanda ang may awtoridad. Pero hindi ba kasama doon ang mga magulang ko? Dahil sa akin, konektado sila kay Ginoo Morris. Kahit mas bata sila kay ate Evelyn, nasa parehong henerasyon naman sila ni Ginoo Morris. Kung gano’n, dapat tawagin ni ate Evelyn na ‘tito’ at ‘tita’ ang mga magulang ko.” Tinitigan niya si Mr. Morris, ang galit na nakikita sa mukha nito parang itim na ulap. “Tama ba ako, Dad?” tanong ni Sunny, na halatang sinasadya niyang ipahiya ito. Ang lahat ng nasa hapag-kainan ay tahimik na nanonood. Hindi nila maunawaan kung bakit gustong palakihin ni Mr. Morris ang isyu, pero si Sunny lang ang matapang na humarap sa kanya. “Gusto ko lang na humingi ng tawad si Ate Evelyn!” dagdag niya. Galit na sigaw ni Mr. Morris, “Lumayas ka dito!” Hindi na inisip ni Sunny kung an
Napakuyom ng palad si Rowan habang hawak ang cellphone. “Kailangan ko pa bang ulitin? Bilhan mo ako ng bahay,” aniya sa seryosong tono, na para bang hindi puwedeng kontrahin ang kanyang utos. “Opo, President. Aasikasuhin ko agad,” mabilis na sagot ng assistant bago tuluyang ibinaba ang tawag. Pagkababa ng tawag, umikot si Rowan pabalik sa mansyon. Ang ulo niya’y tila binibigatan ng mga problema sa pamilya Morris. Sa simula, akala niya’y madali lang ang lahat. Pero ngayong araw, parang lalo pang lumala ang sitwasyon. Ang intensyon niya sana ay tulungan si Evelyn na turuan ng leksyon si Sunny, pero nauwi ito sa kabaligtaran—si Sunny ang nanalo sa argumento. Kailan pa naging ganito kagulo ang buhay niya? Habang naglalakad siya sa pasilyo ng mansyon, ang isip niya ay nasa trabaho, pero hindi niya mapigilang bumalik-balik sa mga eksenang nagaganap sa kanilang bahay. Pakiramdam niya, hindi siya nagiging epektibo bilang asawa, lalo’t patuloy niyang naiisip na baka inaapi si Sunny ng
Noong oras na iyon, galit na galit si Annie at gustong ipagtanggol si Sunny, pero pinigilan siya nito. “Huwag kang gagawa ng gulo. Baka madamay pa ang negosyo ni tita't tito. Nahihirapan na nga ang negosyo ng pamilya niyo dahil sa pamilya Morris, paano pa si tita't tito?” Hindi inaasahan, sa mga araw na kasal na si Sunny, naghanap siya ng matutuluyan at napunta siya sa bahay nina Annie. Dalawang oras naglakad si Sunny bago nakarating sa bahay ng kaibigan. Pagbukas ng pinto, agad siyang sinalubong ni Annie. Nang makita ito, bigla na lang tumulo ang luha ni Sunny. “Annie, pwede ba akong tumuloy dito ngayong gabi?” tanong niya, nanghihina ang boses. “Huwag kang magsalita ng ganyan! Siyempre pwede. Hindi lang ngayong gabi, kahit habambuhay!” sagot ni Annie habang hinahatak siya papasok. Pinaupo ni Annie si Sunny sa sofa. “Sunny, ano bang nangyari? Sinaktan ka ba ng pamilya Morris?” Tumango si Sunny, tapos umiling. “Huwag kang maglihim sa akin,” seryosong sabi ni Annie. “Hindi
Tumayo si Samuel, tahimik at nakayukong lumabas mula sa silid nila Sunny. Naiwan sina Rowan at Sunny sa loob ng kwarto.Sa silid, kitang-kita ang magkaibang damdamin ng dalawa: ang isa ay tila masaya sa mga inaasahang mangyayari ngayong gabi, habang ang isa ay galit na galit, nakasimangot, at ang kanyang mga labi’y tila pwede nang sabitan ng bote ng langis dahil sa pagkagreasy ng kanyang hitsura.Pinagmamasdan ni Rowan ang kanyang asawa. Nang makita niya ang galit na ekspresyon ni Sunny, hindi niya napigilang ngumiti. Lumapit siya at marahang kinurot ang pisngi nito. “Ilipat mo na ang mga damit mo sa cloakroom. Dito tayo titira nang matagal, kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Tutulungan kita mamaya. Kung gabihin ako, mauna ka nang matulog, huwag mo na akong hintayin,” sabi niya, na para bang wala siyang pakialam sa galit ng asawa.Nakakunot ang noo ni Sunny. Tiningnan niya ang asawa at sa malumanay ngunit mapilit na tono, nagtanong, “Kailangan ba talagang magkasama tayo sa kama ngayo
Sa wakas, sumuko si Rowan sa ideya na isama ang kanyang asawa sa pulong. Kung ang batang si Sunny ay magsasalita tungkol sa ginawa ni Samuel, tiyak na ibubunyag nito ang mga bagay na hindi niya nais marinig ng iba.Habang iniisip ni Rowan ang tungkol dito, unti-unti siyang ngumiti. Alam niyang hindi kayang magalit ni Sunny ng matagal. Masyado itong malambot para sa ganoong klaseng sitwasyon. Kung magdesisyon man silang lumipat, tiyak niyang mahihirapan ang asawa sa bagong paligid. Mas maganda nang manatili sa bahay na ito para maayos nila ang kanilang problema habang nananatili sa piling ng pamilya.Isa pa, natutuwa siya sa presensya ng asawa sa gabi. Ang bango nito ay kakaiba, hindi tulad ng mga mahal na pabango na amoy kemikal, kundi isang natural na halimuyak na tila nagmumula sa kalooban. Ang samyo ni Sunny ang paborito niyang amoy, isang bagay na tila nagpapatahimik sa kanyang puso sa kabila ng lahat ng ingay sa paligid.Habang dumadalo siya sa pulong ng pamilya, mas magaan ang k
Tumayo si Evelyn, itinuro si Samuel, at mariing sinabi, "Rowan, Sunny, wag muna kayong umalis. Tulungan niyo akong disiplinahin ang batang ito!" Ang boses niya’y puno ng determinasyon na hindi maaring bale-walain.Napatingin si Sunny sa asawa at biglang nanigas sa kinauupuan. Ang salitang “hindi muna aalis” ay tila tumatak sa kanyang isip at nag-iwan ng kaba sa kanyang dibdib. Halata sa mukha ni Sunny ang kaba, ngunit nagawa pa rin niyang umupo nang maayos, tuwid ang likod at parang nag-iipon ng lakas ng loob.Si Samuel naman ay nanatiling nakaupo sa sahig, parang kuting na napagalitan, at iniiwasan ang titig ng lahat ng tao. Sa loob-loob niya, alam niyang wala siyang kawala sa galit ng buong pamilya.Nagkibit-balikat si Sunny habang mahigpit na hawak ang braso ni Rowan. "Hindi, ate, may bahay na ang asawa ko. Kailangan na naming umalis ngayon," sabi niya habang hinahatak si Rowan papunta sa pintuan.Ngunit si Rowan, na nakaupo sa sofa, ay hindi gumalaw. Hinayaan lamang niya ang malii
Kinabukasan.Nagising si Sunny mula sa malambot na kama. Nag-inat siya nang komportable, sabay sabing, "Ang tagal na simula nung huli akong nakatulog nang ganito kaayos."Paglingon niya sa kanan, diretsong napunta siya sa mga bisig ng isang lalaki. Napapikit siya nang bahagya, at unti-unting tumingala para tingnan ang lalaking nakayakap sa kanya.Kumurap siya.At kumurap ulit.Rowan: "Hindi ba okay ang mga mata mo o hindi mo lang ako makilala?""Pumikit ka nga."Nagulat si Rowan. Aba? Wala man lang reaksyon si Sunny nang makita siya sa unang pagkakataon pagkagising. Parang inasahan na niya ang eksenang matutulog sila at magigising nang magkasama.Napangiti si Rowan, nagiging sobrang kumpiyansa sa sarili. Pumikit siya, nag-aabang sa kung anong gagawin ni Sunny.Tahimik si Sunny ng tatlong segundo. Pagkalipas ng ilang saglit, mabilis siyang gumulong pababa ng kama at tumakbo papunta sa banyo nang kasing bilis ng pagtakas ni Samuel kahapon.Naputol ang katahimikan sa tunog ng pinto ng ba
“Hindi ka ba naiilang kapag hindi kita hinahawakan?” May bahid ng panunukso ang boses ni Rowan, ngunit ang mga mata niyang madilim ay parang nagmamasid sa reaksyon ni Sunny.Napakunot ang noo ni Sunny. “Ha? Bakit naman ako maiilang?” sagot niya, halatang litong-lito.Ibinaba ni Rowan ang tingin niya, at sadyang dumapo ang mga mata niya sa dibdib ni Sunny. Hindi ito basta tingin lang; para bang sinisipat niya ang bawat kurba ng dalaga. Napatingin si Sunny sa sarili niya at napakunot muli ang noo.“Ding...”Bago pa man siya makapagtanong, bumangga ang mga noo nila.“Araay!” Napahaplos si Sunny sa kanyang noo. Ngunit nang itaas niya ang ulo para magreklamo, aksidente namang nagtagpo ang mga labi nila.Napatigil si Sunny, nanlalaki ang mga mata. Para bang tumigil ang mundo niya. Tahimik, walang iniisip, pero ang tibok ng puso niya ay parang dumadagundong sa kanyang pandinig.Si Rowan, tila kalmado pa rin. Hindi siya umatras. Sa halip, pinagmasdan niya ang mukha ni Sunny nang malapitan. An
Umupo si Sunny sa tabi ni Rowan habang naka-pout ang labi nito. Sa ganitong pagkakataon, mas mabuti nang manatili siyang malapit sa asawa.Hindi na niya ininda ang sakit ng kanyang kamay, ang mas mahalaga ay makaalis sila agad. "Rowan, na-check na ang buhok ni Samuel at wala namang problema. Pwede na ba tayong umalis?"Tahimik na pinakinggan ni Rowan ang paraan ng pagtawag sa kanya ng asawa. Bigla itong naging pormal, hindi na "asawa."Kapag kailangan siya, ang tawag ay "asawa."Kapag hindi, "Rowan" na lang.Hindi niya alam pero may kung anong pang hihinayang ang naramdaman niya, hindi niya talaga maintindihan si Sunny. Paminsan ay malambing pero madalas parang mag kaibigan lamang sila ng asawa.Napakunot ang kanyang noo, at ang kaniyang lalamunan ay bahagyang gumalaw. "Tama si Dad. Hindi ligtas magbiyahe sa gabi."Sa isang simpleng sagot, nakatakdang manatili si Sunny sa Morris Family ng isa pang gabi.Pakiramdam ni Sunny, bumagsak ang langit sa tinalupa ng marinig iyon sa asawa.Ba
Lumapit si Evelyn Morris, nag-aalala ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Rowan, sinabi mo kanina na gusto mong hanapan ng asawa si Samuel. Pero kung aahitin mo ang buhok niya, naku, baka wala nang magkagusto sa kanya. Paano na ang plano mo na maghanap ng asawa para sa kanya?”"Mag-aasawa ako?" Nagulat si Samuel at halos hindi makapaniwala sa narinig. Ang kanyang mga mata ay nanlaki, at tila napako siya sa kinatatayuan. Nanginginig ang kanyang boses nang magtanong, “Uncle, ano po ang ibig n'yong sabihin? Mag-aasawa ako?”Sa gilid, mabilis na lumapit si Sunny kay Rowan, hawak-hawak ang kanyang braso na para bang hindi siya mapakali. "Hon, sino ang asawa ni Samuel? Sabihin mo na!" Tanong ni Sunny, kitang-kita ang kislap ng curiosity sa kanyang mga mata.Muling kumunot ang noo ni Rowan, tila hindi natutuwa sa paraan ng pagtawag ng kanyang asawa sa kanya. "Ano ang tawag mo sa akin?""Mr. Morris? Rowan? Mahal? Ano ba talaga ang gusto mo? Sige na, sabihin mo na kung sino ang asawa ni Samuel!”
Kanina pa pigil na tumatawa si Sunhy habang kuda naman ng kuda si Rowan. Panay ang puna nito sa kaniyang tattoo at ngayon naman ang napansin nito ay ang bago nitong kulay na buhok, napailing na lamang si Sunny habang kinakausap ng asawa ang dating deskmate.Sa loob ng malawak na mansion ng Morris family, tahimik na nag-aalmusal ang lahat. Ngunit tila may tensyon na nararamdaman sa pagitan ng mga miyembro ng pamilya. Si Rowan Morris, ang itinuturing na haligi ng pamilya, ay nakaupo sa kanyang upuan at seryosong tinitingnan ang kanyang pamangkin, si Samuel. Ang dahilan ng tensyon? Ang bagong kulay ng buhok ni Samuel—isang matingkad na kayumanggi na labis na ikinagulat ng lahat, lalo na ni Rowan."I want to see your hair black within three hours," madiin na sabi ni Rowan, ang boses niya’y malamig ngunit puno ng awtoridad."Okay, I understand," mahinang sagot ni Samuel, halos hindi magawang tumingin nang diretso sa kanyang tiyuhin.Mabilis na sumabat si Evelyn Morris, ang ina ni Samuel,
Sa ilalim ng tirik na araw, nag-uusap sina Sunny at Samuel sa likod ng bahay ng Morris family. Nagbubulungan ang dalawa, tila may mga lihim na pinag-uusapan. “Samuel, sigurado ka ba sa narinig mo?” tanong ni Sunny, habang nakayuko at halos magdikit ang kanilang mga ulo.Napatakip ng bibig si Sunny sa narinig, hindi niya inaakala na may ganitong lihim pala ang asawa niya.bumungisngis siya, para itong bumalik sa pagiging highschool na mahilig sa mga kwela na nakinig lamang sa mga kapwa studyante.Naalala niya dati na lagi silang suki ni Samuel sa mga kwento sa kanilang skwelehan. Sila lagi ang puno't dulo ng mga chismis noon.Hindi aakalain ni Sunny na muling mauulit ang mga kwentuhan nila ni Samuel.Akalain mo nga naman, bilog talaga ang mundo. “Oo, narinig ko mismo si Grandpa. Pero huwag mong sasabihin kahit kanino, ha? Sinabi ko lang ito sa’yo dahil asawa ka na ng uncle ko,” sagot ni Samuel habang bumubulong. Ngumiti si Sunny at tumango. “Huwag kang mag-alala. Hindi ko ikakalat a