Naupo si Rowan Morris sa sofa sa loob ng kwarto, tahimik na nakikinig sa usapan ni Sunny Fajardo at ng kanyang mga magulang sa kabilang linya. Habang sinasabi ni Sunny ang kanyang mga saloobin, ang kanyang tinig ay puno ng pilit na kasiyahan, ngunit ang tunay niyang nararamdaman ay hindi maitatago sa mga matatalim na mata ni Rowan."Ah, tungkol kay Rowan, Ma, okay naman siya," ani Sunny, pilit na pinapalakas ang kanyang boses. "Mabait siya sa akin. Kanina nga, sabi niya kung nababagot daw ako dito sa bahay, pwede akong lumabas at mag-shopping. Sinabi pa niyang susunduin niya ako mamaya pagkatapos ng trabaho, pero hindi na ako nakapag-intay kaya umalis na ako nang maaga."Mula sa sofa, napakunot ang noo ni Rowan sa narinig, ngunit nanatili siyang tahimik, pinagmamasdan ang bawat salita ni Sunny na tila umaalingawngaw sa buong kwarto."Ang biyenan ko rin, mabait. Lagi niya akong iniisip. Alam niyang bago lang ako dito sa pamilya Morris at hindi pa pamilyar sa lugar, kaya madalas niyang
Sa loob ng silid-tulugan, tahimik na pinanood ni Sunny ang buong video sa kanyang telepono. Nang matapos, inabot niya ito kay Rowan.“Bagamat hindi niya direktang sinabihan ng masasakit na salita ang mga magulang ko, hindi ko makakalimutan ang malamig niyang mga tingin at ang kawalang-galang niya. Hindi ko pinagsisisihan ang ginawa kong pakikipaglaban sa kanya. Pakiramdam ko, tama lang ang ginawa ko.”Hindi sumagot agad si Rowan, ngunit nang magsalita siya, maingat ang kanyang tono. “Hindi ko sinabing mali ka. Ang ipagtanggol ang pamilya ay natural na bagay. Pero…”“Walang pero!”Pinutol ni Sunny ang sasabihin pa ni Rowan. Ang tapang ng kanyang tingin habang tumitig ito sa lalaki. “Subukan mong gawan ng masama ang pamilya ko, ikaw rin, babanatan kita.”Natigilan si Rowan, ngunit maya-maya’y napatawa nang malakas. “Pfft, haha!” Tinapik niya ang noo ni Sunny gamit ang kanyang hintuturo. “Ang yabang mo naman.”Hindi nagpatinag si Sunny. Kahit natapik ang kanyang noo, nanatili siyang sery
Mahigpit ang ekspresyon ni Evelyn Morris habang tumingin siya kay Celeste Borja. "Oo, gagawin ko." Nagpakawala siya ng mapanuyang ngiti. "Ang bagong manugang, akala mo kung sino na. Tama si Celeste, hindi ko siya palalampasin." "Nandito ako, ate. Lagi kitang susuportahan." Sa mga sandaling iyon, kumatok ang kasambahay sa pinto. "Miss, nandito po si Mr. Morris para sunduin si Madam." "H-Honey," bulong ni Evelyn, hindi maitago ang gulat sa boses niya. Bumangon siya mula sa kama ni Celeste at akmang lalabas na ng kwarto. Ngunit mabilis siyang pinigilan ni Celeste, marahan itong humawak sa braso niya. "Ate, dito ka muna sa tabi ko ngayong gabi. Kailangan nating mag-usap nang masinsinan. Sabihin mo sa kuya na hindi ka niya dapat inaagrabyado." Gusto man ni Evelyn na manatili, ang ideya ng personal na pagpunta ng kanyang asawa ang nagpabago ng isip niya. Hindi ito ang kanilang bahay, at alam niyang kailangang protektahan ang dignidad ng kanyang asawa bilang Mayor. Kumalma siya
“Kailangan kong protektahan ang posisyon ko sa pamilyang ito,” madiing sabi ni Evelyn, kasabay ng pagtaas ng kilay. “Kailangan ng Morris Group ang isang maayos na maybahay, at hindi ko hahayaan na maagaw ang nararapat na mapasakaninyo ni Samuel—hindi habang ako’y nabubuhay.”Napabuntong-hininga na lang si Ginoong Morris habang tinititigan ang asawang puno ng galit. Ang kanyang tingin ay nananatiling malamlam sa mga pasa nito sa mukha ngunit mas pinili niyang hindi dagdagan ang init ng argumento. “Evelyn, wala kang karapatang makipag-ugnayan sa pamilya Borja mula ngayon.”“Bakit?” tanong ni Evelyn habang nakakunot ang noo.Tila may bigat ang mga salita ng asawa nang sumagot ito, “Isa kang hangal. Ginagamit ka nila nang hindi mo namamalayan.”Kinabukasan, maagang bumangon si Sunny mula sa sofa. Sumabay namang bumangon si Rowan. “Kung gusto mong pumunta sa bahay ng Fajardo, ihahatid kita.”“Hindi na, kung pupunta tayo nang sobrang aga, magdududa ang mga magulang ko.”Habang abala si Sunn
Sa kanilang kwart pag katapos ng umagahan,, nakaupo si Sunny sa kama, naka-cross legs habang abala sa pag-scroll sa kanyang cellphone. Bahagyang nakakunot ang noo niya, pero nang marinig ang pagbukas ng pinto, hindi man lang siya tumingin.Nakasandal si Rowan sa pinto, ang matatalas niyang tingin ay bahagyang lumambot nang makita ito. Suot ni Sunny ang simpleng puting shirt at maluwag na pantalon—tila hindi bagay sa marangyang kwarto. Pero sa isang banda, bagay sa kanya ang ganitong simpleng kontrast—parang ligaw na bulaklak sa loob ng isang mamahaling plorera.“Hindi mo man lang ako babatiin?” tanong niya, ang boses ay kalmado pero may pahiwatig ng pang-aasar.Napatingala si Sunny, halatang nagulat. “Kakagaling mo lang ng trabaho?,” aniya, inilapag ang cellphone.“Akala ko matutuwa ka,” sagot niya, isang maliit na ngiti ang sumilay sa kanyang labi habang papalapit.“Bakit naman?” sagot ni Sunny, may bahid ng sarkasmo.Bahagyang tumawa si Rowan. Tumigil siya malapit sa pader, isinanda
Tumayo si Sunny nang buong tapang habang nakatingin kay Evelyn Morris. Kahit ramdam ang bigat ng tensyon sa hangin, matibay ang kanyang boses. “Malinaw naman ang kasabihan sa pamilya Morris: ang mga nakatatanda ang may awtoridad. Pero hindi ba kasama doon ang mga magulang ko? Dahil sa akin, konektado sila kay Ginoo Morris. Kahit mas bata sila kay ate Evelyn, nasa parehong henerasyon naman sila ni Ginoo Morris. Kung gano’n, dapat tawagin ni ate Evelyn na ‘tito’ at ‘tita’ ang mga magulang ko.” Tinitigan niya si Mr. Morris, ang galit na nakikita sa mukha nito parang itim na ulap. “Tama ba ako, Dad?” tanong ni Sunny, na halatang sinasadya niyang ipahiya ito. Ang lahat ng nasa hapag-kainan ay tahimik na nanonood. Hindi nila maunawaan kung bakit gustong palakihin ni Mr. Morris ang isyu, pero si Sunny lang ang matapang na humarap sa kanya. “Gusto ko lang na humingi ng tawad si Ate Evelyn!” dagdag niya. Galit na sigaw ni Mr. Morris, “Lumayas ka dito!” Hindi na inisip ni Sunny kung an
Napakuyom ng palad si Rowan habang hawak ang cellphone. “Kailangan ko pa bang ulitin? Bilhan mo ako ng bahay,” aniya sa seryosong tono, na para bang hindi puwedeng kontrahin ang kanyang utos. “Opo, President. Aasikasuhin ko agad,” mabilis na sagot ng assistant bago tuluyang ibinaba ang tawag. Pagkababa ng tawag, umikot si Rowan pabalik sa mansyon. Ang ulo niya’y tila binibigatan ng mga problema sa pamilya Morris. Sa simula, akala niya’y madali lang ang lahat. Pero ngayong araw, parang lalo pang lumala ang sitwasyon. Ang intensyon niya sana ay tulungan si Evelyn na turuan ng leksyon si Sunny, pero nauwi ito sa kabaligtaran—si Sunny ang nanalo sa argumento. Kailan pa naging ganito kagulo ang buhay niya? Habang naglalakad siya sa pasilyo ng mansyon, ang isip niya ay nasa trabaho, pero hindi niya mapigilang bumalik-balik sa mga eksenang nagaganap sa kanilang bahay. Pakiramdam niya, hindi siya nagiging epektibo bilang asawa, lalo’t patuloy niyang naiisip na baka inaapi si Sunny ng
Noong oras na iyon, galit na galit si Annie at gustong ipagtanggol si Sunny, pero pinigilan siya nito. “Huwag kang gagawa ng gulo. Baka madamay pa ang negosyo ni tita't tito. Nahihirapan na nga ang negosyo ng pamilya niyo dahil sa pamilya Morris, paano pa si tita't tito?” Hindi inaasahan, sa mga araw na kasal na si Sunny, naghanap siya ng matutuluyan at napunta siya sa bahay nina Annie. Dalawang oras naglakad si Sunny bago nakarating sa bahay ng kaibigan. Pagbukas ng pinto, agad siyang sinalubong ni Annie. Nang makita ito, bigla na lang tumulo ang luha ni Sunny. “Annie, pwede ba akong tumuloy dito ngayong gabi?” tanong niya, nanghihina ang boses. “Huwag kang magsalita ng ganyan! Siyempre pwede. Hindi lang ngayong gabi, kahit habambuhay!” sagot ni Annie habang hinahatak siya papasok. Pinaupo ni Annie si Sunny sa sofa. “Sunny, ano bang nangyari? Sinaktan ka ba ng pamilya Morris?” Tumango si Sunny, tapos umiling. “Huwag kang maglihim sa akin,” seryosong sabi ni Annie. “Hindi
Pero hindi nagdalawang-isip si Sunny. Hindi siya titigil. Samantala, ang mga lalaking estudyante ay hindi na makagalaw. Nakatitig lang sila kay Sunny, nanginginig. "Hindi ba siya ang school beauty? Ang mahinhing diyosa? Bakit parang isa siyang halimaw?"Gulo, Laban, at Isang Nakakagulat na RebelasyonItinuro ni Samuel ang mukha ni Sunny at mariing sinabi, "Lolo, matagal ko nang sinabi sa'yo, huwag kang magpapalinlang sa hitsura niya! Mukha lang siyang mahinhin, pero napakatapang niyan!"Agad siyang sinipa ni Sunny, pilit na sinasalba ang mabuting imahe niya sa harap ni Mr. Morris. "Tay, hindi naman talaga ako mainitin ang ulo! Hindi ba't mabait at tahimik ako kapag nasa bahay? Eh kasi naman, sila ang nauna! Siyempre, nagalit ako. Saka—saka sino ba ang hindi nag-iinit ang ulo kapag galit, di ba?" Sa huling bahagi ng sinabi niya, medyo nauutal siya, halatang kinakabahan.Tumango si Mr. Morris na tila iniisip ang sinabi niya, pero bigla ring kumunot ang noo. "Hmm, pero hindi tama. Ka
Si Samuel mabilis na lumingon at itinuro si Celeste Borja, "Gusto mo talagang mamatay, ha?" Kinuha niya ang tungkod mula sa kamay ng kanyang lolo, lumapit kay Celeste, at walang pag-aalinlangang inihampas iyon sa ulo niya. Punong-puno ng galit si Samuel. Isa siyang lalaki, at doble ang lakas niya kumpara sa isang babae. Buong pwersa niyang inihataw ang tungkod sa ulo ni Celeste. Agad itong nakaramdam ng hilo, parang nawalan ng malay sa sobrang sakit. Binitiwan ni Samuel ang tungkod. Wala siyang pakialam sa sinasabing "hindi nananakit ng babae ang lalaki"—para sa kanya, walang kwenta ang mga ilusyonaryong pananalitang ganun. Walang babala, sinuntok niya si Celeste sa mukha. "Samuel! Ang ate ko si Celeste Borja! Pinatulan mo ako, hindi ka ba natatakot sa tito ko—argh!" Hindi pa natatapos ni Celeste ang sinasabi nang biglang inapakan ni Samuel ang mukha niya.Nagkagulo ang buong paaralan.Nagpatawag agad ng pulis dahil hindi na mahinto ang gulong nang nag-aaway na mga estudyante. Il
Pagkatapos niyang sabihin iyon, dahan-dahan niyang inilapag ang kanyang mamahaling bag sa mesa. Nilakihan niya pa ang kilos para siguradong mapansin ito ng lahat. "Eto, ang bag ko. Sa official website, 180,000 yuan ‘to. O ayan, may bago kayong topic na pwedeng pag-usapan. Huwag niyo nang ubusin ang oras niyo sa mga walang kwentang chismis. Pwede niyo rin pag-usapan itong bracelet ko, na nagkakahalaga ng 30 million yuan. Sige, halukayin niyo pa ang background ko, alamin niyo kung sino talaga ako at bakit ako mayaman." Nagulat ang buong klase. Tahimik silang nakatitig sa bag at bracelet niya. Hindi sila makapaniwala. Isang bag na 180,000 yuan? Isang bracelet na 30 million yuan?! Lalo pang lumawak ang mapanuksong ngiti ni Sunny. Nilibot niya ang tingin sa buong klase, at napansin niyang may isang tao na mas matindi ang galit sa kanya—si Celeste Borja. Habang nakangiti si Sunny, si Celeste naman ay halos bumutas ng mesa sa tindi ng tingin sa kanya. At nang magsalita ito, ramdam ang
Sa totoo lang, kanina pa siya nagtatampo sa asawa niya. Dahil panay ang pang-aasar nito sa kanya at panay rin ang halik nito, kaya naman nagtago siya sa gilid ng kama at niyakap ang unan. Pero sa kalagitnaan ng gabi, kahit tulog, kusa siyang bumalik sa bisig ng asawa niya. Napabangon si Rowan nang marinig ang nakakairitang tunog ng cellphone. Humarap naman si Sunny sa kanya at umungol, "Husband, woo woo, nakakainis, ikaw na sumagot." Pinulot ni Rowan ang cellphone at tiningnan ang caller. Sinagot niya ito at inilapit sa kanyang tainga. "Hello?" Sa kabilang linya, hindi agad nakapagsalita ang tumawag. Isang lalaking boses ang narinig niya mula sa cellphone ni Sunny. At sa sandaling iyon, kahit gusto niyang ipagtanggol si Sunny, hindi niya napigilan ang sariling magduda sa mga nabasa niya sa forum. Dali-dali niyang ibinaba ang tawag. Napakunot-noo si Rowan habang nakatitig sa cellphone. Dahil sa babala ni Annie, dali-daling bumalik sa sasakyan si Sunny at Samuel. Binuksan nila a
Isang Karaniwang Post, Isang Matinding EskandaloSa isang simpleng post, lumobo agad ang komento tungkol sa diumano'y pagiging "sugar baby" ni Sunny. Sa loob lamang ng tatlong oras, umabot na sa mahigit 30,000 ang mga komento sa tatlong nangungunang thread.Dahil sa dami ng taong nakikisali, bumagsak ang forum ng paaralan. Pero hindi iyon naging hadlang—may mga taong gumawa ng mahabang larawan ng buong usapan at ipinalaganap ito sa pribadong mga GC. Sa isang iglap, pumutok ang balita.Pati mga guro mula sa iba’t ibang departamento ay lihim na nagbabasa ng tsismis habang patuloy ang diskusyon ng mga estudyante sa madaling araw.Mas lalo pang lumaki ang iskandalo dahil si Sunny ay kilalang sikat sa kanilang unibersidad. Ang isyu niya ngayon ay natabunan pati ang dating eskandalo ni Celeste Borja.Isang Dilag sa DilimAlas-dos na ng madaling araw, pero gising pa rin si Celeste. Tinititigan niya ang kaniyang "obra maestra"—ang iskandalong siya mismo ang nagpasabog. Isang mapanuksong ngiti
Hapon na pala, at tila wala siyang nakita kanina.Matapos maligo, nawala na ang amoy ng snack street kay Mr. Morris. Busog na siya, pero parang may kulang pa rin. Gayunpaman, maganda ang mood niya, kaya naman bihirang pagkakataon na makipagkwentuhan siya sa anak at manugang.“Rowan, anong pangalan ng asawa mo sa phone mo?” tanong ni Mr. Morris.“Pusa.”“Ha? Kakaiba kayo. Karaniwan, ‘Asawa’ o ‘Sweetheart’ ang ginagamit ng iba, pero kayo—‘Pusa’ at ‘Malaking Tigre.’ Ang trendy niyo naman.”Napangiti si Rowan habang tiningnan ang misis niyang nakasiksik sa braso niya. “Ako pala ang Malaking Tigre?”Napakagat-labi si Sunny at nagkikindat na sumagot, “Ikaw kasi ang asawa ko. Sabi nila, ikaw ang hari ng business world. Eh, ang hari ng kagubatan, tigre, diba? Kaya~~ hehe, asawa, gusto mo ba ‘yung tawag ko sa’yo?”Tumaas ang kilay ni Rowan. “Mas gusto ko kapag tinatawag mo akong ‘Asawa.’”“Eh ‘di palitan mo rin ako sa phone mo, gawin mong ‘Asawa’~” lambing ni Sunny habang nakayakap sa braso ni
Biglang tumunog ang cellphone niya.Pagkakita sa caller ID, natawa siya. "Uncle, yung asawa mong nasa klase, tumatawag sakin."Napatingin si Rowan sa kanya. "Sagot mo, hands-free."Pinindot ni Samuel ang sagot at inilagay sa speaker."Hello? Ano yun?""Xiao Su! Wag kang umuwi ng maaga! Wag na wag! Maghanap ka ng milk tea o kumain ka ng skewers, kahit ano!" Mabilis at tarantang sabi ni Sunny."Busy sa trabaho ang asawa ko, pero kapag nauna kang umuwi tapos ako wala pa, siguradong magtatanong siya! Baka mahuli ako!"Tiningnan ni Samuel ang tiyuhin niya. Nagloloko sa labas ang asawa niya nang hindi nagpapaalam, pero bakit mukhang ang saya-saya pa rin niya?"Hello? Xiao Su? Samuel?" tawag ni Sunny sa kabilang linya. "Narinig mo ba ako?"Hindi pa siya sumasagot kaya nagtanong ulit si Sunny, "Nasaan ka?""Ah, narinig kita. Wala pa ako sa bahay," sagot ni Samuel."Okay, siguradohin mong huwag kang umuwi agad, ha."Napatingin si Rowan kay Samuel at tumango.Gets na ni Samuel ang ibig sabihin
Masiglang itinuro ni Samuel ang bintana, parang doon mismo pupunta si Sunny. “Ate, kailan ka pa nakakita ng tindero sa snack street na nagbibigay ng resibo? At isa pa, nakalimutan mo na bang pumunta ka roon nang palihim at hindi mo sinabi kay Uncle? May lakas ng loob ka bang hingin sa kanya ang bayad?”“...” Hindi nakaimik si Sunny.Biglang pumalakpak si Annie sa mesa habang tumatawa. “Nuan, mukhang ikaw ang lugi rito.”Pakiramdam ni Samuel ay sobrang talino niya, kaya hindi na siya sumama. Kaya pagkatapos ng klase, naghiwa-hiwalay sila sa tatlong direksyon.Si Sunny, bitbit ang kanyang bag, ay mabilis na lumabas sa west gate. Pagdating niya sa labas, napansin niya ang isang matandang lalaking nakatayo doon—maayos ang pananamit, puti na ang buhok pero puno ng sigla.Nakapamulsa ang mga kamay nito habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng Z University.Habang dumadaan ang mga estudyante, ngumiti siya nang may kasiyahan. “Lahat ng ‘to ay mga kaklase ni Nuan ko. Ang tatangkad, ang huh
Kapag may social event si Rowan Morris, palagi siyang tumatawag kay Sunny para sabihing, "Huwag mo na akong hintayin sa hapunan ngayong gabi. May dinner meeting ako."At tuwing umuuwi siya, tulog na ang maliit na asawa niya sa kama, pero laging may ilaw sa kwarto, parang palaging may naghihintay sa kanya.Lumipas ang mahigit isang buwan simula nang pumasok si Sunny sa eskwelahan, at unti-unti na niyang itinuring ang tahanan ng Morris family bilang sarili niyang tahanan. Wala na ang distansyang naramdaman niya noon.Sa tagal niyang nakatira roon, napagtanto niyang lahat ng nasa pamilya Morris ay nakakatuwa sa kanya-kanyang paraan.Noong una, inisip niyang si Mr. Morris ay seryoso, tradisyonal, at mahigpit. Pero habang tumatagal, natuklasan niyang isa lang pala siyang matandang bata—mas tumatanda, mas nagiging makulit. Madalas silang maglaro ng baraha, kumain ng meryenda, at magtsismisan ng kung ano-ano.Si Samuel noon ay parang siga sa bahay, pero simula nang lumipat si Rowan at Sunny