Third Person's POV
Pagkatapos maihatid ni Primo si Selene sa bahay nito ay agaran na rin siyang umuwi.He couldn't wait anymore. Ayaw naman niyang sa public i-open ang file. He wanted to open the file in a safe space. Kahit nga ang pagbalik sa hotel nila ay 'di na niya ginawa.Ilang beses ngang tumawag sa kaniya ang secretary niya sa office dahil may meeting pa pala sana siyang dapat attend-nan kaso ki-cancel niya na muna iyon. Nonchalant nalang siya kahit na mukhang ang secretary na naman niya ang papasa sa mga iniwan niyang tao sa meeting.Pagkarating niya ng bahay nila ay tumunog ang cellphone niya. He took it out and look at the message. Nakita niya ang panibagong mensahe ni Selene. Binasa niya iyon."Mom and dad are already here. I wonder if the talk went well. See you soon. Will you get mad kung kakain ako ng ramen? XD"Napailing si Primo sa kapilyahan ng dalaga. Hindi niya alam kung saan kumukuha ng lakas si Selene para kClaret's POVAlam ko namang hindi magiging maayos ang usapan namin ng "mama" ko at ng asawa nito, hindi ko lang inaasahan na gano'n ang magiging takbo ng usapan.Sinabi ko sa sarili ko na huwag ako mag-expect ng kung ano sa kanila pero hindi ko pa rin mapigilang ma-disappoint. Walang din naman pala silang pinagkaiba... Sinulsulan din pala nila akong hiwalayan si Primo at ipaubaya ito kay Selene... Sa kapatid ko pala.Sa kapatid ko.Nakakatawa. Ang mama ko na matagal ko ng hiniling na makita ay magiging ganito pala. Sana hindi ko nalang naalala ang lahat, sakit lang pala ang maibibigay noon sa puso ko.Sa huli, hindi rin naman pala nila ako tutulungan. Sabagay, kakampihan talaga nila ang anak nila. Sino ba naman akong "hinanap" ng nanay ko. Matagal ng nawalay sa kanila. Hindi nila alam kung anong klaseng tao na ako ngayon, parehas ng pagkakakilala ko sa kanila. Ako ba? Hindi ba tatay ko rin si Ricardo D'Andrea
Third Person's POV Inalala ni Primo kung sino si Ivan. Hindi siya makapaniwala sa sarili na nakalimutan niya ang lalaking iyon. Naalala niya ang pagpa-imbestiga niya ulit kaso mukhang nakaligtaan niyang kumuha rin ng malalim pa na impormasyon patungkol sa lalaking iyon.Sa pagkakatanda niya ay wala naman siyang nakitang Ivan sa bagong pinsang report ng imbestigador sa kaniya. Frustrated na napabuntong hininga si Primo. Nakaabang sa kung anong tinatawag ngayon nito kay Claret.Kita niya ang pagkagulat ng babae. Napasulyap siya sa malaking tiyan nito. Grabe ang nilaki ng tiyan ni Claret. Hindi niya minsan maiwasang titigan iyon. Pakiramdam niya kasi ay puputok iyon anong oras man.Napalunok nalang si Primo at iniwasang isipin ang patungkol sa kambal.Bakit tumatawag ito ngayon? Dahil ba nalaman ng gago na iyon na baka ito ang ama ng dinadala ni Claret? Ngayon lang naglakas ng loob na magparamdam?"Si Ivan...." Imporma ul
Third Person's POVPatuloy na binagabag si Claret sa pagtawag ni Ivan. Isang linggo na ang nakalipas simula noon. Ilang beses rin niyang sinubukan na tawagan ulit ang numero kaso lang mukhang wala talagang gamit na iyon dhail parating out of reach.Sinubukan din ni Claret na tawagan ang lumang numero ni Ivan pero wala rin siyang napala. Hindi rin naman siya kinulit patungkol doon ni Primo ulit. Nagsasabay pa nga sila minsan sa pagkain ng dinner pero mabibingi ka sa katahimikan at kalansing ng kubyertos.Hindi na pinilit ni Claret na samahan siya ni Primo na bumalik sa OB-Gyne. Si Melanie nalang ang sinama niya.Wala namang reklamo si Melanie. Nagagalak nga ito na samahan si Claret. Nakahinga rin ito mula sa toxic na work sa hospital nila."Napakawalang kwenta talaga niyang asawa mo, Claret. Ano siya display lang? Ni hindi ka magawang samahan man lang na magpa-check-up? Aba'y nasaan 'yon at mumurahin ko."Hindi
Third Person's POVNakaupo ng komportable si Selene sa salas ng bahay nila Primo at Claret. At home na at home ito 'di tulad ng mommy niya na nakaupo sa gilid niya at halatadongPlakadung-plakado nga ang ngisi sa mukha ni Selene kahit pa ramdam nito na hindi siya welcome ng kasambahay nila Primo.Iritado si Selene pero hindi niya iyon pinakita. Wala naman itong intensyon na pumunta rito at sadyain si Claret kung 'di lang siya isinama ng butihin niyang nanay.Si Primo ay busy sa hotel nito kaya hindi siya nito nasamahan. Weird dahil narito siya sa bahay tapos wala ito pero nangako naman ang lalaki na babawi sa kaniya. That was enough for her. Lihim na napadaing si Selene nang mapatingin na naman siya sa dala ng mommy niya. Basket ng prutas at isang kit bag na baby clothes yata ang laman."Ano sa tingin mo, Selene, anak? Okay ba ang baby clothes?" Dahil hindi pa dumadating si Claret ay nagbukas ng usapin ang mommy n
Third Person's POV"Para rin sa kambal mo, Angelique. Pag-isipan mo, anak. Nandito lang ang mama mo para suportahan ka. Huwag kang matatakot. Aalalay ako sa 'yo, anak. Sa abot ng aking makakaya."Iyon ang huling sinabi ng mama ni Claret bago ito umalis kasama si Selene. Ilang linggo na rin ang lumipas simula noon.Kung puwede lang, hindi na makikipag-usap pang ulit si Claret sa mama niya. Masisiraan talaga siya ng bait dito. Hindi na niya kayang i-deal ang mga pinagsasasabi nito.Susuportahan daw siya? Eh hindi nga nito kayang respetuhin ang desisyon niya? Aalalay rin daw? Ginigitgit na nga siya nito na mas nakabubuti raw sa kaniya na ibigay nalang daw ang asawa niya sa kapatid niya? Ano si Primo, bagay na maipapamigay niya? May sariling pag-iisip 'yong tao. Hindi na nga yata kailangan na ibigay niya ito rito dahil magkukusa ito.Ilang beses na nagpadala ng fruit basket at mga baby clothes ang mama niya pagkatapos noon. Hin
Third Person's POV Sa awa ng Diyos, maayos na nakarating sa hospital sina Claret. Hindi naman masyadong masakit ang naramdaman niyang contraction sa unang isang oras simula noong pumutok ang panubigan niya.Dinala ni ate Choleng ang labor bag na noong nakaraang buwan pa na pinaghandaan ni Claret. Hindi inaasahan ni Claret na sa kalagitnaan pa ng gabi siya manganganak.Nagsisimula na siyang mangamba para sa kambal niya. Pre-mature pa ang kambal niya. Magiging maayos kaya ang panganganak niya? Mabuti nga at kumalma na si Melanie. Si Primo naman ay tahimik lang at may tinatawagan. Mas nataranta pa ang dalawa kaysa sa kaniya.Hindi na makapag-focus pa si Claret sa kanila dahil panay ang hilab ng tiyan niya every other 10 minutes. Ginagawa niya ang breathing exercises na sinaulo niya."Yes, nandito na kami. Si tita, Selene? Please tell her. Yes.... Yes. I'll be waiting," ani Primo na busy pa rin na nakatuon sa tawag nito.N
Third Person's POVTahimik na nakatayo si Primo sa labas ng NICU. Nakatuon ang atensiyon niya sa bagong pasok na nurse at tumingin sa incubator kung nasaan ang kambal ni Claret.He was in deep thoughts. Ang liit ng dalawang baby. Ang balat ng mga ito ay pink. He felt sorry for the babies. Hindi niya mawari kung bakit ganito ang nadarama niya. "Mr. Montealegre, sa ngayon ay hindi pa pwedeng pumasok at mahawakan ang twins." Hindi naramdaman ni Primo ang presensiya ni Doctor Romero na dumating at tumabi sa kaniya. Nakatingin din ito sa kambal.Sinulyapan ni Primo ang doctor. Kunot ang noo niya. "I'm not asking."Nagkibit-balikat ang doktor. "Sana pag-isipan mo ng mabuti ang kapalaran ng pamilya mo ngayon, Mr. Montealegre. You have a beautiful family. I hope you won't ruin it for something shallow..." Kimi ang ngiting binigay sa kaniya ng doktor at iniwan na siya doong tulala. For something shallow? Anong mababa
Third Person's POVTwo months ang lumipas bago nakauwi sa tahanan nila sina Claret at ang kambal niya. Hindi naging madali ang lahat.Inabot ng isang buwan bago niya nagawang pa-dedehin ang kambal sa bisig niya. Nagkalaman na rin ang kambal niya kumpara sa nakalipas na dalawang buwan.Malaki ang naitulong ni Melanie at ate Choleng sa pag-alalay kay Claret sa kambal. Mula sa pagpapatulog sa mga ito, sa pag-alaga at sa pagpapa-dede minsan sa mga na-pump na breast milk ni Claret.Mahirap talagang mag-alaga ng newborn baby lalo na at kambal pa ang kaniya. Halos walang tulog si Claret. Masakit pa nga ang tahi sa tiyan niya pero patuloy ang paggalaw niya.Hindi niya rin malubayan ang kambal dahil palagi niyang nasa bisig ang dalawa. Feeling her twins skin to skin is their bonding.Nakakatulog ng mahimbing ang kambal kapag ramdam nila ang balat ng nanay nila. Kaya gano'n nag ginagawa ni Claret bago nilalagay ang kambal sa sarili ni