Nakasandal sa hamba ng pintuan si Rob habang hinihintay niya ang paglabas ni Sophie sa kuwarto nito. Kadarating lang niya mula sa bayan. Binilhan niya ito ng lahat ng klase pantalon, jogging pants at t-shirt.
"Matagal ka pa ba?" inip niyang tanong maya-maya.
"Nagmamadali? May lakad? Puwede bang sandali lang? Isa pa, maluwag lahat itong binili mo!" pasigaw na reklamo nito.
"Mabuti na 'yan kaysa naman..." Hindi niya naituloy ang gustong sabihin nang maaalala ang itsura ng mga tauhan sa farm nang makita nila si Sophie kanina.
Napailing siya. Ang lakas din kasing mang-trip ni Yaya Isay. Hindi naman honeymoon ang pupuntahan ng alaga nito pero bakit puro nighties ang iniempake nitong gamit ni Sophie.
Nang humapon, inaya si Sophie ni Tita Mae na mamasyal. She hesitantly agreed because she didn’t want to see Rob. Pero alam naman niya na mas lalo siyang malulunod sa kung anu-anong hindi kaaya-ayang emosyon at pag-iisip kung magmumukmok siya sa tinutuluyan niyang kuwarto. Hindi na siya nagpalit ng damit, she just wore her trusty sneakers and went on their way. Gamit ang 4x4 na sasakyan, ipinasyal siya ng mga Mendoza sa kapihan ng mga ito.Ang kakahuyan palang natatanaw niya mula sa likod ng resthouse ay kapihan. Nasa pre-testing stage pa lamang ito, bilang paghahanda na rin daw sa pagreretiro ni Tito Ben.Pagdating doon, sinalubong sila ni Mg Cenon, ang katiwala sa coffee farm. He’s a man in his late fifties and has a welcoming countenance. Pala-kuwento rin ang matanda kaya nawili siyang kausapin ito. Marami itong kuwento tu
"Rob, bakit nakasulat ang pangalan mo rito?" aniya, halos pabulong."Saan?" anito, lumapit sa kinaroroonan niya."Ito, o," Tinuro niya ang nakaukit na pangalan bago siya bumaling dito.Napakunot-noo si Rob. " Baka kapangalan ko ‘yong dating may-ari nitong lupa.""Yung great-great grandfather mo? ‘Yong kinukuwento ni Mg Cenon?”Nagkibit-balikat ito. “Siguro.”She scoffed and grinned. “’Yan kasing pangalan mo pang-nakalipas na century na."Tumuwid ito ng tayo, pinabukol ang dila sa loob ng pisngi. "Pero gano’n pa rin naman, women love t
"Surprise!" malawak ang ngiti na bati ni Rachel sa kanila nang makabalik sila sa resthouse. Agad nitong sinalubong ng halik si Rob. Uncaring if there are people watching.Umasim agad ang mukha ni Sophie. She’s wondering if someone had put a jinx on her for the last two days that she’s been bothered by series of unfortunate events.Matapos halikan ng maldita si Rob, bineso nito sina Tito Ben at Tita Mae. The Mendoza couple responded politely kahit na palihim na nagsusulyapan ang mga ito at halatang gulat din sa pagdating ng kanilang bisita. Nang bumaling ang maldita sa kanya, nakaplaster na ang pekeng ngiti sa mukha nito subalit matalim ang mga mata. Hindi ito lumapit sa kanya, bumati lang.“And hello to you too, Sophie. I didn’t know you’d be here,”
Bahagya pa siyang tinablan ng takot nang makitang madilim na ang daang tinahak niya patungo roon. But she had no choice, iyon lang ang alam niyang daan pabalik.Akma na sana siyang sasakay sa Ducati niya nang may marinig siyang paparating na sasakyan. Awtomatikong bumangon ang kaba sa dibdib niya. She readied to defend herself.Nang makita niya ang pamilyar na 4x4 na sasakyan ng mga Mendoza, she relaxed a bit. Agad niyang namukhaan ang driver. It was Rob. Ngunit sandali lang siyang napanatag dahil hindi niya alam how the hell did he find her yet again?Itinigil ni Rob ang sasakyan sa tabi ng Ducati niya bago ito lumundag papababa ng 4x4. Mula sa ilaw na nangmumula sa buwan, naaninag niya ang madilim na mukha ni Rob.Malalaki ang hakbang na lumapit ito sa kanya."P
Dire-diretsong umakyat ng hagdan si Sophie nang marating niya ang resthouse. Hindi na nga niya napansin pagsalubong sa kanya nina Tito Ben at Tita Mae. Iyak na iyak na siya at hindi niya alam kung gaano pa katagal niyang kayang pigilin ang mga luha niya.Nirespeto naman ng mag-asawa ang pananahimik niya at hindi na siya sinundan pa. Papasok na sana siya sa tinutuluyan niyang kuwarto nang magsalita si Rachel mula sa dulo ng pasilyo."Saan kayo galing ni Rob?" anito habang marahang naglalakad palapit sa kanya. Matalas ang mga mata nitong nakatingin sa kanya.Napakurap siya, bahagyang umurong ang dila. Hindi siya agad nakasagot dahil kinakain siya ng kunsensiya niya. Technically, she's considered a third party— like a good for nothing mistress who almost gave herself willingly to a
Napakurap siya. Alam niya sa itsura nito, hindi ito nagbibiro. She knew kissing was never good for them because it could lead to something more and less innocent. And that's the least thing she'd want to happen now.Siya na ang unang bumawi ng tingin at umatras. Rob's presence is too much for her. She's becoming weak, uncontrollable and illogical when he is near. And it's becoming worse by the day. At kapag nangyari iyon hindi na naman niya alam ang gagawin.Kailangan na niyang umuwi, ngayon din!Muli siyang bumaling sa luggage niya at pinulot iyon patayo. "May sasabihin ka pa?" untag niya rito.Matagal na itong natahimik at tumitig lang sa kanya. Maya-maya pa, naguguluhan itong tumingala at inihilamos ang kamay sa mukha. Tila ba mas
"Anong nangyari sa mukha mo, girl?" nag-aalalang tili ni Tim nang makita si Sophie na pumasok sa dressing room ng fashion event na sponsored ng pinapasukan nitong magazine.Imbes na sumagot, tuloy-tuloy siyang umupo sa make-up chair na nasa harap ng vanity mirror. Pinagmasdan niya ang kanyang repleksiyon sa salamin.Mugto pa rin ang mata niya. May bakas pa rin ng pasa ang kaliwang pisngi niya na dulot ng pagbagsak sa sahig noong weekend.Weekend. Nagbuga siya ng hininga. It has been days since Batangas happened. Nakaalis na rin ng bansa si Phil. Pero heto siya, nililigalig pa rin ng mga alaala ng nagdaang weekend.Lumapit si Angela sa kanya, ang make-up artist. Nginitian naman niya ang nakabusangot pa rin na repleksi
"Isang shot lang ng tequila, Tim," ani Sophie sa kaibigan pagdating nila sa bar ng isang sikat na hotel sa Pasay kung saan ginaganap ang after party ng fashion show. Alanganin niyang ipinalibot ang tingin sa paligid. The room was filled with celebrities, socialites and other local showbiz personalities. The loud chatting and laughters plus the upbeat rhythm from the DJ's booth were drowning the whole place. She's afraid she can't even hear her own self. She sighed. She never got used to that kind of crowd. It gives her a headcache. Maybe she'll never get use to it. But her work forced her to always be in attendance on such events. Kaya kailangan niyang tiyagain.Just a few minutes more,she convinced herself.Maya-maya pa, naglapag na ng shot glass ng tequila ang bartender sa harapan nila ni T