Dire-diretsong umakyat ng hagdan si Sophie nang marating niya ang resthouse. Hindi na nga niya napansin pagsalubong sa kanya nina Tito Ben at Tita Mae. Iyak na iyak na siya at hindi niya alam kung gaano pa katagal niyang kayang pigilin ang mga luha niya.
Nirespeto naman ng mag-asawa ang pananahimik niya at hindi na siya sinundan pa. Papasok na sana siya sa tinutuluyan niyang kuwarto nang magsalita si Rachel mula sa dulo ng pasilyo.
"Saan kayo galing ni Rob?" anito habang marahang naglalakad palapit sa kanya. Matalas ang mga mata nitong nakatingin sa kanya.
Napakurap siya, bahagyang umurong ang dila. Hindi siya agad nakasagot dahil kinakain siya ng kunsensiya niya. Technically, she's considered a third party— like a good for nothing mistress who almost gave herself willingly to a
Napakurap siya. Alam niya sa itsura nito, hindi ito nagbibiro. She knew kissing was never good for them because it could lead to something more and less innocent. And that's the least thing she'd want to happen now.Siya na ang unang bumawi ng tingin at umatras. Rob's presence is too much for her. She's becoming weak, uncontrollable and illogical when he is near. And it's becoming worse by the day. At kapag nangyari iyon hindi na naman niya alam ang gagawin.Kailangan na niyang umuwi, ngayon din!Muli siyang bumaling sa luggage niya at pinulot iyon patayo. "May sasabihin ka pa?" untag niya rito.Matagal na itong natahimik at tumitig lang sa kanya. Maya-maya pa, naguguluhan itong tumingala at inihilamos ang kamay sa mukha. Tila ba mas
"Anong nangyari sa mukha mo, girl?" nag-aalalang tili ni Tim nang makita si Sophie na pumasok sa dressing room ng fashion event na sponsored ng pinapasukan nitong magazine.Imbes na sumagot, tuloy-tuloy siyang umupo sa make-up chair na nasa harap ng vanity mirror. Pinagmasdan niya ang kanyang repleksiyon sa salamin.Mugto pa rin ang mata niya. May bakas pa rin ng pasa ang kaliwang pisngi niya na dulot ng pagbagsak sa sahig noong weekend.Weekend. Nagbuga siya ng hininga. It has been days since Batangas happened. Nakaalis na rin ng bansa si Phil. Pero heto siya, nililigalig pa rin ng mga alaala ng nagdaang weekend.Lumapit si Angela sa kanya, ang make-up artist. Nginitian naman niya ang nakabusangot pa rin na repleksi
"Isang shot lang ng tequila, Tim," ani Sophie sa kaibigan pagdating nila sa bar ng isang sikat na hotel sa Pasay kung saan ginaganap ang after party ng fashion show. Alanganin niyang ipinalibot ang tingin sa paligid. The room was filled with celebrities, socialites and other local showbiz personalities. The loud chatting and laughters plus the upbeat rhythm from the DJ's booth were drowning the whole place. She's afraid she can't even hear her own self. She sighed. She never got used to that kind of crowd. It gives her a headcache. Maybe she'll never get use to it. But her work forced her to always be in attendance on such events. Kaya kailangan niyang tiyagain.Just a few minutes more,she convinced herself.Maya-maya pa, naglapag na ng shot glass ng tequila ang bartender sa harapan nila ni T
"A-anong k-kailangan mo?" nanginginig ang labi na tanong ni Sophie sa lalaking papalapit sa kanya. Hindi sumagot ang lalaki bagkus ay lalong lumapad ang ngisi habang naglalakad palapit sa kanya. Lalo siyang nangilabot sa ginawi nito at muling napaatras, napaupo siya sa hood ng kotse niya nang wala sa oras."Kailangan ka raw mawala!" anito bago patakbong lumalapit sa kanya.Nag-triple ang tibok ng puso niya. Sa isang iglap, dinaluhong siya ng lalaki, ang isang kamay nakahanda sa pag-unday sa kanya ng patalim. She was mortified! Mabuti na lang mabilis pa rin ang reflexes niya at nakailag siya. Ang kotse niya ang napuruhan.She kicked her shoes off bago siya nagsisigaw na tumakbo pabalik sa entrance ng hotel. She knew how to protect herself but she is much safer kung naroon siya sa marami
Nagising si Sophie kinabukasan mula sa liwanag na nagmumula sa bintana ng suite. Maingat siyang nagmulat ng mata."Goodmorning!" anang boses sa may receiving area. Napaigtad siya sa gulat at mabilis na bumaling doon.Napanganga siya nang makita niya ang masayang bulto ni Tyrone na nakatayo roon habang hawak ang isang boquet ng makukulay na bulaklak.Napakurap-kurap siya. Naguguluhan niyang ipinagala ang mata sa loob ng silid.Rob is nowhere on sight. Umalis na ba ito? Sandali siyang nanlumo.Kung sabagay, umaga na. Kailangan nitong pumasok sa opisina.Agad siyang napabalikwas. Awtomatiko siyang napaaray at napahawak sa braso n
"H-hindi dito ang daan papunta sa condo ko!" nagpa-panic na reklamo ni Sophie kay Rob nang makalabas na sila ng ospital."Hindi ka safe sa condo mo. Nag-iisa ka lang do'n. At sa kalagayan mong 'yan," Sumulyap ito sa kanya, mabilis na ipinasada ang mata sa braso niyang may sling, bago ibinalik sa daan ang tingin. "I highly doubt if you can function like a normal person. Kaya uuwi ka sa inyo, sa ayaw at sa gusto mo, Sophie."Napanganga siya. Ayaw niyang umuwi. Hindi siya puwedeng umuwi. Home means she'll see Rob 24/7. And though being home also means she'll see Tito Ben and Tita Mae, it could also mean a chance encounter again with the Reyna ng kaantipatikahan and isinawsaw-sa-glutathione-girl Rachel! And being bothered by her feelings all the time is the least thing she needs right now!
"Troy, where have you been?" tanong ni Tyrone sa kapatid sa awtorisadong tinig. "Hindi mo raw sinipot sa meeting si Mr. Castro sabi ng secretary ko."Huminto si Troy sa pag-akyat ng hagdan at tiningala siya mula sa pagkakadungaw niya mula sa second floor ng mansiyon ng mga San Miguel.Troy is his younger brother. Ito ang CEO ng PrimeBuild, isa sa mga pinagkakatiwalaang construction company sa Southeast Asia na minana nito mula nang pumanaw ang Daddy nila magdadalawang-taon na ang nakararaan. But Troy is only the CEO of PrimeBuild in name. Happy-go-lucky ito, mahilig magwaldas ng pero sa luho at halos walang pakialam sa negosyo. Most of the time, he is juggling between Trending Image-- his advertising agency and PrimeBuild. Ayos lang naman sa kanya iyon. He understands that Troy doesn't have the training that he had when it comes to busi
"What are we doing here?" tarantang tanong ni Sophie kay Rob nang huminto sila sa tapat ng police station."They need your statement. I know you know it's quite inevitable," ani Rob bago tuluyang pinatay ang makina ng pick-up nito. "Kagabi ka pa nila gustong kuhanan ng statement, pinigil ko lang."Hindi siya agad nakasagot bago wala sa sariling umayos sa pagkakaupo sa passenger's seat. Paulit-ulit kasi na nagre-replay sa isip niya ang mga nangyari kagabi. Ang kaba, ang kilabot, ang masakit na pagbaon ng patalim sa braso niya. Wala sa sarili siyang napahawak sa nasugatan niyang braso. Makirot pa iyon, sariwa pa.Marahas siyang umiling at pilit na hinamig ang sarili.Makikita niya kaya ang killer niya?