"Surprise!" malawak ang ngiti na bati ni Rachel sa kanila nang makabalik sila sa resthouse. Agad nitong sinalubong ng halik si Rob. Uncaring if there are people watching.
Umasim agad ang mukha ni Sophie. She’s wondering if someone had put a jinx on her for the last two days that she’s been bothered by series of unfortunate events.
Matapos halikan ng maldita si Rob, bineso nito sina Tito Ben at Tita Mae. The Mendoza couple responded politely kahit na palihim na nagsusulyapan ang mga ito at halatang gulat din sa pagdating ng kanilang bisita. Nang bumaling ang maldita sa kanya, nakaplaster na ang pekeng ngiti sa mukha nito subalit matalim ang mga mata. Hindi ito lumapit sa kanya, bumati lang.
“And hello to you too, Sophie. I didn’t know you’d be here,”
Bahagya pa siyang tinablan ng takot nang makitang madilim na ang daang tinahak niya patungo roon. But she had no choice, iyon lang ang alam niyang daan pabalik.Akma na sana siyang sasakay sa Ducati niya nang may marinig siyang paparating na sasakyan. Awtomatikong bumangon ang kaba sa dibdib niya. She readied to defend herself.Nang makita niya ang pamilyar na 4x4 na sasakyan ng mga Mendoza, she relaxed a bit. Agad niyang namukhaan ang driver. It was Rob. Ngunit sandali lang siyang napanatag dahil hindi niya alam how the hell did he find her yet again?Itinigil ni Rob ang sasakyan sa tabi ng Ducati niya bago ito lumundag papababa ng 4x4. Mula sa ilaw na nangmumula sa buwan, naaninag niya ang madilim na mukha ni Rob.Malalaki ang hakbang na lumapit ito sa kanya."P
Dire-diretsong umakyat ng hagdan si Sophie nang marating niya ang resthouse. Hindi na nga niya napansin pagsalubong sa kanya nina Tito Ben at Tita Mae. Iyak na iyak na siya at hindi niya alam kung gaano pa katagal niyang kayang pigilin ang mga luha niya.Nirespeto naman ng mag-asawa ang pananahimik niya at hindi na siya sinundan pa. Papasok na sana siya sa tinutuluyan niyang kuwarto nang magsalita si Rachel mula sa dulo ng pasilyo."Saan kayo galing ni Rob?" anito habang marahang naglalakad palapit sa kanya. Matalas ang mga mata nitong nakatingin sa kanya.Napakurap siya, bahagyang umurong ang dila. Hindi siya agad nakasagot dahil kinakain siya ng kunsensiya niya. Technically, she's considered a third party— like a good for nothing mistress who almost gave herself willingly to a
Napakurap siya. Alam niya sa itsura nito, hindi ito nagbibiro. She knew kissing was never good for them because it could lead to something more and less innocent. And that's the least thing she'd want to happen now.Siya na ang unang bumawi ng tingin at umatras. Rob's presence is too much for her. She's becoming weak, uncontrollable and illogical when he is near. And it's becoming worse by the day. At kapag nangyari iyon hindi na naman niya alam ang gagawin.Kailangan na niyang umuwi, ngayon din!Muli siyang bumaling sa luggage niya at pinulot iyon patayo. "May sasabihin ka pa?" untag niya rito.Matagal na itong natahimik at tumitig lang sa kanya. Maya-maya pa, naguguluhan itong tumingala at inihilamos ang kamay sa mukha. Tila ba mas
"Anong nangyari sa mukha mo, girl?" nag-aalalang tili ni Tim nang makita si Sophie na pumasok sa dressing room ng fashion event na sponsored ng pinapasukan nitong magazine.Imbes na sumagot, tuloy-tuloy siyang umupo sa make-up chair na nasa harap ng vanity mirror. Pinagmasdan niya ang kanyang repleksiyon sa salamin.Mugto pa rin ang mata niya. May bakas pa rin ng pasa ang kaliwang pisngi niya na dulot ng pagbagsak sa sahig noong weekend.Weekend. Nagbuga siya ng hininga. It has been days since Batangas happened. Nakaalis na rin ng bansa si Phil. Pero heto siya, nililigalig pa rin ng mga alaala ng nagdaang weekend.Lumapit si Angela sa kanya, ang make-up artist. Nginitian naman niya ang nakabusangot pa rin na repleksi
"Isang shot lang ng tequila, Tim," ani Sophie sa kaibigan pagdating nila sa bar ng isang sikat na hotel sa Pasay kung saan ginaganap ang after party ng fashion show. Alanganin niyang ipinalibot ang tingin sa paligid. The room was filled with celebrities, socialites and other local showbiz personalities. The loud chatting and laughters plus the upbeat rhythm from the DJ's booth were drowning the whole place. She's afraid she can't even hear her own self. She sighed. She never got used to that kind of crowd. It gives her a headcache. Maybe she'll never get use to it. But her work forced her to always be in attendance on such events. Kaya kailangan niyang tiyagain.Just a few minutes more,she convinced herself.Maya-maya pa, naglapag na ng shot glass ng tequila ang bartender sa harapan nila ni T
"A-anong k-kailangan mo?" nanginginig ang labi na tanong ni Sophie sa lalaking papalapit sa kanya. Hindi sumagot ang lalaki bagkus ay lalong lumapad ang ngisi habang naglalakad palapit sa kanya. Lalo siyang nangilabot sa ginawi nito at muling napaatras, napaupo siya sa hood ng kotse niya nang wala sa oras."Kailangan ka raw mawala!" anito bago patakbong lumalapit sa kanya.Nag-triple ang tibok ng puso niya. Sa isang iglap, dinaluhong siya ng lalaki, ang isang kamay nakahanda sa pag-unday sa kanya ng patalim. She was mortified! Mabuti na lang mabilis pa rin ang reflexes niya at nakailag siya. Ang kotse niya ang napuruhan.She kicked her shoes off bago siya nagsisigaw na tumakbo pabalik sa entrance ng hotel. She knew how to protect herself but she is much safer kung naroon siya sa marami
Nagising si Sophie kinabukasan mula sa liwanag na nagmumula sa bintana ng suite. Maingat siyang nagmulat ng mata."Goodmorning!" anang boses sa may receiving area. Napaigtad siya sa gulat at mabilis na bumaling doon.Napanganga siya nang makita niya ang masayang bulto ni Tyrone na nakatayo roon habang hawak ang isang boquet ng makukulay na bulaklak.Napakurap-kurap siya. Naguguluhan niyang ipinagala ang mata sa loob ng silid.Rob is nowhere on sight. Umalis na ba ito? Sandali siyang nanlumo.Kung sabagay, umaga na. Kailangan nitong pumasok sa opisina.Agad siyang napabalikwas. Awtomatiko siyang napaaray at napahawak sa braso n
"H-hindi dito ang daan papunta sa condo ko!" nagpa-panic na reklamo ni Sophie kay Rob nang makalabas na sila ng ospital."Hindi ka safe sa condo mo. Nag-iisa ka lang do'n. At sa kalagayan mong 'yan," Sumulyap ito sa kanya, mabilis na ipinasada ang mata sa braso niyang may sling, bago ibinalik sa daan ang tingin. "I highly doubt if you can function like a normal person. Kaya uuwi ka sa inyo, sa ayaw at sa gusto mo, Sophie."Napanganga siya. Ayaw niyang umuwi. Hindi siya puwedeng umuwi. Home means she'll see Rob 24/7. And though being home also means she'll see Tito Ben and Tita Mae, it could also mean a chance encounter again with the Reyna ng kaantipatikahan and isinawsaw-sa-glutathione-girl Rachel! And being bothered by her feelings all the time is the least thing she needs right now!
A quite knock on the door made Sophie turn to its direction. Maya-maya pa, bumukas iyon—revealing Rob’s conflicted face.Mabilis siyang lumapit sa asawa habang kinakabit ang diamond earring sa tainga niya. “Why? What’s wrong?” nag-aalalang tanong niya.Rob huffed and shook his head slowly. “I guess your sister is stalling again. Nagkulong na naman daw sa banyo sabi ni Mommy Lucy. I told you, she doesn’t want to have this kind of party. Honey, she’s not comfortable.”Napailing na rin siya, nasapo ang ulo na bigla ‘atang nanakit. Tonight is Jasmine’s, her adoptive sister, 18th birthday. Siya ang nakaisip niyon matapos niyang malaman na binu-bully ang kapatid niya sa St. Gabriel University kung saan ito ngayon nag-aaral bilang senior highschool. She wanted to show the world that though it is a common knowledge that she and Jasmine do not share the same blood, they both carry the Benitez name and nothing will ever change that.Jasmine is her sister. At handa siyang ipagtanggol ito sa kahit
Cassie seemed to be too overtaken by a lot of emotions that her logic starts to fail in comprehension. Pero mas lalo naman siyang natuliro nang marahan siyang akayin ni Rob paakyat sa hagdan. She did not question him. Tahimik lang siyang sumunod dito. Nang marating nila ang 3rd floor, iginiya siya nito sa malawak na veranda. The whole place was surrounded with tea-light scented candles. Nagkalat din sa sahig ang talulot ng gumamela at iba pang bulaklak. Lalong bumilis ang pagkabog ng dibdib niya nang makita niya sina Raine, Tyrone, at ang mga biyenan at magulang niya, all standing on one side of the veranda with satisfied smiles on their faces. Her mind got clouded with confusion almost immediately. "B-bakit kayo nandito? Dad akala ko... Raine, bakit... " Hal
Nagmamadaling lumabas ng sasakyan nito si Raine at dire-diretsong nag-doorbell. Pinagbuksan ito ng isang unipormadong katulong at pinapasok sa maliit na gate.Tensiyonado siyang naghintay sa loob ng sasakyan. Inabala niya ang sarili sa pagtingin-tingin sa cellphone niya at sa baby niya. Kaya lang, sampung minuto na ang nakakalipas subalit hindi pa rin nagte-text si Raine. Nang pumalo na sa kinse minutos ang paghihintay niya, tuluyan na siyang nainip. Malapit na rin kasing lumatag ang dilim sa paligid. Saktong pababa na siya ng kotse nang makatanggap siya ng text mula sa kaibigan. Puwede na raw siyang pumasok.Karga-karga niya ang baby niya nang bumaba siya ng kotse at nagtungo sa sa gate. Magdo-doorbell sana siya pero nakita niyang bukas ang maliit na gate sa gilid ng bahay.
"Alam mo ba na mahal ang bayad sa mga kargador, Sophia?" tikwas ang ngusong reklamo ni Raine habang hirap na hirap ito sa pagbibitbit ng mga iuuwing gamit ni Baby Ethan. "Sa dami nitong gamit ni Baby Ethan, para na rin kayong naglipat-bahay dito sa ospital, a.""E sabi mo 'pag kailangan ko ang nakakasilaw na kagandahan mo tawagan lang kita," kaswal na sagot niya, hinaplos pa ang pisngi ni Ethan na nasa mga bisig niya. "Kailangan ko ng tagahakot e."Lalong nanulis ang nguso nito. "Jusko! Sana sinabi mo man lang na gagawin mo lang pala akong kargador at driver para hindi na ko nag-stilletos!" patuloy na reklamo nito bago nagpatiunang pumasok sa elevator. Hinihingal nitong ibinaba ang ilang bag na naglalaman ng mga ginamit ni Baby Ethan sa mahigit dalawang linggo nitong pananatili sa ospital. Raine kept on murmuring as sh
Nang makauwi si Sophie, nagpakalma muna siya sa kanila bago siya nagpunta sa mga bahay ng biyenan niya. Wala rin kasi sa kanila ang mga magulang niya. Alam niyang abala pa rin ang mga ito sa paghahanda ng nursery ng baby niya. Gusto niyang makita ang nursery ng baby niya. She wanted to cherish that moment of becoming a first time mom no matter how painful is the other side of it. Gusto niya, paglaki ng anak niya, may maikukuwento pa rin siya kung paano at gaano ito kamahal ng mga lolo at lola nito noong dumating ito sa mundo. And no matter how fleeting her baby would stay in that room, she'll make lots of memories in it for her son. Nakapagdesisyon na kasi siya. She'll ask her attorney to draw a legal separation agreement for her and Rob. At kapag kaya na niya,
Tinititigan ni Sophie ang sarili niya sa salamin. She was asking herself what's wrong with the way she looks that her husband just won't take even just a glance at her.Napabuga siya ng hininga at inayos ang buhok niyang nakalugay.Halos dalawang linggo na siyang nagpapaganda, nagbe-bake ng cheesecake at nanunuyo, pero deadma pa rin talaga ang pa-importanteng Kulot!She had tried many times to talk to him but he'd deliberately avoid her at all costs. Ang dahilan nito, busy ito sa trabaho. Marami raw itong na-pending na gawain mula nang ma-coma ito. Rob would stay-up late at night in the office and go home to his parent's house. Habang siya, natutulog sa bahay nila. Ni minsan, hindi pa sila nagtabi na mag-asawa mula nang manganak siya.
"Saan ba kayo galing na naman na dalawa?" takang tanong ng Daddy ni Sophie sa kanila nang makauwi sila at naghahapunan. Gaya nang napagusapan, sa bahay nila sila tutuloy ngayong gabi ni Rob. Binitbit na lamang ni Tita Mae ang mga putaheng niluto nito papunta sa kanila."Sa opisina po. Dad. May inayos lang po akong importanteng bagay," kaswal na sagot ni Rob, ang mga mata nasa plato.Napatingin si Sophie sa asawa. Kanina pa, habang pauwi sila mula sa RMM Builders, niya napapansin na walang imik masyado si Rob.Tumango-tango lang ang Daddy niya."Hindi sa nanghihimasok kami sa inyong dalawa Rob, pero ang gusto sana namin ng Daddy ninyo, makasal kayong dalawa ni Sophie sa simbahan," sabi ni Tit
Nang nasa lobby na sila ng building kung nasaan ang opisina ng RMM Builders, agad silang binati ng security guard. Alas-kuwatro pa lang ng hapon. At ang mga empleyado, abala pa rin sa pagta-trabaho. But what was curious about it was, they were all in shock when they saw her and Rob together.Rob gently reached for her hand and held it tight. Kahit na noong nasa elevator sila, hindi nito binitiwan ang kamay niya. Panay tuloy ang bulungan ng mga empleyadong nakasabayan nila sa elevator.Bumukas ang pinto ng elevator sa 30th floor-- ang opisina ng CEO ng RMM Builders. Tahimik siyang nagpatangay kay Rob hanggang sa board room kahit na panay ang lingon ng mga emplyedo sa direksiyon nila.Napasinghap pa siya nang makita niya sa board room ang lahat ng board of d
Hindi alam ni Sophie kung paano uumpisahang kausapin si Rob. It's been three days since she gave birth subalit hindi pa rin sila nag-uusap tungkol sa mga nangyari—kung bakit siya umalis ng L.A. at sumugod pauwi ng Pilipinas. Lalo na ang tungkol kay Rachel. She had waited for him to open up— to tell her what really happened that night. To come clean about that almost midnight conversation she had heard between Rob and his parents. Naghintay siya. Pero hindi nito ginawa. Kaya hanggang ngayon, nalilito pa rin siya. Nag-iisip. Tinitimbang kung ano ang dapat niyang gawin.Nang hapong iyon, na-discharge na siya sa ospital subalit nanatili si Baby Ethan sa incubator dahil nga kulang ito ng ilang linggo. Masakit man sa loob niya na iwan ang anak niya roon, wala rin siyang nagawa. Her baby's health and safety must come first.