Mahigpit na nakatikom ang labi ni Tristan at binaba ang pana. "Bakit mo naisip na alam ko?"Ngumiti si Nolan. "Kahit na hindi mo alam 'yan, panigurado na alam yan ni Madam Knowles. Galing sa East Winston ang pamilya niya, hindi ba?"Hindi nagsabi ng kahit isang salita si Tristan.Sumandal si Nolan sa likod ng upuan at tinapik ang mesa gamit ang daliri niya. "Sa totoo lang, matagal mo na pinagdududahan na may spy ang mom mo sa tabi mo. Sa tingin ko ay imposible na hindi mo 'yun alam."Matapos ang ilang sandali, mahinang tumawa si Tristan. Diniretso niya ang kaniyang postura at tiningnan si Nolan. "May mga problema sa mundo na hindi madaling solusyonan.""Kahit na alam mo na si Madam Knowles ang nasa likod ng pakana na 'yun, nanay mo siya, at hindi mo kayang na tapatan siya. Kaya natural lang na mahirapan ka."Nabasa siya agad ni Nolan sa unang tingin pa lang. Nakipagpalitan ng tingin si Tristan kay Nolan ng ilang sandali at masama ang loob na sinabi, "Gusto ko lang malaman kung ba
Ang isa sa kanila ay mukhang introvert at mahiyain, habang ang isa naman ay mukhang regal at malakas ang loob.Napakunot si Maisie at hindi napigilan na bumulong, "Bakit siya ini-imbestigahan ni Nolan?"Binalik niya ang dokumento si folder habang ang isang dokumento ay nalaglag mula roon. Sandali siyang nagulat, pinulot ang dokumento, tiningnan 'yun, at natulala sa kaniyang pwesto."Anong tinitingnan mo?" Dumating si Nolan sa labas ng pinto.Bahagyang nagpipigil ang ekspresyon ni Maisie, at binalik niya ang dokumento. "Tinitingnan ko ang mga nahanap mo sa imbestigasyon mo."Nilagay ni Nolan sa likod ng upuan ang coat na nakasabit sa kaniyang braso at lumapit kay Maisie. "Bakit ka sobrang interesado sa tao na 'to?"Saglit na tumigil si Maisie, inangat ang kaniyang ulo, nakita niya ang bahagyang madilim na ekspresyon ni Nolan, at hindi niya napigilan na tumawa. "Sa tingin ko ay napagbintangan ako."Nilapitan niya si Maisie. "Bakit mo gustong malaman ang iba pa tungkol sa kaniya? D
Bumaba ang tingin ni Nollace. Isang babae ang dumating bago pa siya makapagsalita. “Young Master Knowles.”Lumingon si Nollace at nakita niyang papalapit ang babae. Kumunot ang noo niya at tinitigan niya lang ito nang hindi gumagalaw.Ngumiti ang babae. “Nandito ako para sunduin kayo.”Alerto si Nollace at tumayo sa harapan ni Daisie. “Hindi pa kita nakita sa bahay ng tito ko.”Bahagyang naglaho ang ngiti ng babae. “Napakatalino mo. Ang great-grandma mo ang nagpadala sa akin.”Naintindihan yun ni Daisie at lumabas mula sa likuran ni Nollace. “Nagsisinungaling ka siguro. Hindi hahayaan ni Tito Tristan na mayroong sumundo sa kaniyang ibang tao. Siya mismo ang pupunta dito.”“Daisie, bumalik ka na.” Hinila siya ni Nollace papunta sa likuran niya.Tila nawalan na ng pasensya ang babae. “Young Master Knowles, pakiusap, huwag niyo na akong pahirapan.”Sasama na sana si Nollace sa kaniya nang biglang nagsalita si Daisie, “Sasama ako sa iyo.”Nagulat si Nollace. “Daisie?” Pagkatapos a
Pinatayo na rin si Nollace mula sa sahig at naglakad sila papunta sa villa.Sa loob ng kwarto..Makikita sa screen ang isang matandang babae na may kulay abong buhok na inaayusan ang alaga nitong poodle.Pumasok ang babae, at ang isa pang babae na nakatayo sa gilid ng computer ay walang iba kung hindi si Zeta Yanev.Lumapit ang babae sa screen. “Madam, dinala namin si Young Mr. Knowles fito, pero may batang babaeng sumunod. Mukhang hindi ordinaryo ang pagkatao niya.”Huminto si Madam Knowles at tumingala, hindi pa rin mabait tingnan ang matanda na niyang mukha. “Sino ang batang babae?”Umiling ang babae at sinabi lang na kaibigan ito ni Nollace mula sa school.Kumunot agad ang noo ni Zeta. “Anak siya ni Mr. Goldmann. Bakit mo siya sinama?”Natigilan ang babae. “H-hindi ko alam kung sino siya. Nagpumilit siyang sumama kay Nollace.”May gustong sabihin si Zeta, pero inunahan siya ni Madam Knowles. “Hmph, natrap ka. Kung may kaugnayan si Tristan sa mga Goldmann, ibig sabihin ay a
Biglang nakatanggap si Nolan ng tawag mula kay Tristan na nagtanong, “Kinuha si Nollace at ang anak mong babae?”Hinawakan ni Nolan ang kaniyang panga. “Huli ka na. Nasa port sila ng seaside township.”Bumulong si Tristan, “Port ng seaside township…” Bigla siyang may naintindihan. “Hindi, dadalhin sila sa Cliffords!”…Pumuslit si Daisie sa loob ng villa sa gitna ng kaguluhan at biglang nagtago sa likod ng pader. Dalawang lalaking nakaitim ang naglabas kay Nollace sa villa. Nagsimula siyang mataranta. Anong dapat niyang gawin?Hindi niya napagtanto na mayroon ng taong nakasunod sa kaniya.Biglang narinig ni Nollace ang sigaw ni Daisie. Tumalikod siya at nakita ang isang lalaking nakaitim na buhat-buhat si Daisie.Nagpumiglas si Daisie pero hindi sapat ang lakas para makatakas.“Ikaw bata ka, nahuli rin kita. Ikaw ba ang nagsimula ng sunog sa warehouse?” Sinigawan siya ng lalaki.Hindi aamin si Daisie. “Paano ko naging kasalanan ang pagkasunog ng warehouse niyo—-Aah!”Hinagis
Mas humigpit ang hawak ni Maisie sa bag niya, matalim ang kaniyang tingin. “Alam mo bang spy ng nanay mo si Zeta?”“Oo.”“Kung ganoon, nilagay mo lang sa panganib ang mga bata?”Pagkatapos ng ilang segundo, tumingala si Tristan at tiningnan si Maisie. “Mrs. Goldmann, may mga bagay na wala sa kontrol ko. Noong una, naghihinala ako kay Zeta, at hindi ko makumpirma kung nagtatrabaho siya sa akin bilang spy. Sinet-up ko ang nangyari nung Christmas at nalaman kong may kinalaman siya.“Inaamin kong dinamay ko si Nolan dahil sa Bassburgh hindi sila basta-basta kikilos habang nandito ang mga Goldmann, pero hindi ko inaasahang kikilos sila ngayon at dadalhin sa Octavia ang mga bata.”Hindi siya diyos. Anumang plano na gawin niya ay pinag-iisipan niya, at gagawin niya ang lahat para matupad yun. Gayunpaman, hindi niya inaasahang kikilos ang mga taong yun ngayon. Nagpadala siya ng tao na magbabantay kay Zeta at nalaman niyang nagpunta sila sa seaside Township, pero hindi siya ang sumundo sa
Nabigla si Daisie at agad na naawa para kay Nollace.Huminga siya nang malalim at tinapik ang dibdib. “Huwag ka mag-alala, kaibigan mo na ako simula ngayon. Pati na rin ang mga kapatid ko. Hindi ka na malulungkot.”Ngumiti si Nollace.Makulit na bata si Daisie Goldmann pero mabait ito.….Nagsimulang bumalot ang kadiliman sa langit.Lumabas ng kotse si Maisie suot ang isang brown trenchcoat na may belt at boots, ang mahaba at mala-seaweed niyang buhok ay nakalugay. Wala siyang suot na makeup, tanging lipstick lang. Mayroon din siyang kasamang dalawang bodyguards.Dinala siya ng server papunta sa VIP room, binuksan ang pinto at sabay na lumingon si Tristan at kasama nitong lalaki.Si Jackie na iinom sana ng wine ay napahinto at napatingin sa mukha ni Maisie. Pamilyar ito sa kaniya kaya nagtagal ang kaniyang tingin.Ngumiti si Tristan. “Mr. Clifford, siya si Ms. Maisie Vanderbilt.“Maisie Vanderbilt.” Kumunot ang noo ni Jackie.Sa sandaling ito, lumakad si Maisie papunta sa me
Napahinto si Jackie sa paglalakad.Tumalikod siya, tumingin kay Maisie at nagtanong, “Anong ibig mong sabihin?”Sumimsim si Maisie ng wine sa baso niya, tinaas ang tingin kay Jackie at sinabing, “Muntik na maaksidente ang anak ko sa school dahil sa isang assassination attempt, at nasa school ang kotse mo nang araw na yun. Kaya naman, inimbestigaha kita.”Nagngalit ang mga ngipin ni Jackie, at nagdilim ang mukha niya.Palihim na binasa ni Maisie ang ekspresyon nito. Wala pa lang alam si Jackie tungkol doon. Gayunpaman, imposibleng hindi niya alam kung sino ang nagmamaneho ng kotse niya.Binaba niya ang baso niya at tumayo. “Dahil dahil naman tayong magkaklase, nagpunta ako dito para makipag-usap sa iyo nang buong puso.”Pumalatak ang dila ni Jackie. Mukha man siyang gentleman sa itsura niya, pero alam niya sa sarili niyang pagpapanggap lang yun.“Paano kung hindi natin yun mapag-uusapan?”Tinitigan siya ni Maisie at sinabing, “Kung hindi natin ito mapag-uusapan, titingnan na lan
Tumingin si Nollace sa kanila. “What a coincidence.” “Mas nauna kami ni Morrison dito kaysa sa inyo guys,” sabi ni Leah. “Nalaman lang namin na nandito pala kayo nang nag-post si Daisie ng photo sa Facebook page niya.”Hinila ni Daisie si Leah sa upuan at sinabi, “Dapat mag-stay muna kayo ng ilang araw kasama kami.” Nang umupo si Morrison, pinakilala siya ni Waylon kala Freyja at Daisie. “Siya ang sister-in-law ko, si Freyja, at siya naman ang kapatid ko. Daisie ang pangalan niya.” “Nakita ko na sila dati noong wedding niyo,” sabi ni Morrison. “Kaklase ng misis ko ang kapatid mo dati. Nabanggit niya na sa akin.”“Kailan mo pa ako naging asawa? May pagkakataon pang hindi kita pakasalan sa future,” sabi ni Leah. “Engage na tayo. Kung ayaw mo akong pakasalan, sino namang papakasalan mo?” Kumunot ang noo ni Morrison, kaya natawa ang lahat ng nasa paligid nila, maliban kay Daisie. Hindi siya makapaniwala na nakatingin kay Leah at tinanong, “Engaged? Kailan kayo naging engage, Le
Sabi ng stall owner, “$10 para sa tatlong chance.”“$10 para lang sa tatlong chance? Ang magal naman,” sabi ni Freyja. Tinaas ng stall owner ang ulo niya at sinabi, “Ako na nga ang pinakamura dito. Yung ibang stall $15 ang hinihingi para sa tatlong chance.” Hinila ni Daisie si Freyja at sinabi, “Ibigay na lang natin ang pera sa kaniya. Hindi rin naman madali sa kanila ang mag-set up ng stal dito kaya maglaro na lang tayo.” Matapos iyon, binigyan niya ng $20 ang stall owner at sinabi, “Bigyan mo po kani ng anim na hoops.” Binigyan siya ng stall owner ng anim na hoops. Nakatitig na si Daisie sa bracelet. Kahit alam niyang peke iyon, maganda naman. Hinawakan niya ang hoop at hinagis papunta sa bracelet. Pero, hindi niya iyon nakuha. Binato niya ulit ang dalawang hoop sa bracelet pero bigo pa rin ang pagsubok niya kaya sobra siyang nainis.Tatlong hoops na lang ang meron siya. Nang makita na handa na si Daisie na sumuko, kinuha ni Cameron ang mga natirang hoop at sinabi, “A
Tahimik ang gabi sa lumang lugar. Walang ibang naririnig sa paligid kundi mga huni ng mga insekto. May isang lamp na nakasabit sa tent na nasa damo. Tahimik ang paligid. Umiikot-ikot si Daisie sa sleeping ba dahil hindi siya makatulog. Nang biglang, may kamay na dumampi sa kaniyang bewang at hinila siya papunta sa dibdib. “Anong problema? Hindi ka makatulog?” “Oo…” diniin niya ang kaniyang mukha sa dibdib ni Nollace at sinabi, “Gusto ko sana umihi kaso natatakot ako.”Hinalikan ni Nollace ang noo niya at sinabi, “Sasamahan na lang kita.” Both of them came out of the tent. Nollace took a flashlight and led Daisie to a row of trees in the distance. Daisie turned her head and said, “You wait for me here.”Lumabas silang dalawa sa tent. Hawak ni Nollace ang flashlight at sinamahan niya si Daisie sa row ng mga puno malayo sa kanila. Tumalikod si Daisie at sinabi, “Hintayin mo ako dito.”Tumango si Nollace. “Isigaw mo lang pangalan ko pag may kailangan ka.” Naglakad si Daisie pa
Ngumiti si Waylon at sinabi, “Oo, pero maaga pa naman.” Humiga si Daisie sa hita ni Nollace at tumingin siya sa langit. Matapos ang ilang sandali, sabi niya, “Ulan ba yung naramdaman ko?” Tumingin ang lahat sa kaniya.Huminga nang malalim si Colton. “Huwag mong i-jinx.” Tumingin si Freyja sa langit, kahit na maliwanag ang langit na nakikita nila, may maiitim na ulap malapit sa mga bundok. “Baka makulimlim lang ngayon.” Malapit na mag tanghali pero wala pa ring araw. Baka nga makulimlim lang pero walang ulan. Nagsalita si Cameron, “Wala namang sinabi sa weather report na uulan ngayon. Sa tingin ko hindi naman uulan.”Depende na lang kung mali pala ang weather report! Matapos ang ilang sandali, naramdaman ni Nollace na may tumulo sa mukha niya. Hinawakan niya iyon. “Umuulan nga.” Umupo si Cameron. “Ano?”Nahihiyang ngumiti si Daisie. “Naisip ko lang naman na uulan pero ngayon…” ‘Jinxing!’Lahat sila ay nagsimula ng mag-pack ng mga pagkain pati ang grill at mga mats ay
Sumang-ayon ang iba.Nang maihain ang pagkain, tiningnan ni Daisie ang puting pagkain na mukhang pamaypay at tinanong ang may-ari. “Ano ‘to?”Ngumiti si ang lalaki at ipinaliwanag, “Mylotic cheese ‘yan. Gawa yan mula sa gatas ng baka. Lokal na pagkain.”Tinikman ni Cameron. “Oh, ang sarap.”Tumikim din si Freyja at Colton at masarap nga iyon.Inihain ang susunod na pagkain. Dinala ito ng lalaki. “Manok ito. Gawa ito sa homemade na marinade, spicy oil, paminta at roasted walnuts. Specialty namin ito dito at gustong gusto ito ng mga turista.”Sinubukan yon ni Daisie at tinanong ni Cameron, “Kumusta?”Tumango siya at sumubo pa nang mas malaki. Sinubukan din yon ng iba.Nagdala ng soup dish ang lalaki. “Ito ang cream nv seaweed. Malambot ito at crunchy naman ang seaweed. Kapag idinagdag ang yam, mas masarap.”“Mukhang masarap. Ako muna ang titikim.” sumubo si Waylon.Tiningnan siya ni Cameron. “Ang bango.”Pagkatapos ng ilang pagkain ay inihain na ang sikat sa lugar. Mayroong bu
Nang gabing ‘yon, sa Taylorton…Nagi-impake si Daisie ng bag niya, para sa plano nilang road trip at iniisip kung ano pa ang kailangan nila.Nang lumabas si Nollace sa shower at nakita na seryoso itong nagpaplano, tumawa siya. “Magbabakasyon lang tayo, hindi lilipat.”“Maraming kailangan dalhin ang mga babae. Skincare, pagkain, at ang camera. Kailangan natin yung drone. Nagdala rin ako ng payong.”Naningkit siya. “Pati payong?”Tiningnan siya ni Daisie at seryosong sinabi, “Paano kung umulan?”Hindi alam ni Nollace ang sasabihin.May dalawa silang malaking suitcase at isang maliit. Tumayo si Daisie, tiningnan ang bag niya at pakiramdam niya ay sumobra siya. Kinamot niya ang kaniyang pisngi. “Parang lilipat ako.”Lumapit si Nollace sa kaniya at niyakap niya si Daisie. “Mabuti na lang at road trip ‘yon o kakailanganin natin ng U-haul.”Ngumiti si Daisie at niyakap siya. “Excited na ako para bukas.”Kinabukasan, nagmaneho si Colton papunta sa Taylorton. Nasa ibang sasakyan si Wa
Hinawakan ni Waylon ang kamay ni Cameron. “Pag-uusapan natin ‘yan sa susunod.”Tiningnan ni Maisie si Daisie at Nollace. “Kinasal na ang dalawa mong kapatid. Kailan ang sa'yo?”Sagot ni Daisie, “Sabi ni Nolly at magandang araw ang September 9 dahil hindi sobrang lamig sa Yaramoor sa oras na ‘yon. Mainit sa umaga pero malamig sa gabi.”Nagulat si Cameron. “Mainit pa rin dito sa September. Parang summer sa East Island kapag September.”Ngumiti si Daisie. “Ang winter ng East Island ay parang summer namin. Pwedeng pumunta doon ang taong ayaw sa winter.”Ibinaba ni Nicholas ang tasa niya at pinag-isipan. “13 na araw na lang bago mag September 9. Ang bilis non.”Ngumiti si Maisie at tumango. “Oo nga.”Tumingin si Waylon kay Nollace. “Panigurado na magarbo ang isang royal wedding.”Inakbayan ni Nollace si Daisie. “Syempre. Bukas ‘yon sa publiko at gaganapin sa palasyo namin.”Lumapit si Cameron kay Waylon. “Hindi pa ako nakakapunta sa isang royal wedding. Isang karanasan ‘yon.” Tini
Tumango si Nick. “I will.”Pagkatapos non, umalis ang tatlo sa airport.Samantala, sa Coralia Airport…Hinatid ni Yale at Ursule si Zephir sa gate. Inabot ni Yale ang luggage sa kaniya. “Bumalik ka at bisitahin mo kami.”Kinuha ni Zephir ang bag, tumango siya at pumasok sa airport.Si Ursule na buhay si Kisses ay tinikom ang labi niya at tiningnan ang pusa. “Baka hindi mo na siya makita ulit.”Tiningnan siya ni Yale. “Oh? Ayaw mo ba siya na umalis?”“Ayaw siya paalisin ni Kisses.”“Sa tingin ko ay ikaw ‘yon.” Ngumiti si Yale at tumalikod para pumunta sa sasakyan habang sumunod naman si Ursule. “Bata ka pa. Tapusin mo ang pag-aaral mo. Pagkatapos, pwede ka mag-apply para makapunta sa Bassburgh.”Umupo si Ursule sa passenger seat. Lumingon siya nang marinig ‘yon. “Pwede ako mag-apply para pumunta doon?”“Pwede. Nasa art school ka. Pwede kang mag-apply sa Royal Academy of Music.”Sinimulan ni Yale ang sasakyan at nagmaneho palayo.Sumandal si Ursule sa upuan at bumulong, “Kap
Katulad ito ng sinasabi ng ibang mga tao, “Kailangan mo na magbigay kung gusto mo na may makuha.” Kumikita ang pier na ‘yon sa mga barko ng mga Dragoneers na dumadaong doon.Nabali ni Noel ang hita ng anak ni Python pero walang ginawa ang mga Wickam para ipakita na humihingi sila ng tawad, kaya nagalit si Python.Ititigil nila ang negosyo nila rito at magiging kalaban ng dragoneers ang Wickam mula ngayon. Kahit na hindi sila dumaong sa pier nito, makakahanap pa rin sila ng ibang routa. Nagawa lang nitong paliitin ang client base ng Wickam.Humarap si Nick kay Mahina. “Umalis na tayo.”“Nick, anong ibig sabihin nito? Tutulong ka ba?” sumigaw sa kaniya si Martha.Hindi lumingon si Nick. “Malalaman mo na lang.” At umalis na siya.Hindi inakala ni Arthur na ito ang huling pagkakataon na magpapakita si Nick sa bahay nila.Pinalaya ni Python si Noel pagkatapos ng tatlong araw pero matindi ang natamo ako at dinala sa hospital.Pumunta si Martha at Arthur at nakita ang anak nila na na