Hinila ni Saydie si Chenney sa buhok papunta kay Nolan—nakaluhod pa rin siya sa lupa.Nang makita ang nangyari sa mga lalaki, namutla ang mukha niya na parang papel.Kinuha ni Maisie ang phone na hindi malayo sa kaniya at nakita ang nakatigil na video, hinagis ito sa sahig, at sinira ang screen gamit ang heels niya."Please…Please pakawalan niyo ako. Hindi ko na yun gagawin." Pinipigilan ni Chenney ang umiyak at mukha talaga siyang totoong nagmamakaawa. Hindi nagpakita ng kahit anong ekspresyon si Maisie nang hilain niya ang collar ni Chenney. "Pakawalan ka? Hinding-hindi mangyayari yun." Biglang nagdilim ang ekspresyon ni Chenney.Nanunuya si Maisie. "Ginawa mong panakip-butas si Ryleigh ng isang dekada at sinubukan mo pang saktan siya. Papakawalan mo ba si Ryleigh kung nagmakaawa siya sayo?"Hindi siya nakasagot.Malamig na sinabi ni Maisie, "Kahit sino mang taong nagkaroon ng tagumpay dahil sa pagtapak nila sa ibang tao ay walang karapatang magyabang kasi hindi niy
Sabi ni Maisie, "Tita Larissa, huwag ka magalit. Nakuha na sila ng mga pulis. Saka ayos lang sila Louis at Ryleigh."Diyos ko salamat naman. Halos mamatay na ako sa kaba. Puntahan ko muna si Louis." Naglakad si Larissa papunta sa kwarto ni Louis.Bumalik si Nolan para sunduin si Maisie, at nakatingin lang si Maisie sa view ng labas buong byahe nila pauwi.Hinawakan ni Nolan ang kamay niya. "Nag-aalala ka pa rin ba?"Tiningnan siya ni Maisie. "Ayos na sila kaya wala na dapat akong isipin pa.""Zee, alam mo ba kung anong naalala ko sa nangyari kala Ryleigh at Louis?"Tahimik na nakatingin si Maisie sa kaniya at walang sinabi.Nakatutok siya sa pagmamaneho at nakatingin sa kalsada, "Parang may naalala ako. May napagdaanan na ba tayong ganun? Pamilyar kasi yung pakiramdam."Yumuko si Maisie at ngumiti, "Oo, nangyari na yun sa atin."Nang huminto sila sa traffic light, hinawakan ni Nolan ang kamay ni Maisie at hinalikan ito. "Unti-unti na akong nakakaalala, kaya umpisahan
Dahan-dahang bumukas ang blinds, at kahit sino ay makikita ang asul na dagat mula sa kwarto.Pumasok si Maisie sa kwarto na mayroong private garden. Mayroong mga folding chair na may cushion sa ilalim ng sun umbrella at mayroon ding swing.Tinanggal ni Nolan ang pagkaka butones ng kaniyang sleeves at sumandal sa pinto. "Nagustuhan mo ba?"Lumapit si Maisie sa swing at naupo. "Ang galing mong pumili ng lugar."Lumapit si Nolan sa likod at yumuko para yakapin si Maisie sa balikat niya habang sinasabi sa kaniyang tainga na, "Oras natin 'to. Kailangan maging romantic."Nang tanghali, pumunta silang dalawa sa restaurant.Nagpalit si Maisie ng silk na bubble-sleeved dress na mayroong vest, ang palda niya ay umaabot sa kaniyang binti.Isang malaking coincidence pero nakasalubong nila si Helios doon sa dining.Inangat ni Helios ang glass niya at ngumiti sa kanila. "Kung ayos lang sa inyo, kumain tayo ng magkakasama?"Ayos lang kay Maisie yun dahil kilala naman nila sa isa't isa. "Oo n
Hindi kasing ganda ng hot spring tourism sa Coralia ang sa Winston Island. Dahil iyon sa dagat at burol na nakapalibot sa isla, at papunta ito sa south, kaya hindi magni-niyebe kahit sa winter.Iba ang panahon sa Coralia. Nagni-niyebe doon kapag winter, at maninigas ang kalsada sa sobrang lamig, na nagpapahirap sa mga sasakyan at mga tao na makagalaw. Ang ibang tao ay nagta-travel para lang makakita ng niyebe, pero wala ng gustong bumalik matapos ma-bully ng niyebe habang papunta roon.Binaba ni Nolan ang seafood cracker, pinunasan niya ang daliri gamit ang napkin, at tumingin kay Helios. "Bakit wala akong maalala na interesado ka sa ganitong industriya."Bumaba ang tingin ni Helios, tinatapik niya ang baso gamit ang kaniyang daliri. "Pini-pressure ako ng pamilya ko. Hindi ko pa naaabot ang standard nila para bumuo ng sarili kong pamilya bukod sa career ko sa entertainment industry.""Gusto mong umalis sa pamilya?" Nagulat si Maisie.Ibig sabihin ba nun ay maghihiwalay na sila?A
Binaon ni Maisie ang kaniyang mukha sa balikat ni Nolan. Sobrang nakakahiya yun.Binaba siya ni Nolan sa bench, nilagay niya ang kaniyang kamay sa backrest sa likod ni Maisie, at mukhang gusto pa nito ng iba. "Gusto mo pa ituloy?"Labis ang takot ni Maisie sa haunted house at halata pa sa mata niya ang mga luha, mukha siyang mahina."Tama na yun." Sabi niya.Tumawa si Nolan at mahinahon na pinunasan ang luha sa gilid ng mga mata ni Maisie. "Natatakot din pala minsan ang Zee ko."Huminga siya at nag iwas ng tingin, nakatingin na siya sa Ferris wheel sa hindi kalayuan.Napansin yun ni Nolan. "Gusto mo sumakay diyan?"Tumango si Maisie.Dinala siya ni Nolan sa ilalim ng Ferris wheel, nagbayad siya, at pumasok sa cabin.Dahan-dahang gumalaw pataas ang cabin habang nakatingin sa labas si Maisie at masayang nakangiti. "Sa Stoslo ang unang Ferris wheel ride ko."Tiningnan siya ni Nolan, at mayroong lumitaw sa isipan niya habang paakyat sila.Nanatili ang tingin ni Maisie sa tanawin
Tiningnan siya ni Barbara at sinabi na, "Nagseselos ka."Napatigil si Ryleigh. Umabot ng ilang sandali bago siya bumalik sa kaniyang katinuan. Kinuha niya ang unan at binato kay Barbara. "Nandito ka ba para tawanan ako?"Kinuha ni Barbara ang unan at binalik yun sa kama. "Sige, sige. Kung tutuusin, niligtas ka ni Louis. At isa pa, hindi gaano kalala ang natamo mo kumpara sa kaniya, kaya sa tingin ko dapat mo siyang puntahan."Hindi sumagot si Ryleigh.Kinagabihan, pumunta si Ryleigh sa ward ni Louis. Matagal siyang nag alangan habang nasa harap ng pinto bago niya pinihit ang doorknob.Nagbabasa ng magazine si Louis sa kama. Mayroon siyang gasa sa kaniyang pisngi at pasa sa gilid ng kaniyang labi.Bahagya siyang nagulat nang makita niya si Ryleigh pagkaangat niya ng kaniyang ulo. Pagkatapos nun, nilagay niya ang magazine sa gilid at tinanong, "Bakit ka nandito?"Tumigil si Ryleigh sa harap ng higaan niya. Sobrang kabado siya at hindi niya malaman kung saan niya ilalagay ang kamay
Bumagsak ang mukha ni Ryleigh, at malakas siyang tumikhim. "Sino…Sino naman ang sisilip sa'yo kapag gumagamit ka ng banyo? Wala ka yata sa katinuan. At isa pa, wala namang dapat tingnan sa'yo.""Sinong nakakaalam kung gusto mo akong pagsamantalahan o hindi?" Matamlay na sagot ni Louis.Tinuro ni Ryleigh ang sarili niya. "Ako? Gustong pagsamantalahan ka?"Ngumisi siya na para bang yun ang pinaka nakakatawang biro na narinig niya sa mundo at sinabing, "Kung gusto ko talagang pagsamantalahan ka, eh di sana—"Inangat ni Louis ang kilat niya at pinatigil siya, "Eh di sana ay ano?"Sumagot si Ryleigh habang tumitikhim, "Bakit ko sasabihin sa'yo?"Walang sinabi pabalik si Louis. Nang makita niya ang IV drip sa bote ay halos ubos na, pinindot niya ang service bell.Pumasok ang nurse. Hinila niya ang karayom sa likod ng kamay ni Louis at mahinanon na sinabing, 'Sir, kailangan niyo kumuha ng anti-inflammatory injection bukas at sa susunod din na araw."Tumango siya.Umalis ang nurse dal
Umusbong ang pag-aalala at takot ni Nolan sa kaniyang kalamnan at napuno nun ang puso niya. Parang naranasan niya ang ganitong pakiramdam noon.Mayroong masamang nangyari, at biglang nawala si Maisie sa paningin niya.Nilagay ni Nolan ang kamay niya sa kaniyang bulsa, at doon niya napagtanto na hindi niya dinala ang phone nila.Binigay ni Helios ang phone niya at sinabing, "Pwede mong gamitin 'tong sa akin."Hindi yun tinanggihan ni Nolan. Ang una niyang kailangan na gawin ay hanapin si Maisie, kaya wala siyang pakialam sa ibang bagay ngayon. Pero, hindi niya maalala ang phone number ni Maisie sa ganoong ka-importanteng pagkakataon.Humigpit ang hawak niya sa phone, at bumakat ang ugat niya sa likod ng kaniyang kamay.Phone number… 'Anong nangyayari? Nasa isip ko 'yun, pero ano nga ulit ang number niya?'Nang makita ni Helios ang daliri ni Nolan na nalilito sa dialing button at hindi niya pa rin nalalagay ang phone number, binuksan niya ang contact list para sa kaniya at sinab
Hindi masaya si Cooper sa ideya na ‘yon.Ngumiti si Sunny. “Sino ang nagsabi sa'yo na dapat natin ipalit ang binti ni Nick kay Noel? Sa halip si Python ang babali sa binti ni Python, bakit hindi si Nick ang gumawa non?”Nagulat si Cooper. “Gagawin mismo ‘yon ni Nick?”Lumapit si Sunny at seryosong minungkahi, “"Nabali ang binti ni Travis, ngunit ligtas siya. Bukod pa doon ay makakabangon pa siya sa kama at makakalakad pagkatapos nang kalahating taon ng pagpapagaling. Nabalitaan kong malupit na tao si Python, pero hinuli lang niya si Noel para pilitin ang mga Wickam na makipagkompromiso. Kaya bakit nila pinapatagal nila ang plano nila na saktan si Noel?”Nagulat si Cooper. “Sinasabi niyo ba na may ibang plano si Python?”Uminom si Sunny ng tsaa mula sa tasa. “Si Python ang pinuno ng isang lokal na mafia sa Madripur. Lahat ng negosyong kinasasangkutan niya ay ilegal at hindi alam ang pinanggalingan. Bukod dito, ang kanilang mga produkto ay kadalasang naglalakbay sa pamamagitan ng da
Masyadong makapangyarihan at agresibo ang pamilya ni Amelia na pinipigilan si Arthur na itaas ang kanyang ulo sa harap ng iba. Kaya naman nag-asawa siyang muli isang taon pagkatapos ng kamatayan ni Amelia at tiniis pa niya ang lahat ng mga pagsaway na ibinato sa kanya ng mga Winslet dahil sa pagiging walang utang na loob na asawa. Iyon ay hanggang sa pinilit siya ni Cooper na hayaan si Nick na mamana nang buo ang Wickam, at habang mas pinipilit siya ng mga Winslet, mas ayaw niyang pumayag.‘Gusto ko lang patunayan kay Cooper na kahit walang tulong mula sa pamilya niya at kay Nick, kaya pa rin tumayo ng Wickam.‘Pero malaki talaga ang nagawang gulo ni Noel ngayon. Bakit ako pupunta kay Nick kung hindi dahil sa kaniya?’Hinawakan ni Martha ang braso niya. “Kung ganoon, pumayag ba si Nick sa plano mo? Anak mo rin siya, kaya kahit anong mangyari, hindi siya tatanggi na tulungan ka, hindi ba? Ipabalik mo lang kay Nick si Noel.”“Pumayag ba siya?” Pinalayo siya ni Arthur at galit na suma
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,