“Sa status ni Mr. Goldmann, magiging sobrang kakaiba naman kung kasabwat siya ni Willow para i-frame ka six years ago.”Natahimik si Maisie sa sinabi ni Ryleigh, nagpatuloy ito, “At saka, kung alam niya ang nangyari six years ago, hindi ba’t alam niya na sana na mga anak niya ang tatlong bata? Hindi niya na kailangan ng paternity test.”Yumuko si Maisie. “Naiintindihan kita. Hindi siguro siya magiging interesado na makipagsabwatan kay Willow para i-frame ako, pero boyfriend pa rin siya ni Willow. Wala akong interes sa anumang mayroong kinalaman kay Willow.”Kumibot ang sulok ng mga labi ni Ryleigh. Nag-iinarte lang pala si Maisie!Tila mayroong naalala si Ryleigh at napangiti. “Bakit hindi mo subukan ang pinsan ko? Sa kung paano niya alagaan sina Waylon at Daisie, sigurado akong magiging masaya siya.”“Haha, sinasali mo ang pinsan mo dito?” Pupunitin siya ng mga fans ni Helios kapag narinig nila ito.Tumawa si Ryleigh, nanginginig ang kaniyang balikat.“Huwag mong sabihin ka
Hindi maitatanggi ni Maisie na nagsinungaling siya. Kahit na alam niyang si Nolan ang lalaki six years ago, hindi niya iyon matatanggap.Ang pagiging malapit ng mga bata kay Nolan ay magbibigay ng pagkakataon kay Willow na saktan sila.Tiningnan siya ni Waylon. “Mommy, bakit natatakot kayong malapit kami sa mister na iyon?”Hindi sumagot si Maisie. Natatakot ba siyang malaman ni Nolan na mga anak niya ang tatlo o nag-aalala siya na mayroong gawin sa kanila sina Leila at Willow?“Mommy, nagsasalubong ang mga kilay niyo. Ibig sabihin ay nag-aalala kayo, natatakot o nalilito. Mayroon ba kaming koneksyon sa lalaking iyon?”Itinanggi niya iyon. “Wala kayong koneksyon sa kaniya!”Nagkibit-balikat si Waylon. “Mommy, nahuli kayo sa tono niyo. Guilty kayo!”“I—” Nahuli siya.Paano niya nakalimutan na mas hilig ng batang ito ang psychology books kaysa sa mga fairy tales kahit sa mura nitong edad? Kahit na kaya niyang mauto sina Colton at Daisie, hindi niya maloloko si Waylon.Humi
Binagalan ni Maisie ang paglalakad, at unti-unting kumunot ang kaniyang noo. isinapubliko ni Nolan ang paternity test?Tumalikod siya at nagpunta sa staff sa harapan ng elevator. Masiyado silang nakatuon sa usapan nila at hindi siya napansin. “Totoo ba iyan? Huwag kayong magkalat ng tsismis.”“Kinumpirma ni Quincy iyon. Bakit siya magsisinungaling?”“Pero hindi ba masyadong kakaiba na nagpunta pa si Mr. Goldmann sa Coralia para sa test? Hindi ba’t mayroon namang Bureau of Justice ang Bassburgh?”Natigilan si Maisie, kumuyom ang kaniyang mga kamao.Anong nangyayari? Hindi ba siya naniniwala na totoo ang report?Napaka-ingat ni Joe. Gusto ni Nolan ng katunayan. Sinuman na makakita ng negatibong resulta ay kakalimutan na ang nangyari.Kung talaga ngang magpapa-test siya sa Coralia, mayroon siyang kailangang gawin. Nilabas niya ang phone niya at nagdalawang-isip. Magpapadala ba talaga siya ng tao para harangin iyon sa Coralia?‘Sandali!’ Huminto si Maisie. Nakapagtataka par
“Soul?” Hindi sigurado si Kennedy.“Mayroong halaga ang bawat design. Kahit na inanimate object lang sila, kung wala itong soul, walang kahulugan ang pagkakagawa nito.”Matapos marinig ang interpretasyon, tumango si Kennedy habang nakapalumbaba. Isang malalim na boses mula sa likod ng pinto ang narinig nang magsasalita na sana si Kennedy.Nanigas ang ngiti ni Maisie nang makita niyang pumasok si Nolan. Bakit siya narito?Tumango si Kennedy kay Nolan.Tiningnan siya ni Nolan. “Kayo siguro si Mr. Kennedy Fannon. Narinig ko ang tungkol sa inyo sa jewelry world ng Bassburgh.”Ngumisi si Kennedy. “Isang karangalan na marinig niyo ang tungkol sa akin.”“Mr. Goldmann, anong sadya niyo rito?” Ngumisi si Maisie. Ngayong alam niya na siya ang lalaki six years ago, medyo masama ang loob niya.Mahinahon niyang sinabi, “Dahil isa itong partnership, hindi ba dapat alam ko ang preparasyon para sa jewelry brand ng Blackgold?”Ngumiti si Maisie pero hindi sumagot. Alam niyang hindi
Nasurpresa si Kennedy. “Anong problema kay Mr. Goldmann?”Nagkibit-balikat si Maisie. “Wala akong ideya. Baka ayaw niya nang mag-tsaa.”Sa Vanderbilt Manor…Natataranta si Leila habang naglalakad-lakad sa living room. Hindi pa rin niya alam ang resulta ng test pagkatapos ng kalahating araw na paghihintay.Nakasuot ng mask si Willow habang nakasandal sa couch. Nang makita kung gaano nag-aalala ang nanay niya, sinabi niya, “Mom, walang magagawa ang paglalakad-lakad mo. Kailangang umalis ng mga bata, kahit ano pa man ang resulta ng test.”Nagulat si Leila at napalingon kay Willow. “Anong ibig mong sabihin?”“Kapag mayroong nangyari sa mga bastardong iyon, malalaman natin kung sino ang babaeng nagtatago sa likod nila.”Hinubad ni Willow ang mask. Nakahanda na ang mga gagawin niya. Kailangan niyang malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng mga bata kahit ano pa man ang resultang dumating sa kanila!Nag-aalala nang kaunti si Leila. “Pero paano kung mayroong makaalam ng gina
“Mister, pwede mo ba akong talian ng bow?” Umiyak ulit si Daisie at nagsimulang tumulo ang luha sa kaniyang mga pisngi.“Tumigil ka na sa pag-iyak!” Garalgal na ang boses ng lalaki sa sobrang lakas ng sigaw nito.Sa gulat ni Daisie, tinikom niya ang mga labi at tahimik na humikbi habang nakatitig sa lalaki.Tinalian siya ng bow ng lalaki, tumayo at sumunod sa lalaking naka-brush-cut. “Sa tingin mo ba ay wala na sa sarili si Ms. Vanderbilt? Babayaran niya talaga tayong dalawa ng $80,000 kada isa para lang kidnapin ang dalawang ito…”“Bakit, masiyado bang malaki iyon sa iyo?” Kumuha ng sigarilyo ang lalaking naka brush-cut at sinindihan ito, “Pwede ka nang umalis ngayon kung ayaw mo nang tumuloy. Kaya ko nang mag-isa ang dalawang bastardong iyan!”“Siyempre, sasama ako. Paano ako makakatanggi sa trabahong ito? Sinasabi ko lang na sobrang dali nito para sa perang matatanggap natin.” Ngumisi nang malawak ang lalaki.‘$160,000 ang halaga ng dalawang bata. Kung apat ang kikidnapi
“Kayo… Kayo si Mr. Nolan Goldmann, hindi ba? Kung… kung… kung gusto mong mailigtas ang mga batang ito, bayaran mo kami ng $1,600,000. Kung hindi, papatayin namin sila!”Lumalim nang sobra ang mga mata ni Nolan at matalim ang tingin niya nang tingnan si Quincy na nakatayo naman sa tabi niya.Tila naintindihan naman ito kaagad ni Quincy, kinuha niya ang kaniyang coat, at umalis sa opisina kasama ni Nolan.“Babayaran kita ng ransom na hinihingi mo. Gayunpaman, kahit magasgasan lang nang kaunti ang mga bata, maghanda ka nang mamatay nang durog-durog.” Nag-iwan ng banta si Nolan at saka binaba ang tawag.Inabot niya ang phone kay Quincy. “I-trace mo ang tawag.”Ang lalaking binabaan ng tawag ay lumapit sa lalaking naka brush-cut. “Pare, babayaran tayo ni Mr. Goldmann!”Hindi nagsalita ang lalaking naka brush-cut, kahit na nagulat siya sa resulta.‘Handang magbayad si Mr. Goldmann ng $1,6000,000 kapalit ng mga bata.’Habang nag-iisip ang lalaking naka brush-cut, nagawa nang m
Medyo nagulat si Nolan. ‘Matatalino talaga ang dalawang batang ito.’Gayunpaman, nang tingnan niya si Waylon, napansin niyang tila walang emosyon ang mga mata nito. Kaya naman, binaba niya si Daisie at lumapit kay Waylon.“Mr. Goldmann, narito ka rin?” Nagulat si Angela.‘Dahil din ba sa dalawang batang ito?’Tumango si Nolan sa kaniya, ngunit nang itaas niya ang kamay para hawakan ang ulo ni Waylon, iniwasan ito ni Waylon. “Huwag mo akong hawakan. Kung hindi dahil sa iyo, hindi kami makikidnap.”Kumunot ang noo ni Nolan habang tahimik na tinititigan si Waylon.‘Nakidnap sila dahil sa akin?’Patakbong lumapit si Daisie at hinawakan ang kamay ni Waylon. “Waylon, huwag mong sabihin iyan.”“Bakit hindi dapat sabihin? Narinig kong nag-uusap ang dalawang kidnapper kanina. Lahat ng nangyari ay dahil sa girlfriend niya!”Habang nakatingin sa mga luha na nangingilid at galit sa mga mata ni Waylon, nagulat si Nolan.Masama naman ang ekspresyon ni Quincy.“Girlfriend ni Mr.
Hinila ni Leah ang luggage niya at pinasok sa trunk ng sasakyan niya, lumingon siya sa manager. “Salamat pero sa tingin ko ay hindi ko na kailangan.”“Ms. Younge…”“May nangyari ba?”Nang marinig ang ibang boses, lumingon si Leah at nakita si Dennis na palabas mg sasakyan at papalapit sa kanilang dalawa.Bahagyang tumangonang manager. “Mr. Clarke.”Naningkit ang mata ni Leah. “Magkakilala kayo?”Nakangiting nagpaliwanag si Dennis, “Ako ang may-ari ng hotel na ito pero hindi ko inakala na nandito ka.”Nagulat si Leah. “Ganoon ba?”“Anong nangyari?” Tinanong ni Dennis ang manager para magpaliwanag at tapat na sumagot ang manager.Kumunot si Dennis. “Kapag may nangyari na ganoon, dapat tanggalin ang empleyado.”“P-Pero kulang na ng tao ang hotel ngayon at mukhang mahihirapan na tayo mag-recruit ng panibago kapag tinanggal natin siya.” Hindi mapigilan ng manager na makaramdam na parang sumusobra naman si Dennis sa desisyon niya.Malamig siyang tiningnan ni Dennis. “Kung nakagaw
Nagulat si Leah.‘Posible kaya na si Morrison ‘yon?’Pumunta si Leah sa pinto at bubuksan na sana ‘yon nang bigla niyang narinig ang boses ni Morrison. “Sino ka ba?”Hindi nagtagal pagkatapos non ay may kaguluhan na nagmula sa kabilang banda ng pinto sa corridor.Agad na binuksan ni Leah ang pinto at lumabas, nakita niya si Morrison na parang may hinahabol pero mabilis ang paa ng tao na ‘yon.“Morrison!” sigaw ni Leah.Lumingon siya sa dulo ng corridor at galit na sumigaw, “Hindi mo na naman binasa ang text na sinend ko sa'yo, ano!?”Natigil ang nasigawab na si Leah at nagtataka ang ekspresyon, “Anong text message ang sinasabi mo?”Huminga nang malalim si Morrison at suminghal sa inis. “Pwede mong itapon ang cell phone mo kung wala kang plano na gamitin. Nag-text ako sa'yo, sinabihan kita na huwag bubuksan ang pinto kahit na may marinig ka na katok sa pinto. Sa tingin ko hindi ka naman takot mamatay, huh?”‘Kung hindi ko siya binantayan para sa ganoong insidente, sa tingin ko
Nililinis ni Leah ang damit niya at bahagya siyang nagulat nang marinig kung ano ang sinabi ng lalaki. Inangat niya ang kaniyang ulo para tingnan siya at ngumiti. “Hindi na ‘yon kailangan. Salamat.”Pagkatapos non, umalis siya.Tiningnan ni Dennis ang direksyon kung saan pumunta si Leah nang may pilyo na ngiti sa kaniyang mukha.Pagkatapos ni Leah pumunta sa banyo, hinubad niya ang kaniyang jacket. Sinubukan niyang linisin ang mantsa ng kape sa kaniyang jacket pero walang nangyari. Kaya naman, wala siyang ibang magawa kundi maghintay na makauwi bago niya malabhan ang jacket.Pero, mukhang masyadong masigla para sa kaniya ang lalaki na Dennis ang pangalan.‘Kasing sigla ba niya lahat ng lalaki sa Stoslo?’ naiisip niyang tanong.Nang tanghali, sinabit ni Leah ang jacket sa kaniyang braso. Isang sasakyan ang huminto sa harap niya nang lumabas siya ng building. Ibinaba ng driver ang bintana at ang nandoon ay walang iba kundi si Dennis.“Pasensya na talaga at namantsahan ko ng kape a
Binalik ni Diana si Tic sa stroller at sinabing, “Hindi ako magaling magbigay ng pangalan. Tanungin mo ang dad mo. Mas magaling siya sa akin dito.”Tumango si Nollace. “Kung ganoon, Dad, kailangan ko ng tulong mo na alagaan mula sila sandali.”Nagulat si Rick. “Ano? Ako?”“Ang tagal na nang huling pagkakataon namin ni Daisie na maglaan ng oras para sa isa't isa,” galit na sinabi ni Nollace.Matagal na nang huling nagkaroon sila nang intimate activity at mas imposible pa ‘yon na mangyari ngayon lalo na’t kasama nila ang tatlong bata.Sa sobrang kahihiyan ni Daisie ay gusto niyang humanap ng butas at ilibing ang sarili niya. Hindi niya alam kung bakit nagagawa ni Nollace na magsabi nang bagay na nakakahiya sa magulang nila.Hindi nagtagal, tinanggap ni Rick ang tungkulin sa pag-aalaga ng tatlong bata. At para kay Daisie at Nollace, kung wala ang mga bata sa paligid nila, nakadikit lang si Nollace kay Daisie mula umaga hanggang gabi. Pareho nilang sinamantala ang mga araw at parang
“Kung tutuusin, kadalasan na iniisip ng mga lalaki na responsibilidad ng babae na alagaan ang anak nila at dapat matuwa ang babae kapag handa silang tumulong paminsan-minsan. Ang iba sa mga lalaki ay ayaw pa na alagaan ang anak nila. Naiintindihan ng asawa mo na naghirap ka sa panganganak kaya naniniwala ako na magiging mabuting ama siya,” sabi ng nanny.Nagulat si Daisie.Ang totoo niyan ay pakiramdam niya na tama ang nanny. Swerte talaga siya. Kung tutuusin, kadalasan ay si Nollace ang nag-aalaga sa mga bata.Kapag umiiyak ang anak nila sa kalaliman ng gabi, siya ang maghahanda ng gatas at pagagaanin ang loob ng mga ito.Tumingin siya sa tatlong baby at malaki ang mga ngiti, “Mabuti nga siyang ama.”Nang gabi, umakyat si Nollace sa taas para hanapin si Daisie pagkauwi niya.Nang hindi niya makita si Daisie sa kwarto, pumunta siya sa baby room at nakita na natutulog ito kasama ang mga anak nila.Inilagay ni Nollace ang jacket sa likod ng upuan at lumapit sa kama.Nakakatuwa an
Ngumiti si Estelle at sinabing, “Masaya kami na nandito ka. Hindi ka na dapat nagdala pa ng regalo.”Dinala siya ni Gordon at Estelle sa living room. Hindi madali kay James na umalis sa kaniyang shooting at pumunta rito kaya naman sinabihan nila ang kanilang mga katulong na maghanda nang masasarap na pagkain.Maraming tanong sa kaniya si Estelle katulad kung ano ang pelikula na sinu-shoot niya ngayon at handa niya itong sinagot lahat. Masaya siya sa katapatan nito at mapagkumbabang ugali.“Nakakapagod siguro maging aktor, ano?”Pinagkrus ni James ang mga daliri niya at nakangiting sumagot, “Oo, nakakapagod nga. Pero wala namang madaling trabaho sa mundo.”“Ayos lang lang yon. Naiintindihan naming lahat kung gaano kahirap at nakakapagod ang pagiging aktor. Pero sana alagaan mo ang kalusugan mo kahit na gaano ka pa ka abala,” mahinahon na sinabi ni Estelle.Hindi alam ni James kung bakit siya na-konsensya sa maayos na trato ng mga ito sa kaniya. Kung tutuusin, hindi sila totoong ma
Sapat na ang tatlong taon. At saka at least, hindi na kailangan ni Giselle pumunta pa sa mga blind date.Sa ngayon, kung wala sa kanila ang makahanap ng better partner o kung mahulog ang loob nila sa ibang tao, pwede naman nila isawalang-bisa ang kanilang kasunduan. Sa madaling salita, ginagamit lang nila ang isa't isa sa ngayon bilang proteksyon.“Dad, Mom, masyado lang kayong nag-iisip. Kahit na subukan namin na mag-date, kailangan pa rin namin ng oras. Paano kung hindi pala kami magkasundo pagkatapos ng kasal? Makikipag-divorce ba ako?”Naramdaman nila Gordon at Estelle na tama ang kanilang anak kaya hindi na sila nagpumilit. Tumayo si Giselle at sinabi, “Alright, hindi niyo kami kailangan alalahanin.” Matapos iyon, pumunta na si Giselle sa taas.Nagkatinginan sila Estelle at Gordon at suminghal.…Pumunta si James sa common room at hinanap si Donny. “Umm, Mr. Winslow…”Nang makita na may sasabihin si James, tumingin si Donny. “Yeah?”“Pwede ko bang tapusin ngayon lah
Nang pumasok si Leah sa kotse, sinuot niya ang kaniyang seatbelt. Pumasok na rin si Morrison at nagmaneho.Habang nasa byahe, nakatingin lang si Leah sa bintana at hindi nagsasalita. Tiningnan siya ni Morrison. “Nagtitiwala ka talaga. Hindi ka ba nag-aalala na baka may gawin akong masama sayo?”Tumingin si Leah sa kaniya. “Hindi mo ‘yon gagawin.” “Paano mo naman naisip? Huwag ka masyadong magtiwala sa mga lalaki.”“Pati sayo?” Tanong ni Leah. Tumikhim si Morrison. “Pwede mo naman ako isama.”Biglang natawa si Leah. “Kaibigan mo si Wayne, at may malaki na yung ibig sabihin tungkol sayo. At saka, hindi mo naman ako pinagsamantalahan dati kaya nagtitiwala na ako sayo.”Napahinto si Morrison. “Hindi ka nahihiyang maalala ang araw na ‘yon?” Hindi pa nakaramdam ng kahit anong hiya si Morrison tulad ng nangyari noong gabing ‘yon.Nang makarating na si Leah sa hotel na kaniyang pupuntahan, bigla siyang napahinto nang lumabas siya ng kotse, at tumalikod siya. “Dahil sinundo mo nam
Sumagot si Beatrice. “Si Daddy nga nagbabalat ng shrimp mo. Hindi ka rin naman nahihiya.”Walang masabi si Barbara pero tumawa sila Ryleigh at Maisie.Makikita na ang buwan sa langit. Suminag ang liwanag sa kanila, at sobrang masaya ang senaryo.…Matapos ang wedding, dinala ni Freyja ang anak niya at si Colton sa Kong Ports. Pumunta rin ang mag-ama doon para magbakasyon.Pumunta sila Waylon at Cameron sa Tayloryon para pag-aralan nila paano mag-alaga ng baby para hindi sila magkaproblema pag dumating na ang kanila.Isang trainee dad si Nollace, at isang soon-to-be dad naman si Waylon. Sinusubukan nila ang kakayahan ng isa't isa. Hindi makapagsalita sila Daisie at Cameron sa ginagawa ng dalawa. Tinanong ni Cameron, May naisip na ba kayong pangalan ng mga baby niyo?”Umiling si Daisie at sinabi, “Tatawagin ko silang Tic, Tac, at Toe.”Tumawa si Cameron. “Magiging casual ka lang ba sa pangalan nila?” Sobrang seryoso ng kaniyang mukha. “Madali lang maalala.”Gumalaw ang mukha