Tiningnan siya ni Maisie at bumulong, "Huwag mo ako alalahanin. Hindi ako ganon kahina para hindi kayanin 'to."Mayroong mga taong hindi kayang makakita ng dugo o karahasan, at kahindik-hindik para sa mga mahihina ang loob ang ganitong eksena. Hindi siguro siya masasanay sa ganito, pero kaya niya itong tiisin.Ngumiti na lang si Nolan.Tumikhim si Quincy, at doon na tumigil ang mga lalaking naka-itim.Ang lalaking puno ng pasa ang mukha at namamaga na dahil sa bugbog ay nagawa pa rin ngumiti. "Kahit anong gawin niyong torture sa akin…Ako ang gumawa nito. Patayin niyo ako kung gusto niyo."Lumapit kay Nolan ang lalaking naka-itim at magalang na sinabi, "Mr. Goldmann, matigas ang lalaking 'to. Kahit anong bugbog namin sa kaniya, wala siyang binibigay na pangalan."Bumaling ang malamig na tingin ni Nolan sa lalaki at saka walang emosyong sinabi, "Dahil gustong-gusto mo ng sakit, yun ang gagawin natin."Dinala ni Nolan si Maisie sa couch, naupo at mrahan at kalmadong kinuha a
Tumawa si Maisie. "Halatang nag-dilate ang mga mata mo nang tinanong kita kanina. Pinapatunayan lang nun na kinabahan ka sa tanong. Lalo na nang magdalawang-isip ka sa sagot mo.""Sinabi ko na sa yong, wala!"Biglag nairita ng lalaki at tila gusto nang sunggaban si Maisie gamit ang buo niyang lakas. Mabuti na lang ay hinawakan siya ng dalawang lalaking naka-itim.Nagulat si Maisie, pero kaagad siyang kumalma, dahan-dahan siyang tumayo at walang ekspresyon na pinagmasdan ang lalaki. "Kahit na hindi ko alam kung alin sa dalawang dahilan ang mayroon ka, pag-isipan mong mabuti kung mayroon kang maitataya para mapanatili silang ligtas. Nakita mo naman siguro ang sinapit ng mga Winters. Ikaw ang dahilan ng insidente na yun, alam mo na siguro kung alin ang magandang desisyon."Hindi gumalaw ang lalaki habang nakahiga sa sahig, malayo ang tanaw ng kaniyang blangkong mga mata. Walang nakakaalam kung nawalan na siya ng lakas para lumaban o nawalan na siya ng pag-asa.Lumapit si Nolan k
May napagtanto si Rowena, at may bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon. "Maisie, huwag mo akong i-frame nang walang ebidensya!""Hindi kita pine-frame." Sinalubong siya ni Maisie ng matamis na ngiti. "Paano mo naisip na pini-frame kita, kilala ka daw ng lalaking iyon, kaya tinanong ko lang.”Gustong pumasok ni Maisie ngunit nagkunwaring may iniisip, pagkatapos ay sinabing, “Nga pala, naaalala mo ba ang lalaking may mga taghiyawat sa mukha?”Imposbile ‘yun—"Biglang nanginig si Rowena at namutla ang kanyang mukha.Pumasok si Maisie sa opisina, at sinugod siya ni Rowena. "Kailangan mong maintindihan-“Nang makita ni Rowena si Nolan na nakaupo sa opisina, bigla siyang naliwanagan. “Nolan, ako’y—”"Mukhang talagang nagtatrabaho siya para sa iyo."Namutla si Rowena sa kanyang narinig. Napagtanto niya na ang lahat ng iyon ay isang bitag na naghihintay para mahulog siya. Alam niya na nahulog siya sa kanilang bitag.Paano niya hinayaan na makuha siya ng mga ito! Nagdial siya ng number sa k
“Rowena, kilala mo ako, pero ginawa mo pa rin. Gusto mo pa rin ang tiwala ko?"Hindi makapagsalita si Rowena.Hindi siya binigyan ni Nolan ng pagkakataong magpaliwanag. "Maaari kitang paalisin dahil sa pag-uudyok sa amin ni Zee, ngunit kapag ginawa mo iyon kay Lolo at niloko mo kami, sa palagay ko ay hindi mo na kailangan magpaliwanag." Namutla si Rowena at nangamba. Hinawakan niya ang kanyang mga kamao at nagtanong, "Bakit hindi mo ako tinawag sa harap ni Lolo?"Napangisi si Nolan. “Wala bang tiwala sa iyo si Lolo? Gusto kong malaman ang dahilan mo.Nawalan ng lakas si Rowena.Nilingon siya ni Maisie. "Kasali ka rin ba sa kaso ni Wynona?"Galit na tinitigan ni Rowena si Maisie, "Paano nauugnay sa akin ang kaso ni Wynona?"Mahinahong sinabi ni Maisie, “Hindi mo ba alam ang agawan namin ni Wynona sa kampo? Kung mamatay ako, si Wynona ang magiging pinakamalaking suspek dahil sa magulo naming relasyon. “Gayunpaman, naging madali para sa akin na sabihin kay Wynona ang kanyang ginawa. Ngu
Hindi makapagsalita si Maizie.Magmula nang ikalat ni Nolan ang impormasyon tungkol kay Rowena, nalaman na nila na siya ay may kinalaman sa mga issues na iyon.Nang subukan ni Maisie na lokohin siya gamit ang picture ng lalaki, nag-panic si Rowena at inamin na ang lalaking pinadala niya ay hindi ang lalaking pinag-uusapan nila at sinabing hindi siya sigurado kung nahuli na ito.Halatang siya ang dahilan kung bakit nagpakita si Titus.Napahikab si Titus. “Maliit na issue lang ‘yan. Hindi na kailangan umabot pa sa ganito.” May tiwala pa rin siya kay Rowena.Naging seryoso ang mga mata Nolan at tumawa siya. “Maliit na issue lang ang murder?” Isa itong rhetorical na tanong.Nagbago ang ekspresyon ni Titus nang tingnan niya si Rowena.Labis na sinubukan ni Rowena na i-deny at magpaliwanag, “Lolo, hindi ako. Palagi ako nasa side niyo. Kilala mo kung sino ako.” Ang ibig sabihin niya ay hindi niya makakayanang gumawa ng mga ganoong bagay na makakapanakit ng tao.Nag-alangan si Titus ngunit naa
“Tama ka. Mahinahong tugon ni Nolan.”Hindi pa tapos ang ating pag-iimbistiga. Siguro ang taong kanyang iniingatan ay siya rin ang sangkot dito.When he said that, Quincy seemed to have remembered something. “Yes, I noticed that money was deposited into his account every few months.”Nang sabihin niya iyon, tila may naalala si Quincy. “Oo, napansin ko na ang perang iyon ay dinedeposito sa kaniya account kada buwan.”Itinaas ni Nolan ang kanyang kilay.”tingnan mo ito”.Nang umalis sila ng hospital, pinapunta ni Maisie si Nolan sa Vaenna.Nakaparada ang sasakyan sa may pintuan, at nang siya ay bababa na, hinila ni Nolan ang kanyang kamay at tinitigan siya ng diretso. "Talaga bang lilipat ka dito?"Nagkatinginan sila nang ilang segundo, at siya’y kumurap. "Hindi ako maaaring magbantay sa paligid." Panunukso niya. "Hindi ako maaaring pagsabayin ang pagbabantay at pagtatrabaho. Sobrang nakakapagod.”Nang matiyak na ang kanyang paglipat ay dahil sa trabaho, pinabayaan siya ni Nolan. "Sige, su
Kumaway si Maisie. “Sige, binayaran ko na ang mga bayarin mo sa buong taon. Dapat maghanap ka ng trabaho. Hindi ka maaaring maging isang ‘palaboy'."Kahit medyo masakit ang sinabi ni Maisie, ngumiti pa rin si Ryleigh. “Bagaman nahihiya ako na kailangan mong bayaran ang aking mga bayarin sa lahat ng oras, alam kong mahal mo pa rin ako. Huwag kang mag-alala, makakakuha ako ng trabaho sa mga susunod na araw!"Sa Goldman mansion…“Lolo,maniwala ka sa akin,wala akong ginawa.”Tumayo si Rowena sa likod ni Titus na nakayuko,animoy isang ‘biktima.’Napatingin sa kanya si Titus. "Maniniwala ako sa iyo kung sasabihin mong wala kang kaugnayan sa lahat ng iyon Rowena, ngunit may itatanong ako sa iyo, at kailangan mong sabihin sa akin ang katotohanan.Hindi nagsalita si Rowena at siya’y tumango.Tinanong siya,Ikaw ba ang nasa likod ng pagkakaaksidente ng dalawang bata?”Maaaring balewalain ni Titus ang lahat, ngunit ang buhay ng kanyang mga apo sa tuhod ay mahalaga, kaya kailangan niyang malaman.U
Naamoy ni Maisie ang ulan sa katawan ni Nolan, na may kaunting halong Gucci cologne at amoy ng tobacco sa damit nito."Pasensya na at pinag-alala kita."Mahina siyang itinulak ni Maisie. "Anong ginagawa niyo rito? May nasaktan ba?"Napakamot ng ilong si Quincy at sumagot, "Mayroong nasaktan pero hindi kami."Natigilanl si Maisie. Inangat niya ang ulo niya at tumingin kay Nolan.Itinaas ni Nolan ang kilay niya."Nolan!"Nang marinig niya ang boses, lumingon si Maisie at nakita si Titus at Rowena na sumugod sa ospital.Bahagyang nagulat si Rowena nang makita niya si Nolan at ang iba nitong kasama na maayos. Pero, agad yun nawala, at mahinahon niyang sinabi, "Ayos ka lang ba, Nolan? Nalaman ni Elder Master Goldmann na muntik na kayo ma-aksidente, kaya nagmadali siyang pumunta rito."Hindi siya tiningnan ni Nolan. Lumingon ito kay Titus at sinabing, "Ayos lang ako."Nakahinga nang maluwag si Titus nang makita niyang ayos lang si Nolan. Malamig itong umismid, at tinanong
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell
Naningkit ang mata ni James. “Yung mga lalaking pinipili mo ay yung mga magagaling?”Hindi sumagot si Giselle.Pinatunog ni James ang dila niya at umiling. “Hindi naman ‘yon mali, pero ang importante, dapat piliin mo yung taong mahal ka. Kung hindi ka niya mahal, hindi siya mapupunta sayo, kahit na gaano siya kagaling. Isang commodity ba ang tingin mo sa isang relasyon?”Huminga nang malalim si Giselle at tumingin siya kay James. “Pinangangaralan mo ba ako?”“Sinasabi ko lang ang totoo. Masyado kang self-centered at gusto mong ikaw lagi ang nasusunod. Gusto mo kontrol mo ang lahat. Na-realize ko ito nang pinirmahan natin ang kontrata. “Hindi mo gusto ng blind dates pero hindi mo naman gusto na i-reject sila, kaya gusto mo ng tulong ko at gusto mo na mag-set ako ng rules. Kailangan ko magpanggap na isa akong perfect boyfriend nang makipagkita ako sa magulang mo. Hindi mo naman sinusubukan na magpanggap na girlfriend ko. Baka isipin ng mga tao na boss kita.”Nainis si Giselle. “Ik
Bumalik si Giselle sa sarili niya at natawa. “Sa tingin mo ba kailangan mo akong turuan niyan?”“Hindi. So, dapat mas maging self-aware ka pag nagpapanggap ka na girlfriend ko?” “Anong ibig mong sabihin?” “Halimbawa…” Biglang naglakad si James, kaya napaatras si Giselle. Ngumiti siya. “Tulungan mo akong ayusin ang gamit ko.” Walang masabi si Giselle. Umupo si James sa tabi ng luggage at nagpatuloy na mag-ayos. “Bakit nakatayo ka pa rin diyan? ‘Di ba dapat tumutulong ang girlfriend?”Hindi alam ni Giselle ang sasabihin niya.Matapos maayos ang mga bag ni James, tinulungan siya ni Giselle sa isang bag. Inabot niya iyon sa assistant nang makita niya ito. “Hawakan mo.”Huminto ang assistant at tiningnan si James na naglalakad palapit.Naningkit ang mata ni James. “Ms. Peterson, sa tingin mo ba mabigat ang mga bag ko para sayo?”“Lalabas tayo? Hindi ka ba natatakot—”“Alam na ng media na may relasyon tayo. Hindi na natin kailangan magtago kaya bakit hindi na lang tayo maging