Mahina itong sumagot, "Ikaw yun. Ikaw ang nag utos sa amin na gawin yon!""Hindi! Hindi ako yun! Hindi ko yun ginawa! Nagsisinungaling ka!"Napakunot ang noo Titus sa naging reaksyon ni Rowena. Nagduda siya kay Rowena at kaunting nandilim ang mukha niya.Nang makita ang reaksyon ni Titus, hinawakan ni Rowena ang braso nito at nagpatuloy. "Huwag ka maniwala ka sa kaniya, lolo! Nagsisinungaling siya! Mahal na mahal ko si Nolan, kaya paano ko siya magagawang saktan?"Malamig na sumingit si Nolan, "Kung hindi ikaw, edi sino?"Napahawak si Rowena sa dibdib niya habang namumula ang mata habang nagpapaliwanag, "Nolan, alam kong alam mo kung gaano kita kamahal. Kung may sasaktan man ako, hindi ikaw yun! Baka ang mga de Arma ang may gawa nito!"Matapos non, hinampas niya ang higaan at sumigaw, "Sino ka? Bakit ka nagsisinungaling, at bakit mo ko binabaliktad?"Agad siyang hinila ni Quincy. Galit at kinabahan si Rowena ngayon, pero nagpapanggap siyang naakusahan lang sa masamang ga
Nang sinabi sa kaniya ni Nolan na mayroong plano, akala niya ay ibubunyag na nito ang mga ginawa ni Rowena sa harap ni Titus. Pero, may nakita na pala itong tauhan ni Rowena at gumawa lang ng palabas?Ngumisi si Quincy at sumagot, "Ms. Vanderbilt, hindi naman kami ang mismong gumawa ng palabas. Mayroon talagang nang-ambush sa amin ni Mr. Goldmann habang pauwi kami. Umuulan nun, at madulas ang kalsada. Kung hindi dahil sa galing kong magmaneho, kami ang nasa ospital ngayon. Hindi naman sila sobrang na-injure, kaya dinala namin sila sa police station. Pagkatapos, napagdesisyonan namin ni Mr. Goldmann na sumabay sa agos at humanap ng gaganap sa palabas.”"Talaga ba?" tumingin si Maisie kay Nolan. "Pero tauhan talaga yun ni Rowena?"'Hindi ba't mahal ni Rowena si Nolan? Bakit niya gagawin yun?'Nakangiti si Nolan habang nakatingin kay Maisie at sumagot, "Umamin na yung mga taong nasa police station. Inutusan silang ituro ang mga de Arma para sisihin."Naalala ni Maisie kung paano
Ang init na hatid ng abs ni Nolan ang nagpapula ng pisngi ni Maisie."Patuyuin mo muna buhok mo."Ngumiti si Nolan. "Matutuyo rin yan mamaya."Binaba ni Nolan ang ulo niya para halikan ang labi ni Maisie. Dumulas ang sleeping gown ni Maisie sa kaniyang katawan nang ipulupot niya ang braso niya sa leeg ni Nolan. Parehas silang humiga sa kama, at isa na naman itong mahaba at mainit na gabi.Humina na rin ang patak ng ulan sa labas, at ang mga patak nito ay unti-unting dumudulas sa bintana.Kinaumagahan, makikita na ang liwanag sa hiwa ng kurtina at umabot ito sa higaan.Nagising si Maisie dahil sa kaniyang phone.Kinapa niya ang higaan para hanapin ang phone niya. Nang makita niya ito, sinagot niya ang tawag at sinabing, "Yes!""Ako 'to."‘Huh?’Bumangon si Maisie at tiningnan kung sino ang tumawag. Isang unknown number, pero kilala niya kung sino 'yun. "Anong maitutulong ko sayo, Mr. Lucas?""Gusto ka makita ni lolo. 8:00 am sa SS Restaurant," sabi ni Louis.Sand
Binaba ni Maisie ang tingin niya at sinabing, "Kahit na muntik na mamatay ang great-grandfather ni Nolan sa kamay ng tatay ninyo, nakaganti na kayo gamit ang nanay niya, hindi ba? Wala na silang utang sa inyo, kaya bakit hindi niyo na lang kalimutan lahat?"Wala namang nagawang mabuti ang dalawang pagkakamali nila. Bakit kailangan ipasa sa ibang henerasyon ang galit nila?Nagdilim ang mukha ni Hernandez. "Wala na silang utang sa akin?"Seryoso ang mukha nito at kalmadong sinabi, "Hindi ko sila mapapatawad. Isa pa, hindi mo naman alam kung ano ang ginawa nila sa atin nang taong yun."Walang sinabi si Maisie. Mahigpit ang hawak niya sa kaniyang kamay na nasa hita niya.Sa sandaling iyon, tumalikod si Hernandez at inangat ang pants niya. Hindi malakas na binti ang nakita ni Maisie. Sa halip, isang prosthetic leg.Natulala si Maisie."Kita mo na? Pinutol ni Patrick ang binti ko para pilitin ang tatay ko na umalis sa government," sabi ni Hernandez, puno ng galit ang boses niya
Isa mang babala o banta ang mga sinabi ni Hernandez, hindi 'yun sapat para matakot si Maisie.Nakangiti niyang sinabi, "Huwag ka mag-alala, Sir Hernandez. Kahit maging kaaway pa ni Nolan ang buong mundo, hindi ako kasali dun."Ayaw ni Maisie manatili para kumain, kaya naman nagpaalam na siya sa dalawa at lumabas ng restaurant, nang makasalubong niya si Rowena at Titus.Parang walang pakialam si Rowena sa nangyari kagabi at malamig na nakatingin kay Maisie habang nakangising. "Tingnan mo nga naman ang pagkakataon, Ms. Vanderbilt. May kinita ka ba rito para kumain?"Napatikom ang labi ni Maisie at ngumiti. "Oo, tapos na akong kumain, kaya mauuna na kong umalis."'Nandito si Titus, kaya hindi ko kayang depensahan ang sarili ko kapag lumabas si Louis at Hernandez at paniguradong palalakihin yun ni Rowena.'Magalang siyang tumango kay Titus at aalis na sana, pero hinawakan ni Rowena ang braso niya. "Bakit naman nagmamadali umalis? Nandito kami ni Lolo para mag-brunch. Bilang gr
"Sige." Itinaas ni Titus ang kamay niya para patigilin si Maisie sa pagpapaliwanag nito habang madilim ang mga mata niya. "Tandaan mo lang ang sinabi mo."Tumalikod na si Tutus at pumasok sa restaurant.Nang makita ni Rowena ang panlulumo sa mga mata ni Maisie, masaya niya itong nilapitan. "Maisie, pabor pa rin sa akin si Lolo, kaya naman huwag mo na sayangin ang oras mo."Tiningnan siya ni Maisie at tumawa. "Yeah, Ms. Summers. Gumagawa ka lagi ng hindi pagkakasundo para mahalin ka lalo ni lolo. Dahil gusto mo naman manatili sa nga Goldmann, bakit hindi mo gawing Rowena Goldmann 'yang pangalan mo para maging magkapatid kayo ni Nolan?"Nagbago ang ekspresyon ni Rowena, nagngitngit siya ng ngipin. "Maisie Vanderbilt, huwag ka masiyadong makampante."Binangga niya ang balikat ni Maisie at agad na sumunod kay Titus.Lumabas si Maisie sa SS Tower at nakita si Cherie na nakaupo na sa sasakyan, hinihintay siya. Pumasok siya roon at malakas na isinara ang pinto.Nakita ni Cherie
Alam ni Maisie na kapag nagpatuloy ito, ang kislap ng pagnanasa sa loob ni Nolan ay magiging isang malaking sunog.Kahit na wala namang tao sa kumpanya, hindi siya sigurado sa kung kailan darating si Kennedy, kaya agad niyang iniba ang usapan. "Nga pala, nahanap niyo na ba kung sino ang pino-protektahan nung lalaki?"Itinaas ni Nolan ang ulo niya, naging madilim ang mata nito at sinabing, "Galing sa training camp.""Sa training camp, posible kayang…""Kilala mo ang taong yun." Ibinaba ni Nolan ang ulo niya at hinalikan ang leeg ni Maisie.Inilagay ni Maisie ang kamay niya sa balikat ni Maisie at hindi niya mapigilan humigpit ang hawak doon. "Kaparehas ba ni Cherie at ng iba pa yung rank ng taong yun— Mmmh.""Huh?" Huminto si Nolan sa ginagawa niya na patang sinasadya niya ito at tumingin sa namumulang pisngi ni Maisie.Kinagat ni Maisie ang labi niya, nahihiyang umiwas ng tingin, at sinabing, "Pwede bang sumagot ka nang maayos!?"Ngumisi siya. "Huwag ka masyado maingay
Bumukas ang ilaw sa loob ng kwarto.Naningkit ang mata ng lalaki at maiging tumingin kay Quincy, na pumasok na may dalang laptop."Wala… wala kayong mapapala sa akin." Kahit na mamamatay na siya sa gutom, tinutupad niya pa rin ang pangako niya.Sumagot si Quincy, "Hindi ako pumunta rito para makakuha ng impormasyon sayo."Nagulat ang lalaki, pero hindi na siya nagsalita sa sobrang pagod.Humila ng upuan si Quincy, umupo roon, at nilapag ang dala niyang mineral water. "Hindi na mahalaga kung magbibigay ka ng impormasyon. Sa huli, may iba pa namang magsasalita kahit na wala kang maibibigay sa amin."Tiningnan ng lalaki ang bote ng tubig, at lalo pa siyang namutla. Pakiramdam niya ay isa siyang isda na mamamatay na sa uhaw sa isang disyerto. Sa sobrang tindi ng kagustuhan niyang makuha ang bote ng tubig, sumasakit na ang lalamunan niya kapag lumulunok siya ng laway.Binuksan ni Quincy ang laptop at itinapat ang screen sa lalaki. "Iniisip ko kung kasing tigas mo rin ang tao n
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell