Nang makitang malakas ang loob ng batang titigan si Rowena, kinuyom ni Rowena ang kamao niyang nasa likuran niya. Tiningnan ni Rowena ang matanda at umaasang kakampihan siya nito.Kahit na hindi mukhang natutuwa ang ekspresyon ni Titus, hindi siya nagpadala sa galit dahil lang sa sinagot siya ng bata.Nakita agad ni Helios na ayaw ni Titus kay Maisie sa loob lang ng ilang minuto.Bahagyang ngumiti si Helios. "Naiintindihan ko kung bakit ayaw ni Elder Master Goldmann sa entertainment industry, pero dahil desisyon naman 'yun ng dalawang bata, hindi mo naman yata pwedeng sabihin na ang desisyon nila ay dahil sa sulsol ng iba. May sarili namang pag-iisip ang mga bata, hindi ba?"Makikita ang pagiging tuso sa mga mata ni Rowena nang makitang pinagtatanggol ni Helios si Maisie.'Heh, kakaiba talaga ang babaeng 'to. Hindi lang sa nalandi niya si Nolan, mayroon din siyang magandang relasyon kay Helios!'Ngumisi si Rowena at nagtanong, "Mr. Boucher, kailan pa kayo naging malapit ni
Tiningnan ni Maisie si Nolan na mukhang nagtatampo at nagseselos. Kumuha siya ng piraso ng karne at inilagay ito sa plato ni Nolan. "Good boy, mahal ka pa rin namin."Napatahimik si Nolan.'Pamilyar ang mga salitang 'yun.'Kumuha si Daisie ng isang kutsarang mashed potatoes at tumingin kay Nolan gamit ang makinang niyang mga mata. "Daddy, sabi ni Tito Helios kanina na si lola raw po ay galing din sa entertainment industry. Bakit po hindi pa namin nakita si lola?"Katatapos lang magsalita ni Daisie, at bahagyang nag-iba ang ihip ng hangin sa hapag-kainan.Napapikit si Maisie.'Paniguradong ayaw niyang pag-usapan ang tungkol sa nanay niya.'Pero hindi niya inakalang sasagutin pa rin ni Nolan ang tanong ni Daisie, "Oo, pero wala na si lola ngayon dito."Nagulat ang tatlong bata.Dalawa lang ang ibig sabihin nun—una ay wala siya rito ngayon kasama sila, at ang isa naman ay wala na siya rito sa mundo.Naghuhugas si Maisie sa kusina matapos ang dinner.Wala siya sa sari
"Pero kung ikakasal tayo nang biglaan, baka yung lolo mo…"'Mamatay sa galit?Bago pa matapos magsalita si Maisie, itinulak siya sa higaan ni Nolan at ibinalot ang braso nito sa maliit niyang bewang.Maloko siyang ngumiti. "Edi, bigyan na natin siya agad ng pang apat na apo, o kaya tatlo pa, para maging abala siya at hindi ka niya mahanapan ng mali.""Umm—" Nang magiging sentimental na ang usapan, bigla niyang niyakap nang mahigpit si Nolan, at ang yakap na 'yon ang dahilan para mawala ito sa sarili.Kinaumagahan…Nang magising si Nolan, tiningnan niya si Maisie na mahimbing na natutulog sa mga braso niya at hindi niya napigilan kurutin ang maliit nitong ilong. "Baby, gising na."Malambing ang boses niya, at sa sinabi niyang "baby" ang bagong gising na si Maisie ay hindi makontrol ang sarili niya sa mga salita ni Nolan."Ayaw ko, gusto ko pa matulog…" bulong niya.Nawala ang lungkot sa mga mata ni Nolan nang makita ang paglalambing ni Maisie, at malisyoso siyang napan
Lumingon si Nolan kay Maisie at nakita itong diretsong nakatayo na parang nasa military training. Hindi niya mapigilang matawa.Pero nakunan ang pangyayaring iyon, at sinumang may matalas na paniningin ay makikitang punong puno ang mga ngiti nila ng pagmamahal.Matapos makunan ng ilang litrato, pinili pa rin ni Nolan ang unang litrato na kaniyang itatago.Nang umalis na sila sa city hall, natawa sa inis si Maisie nang makita ang piniling litrato ni Nolan. "Ito talaga pinili mo? Ang pangit ko diyan!"Hinaplos ni Nolan ang ulo niya. "Hindi ka naman pangit diyan, ang cute mo nga."Hindi naman talaga pangit tingnan si Maisie. Kung hindi, hindi niya sana nagulat si Nolan sa itsura niya nang una silang magkita. Pero, matapos makasama si Maisie nang matagal, napagtanto niyang kahit ang pinaka magandang babaeng tulad niya ay may malambing din na ugali.'Minsan ay makulit siya na talagang kaibig-ibig.'Ngumuso si Maisie.'Wala talagang papantay sa itsura ng lalaking ito! Ang gwa
Napalunok ng laway si Meryl nang marinig niya ang mga salitang "promotion" at "dagdag na sahod". Na-excite siya. "Talaga… Talaga po?""Hindi ako magsisinungaling sa'yo. Makukuha mo yun hangga't gusto mo." mukhang totoo ang tingin ni Rowena, at may ngiti pa ito sa kaniyang mukha.Kinakabaha na tumango si Meryl. "Huwag po kayong mag-alala. Wala akong pagsasabihang kahit sino."Malaki na rin naman ang benepisyo at sahod niya habang nagtatrabaho siya sa malaking kumpanya tulad ng Blackgold group. Ang promosyon at dagdag na sahod ay isa lamang sa pinapangarap ni Meryl!Nang makaalis si Meryl, nawala agad ang ngiti sa mukha ni Rowena at napalitan ito ng pagiging walang awa.Walang ekspresyon niyang kinuha ang cell phone niya at nagpadala ng message.[Stone, may ipapapatay ako sa'yo. Ibibigay ko ang detalye mamaya. Mas maaga, mas maganda.]Sa Soul Jewelry Studio…"Zee, mukhang matitigil muna ang renovation sa Vaenna ng isa pang linggo," sinabi ni Kennedy kay Maisie ang andar n
'Isama mo pa ang alitan sa pagitan ng de Arma at Goldmann, mas imposible para sa akin na kilalanin ang de Arma.'Gulat ang ekspresyon ni Titus nang makitang desido si Maisie. Pero, nawala rin ito agad.Matapos ang ilang sandali, seryoso niyang sinabi, "Alalahanin mo ang sinabi mo ngayong araw. Kung hindi, hindi kita hahayaan kahit na magalit pa sa akin buong buhay ang apo ko."Nagulat su Maisie.'Sinasabi ba niyang nagbago na ang isip niya?'Ngumiti si Maisie and sumagot, "Hindi ko po makakalimutan."Hinatid ni Mr. Cheshire si Maisie sa pinto. Masaya siya para kay Maisie at Nolan nang marinig niyang tinanggap na ni Titus ang kasal nila."Kumusta naman ang mga bata?" tanong ni Mr. Cheshire.Ngumiti si Maisie. "Maayos naman sila."Masiglang paliwanag ni Mr. Cheshire, "Sa totoo lang, gustong gusto ni Elder Master Goldmann ang mga bata. Hindi niya lang talaga alam paano mapalapit sa kanila."Kung tutuusin, masyadong abala si Elder Master Goldmann noong bata pa siya. Hin
"Nasaan ang lolo ko?""Nasa higaan ngayon si Elder Master Goldmann para umidlip," sagot ni Mr. Cheshire."Eh si Maisie? Hindi ba't pinatawag siya ni lolo?"Nang makitang balisa si Nolan sa nangyayari, napangisi si Mr. Cheshire. "Pinatawag nga ni Elder Master Goldmann si Ms. Vanderbilt dito, pero huwag ka mag alala, hindi siya pinahirapan. Sa halip, umatras na ang lolo mo at pumayag na sa kasal ninyo."Makikita ang gulat sa mga mata ni Nolan. Bigla siyang may naisip at seryosong itinanong, "May sinabi ba siyang kondisyon?"'Kung iisipin ang pag-uugali ni lolo, paniguradong pumayag lang siya sa kasal namin matapos may magawang mga kapalit.'Tumango si Mr. Cheshire. "Pumayag lang si Elder Master Goldmann nang makitang desido si Ms. Vanderbilt para sa posisyon sa Goldmann. Natatakot siyang baka gamitin ng de Arma si Ms. Vanderbilt para kalabanin ka."Nangako si Ms. Vanderbilt na hindi niya hahayaang magawa iyon ng de Arma, kaya sinabihan siya ni Elder Master Goldmann na manga
Harap-harapang inamin ni Willow ang lahat ng ginawa niya, at makikita ang pangungutya sa mga mata nito. "Sabagay, ano pa bang magagawa mo ngayong alam mo na? Maisie, dahil hindi naman na maganda ang takbo ng buhay ko, paano ka nagkaroon ng mas magandang buhay kaysa sa akin?"'Ayaw ko nito! Bakit hindi na lang ako ang totoong anak ni Stephen Vanderbilt, at bakit hindi ko kapareho ng swerte at background si Maisie!?'"Kaya naman, sisiguraduhin kong mabubura ka na sa mundong 'to habambuhay. Wala ng kukuha ng para sa akin o kakalaban sa akin kapag nawala ka na!"'Kahit ano pa man, nasa kulungan na ang nanay ko, at nawala na sa akin ang lahat. Wala nga akong bahay ngayon, ano pang ikinatatakot ko?'Nang makita niya ang baliw at wala sa katinuan si Willow, hindi naawa si Maisie sa kaniya. Sa halips, iniisip niyang kalunos-lunos ito. "Willow Vanderbilt, hindi mo talaga naisip yung mga ginawa mo, huh?"Hindi ba't ikaw ang nagdala sa sarili mo sa ganito?" tinanong siya ulit ni Maisie.
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell
Naningkit ang mata ni James. “Yung mga lalaking pinipili mo ay yung mga magagaling?”Hindi sumagot si Giselle.Pinatunog ni James ang dila niya at umiling. “Hindi naman ‘yon mali, pero ang importante, dapat piliin mo yung taong mahal ka. Kung hindi ka niya mahal, hindi siya mapupunta sayo, kahit na gaano siya kagaling. Isang commodity ba ang tingin mo sa isang relasyon?”Huminga nang malalim si Giselle at tumingin siya kay James. “Pinangangaralan mo ba ako?”“Sinasabi ko lang ang totoo. Masyado kang self-centered at gusto mong ikaw lagi ang nasusunod. Gusto mo kontrol mo ang lahat. Na-realize ko ito nang pinirmahan natin ang kontrata. “Hindi mo gusto ng blind dates pero hindi mo naman gusto na i-reject sila, kaya gusto mo ng tulong ko at gusto mo na mag-set ako ng rules. Kailangan ko magpanggap na isa akong perfect boyfriend nang makipagkita ako sa magulang mo. Hindi mo naman sinusubukan na magpanggap na girlfriend ko. Baka isipin ng mga tao na boss kita.”Nainis si Giselle. “Ik
Bumalik si Giselle sa sarili niya at natawa. “Sa tingin mo ba kailangan mo akong turuan niyan?”“Hindi. So, dapat mas maging self-aware ka pag nagpapanggap ka na girlfriend ko?” “Anong ibig mong sabihin?” “Halimbawa…” Biglang naglakad si James, kaya napaatras si Giselle. Ngumiti siya. “Tulungan mo akong ayusin ang gamit ko.” Walang masabi si Giselle. Umupo si James sa tabi ng luggage at nagpatuloy na mag-ayos. “Bakit nakatayo ka pa rin diyan? ‘Di ba dapat tumutulong ang girlfriend?”Hindi alam ni Giselle ang sasabihin niya.Matapos maayos ang mga bag ni James, tinulungan siya ni Giselle sa isang bag. Inabot niya iyon sa assistant nang makita niya ito. “Hawakan mo.”Huminto ang assistant at tiningnan si James na naglalakad palapit.Naningkit ang mata ni James. “Ms. Peterson, sa tingin mo ba mabigat ang mga bag ko para sayo?”“Lalabas tayo? Hindi ka ba natatakot—”“Alam na ng media na may relasyon tayo. Hindi na natin kailangan magtago kaya bakit hindi na lang tayo maging