Kabanata 1915

Pagkatapos ng ilang sandali, naghiwalay na ang dalawa sa isa't isa.

Hinaplos ni Nollace ang labi niya. “Oras na para humiga.”

Biglang kinabahan si Daisie.

‘Posible bang nandito na ang importanteng pangyayari?’

Bago pa niya maayos ang iniisip niya, binuhat siya ni Nollace at dinala sa kama. Nang ihiga siya sa kama, mas lalo siyang hindi mapakali.

Kinumutan siya ni Nollace, hindi na gumawa pa ng ibang aksyon, humiga sa tabi niya at niyakap siya. “Matulog ka na. Good night.”

Blangko na nakatingin si Daisie sa kisame.

‘Nang sinabi niyang oras na para humiga, pahinga lang ang tinutukoy niya?’

Humarap siya at tinitigan si Nollace.

Nakapikit si Nollace at makikita ang pagod sa mukha niya na para bang antok na antok siya.

Nakahinga nang maluwag si Daisie.

‘Normal lang yon. Nakakapagod talaga ang pag ayos at disenyo sa villa.’

Maingat siya na humarap para tingnan nang maayos si Nollace, yumakap sa bisig niya at pinikit ang kaniyang mata.

Sa labas ng bintana, makikita ang liwanag ng