Kabanata 2

Valerian's Point Of View.

"Seryoso ka ba talagang papakasalan mo ang anak ng lalaking iyon?" tanong sa akin ni Frank, he's one of my trusted members of my mafia group. "Pwede mo namang i-massacre ang buong pamilya ng Dawson."

Sumandal ako sa aking upuan at nagsalita. "I have a plan, gagamitin ko lang ang anak niyang babae kaya ko siya papakasalan," paliwanag ko.

"What's her name again? Alexandria? Alia?"

"It's Alice Hermione Dawson," sagot ko. Kailangan kong mapalapit sa kaniyang Dad na si Rowan. That coward and his mafia group, malaki ang kasalanang ginawa niya sa akin at sisiguraduhin kong magbabayad siya sa mga ginawa niyang iyon.

"Hindi pa ba kayo malapit sa isa't isa? You're investing on his company. Hindi pa ba sapat iyon para patayin mo na siya?" he asked, kumuha siya ng sigarilyo at sinindihan ito. "If I were you, matagal ko ng pinatay ang lalaking iyon."

My jaw clenched. "I want him to suffer just like what he did to Vera," I murmured.

Humigpit ang kapit ko sa hawak kong beer dahil sa galit na aking nararamdaman, he's the reason why my girlfriend died. Naramdam kong nabasag ang beer at nakita ko kaagad ang dugo sa aking kamay ngunit wala akong naramdamang sakit.

"Bakit hindi na lang iyong panganay niyang anak ang pinakasalan mo? I heard Alana ang kaniyang name and she's a model," biglang saad ni Frank. "Kaysa kay Alice na hindi naman madalas nakikita sa public."

"That's why siya ang napili kong pakasalan, alam kong hindi siya close sa pamilya niya. Kaya mas mapapadali sa akin na pahirapan siya at pagbayaran niya ang ginawa ng kaniyang pamilya," I answered.

At nasunod nga sa aking plano ang nangyari, mabilis na pumayag si Rowan na pakasalan ko ang anak niya. I never met his daughter in person ngunit nakita ko na sa picture ang mukha niya, she looks so fragile and weak.

At ngayong kaharap ko na siya, napatunayan kong madali ko siyang masisira at magagamit upang makapaghiganti. "I'm Valerian Fernsby, it's such an honor to meet you, my Wife," I smiled at her, tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Mabilis kong napansin ang mga bandage sa legs niya kahit nakatago ito sa mahaba niyang black dress.

I'm uncomfortable na nandito ako sa mansyon nila, sa mansyon ng mga murderers. Ngunit kailangan kong magpanggap na comfortable ako sa kanilang mga mata. Hindi mawala ang urge na nararamdaman ko na kuhain ang baril ko at itutuk iyon sa ulo ni Rowan at barilin siya bago ko isunod ang kaniyang pamilya.

Ngunit kailangan kong magpigil dahil I have plans.

Nakita kong tumango siya dahil seryoso siyang tinignan siya ni Rowan, palihim akong napangisi. Tama nga ako, they're not in good terms.

"N-nice too meet you," Alice uttered.

Pinanatili ko ang pekeng ngiti sa aking labi, nang kumakain na kami ay pinapanood ko ang pag-uusap nila. Pansin ko ang katahimikan niya sa aking tabi.

"I can't wait na ikasal na kayong dalawa," saad ng Mom niya na si Emma, nakatingin siya sa akin kaya peke akong ngumiti.

I can't wait to kill you too.

"Na plano ko na na sa England kami titira kapag kinasal na kami," I murmured at pinanood ko ang reaction ni Alice, nakita kong nabitawan niya ang hawak niyang fork at umawang ang kaniyang labi.

"R-really?" tanong niya at tumingin sa akin. Hindi ko mabasa ang kaniyang mukha, masaya ba siya o hindi?

I smiled. "Yeah, are you excited?"

Nakita ko ang pilit niyang ngiti at napansin kong seryosong nakatingin sa kaniya si Rowan. "Of course," sagot niya.

Lumipas ang mga araw at naganap na nga ang kasal namin. Walang akong ibang iniisip kundi ang patayin ang Dawson pamilya habang pinanood si Alice na maglakad sa aisle. Kung nandito pa rin sana si Vera, siya ang nandito sa simabahan at papakasalan ko ngunit wala siya rito.

Ang kasal namin ay private, hindi rin gaano kadaming tao ang invited. Pinili ko iyon para makaiwas sa gulo, halos puro businessman at businessewoman ang mga invited. Tuwang tuwa sila at nakangiti sa aming dalawa ni Alice, masaya rin naman ako. Masaya ako dahil mapapanood ko na ang downfall ng Dawson family.

Alice's Point Of View.

Hindi ako makapaniwalang kahit anong pagmamakaawa ko na huwag nila akong ipakasal, hindi nila ako pinakinggan. At hindi ko rin kayang lumipat ng England para sumama sa lalaking iyon.

"Pack your things, susunduin ka ni Valerian dito," seryosong saad ni Dad sa akin at lumabas ng aking kwarto.

Hindi na ako nakapagsalita pa, hindi ko alam kung magiging masaya ba ako kapag umalis na ako ng mansion na ito. Oo, matagal ko ng gustong umalis pero hindi ko gusto na tumira sa ibang mansyon na may kasamang isang lalaki na hindi ko naman kilala.

Ni hindi ko pa nga rin matanggap na kasal na ako.

Wala akong ibang nagawa kundi ang ayusin ang mga gamit ko, lahat ng gamit ko ay nilagay ko sa language. Noong bumalik si Dad para sabihin na nandiyan na si Valerian ay dinala ko na ang tatlo kong language.

Mukhang payag din si Dad at Mom na sumama ako sa England, kaya wala na silang pakialam sa akin kung umalis ako ng mansyon. Hindi ko alam kung masaya sila na hindi na ako titira sa mansyon pero alam kong masaya si Alana. Ang sabi niya noon ay matagal niya ng gustong mawala ako rito.

Mula sa labas ng mansyon ay nakita ko si Valerian at ang kasama niyang butler, mabilis namang kinuha ng butler ang mga gamit ko.

"Ikaw na ang bahala sa anak ko, Valerian," narinig kong saad ni Dad.

Ngumiti si Valerian at tumango. "Hindi ko siya papabayaan," sagot niya at tumingin sa akin kaya mabilis akong umiwas.

Hindi ko alam kung anong klaseng tao siya, kahit na palagi siyang nakangiti ay may nararamdaman pa rin akong iba tungkol sa kaniya. Pakiramdam ko ay pinepeke niya lang ang kaniyang sarili sa harapan namin.

At kapag kaming dalawa na lang, doon niya ipapakita sa akin ang totoong sarili niya.