Kabanata 5

Alice's Point Of View.

"Gusto mo na ba talagang mamatay ngayon?" galit niyang sigaw sa akin at nakaramdam ako ng matinding takot.

Huminto siya sa harapan ko habang binibigyan pa rin ako ng death glare. "Hindi ka ba talaga marunong sumunod sa rule ko?! I only have one goddamn rule for peste's sake! Don't fucking disobey me!" he continues to shout giving me shivers.

Sa kabila ng takot na nararamdaman ko ay nagawa ko pa ring magsalita. "I will not disobey you if you don't lock me in my room like a prisoner. You have no right to do that," matapang kong saad kahit na sa loob ko ay takot na takot ako. Pero gusto kong malaman kung bakit niya ako kinukulong sa kwarto kon dahil hindi ko maintindihan ang gusto niyang mangyari! Bakit ba kailangan niya akong ikulong na parang hayop sa kwarto ko? Para saan ba iyon?!

Mabilis kong nakitang nagdilim ang kaniyang mga mata dahil sa sinabi ko at mas lalong nagpadagdag iyon sa takot na aking nararamdaman. At mabilis kong pinagsisihan ang aking sinabi ng tutukan niya ako ng baril.

Kitang kitang ko ang galit sa kaniyang mga mata.

"You are really good at pretending," Valerian smirked. "Nakalimutan mo na ba ang ginawa mo at ng pamilya mo sa girlfriend ko?" dagdag niya dahilan upang kumunot ang aking noo.

What the fuck is he talking about? Hindi ko magawang makapagsalita dahil nakatutok pa rin ang baril niya sa akin at kitang kita ko ang dugo sa kaniyang mga kamay.

"Sa tingin mo ba kakalimutan ko na lang na pinatay niyo si Vera?!" parang tunog ng kidlat ang kaniyang boses dahil sa lakas, napa-atras pa ako dahil sa sobrang takot.

"I-I don't know what you're talking about!" natatakot kong sagot. Pinatay namin ang girlfriend niya? Paano namin iyon gagawin eh unang una hindi naman namin kilala ang girlfriend niya! At isa pa, hindi namin kayang pumatay ng tao!

"Drop the act already, show me your true self! Show me how cruel the daughter of Mafia Boss is!" galit niyang sigaw at hindi ko na mapigilang umiyak dahil sa takot. Mabilis kong pinunasan ang luha na tumutulo sa aking mata dahil bumabalik sa aking isipan ang gabing na kidnap ako noong bata pa lamang ako.

Hindi naman pinansin ni Valerian ang pag-iyak ko at mabilis na kinalabit ang gatilyo ng baril. Napasigaw ako ng akala ko ay ako ang natamaan ng baril niya ngunit ang sahig pala ang kaniyang pinatamaan.

"I'll fucking make you suffer just like what you did to her," galit niyang saad bago mabilis na umalis sa aking harapan. Mabilis kong pinunasan ang luha na tumutulo sa aking mga mata gamit ang aking kamay bago mabilis na tumakbo sa aking kwarto at ni-lock ang pintuan nito.

Dumiretso ako sa aking kama at tahimik na umiyak dahil sa takot na nararamdaman. Valerian words triggered me, paulit-ulit ko tuloy naalala ang mga naranasan ko sa abandunanong bahay na iyon kasama ang mga lalaking kumidnap sa akin.

Hindi ko alam ang sinasabi niya, si Dad ba ang tinutukoy niyang mafia boss? Paano naman magiging isang mafia boss si Dad? At impossible rin ang sinasabi niyang pinatay namin ang girlfriend niya.

Sumasakit ang ulo ko sa tuwing iniisip ko ang mga sinabi niya.

Lumipas ang ilang araw at hindi na ako nagpumilit pa na lumabas ng kwartong ito. Mas maganda na rin iyon upang hindi ko makita si Valerian dahil naalala ko lang sa kaniya ang mga taong kumidnap sa akin noong bata ako. Sa mga lumipas na araw ay inabala ko na lang ang aking sarili sa pagbabasa ng mga libro.

Isang gabi, sa kalagitnaan ng pagbabasa ko ay narinig ko ang malakas na katok sa aking pintuan dahilan upang mabitawan ko ang librong hawak ko. Dahil alam kong hindi ang maid na nagdadala sa akin ng pagkain ang kumakatok.

"Open this damn door or else I will destroy it up with a bomb!" galit na sigaw ni Valerian mula sa labas ng aking kwarto.

Naramdaman ko ang panginginig ng aking kamay dahil sa takot habang dahan-dahang tumayo mula sa aking pagkakahinga. Lumapit ako sa pintuan ng aking kwarto at mabilis itong binuksan.

Bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Valerian. "I'm going somewhere tomorrow and I'm taking you with me, and wear something casual," he said in a cold tone bago umalis kaya mabilis kong sinara ang pintuan at nilock ito.

Sinunod ko ang sinabi niya kaya kinabukasan ay nakausot ako ng isang bodycon long black dess at natatakpan ang aking mga braso. Bagay na bagay sa akin ang mga dark color dahil sa puti ko, kaya halos lahat ng mga sinususot ko ay dark colors. Naglagay din ako ng light make up para bumagay sa suot ko. Noong kumatok na ang maid dahil pinapatawag na raw ako ni Valerian ay mabilis akong sumunod, hindi ko maiwasang makaramdam ng takot dahil hindi ko alam kung saan kami pupunta at lalong dahil kasama ko ang lalaking pwede akong patayin anumang oras niya gawin.

Nakita ko siya sa sala na nakasuot ng itim na tuxedo, nang tumingin siya sa akin ay mabilis akong umiwas ng tingin. Nang nasa loob na kami ng sasakyan niya ay sa back seat ako umupo, nag-umpisa siyang mag drive at narinig ko siyang nagsalita.

"Are you wearing your ring?" tanong ni Valerian.

"Y-yeah," sagot ko habang nakatingin sa bintana. Natatakot ako na baka mamaya ay bigla niya na lang akong patayin.

"Don't do anything stupid later," dagdag niya bago muling manahimik at hindi na rin ako nagsalita pa hanggang sa makarating kami sa isang private restaurant.

"Reservation, Sir?" tanong ng waiter pagkapasok namin.

"Valerian Fernsby," sagot niya sa aking tabi at tumingin naman sa akin iyong waiter.

"What's her name, Sir?"

"Alice Fernsby," Valerian said in a baritone at tumango naman iyong waiter bago kami papasukin sa isang private room. Mabilis kong nakita ang isang matandang lalaki na nakasuot ng grey na suit.

"Long time no see, Val! Mabuti at naisip mong bumalik dito sa England," nakangiting saad noong matanda at niyakap si Valerian.

"It's good to see you again, Sir Emmanuel," sagot ni Valerian at yumakap sa matanda. Nang bumitaw siya ay mabilis na tumingin sa akin iyong tinawag niyang Sir Emmauel.

"You're Valerian's wife? What's your name dear?" nakangiting saad nito sa akin at naramdaman ko naman ang malamig na tingin ni Valerian dahilan upang makaramdam ako ng kaba.

"I'm A-alice Hermione Fernsby, Sir," saad ko at naglahad ng kamay na mabilis namang tinanggap ng matanda.

"You're so gorgeous, Valerian's so lucky to have you," nakangiting saad niya at pilit naman akong ngumiti.

Naupo kami para umpisahan na kumain, katabi ko Valerian habang nasa harapan namin si sir Emmanuel at sila lang ang nag-uusap tungkol sa business. Samantalang ako ay tahimik lang na kumakain, nang makaramdam ako na gusto kong pumunta sa restroom ay mabilis kong inexcuse ang sarili ko sakanila.

Napansin ko pa ang tingin ni Valerian na parang ayaw niya akong paalisin ngunit hindi ko na lang siya pinansin pa at mabilis na lumabas ng private room. Nang makalabas ay lalapitan ko na sana ang isang waiter ng mula sa clear window ng restaurant ay maagaw ng atensyon ko ang sasakyan ng police sa hindi kalayuan.

Nakaramdam ako ng pag-asa at may mabilis na pumasok na idea sa aking isip kaya naglakad ako palabas ng restaurant at mabilis na tumakbo upang makarating ako sa mga police.

I need to tell them about Valerian! I need to tell them that he's a Mafia Boss!

Ngunit sa gitna ng pagtakbo ko ay may mabilis na humawak sa aking braso at may nag takip ng aking bibig at mabilis akong dinala sa likod ng restaurant.

"What the fuck are you trying to do?" galit na saad ni Valerian at mabilis na nagtama ang aming mga mata.