-CALI's POV-
"PWEDE bang itigil mo na 'yang kakaiyak mo?"
Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko at pinigilan ang pag-iyak ko. Narito kami ni Klaire ngayon sa park habang nakaupo sa may bench. Wala na ring tao rito dahil madaling araw na.
Matapos sabihin ni Dayne ang salitang binitawan niya kanina, hindi ko alam kung ano ang ire-react ko kaya't mas pinili ko na lang na tumakbo palayo sa kaniya. Gusto kong magalit sa kaniya, pero ano nga ba ang laban ko kay Clarisse?
"Tingin mo ba, totoong mahal niya ako?" wala sa sariling tanong ko kay Klaire.
"Ano ba sa tingin mo?" tanong nito pabalik at saka humigop ng kape.
"Hindi ko alam. Ang hirap kasi, eh. Matapos ng mga sinabi niya kanina, hindi ko na alam kung anong sigurado."
I deeply sighed.
"Look at me, Cali." Humarap ako sa kaniya at hinintay ang susunod niyang
-CALI's POV-"Sigurado kaba na okay ka lang dito?"Hindi ko alam kung ilang beses na akong sumagot kay Nate dahil paulit-ulit na lang ang tanong niya."Siguradong sigurado," I assured him.Tumango ito at ngumiti. Akala ko ay aalis na siya pero muli itong bumalik at saka ako niyakap."Gusto ko lang sabihin sayo, Cali na seryoso ako sa sinabi ko sayo kanina."Para akong nagmistulang yelo nang makaalis ito. Alam kong seryoso siya sa bagay na 'yon.Pagkabukas ko ng gate ay tumambad sa akin si Dayne. Seryoso lang ang mukha nito habang titig na titig sa akin."Where did you go?" malamig na saad niya.Umiwas ako ng tingin dito."K-kina Klaire, Dayne.""And with him?" he suddenly said while capturing my gaze with his."A-ano namang masama. Kab
-CALI's POV-MAAGANG umalis si Dayne ngayon para sa preparation ng 40th Star Film Awards. Nangako kasi si Dayne sa Manager niya na papatapusin muna ang event bago tuluyan nang umalis bilang artista. Habang ako naman ay mas piniling huwag na lang pumunta dahil para saan pa? Hindi ako nararapat sa gano'ng klaseng okasyon dahil para kay Clarisse lamang iyon.Dahil sa wala akong magawa, nagpasya muna akong tulungan ang mga kasambahay namin sa pagluluto.Hanggang ngayon ay malaking palaisipan pa rin sa akin ang pag-iwas nila sa akin. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang ugali ni Clarisse at kung bakit galit na galit sila rito.“Sigurado ho ba kayo, Ma’am na tutulong kayo?”Napangiti ako.“Opo. Bakit naman po hindi?” saad ko at nagpatuloy sa paghiwa ng karne.“Salamat po, Ma’am.” Agad akong n
-CALI's POV-“Sinabi ko naman sayong huwag ka munang magbukas ng social media ‘di ba?”Awtomatikong binulsa ang aking cellphone. Hindi ko kinakaya ang mga nakikita ko sa social media. Masyadong masama, pangba-bash at pagmumura ng mga tao ang nababasa ko.“May mga reporters pa ba sa labas?” tanong ko.“Yeah. Actually, mas nadadagdagan pa sila. Dinaig niyo pa ang presidente, eh!” Napailing si Klaire.“Eh, si Dayne? Hindi pa rin ba siya umuuwi?”Napabuntong hininga siya. “Isang linggo nang hindi umuuwi si Dayne, Cali. But believe me, gumagawa siya ng paraan para maayos ang lahat ng ‘to.” She tried to calm me down, pero mas lalo akong naiiyak.Magmula nang matapos ang 40th Star Film Awards, hindi na umuwi si Dayne sa bahay. Iniisip ko kung saan siya nagpunta. Hindi ko rin
-CALI's POV-“Sa tingin mo ba babalik pa si Dayne dito?”“Pwede ba, Cali?! Anong drama ba ‘yan?!”Mas lalo akong naiyak. Bakit ba hindi ako nauubusan ng luha? Magmula pa kanina nang makauwi ako ay hindi na ako tumigil sa kakaiyak. Nakakainis! Ang bigat sa pakiramdam!“Hindi ko talaga maintindihan si Dayne! Sa lahat ng babae, bakit si Cassey pa?! Ano bang meron sa babaeng ‘yan?!”Napatahimik ako. Tama si Klaire. Bakit si Cassey? Bakit pa sa taong sumira sa amin?“At paano niya nagagawang mambabae ngayong mainit ang mga mata ng publiko sa inyo? Nababaliw na talaga siya!”Kitang-kita ko ang galit sa ekspresyon ni Klaire ngayon. Gusto kong magalit kay Dayne dahil sa ginawa niya, pero hindi ko magawa dahil mas nangingibabaw ang sakit sa puso ko.“Aakyat muna
-CALI's POV-HUMINGA ako nang malalim at dinama ang katahimikang bumabalot sa paligid. Napatingin ako sa aking maleta na nakalapag sa damuhan. Pilit akong ngumiti nang maalala ko ang unang araw ko rito sa Maynila. Katulad noon, narito ulit ako sa lugar na ito. Mag-isa at tila wala ng pag-asa.I closed my eyes for a brief moment. Pinapakalma ang sarili habang iniisip na magiging maayos din ang lahat. Naalala kong dito mismo sa lugar na ito ang unang tagpo namin ni Dayne. I’m just wondering, what if we’re hadn’t met before? Siguro hindi ko mararanasan ang ganitong klaseng sakit na bumabalot sa buo kong katawan.Leaving everything behind is my way to escape this pain. Lagi na lang akong umiiyak at nasasaktan. Lagi na lang na ako ‘yung umiintindi sa aming dalawa. Masakit dahil kahit anong gawin ko, hindi ko mapapalitan si Clarisse sa buhay niya. Kung ayaw na niya, pagod na rin ako. Pagod na akong gamp
-CALI's POV-Ang sabi niya, pag-ibig daw ang solusyon sa lahat ng problema. Ang hindi niya alam, ito ang sisira at wawasak sa lahat.Gano’n siguro talaga sa buhay. Hindi porke nagmahal ka, okay na ang lahat. Wala ka ng ibang iisipin kundi ang maging masaya lang. Pero hindi pala gano’n kadali. Gaya ng sinabi ni Dayne, lahat ng tao, may tinatagong pagmamahal. Kahit anong kamalian pa ang nagawa, basta may pagmamahal sa puso natin, madali na sa atin ang magpatawad. Sa kaso namin, may ilang tao ang tinanggap ang pagkakamali namin ni Dayne. Pero mas marami pa ring tao ang hirap kaming patawarin at tanggapin.Si Patrick at Klaire naman, ilang taon silang nagsama. Matagal din nila itong itinago sa publiko pero sa huli, humantong din sa paghihiwalayan.Naisip ko lang, bakit kailangang masaktan kapag nagmamahal? Hindi ba pwedeng puro saya lang? Akala ko noon, pag-ibig ang solusyon sa lahat ng probl
-DAYNE's POV--FLASHBACK-I was on my way to the 40th Star Film Awards when my car suddenly stopped!“What happened?”“May humarang po kasi sa sinasakyan natin, Sir.”Agad akong bumaba ng kotse upang harapin ang lalaking ito! Nagulat na lang ako nang tumambad sa harapan ko si Tito Martin, ang tatay nina Cali at Clarisse!“Hayop ka!”Namalayan ko na lang na dumudugo na pala ang gilid ng aking labi dahil sa biglaan niyang pagsuntok!“Alam nating pareho na pinatay si Clarisse! Pero bakit pati si Cali, dinamay mo sa kawalang hiyaan mo?! Nilagay mo lang sa alanganin ang buhay ng anak ko!”Napailing ako.“Ngayon? Anong gagawin mo, ha?! Ngayong nasa panganib ang buhay niya?!”I froze for a wh
-CALI's POV- Kasalukuyan kaming kumakain ng spaghetti ni Patrick ngayon. Katulad sa araw-araw niyang ginagawa, pinagluto na naman niya ako. Dahil sa wala akong ganang kumain, patuloy ko lang itong hinahalo at pinapaikot sa tinidor ko. “Exciting ‘yon kapag nagkataon 'di ba, Cali?” Agad akong napaangat ng mukha nang marinig ko ang pangalan ko. Bakit ba hindi ko napansin na may sinasabi pala siya? “A-ano ulit ‘yon, Patrick?” “Masama ba ang pakiramdam mo?” Hinawakan nito ang noo ko at bakas sa kanya ang pag-aalala. “Okay lang ako, Patrick.” Napabuntonghininga ako. Wala talaga ako sa mood ngayon. Naalala ko pa rin ang nangyari kanina. Pwede bang kah