-CALI's POV-
NAPAGDESISYUNAN naming night pool party ang theme ng birthday ni Clarisse dahil iyon ang suggestion ni Klaire. Mas okay na lang daw na sa bahay na lang para hindi raw ako mailang sa mga friends ni Clarisse. Actually, buong cast lang ng pelikula ang in-invite ni Dayne. Siguro iniisip niya na sa kanila ako mas kumportable.
“Ma’am, maayos na po lahat. Magbihis na raw po kayo sabi ni Sir Dayne.”
Napatango na lang ako kay Manang.
“Siya nga ho pala, Ma’am, ito raw ho ang isuot niyo sabi ni Ma’am Klaire.” Sabay abot nito sa akin ng paper bag.
“Salamat ho, Manang. Magbihis na rin po kayo. Dapat kasama ho kayo sa party, ha?” Ngumiti ako.
“Eh. . . Ma’am, kasi ho. . .”
“Pamilya ho tayo rito. Sige na ho.” Isang ngiti ang pinakawalan niya
-CALI's POV-“ANONG mukha ‘yan?” Bungad agad sa akin ni Klaire pagakatapos ng eksena nila ni Patrick.Matapos ko silang marinig mag-usap ay agad na akong tumakbo papalayo sa kanila at nagtungo sa may pool area. Si Dayne naman ay abala pa rin sa pag-aayos ng naiwang kalat ng mga bisita namin. Pinagpahinga na niya kasi ang mga kasambahay kaya’t siya na lang ang gumawa. Pilit ko pa rin siyang tinutulungan pero sinigawan lang ako. Hay!“K-Klaire. . .”“You heard it, right?” Pilit siyang ngumiti. “Here.” Inabot niya sa akin ang beer in can na hawak niya.“I’m sorry. Hindi ko sinasadyang marinig.”Tinitigan ko ang hawak kong beer na binigay niya. Samantalang ang kaniya ay halos maubos na niya.“Mahilig ka talagang mag-sorry, ano?” Napatawa
-CALI's POV-BUONG gabi akong hindi nakatulog. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang misteryosong regalong iyon. Iniisip ko, may iba pa bang nakakaalam tungkol sa pagkamatay ni Clarisse? Sa pagkakaalam ko, wala ng ibang nakakaalam pa. Sino ang nagbigay no’n? Hindi kaya ang taong pumatay kay Clarisse?Napailing ako nang maraming beses. Posible iyon pero ayaw tanggapin ng utak ko. Ito na ba ang sinasabi ni Clarisse sa panaginip ko? Hindi. Hindi maaari. . .Alas-diyes na ng umaga nang magpasya akong lumabas ng kwarto. Naligo na rin ako at nagbihis. Plano kong puntahan si Klaire para sabihin ang bagay na ‘to. Hindi ko ‘to kayang dalhin mag-isa. Ayokong sabihin kay Dayne dahil alam kong maaapektuhan siya. Alam ko kasing hindi pa rin nila natutuklasan ang pagkamatay ni Clarisse, at ayoko ng dagdagan pa ang problema niya.Nang makalabas ako sa kwarto ay agad kong hinanap si
-CALI's POV- "We need to talk!” Lumabas ako at iniwan si Dayne sa may sala dahil pakiramdam ko ay importanteng sasabihin si Klaire. Kausap ko siya ngayon sa phone at hindi ko inaasahan ang pagtawag niya. “Ngayon na ba, Klaire? Kasama ko kasi si Dayne ngayon, eh. Baka hindi niya ako payagang umalis.” Gawa sa nangyari, malabo talaga iyon. Hindi naman pwede si Klaire dito dahil kapag nag-usap kami, mahahalata ni Dayne iyon. At ‘yon ang ayaw kong mangyari. “Ako na ang bahala sa kanya.” Matapos no’n ay in-end na niya ang call. Papasok na sana ako sa loob ngunit nahagip ng mga mata ko ang isang lalaking nakatayo sa harapan ng bahay namin. Lumakas ang tibok ng puso ko! Siya 'yung lalaking madalas magpakita sa akin dati. Katulad noon ay nakakamatay pa rin ang titig niya. Kahit takot ay sinikap kong hindi alisin ang paningin ko sa kanya dahil alam kong sa oras n
-CALI's POV-GULONG-GULO ang isipan ko ngayon. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari. Parang gusto na lang sumabog ng utak ko para hindi na ito makapag-isip pa.Hanggang ngayon ay nag-i-echo pa rin sa pandinig ko ang sinabi ng lalaking ‘yon kanina. Tinawag niya akong anak?!“Cali. . .” sambit ni Nate na nasa harapan ko ngayon. Si Klaire naman ay nasa labas kasama ng lalaking tinawag akong anak.“Alam kong naguguluhan ka. Pero kailangan mong harapin ang katotohanan. Hindi mo kailangang magmukmok sa kwartong ‘to.”Tama siya! Buong buhay ko, gusto kong malaman ang totoo kong pagkatao. Pero ngayong nasa harapan ko na mismo, bakit gano’n? Bakit ang hirap? Bakit ngayon ay takot akong harapin kung ano ang katotohanan?"Noong araw ng birthday mo ay nakita ko siya sa harapan ng mansyon. Nagkataon na paalis na
-CALI's POV-SOBRANG bilis ng panahon. Mahigit isang linggo na ang nakalipas nang malaman ko ang totoo kong pagkatao. Sa araw-araw na nagdaan, hindi nag-fail ang papa ko na ipakita sa akin kung gaano siya bumabawi at kung gaano niya ako kamahal. Unti-unti ay nababawasan na rin ang galit at lungkot sa puso ko. Sino ba naman ako para hindi magpatawad? Papa ko pa rin siya at kahit anong pagkakamali ang nagawa niya, tatanggapin ko iyon dahil Papa ko siya.Masaya rin ako dahil okay na kami ni Dayne. Hindi naman siya nagalit. Tampo lang daw dahil gusto niya akong matuto.Nakakalungkot lang dahil itong mga nakaraang araw ay busy na si Dayne. Masyado nilang pinaghahandaan ang 40th Star Film Awards. Siguradong Best Male Lead Actor na naman si Dayne kapag nagkataon. Inaasahan din ng karamihan na kami ang magiging Movie Love Team of the year. Pero alam kong malabo iyon dahil hindi naman ako si Clar
-CALI's POV-KINABUKASN ay nagising akong may nakayakap sa akin. Si Dayne. Payapa pa rin itong natutulog. Napatingin ako sa bandang labi niya at hindi ko maiwasang mapangiti. Ramdam ko pa rin ang sakit sa may pagkakabae ko, ngunit mas nangingibabaw ang sayang nararamdaman ko. We finally did it last night. We did it because we love each other.“Nasa langit na ba ako?”Nagulat ako nang bigla siyang magsalita. Teka? Gising na kaya siya kanina pa?“You’re so beautiful, Cali." Niyakap niya ako nang mahigpit. “Wanna have a part two?” he playfully asked.“Dayne!” Pinalo ko siya ngunit mas lalo lang itong ngumisi at mabilis akong hinalikan sa labi.Ilang minuto ang lumipas nang tuluyan na kaming bumaba. Sa bawat paghakbang ko ay ramdam na ramdam ko pa rin ang sakit sa bahaging gitna ko.Nagpasya na
-CALI's POV-"KANINA ka pa walang kibo, ayos ka lang ba?"Napatingin ako kay Dayne na kasalukuyang nagmamaneho ng sasakyan. Pauwi na kami ngayon at kanina pa gustong pumatak ng luha ko dahil sa mga binitawang salita ni Cassey.Iniisip ko rin kung sasabihin ko ba kay Dayne ang nalaman ni Cassey kanina. Mabuti pa ay kausapin ko muna si Klaire tungkol dito.Pagkarating namin sa bahay ay umalis din si Dayne dahil kailangan daw nilang mag-usap sa personal ng Tito Oscar niya.Para akong balisang naglalakad papasok sa loob."Cali?"Bahagya akong nagulat nang salubungin ako ni Klaire na may dalang isang basong tubig at saka iyon ininom."Okay ka lang ba? Bakit tila balisa ka? May nangyari ba?" sunod-sunod na tanong nito."Kailangan nating mag-usap, Klaire.""You know what, Cali? Kinak
-CALI's POV- "PWEDE bang itigil mo na 'yang kakaiyak mo?" Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko at pinigilan ang pag-iyak ko. Narito kami ni Klaire ngayon sa park habang nakaupo sa may bench. Wala na ring tao rito dahil madaling araw na. Matapos sabihin ni Dayne ang salitang binitawan niya kanina, hindi ko alam kung ano ang ire-react ko kaya't mas pinili ko na lang na tumakbo palayo sa kaniya. Gusto kong magalit sa kaniya, pero ano nga ba ang laban ko kay Clarisse? "Tingin mo ba, totoong mahal niya ako?" wala sa sariling tanong ko kay Klaire. "Ano ba sa tingin mo?" tanong nito pabalik at saka humigop ng kape. "Hindi ko alam. Ang hirap kasi, eh. Matapos ng mga sinabi niya kanina, hindi ko na alam kung anong sigurado." I deeply sighed. "Look at me, Cali." Humarap ako sa kaniya at hinintay ang susunod niyang
-CALI'S POV- MONTHS had passed, bago kami tuluyang ikasal ni Dayne, ay isang mabigat na desisyon ang aking gagawin. Isang desisyon na alam kong makakapagpagaan sa puso ko. Nagpasya akong magtungo sa presinto, kung nasaan si Patrick. Tumulo ang luha ko nang makita ko siya habang papalapit sa gawi namin. "K-kumusta ka na?" tanong ko rito ngunit hindi ito nag-abalang sumagot. "Ito, oh. Kumain ka muna, Patrick," saad ko at isa-isang nilapag ang mga pagkain nasa tupperware. Ako pa mismo ang nagluto nito para sa kaniya. "Alam ko, walang kapatawaran ang ginawa mo sa kakambal ko," umpisa ko. "Buhay niya ang kinuha mo, eh. At wala kang karapatan upang alisin iyon sa kaniya." Pinunasan ko ang luhang lumandas sa aking pisngi. Masyadong mabigat ang nararamdaman ko. Masyadong masakit habang sinasabi ko ang mga bagay na 'to. "Pero sino nga ba ako upang hindi ma
-DAYNE CERVANTEZ- 5 YEARS LATER: TANDANG-TANDA ko pa rin kung paano kami nagkakilala ni Cali. Isang gabing tila wala ng pag-asa para sa aming dalawa. Then I saw her, alone. Hanggang sa pagkaguluhan siya ng mga tao. Akala ko noon, sa telebisyon lang makikita ang gano’ng klaseng pangyayari. Isang estrangherong lalaki ang maglalakas loob na yayaing magpakasal sa isang babaeng hindi naman kilala. Bigla akong napangiti nang maalala lahat ng iyon. Sa lahat ng posibleng mangyari sa mundo, I met her like it was destiny. “Are you ready, Dayne?” Tumango ako at ingat na ingat na inayos ang aking buhok. Ilang minuto pa ang nakalipas nang tuluyan na akong tawagin sa stage. Napangiti ako nang magpalapakan ang mga tao. Ramdam na ramdam ko pa rin ang suporta nilang lahat sa kabila ng pag-give up ko noon bilang isang artista. “Welcome, Dayne
-KLAIRE'S POV- Ganito pala ang pakiramdam na makita si Cali sa ganiyang kalagayan. Ang bigat. Masyadong mabigat sa dibdib. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ko akalaing magagawa ni Patrick ang lahat ng bagay na ‘to. Katulad ni Dayne, masyado rin akong nabulag sa pagmamahal kay Patrick. Nagpapasalamat na lang ako dahil agad na naputol ‘yon. Inaamin kong, nasasaktan ako. Hindi lang si Dayne ang niloko nila, kundi pati na rin ako. Gusto kong maiyak dahil sa sitwasyon ngayon. Sa tuwing nakikita ko si Cali na nakahiga sa kamang ‘yan, naiisip ko na hindi niya dapat ito pinagdadaanan. Hindi niya deserve ang lahat ng bagay na ‘to. Napatalikod ako bigla nang biglang pumasok si Dayne. Ang sabi ng Doctor, stable na rin daw ang kondisyon ni Cali, pero hindi pa rin naming maiwasang mag-alala dahil three days na ang nakalipas ngunit hindi pa rin siya nagigising.
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- ILANG oras nang naghihintay si Dayne. Kanina pa niya tinitignan ang kaniyang orasan. Hindi maalis sa isipan niya kung saan nga ba nagpunta si Clarisse. Sino ang kasama nito? At bakit dis-oras na ng gabi ay wala pa rin siya. Napatayo agad siya nang bumukas ang pinto sa kanilang kwarto. Niluwa nito si Clarisse na lasing na lasing. Gulo-gulo ang kaniyang buhok at mahahalatang kakagaling lang nito sa pag-iyak. "Clarisse?" nag-aalalang sambit ni Dayne habang inaalalayan niya ang babae. "Where have you been? At bakit lasing na lasing ka?" "Nothing, Dayne. I just enjoy this beautiful night," she laughed. Namuo ang pagtataka sa isipan ni Dayne. Wala soyang makitang dahilan kung bakit nagpakalasing ang fiancée nito. Nag-away ba sila? Hindi. Nagkaroon ba sila ng hindi pagkakaunawaan? Wala. Kumuha ng ma
-CALI'S POV- “P-Patrick?" saad ko nang tuluyan na siyang makalapit. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? “Cali. Bakit ganyan ang mukha mo? Bakit tila takot na takot ka?” Umupo ito sa aking harapan at sinilip ang aking mukha. “Cali.” Hinawi nito ang aking buhok kaya’t agad akong umiwas. Biglang nagbago ang ekspresyon nito dahil sa ginawa kong iyon. Mula sa pagiging kampante, napalitan ito nang galit na galit na mukha! “P-Patrick. . .” saad ko. Natatakot ako! Natatakot ako sa pwede niyang gawin! Hindi. . . Hindi si Patrick ito. . . Gusto kong paniwalain ang sarili ko na hindi siya ang kaharap ko ngayon. Pero hindi. Si Patrick talaga ang nasa harapan ko ngayon! “I-Ikaw b-ba ang—” Napatigil ako nang bigla itong tumawa! Nakakatakot ang tawang iyon. “Finally! Nakuha mo rin!”
-THIRD PERSON'S POV- -FLASHBACK- WALANG pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ni Dayne. Dumating na kasi ang pinaka espesyal na araw para sa kanila ni Clarisse. Muli niyang tinignan ang kaniyang sarili sa salamin at inayos ang neck tie nito. Bagay na bagay sa kaniya ang suot niyang tuxedo na tinernuhan ng kulay pula na neck tie. "Handa na ba ang lahat, Klaire?" masayang tanong niya sa dalaga. "Oo naman, Dayne. Ikaw? Handa ka na ba?" Huminga ito nang malalim at ngumiti. Hindi maitatanggi ang kabang nararamdaman nito. Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng kaba kung dumating na ang araw na magpo-propose ito sa kaniyang minamahal? "Oo, Klaire. At excited na akong maging fiancée siya." "How can you be so sure, Dayne?" mapagbirong tanong ni Klaire. "Of course, I am sure, Klaire." H
-KLAIRE'S POV- "HAVE you seen, Cali, Nate?" tanong ko agad kay Nate matapos niyang maligo. "Hindi. Hindi ba't magkasama kayong nanunuod dito sa sala?" nagtatakang tanong niya. "Yeah, pero nagpaalam siya na hihintayin niya si Dayne sa may garden. Pero no'ng tignan ko naman siya ay wala na siya roon!" Nag-aalala na ako. Kanina pa ako nanginginig sa kaba. Nilibot ko na ang buong mansyon pero hindi ko pa rin makita si Cali. I tried to call her pero naiwan niya rin ang cell phone niya. "Hindi kaya nagpunta siya ulit sa Peter na 'yon?" si Nate. "Hindi maaari, Nate. Hindi ugali ni Cali ang umalis sa mansiyon." "Pero nagawa na niya, 'di ba?" "Y-yeah... P-pero... Hindi iyon aalis nang hindi sinasabi sa akin." Mababakas na rin ang pag-aalala kay Nate. "Ang mabuti pa
-KLAIRE'S POV- "AKALA ko ba ay may mall show kayo?" tanong ko kay Nate na kalalabas lang. Nakapambahay pa rin kasi ito hanggang ngayon. Kasalukuyan kaming narito sa may garden area. Pagkagising ko ay dito agad ako nagpunta. Gusto ko kasing magpahangin at mag-relax. "Hindi na ako pupunta. Nakiusap kasi si Dayne na bantayan kayong dalawa ni Cali," sagot niya. I rolled my eyes. "Para saan pa? Huwag kayong mag-alala. Hinding-hindi na kami babalik ni Cali doon. Isa pa, asa ka namang gusto ko pang bumalik doon 'no!" Hindi ko alam pero hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin ako sa lalaking 'yon! Nagsisisi ako dahil nagpunta pa kami ni Cali doon. Sana pala ay hindi ko na lang siya pinayagan noonv mga oras na 'yon. Hindi na siya sumagot. Akala ko ay umalis na ito ngunit naramdaman ko ang biglaang pagyakap niya mula sa likuran ko. "N
-DAYNE'S POV- NILAPAG ko ang bulaklak sa may puntod at sinindihan ang kandilang kulay puti. Pilit akong ngumiti. “Malapit na nating mapalitan ang pangalan mo, Clarisse. Malapit na ring mabigyan ng hustisya ang pagkamatay mo. Bigyan mo lang ako ng kaunting panahon.” I wiped my teary eyes then continue. “I’m sorry if it’s too late, Clarisse. Hanggang ngayon ay sinisisi ko pa rin ang sarili ko. Sorry kung hindi kita naprotektahan nung gabing ‘yon.” -FLASHBACK- “Sir, nandito na po si Ma’am Clarisse.” Napangiti ako nang marinig ko iyon. I’m currently in the rooftop, waiting for Clarisse. Inayos ko ang lugar na ito para sa aming dalawa, for the most important happening in our lives. Napatayo ako nang makita ko siya. She’s wearing black slightly off shoulder dress. Walang pinagbago. Napakaganda pa rin niya sa paningin ko. &