KAAGAD NA NAGKATINGINAN ng may kahulugan sina Bethany at River nang dahil sa out of the blue na tinurang iyon ni Gavin. Walang nag-e-expect sa dalawa nito. Lumawak pa ang ngiti ng Ginang na parang pinaparating na tama siya. Ang buong paningin nito ay nakatuon na ngayon sa dalaga. Sa sinabing iyon ng abogado ay lalo lang niyang pinasidhi ang galit ng Ginang kay Bethany na halatang mas lalo pang nadismaya sa buong pagkatao niya. Ang buong akala pa ng Ginang ay palipasan lang ito ng oras ni Gavin, ngunit ano ito? Girlfriend? Hindi naman siguro siya nabibingi.“Girlfriend? Girlfriend mo ang babaeng iyan na nagpapaligaw sa anak kong si River?” hindi makapaniwala nitong tanong na nandidilat ang mga mata, walang humor pa itong humalakhak.Marahang itinango ni Gavin ang kanyang ulo. Proud sa sagot sa katanungan ni Mrs. Balmori na lalo pang nanggalaiti sa katauhan ni Bethany. “Tingnan mo nga naman. Gusto mo pa talagang tuhugin ang anak ko at—” Itinaas ni Gavin ang kanyang isang kamay upang m
ILANG MINUTO NG nakaalis ang sasakyan ni Bethany nang humahangos na lumabas si River upang habulin ang dalaga. Si Gavin na lang ang kanyang naabutan sa parking lot na nang makita siya ay mabilis na lang lumulan ng sasakyan niya dahil baka hindi siya makapagtimpi at baka pa magulpi niya ang lalaki ng wala sa tamang oras. “Tsk, ayoko ngang magsayang ng lakas sa kanya.” bulong ni Gavin na binilisan ang takbo ng kotse, pinakain ng usok si River na naubo-ubo na roon. Tinawagan ni Bethany si Victoria upang ipaalam ang nangyari. Binanggit niya ang lahat, maging ang mga ginawa ni Gavin doon na kalokohan. Gusto niyang makahanap dito ng kakampi, ngunit pinagtawanan lang naman din siya ng madrasta.“Sa tingin ko hija, sadyang mahal ka pa talaga ni Attorney Dankworth. Ano kaya at makipag-ayos ka na? Bigyan mo pa ng isang pagkakataon?” Hindi iyon direktang sinagot ni Bethany na agad nagpaalam sa madrasta na umano ay may gagawin siya para lang makaiwas. Wala naman talagang magawa noon si Bethany
MAKALIPAS ANG ILANG minutong paninitig pa sa mukha ng dalaga ay nagpasya si Gavin na maligo. Wala siyang makita sa damitan ni Bethany na pajama na kakasya sa kanya kung kaya naman napilitan siyang matulog na naka-boxer lamang. Niyakap niya ang katawan ng dalaga upang kumuha siya dito ng init. Nakatulog siya nang may ngiti sa kanyang labi. Naniniwala siyang kinabukasan, maayos na sila ng dalaga.“Goodnight, aking Thanie…” mahigpit na yakap pa niya sa katawan ng dalagang walang kamalay-malay. Paggising ni Bethany kinabukasan ay bahagya siyang nagtaka kung bakit may naririnig siyang humihinga. Tumatama ang init noon sa kanyang mukha. Pamilyar din ang amoy noon at imposible siyang magkamali. Nang idilat niya ang kanyang mga mata ay mabilis siyang napamulagat nang makita niya ang nakangiting mukha ni Gavin na nakaharap ngayon sa kanya at animo hinihintay na magising ang buong diwa niya! Gavin Dankworth? Paano nangyaring nasa higaan niya ngayon ang binata? Naisin niya mang biglang buman
ILANG MINUTONG NINAMNAM ni Bethany ang mga yakap na iyon ni Gavin sa kanya. Pumikit pa ang dalaga upang pigilan ang kanyang sarili na gantihan ang ginagawa sa katawan niya ng binata. Natutukso na siyang pagbigyan ang binubulong ng puso at damdamin niya. Iyon kasi ang gusto ng puso at katawan niya. Ganunpaman ay pilit niyang napigilan iyon sa pamamagitan ng mariing pagkagat niya sa labi niya.“Bakit naman ako magagalit? Wala akong karapatan, Gavin.” “Anong walang karapatan? Pag-aari mo ako kaya naiintindihan ko ang lagay ng damdamin mo ngayon.” ani Gavin na pahapyaw na hinalikan ng mainit at malambot nitong labi ang kanyang nakikiliting leeg.Makikita sa mga mata ng binata ang mataas na interes ng pagnanasa na naman sa katawan ng dalaga. Mula sa tiyan ay tumaas ang kamay ng abogado sa dalawang malulusog na dibdib ni Bethany. Napalunok na doon ang dalaga. Nag-iinit na rin ang katawan niya. Kapag hindi pa ito tumigil, susunggaban na niya. “Gavin? Hindi ba at sabi mo ay pupunta ka ng ho
TUMANGO LANG SI Bethany na hinarap na ang mga doctor na hinihintay na rin siyang lumapit sa kanila. Medyo malala ang lagay ng kanyang ama, ayon sa kanila na kung gagawin nila ang operasyon, 50% lang noon ang pag-asa at ang another 50% naman ay ang kapahamakan nito na agad ng sinabi sa dalaga. Hindi mapigilan ni Bethany na makaramdam ng pagkahilo sa mga nalaman. Litong-lito siya sa mga sinasabi sa kanya ng doctor kahit na ang linaw naman ng pagkakasabi. Hindi na alam ng dalaga kung saan pa siya kakapit. Kung saan pa siya hahawak nang sa ganun ay huwag tuluyang bumagsak at malugmok sa sakit. Eksakto namang bukas ng pintuan ng ward kung saan pumasok ang namumutla pang si Gavin, nasa likod nito ang secretary niya. Namula na ang mga mata ni Bethany. Sa sandaling iyon nais na niyang yakapin ng mahigpit ang binata at magsumbong ng mga nangyayaring kamalasan sa kanya ngunit sa hindi malaman na dahilan ay hindi niya maigalaw ang kanyang katawan para gawin ang bagay na iyon. Nakatanaw man siya
NAGING SUCCESSFUL ANG operation ni Benjo Guzman sa tulong ng mga expert na pinagkagastusan ni Gavin. Nang ilabas siya ng operating room ay ganun na lang ang iyak ni Victoria na animo ay nabunutan siya ng malaking tinik sa kanyang dibdib. Ang buong akala kasi nito ay hindi na makaka-survive ang asawa. Ganundin si Bethany na ganun na lang ang mahigpit na yakap sa kanyang ama habang malakas na umiiyak. Wala pang malay ang ama ngunit sinabi sa kanila ng doctor na hindi magtatagal at magigising na rin ito. Hindi niya alintana ang mga doctor at nurses na naroon. Sobrang saya lang talaga niya ng oras na iyon. At ang lahat ng iyon ay utang niya sa abogado, dahil kung wala ito paniguradong natodas na ang ama niya. Matapos ang isang gabi ay nagising na rin si Benjo na parang walang nangyari. Ang sabi ng doctor, kapag wala ng anumang naging kumplikasyon pa ay maaari siyang makalabas na din doon kaagad.“Sana sa bagong taon ay nakalabas na tayo, pasalamat ka sa future son-in-law mo, Benjo. Utang
HINDI NA MULING nagsalita pa si Albert. Sapat na ang mga salita ni Benjo para mas maramdaman niya ang sakit ng katotohanan na wala na talaga silang pag-asa pa ng anak nitong si Bethany. Humihikbi pa rin ang labing mabilis na siyang tumayo. Tama na. Ayaw na niyang mas ipahiya pa ang sarili. Ni hindi rin siya nilapitan ni Bethany kahit na muntik ng matumba ang katawan niya. Susubukan niya ulit sa susunod. Hindi siya doon magsasawa at susuko hanggang sa muling makuha ang tiwala nilang buong pamilya. Hindi... “Aalis na po ako, Tito Benjo. Sana po ay maging mabilis na ang paggaling niyo.” Sinundan lang siya ng tingin ng tatlo na patungo na ng pintuan. Bago niya pa mahawakan ang doorknob ng pinto ay bumukas na iyon at iniluwa si Gavin. Umigting na agad ang panga ng abogado ng makitang naroon ang lalaki sa silid ng future niyang biyenan. Mabilis ng napahakbang si Bethany palapit sa kanilang banda at hinawakan na sa braso si Gavin ng makita ang reaction nito. Nasa mukha na kasi nito na para
LUMAPAD PA ANG ngisi ni Gavin nang makita ang naging reaction ng fiancee. Hindi maikukubli na hiyang-hiya ito pero nakikita niya rin naman sa mga mata nito ang labis na pananabik sa katawan niya. Kilala niya ang dalaga. Kung talagang ayaw nitong gawin nila ang bagay na iyon doon, pihadong gagawa ito ng paraan kahit na ano basta makalabas lang sila ng banyo. At hindi iyon ang nakikita niya sa mukha nito.“Sssh, hinaan mo ang boses mo Thanie, marinig nila tayo sa labas. Sige ka, baka bigla tayong katukin ni Tita Victoria.” si Gavin na nilagay pa ang isang daliri sa bibig niya, nagpa-sexy pa iyon sa anyo ng binata.“Baliw ka ba? Anong ginagawa mo nga dito? Bakit ka sumunod sa akin? Hindi mo ba naisip na ang sikip?” gigil na saad niya kahit na alam na ni Bethany kung ano ang pakay sa kanya ng nobyo, “Gavin naman, sobrang nakakahiya…ano ba?” napahilamos pa ng sariling mukha si Bethany dala ng labis niyang kaba.“Mabilis lang naman tayo…sige na, pagbigyan mo na ako…hindi ko na kayang pigili
WALANG NAGAWA SI Giovanni kung hindi ang bitawan ang nangangatal na katawan ni Briel na hindi malaman ng Governor kung dahil sa takot o labis na pagkabigla sa kanyang binalita. Isa pa, puno ng gigil na kinagat nito ang kanyang isang braso na wala naman siyang pakialam sa sakit na tinamo kaya niyang tiisin iyon pero hindi ang buhos ng kanyang mga luha. Puno ng kalungkutan ang mga mata ni Giovanni na pinanood ang dalaga na tumakbo patungo sa pinangyarihan ng aksidente na alam niyang hindi na niya magagawa pang pigilan. Bagama’t umiiyak si Briel ay nakipagsisikan siya sa mga taong nakikiusyuso na tumambak at umabot na sa may entrance ng hospital. Ginulo na ng Gobernador ang kanyang buhok. Problemado na ditong sumunod dahil nabalot na siya ng pag-aalala sa katawan na hindi niya kilala. Kamakailan lang ay ayaw na ayaw niya sa dalaga sa pagiging straightforward nito. Umamin ba naman sa kanya na gusto siya matapos ng kasal ng kanyang pamangkin. Nanunuot sa nerves niya ang mga salita nito na
INIP NA INIP na iginala ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid habang nakatayo sa may gilid ng entrance ng hospital. Hinihintay at inaabangan niya ang kapatid doon na dumating. Doon banda ang usapan nilang dalawa na magkikita nang makausap niya ito kanina paglapag ng private plane na sinakyan sa airport. Ilang beses na niyang tiningnan ang screen ng cellphone niyang hawak. Umaasa na may message man lang doon ang kapatid kung nasaan na siya, ngunit wala naman iyon kahit na isa. Hindi niya nga alam kung nakaalis na rin ba sila sa airport. Nasa isang oras na rin mula nang makalapag sila kanina. Naweywang na si Briel matapos na huminga ng malalim at sumimangot pa. Sinabi naman na niya sa kapatid kung anong floor naroon ang kwarto ng asawa nitong si Bethany para doon ito dumiretso pagdating, ngunit pinilit pa rin siya ng kanyang mga magulang na lumabas at hintayin niya doon si Gavin. “Ang tanda na niya, Mommy, alam na niya kung saan pupunta. Bakit kailaingan ko pa siyang sunduin? Kaya n
KASABAY NG PAGBAGSAK ng mga luha ni Gavin ay ang pagbitaw ng kanyang kamay sa handle ng kanyang dalang maleta. Tuluyang na-blangko na ang kanyang isipan. Nandilim na ang kanyang paningin na para bang ang kanyang narinig ay hindi boses ng sariling kapatid at guni-guni lang niya ang lahat ng narinig. Naghihina na ang kanyang mga tuhod na napaupo na. Hindi alintana ang lugar na kanyang kinaroroonan.“Lumabas na ang anak niyo kahit kulang pa siya sa buwan, Kuya Gav.”Naghiwalay pa ang kanyang labi sa sunod na sinabi ng kapatid. Hindi na alam kung ano ang dapat na reaksyon. Kotang-kota na siya sa mga pasabog na nalaman niya. Isang maling desisyon, sobrang laki ng naging impact noon. Kung hindi siya nagpilit na umalis ng bansa, wala sanang ganitong kapahamakan.“Bakit mo ba kasi siya iniwan? Inuna mo pa ang trabaho mo diyan! Alam mo namang buntis siya!”“Sagutin mo ang tanong ko, Briel. Kumusta ang asawa ko?!” halos mapatid na ang ugat niya sa leeg.Wala ng pakialam si Gavin kung pinagtitin
MULI LANG TUMANGO si Bethany at binigyan ng malungkot na ngiti ang biyenan. Pagod na siyang umiyak o madaling sabihin na wala na siyang lakas at luhang mailabas. Naubos na iyon kanina. Tinuyo na ang mga mata niya. Natanaw niya sa may pintuan ng silid ang biyenan niyang lalaki na matamang nakatingin lang sa kanyang banda. Hindi niya pa nakikita ang tiyuhin at si Briel ng mga sandaling iyon na alam niyang nasa labas lang ng kanyang silid. Lingid sa kaalaman niya na sinusubukan pa rin Briel tawagan ang asawa niya kahit na pagod na ito at ubos na ubos na ang pasensya sa sobrang frustration na kanyang nararamdaman.“Ang ganda at cute ng baby niyo ni Gavin, hija. Nakita namin siya kanina ng Daddy niyo at tiyuhin mo.” masuyo pang haplos ng Ginang sa kanyang isang pisngi at hindi inaalis ang tingin sa mga mata niya. “Paniguradong palaban din at matapang ang batang iyon na nagmana sa inyong mag-asawa, kung kaya naman siguradong hindi magtatagal ay magiging maayos ang lagay niya. Sa ngayon ay m
MARAHANG TUMANGO ANG Gobernador sa tinurang iyon ng pamangkin. Masuyong pinunasan niya ang mga luhang patuloy na naglalandas sa mukha ng kanyang pamangkin. Hindi pa man sabihin ni Bethany ay alam na ni Giovanni na iyon ang magiging desisyon ng pamangkin para sa kanyang anak. Hindi na nito kailangang pag-isipan pang mabuti, ang kanyang pagkatao ay masyadong katulad ng ina nitong si Beverly na mayroong iisang desisyon sa buhay. Nasanay na palaging maging kalmado sa lahat ng oras ang Governor, ngunit bahagyang nanginginig ang kanyang boses sa sandaling iyon nang dahil sa mahirap na sitwasyon na kinakaharap ngayon ng kanyang pamangkin.“Igagalang ko ang desisyon mo, hija. Nasa labas lang ako. Hihintayin kong ilabas mo ang dagdag na miyembro ng ating pamilya.”Hinawakan niya ulit ang ulo ni Bethany na muli niya pang marahan na hinaplos. “Maging malakas ka, maging matatag ka. Matapang ka. Malalagpasan mo ang lahat ng ito na kagaya ng iyong ina.” Pagkatapos sabihin iyon ay umayos na si Gio
PUNO NG KAHULUGAN ang mga salita ng doctor na ang dating sa Governor ay para bang sinasabi nito na kung wala lang ang baby sa katawan ng pamangkin niya, hindi siya gaanong mahihirapan sa kanyang sitwasyon. Hindi niya maatim na isipin na kailangan nilang mamili sa dalawa. Wala sila sa tamang posisyon upang gawin ang bagay na iyon. Ilang minutong natulala si Giovanni sa sinabi ng doctor. Hindi niya namalayan na nakalapit na ang mag-asawang Dankworth sa kanya na may alanganin pang mga tingin na para bang naiilang sila kung kakausapin ba siya o hindi. Sinabi na rin iyon sa kanila ng doctor kanina at hindi sila makapag-decide. Ilang beses nilang pinag-iisipan ang gagawin, at ngayon na naroon na ang tiyuhin nito iniisip nila na siya na ang mag-decide. Kung ano ang magiging desisyon nito, iyon na lang din ang kanila dahil wala naman doon ang kanilang anak para siya ang magpasya ng lahat.“Governor Bianchi—”“Nasaan ang asawa ng pamangkin ko?” malamig ang tono ng boses nito. Alam ng mag-asaw
BAGAMA’T NATATARANTA AY kalmadong tinawag ni Giovanni ang kanyang secretary at agad na inutusan na alamin kung ano ang nangyayari sa pamangkin niya. Hindi mapalagay ang isipan niya na ganun na lang ang sinabi sa tawag nito. Idagdag pa na biglang naputol ang kanilang linya. Kunot ang noo na ilang beses niya pang tinawagan ang numero ni Bethany ngunit ring lang iyon nang ring. Hindi nawala ang composure ng Gobernador sa harap ng kanyang mga nasasakupan kahit pa parang sa mga sandaling iyon ay gusto na niyang lumipad patungo kung nasaan ang kanyang pamangkin. Kung saan-saan na tumatakbo ang isipan niya pero pinili niya pa rin ang maging kalmado ang hitsura.“I apologize. Mukhang may emergency lang sa isa sa mga pamangkin ko.” aniya na tinanguan lang ng mga kausap.Samantala, nagdatingan na ang mga rescuers at dahil nasa bungad sina Bethany ng pinangyarihan ay sila ang unang natagpuan ng mga ito at mabilis na sinugod sa pinakamalapit na hospital. Sinimulan na rin tawagan ng mga rescuers a
ILANG SANDALI PA ay parang kidlat na lumiwanag ang buong paligid dahil natanggal ang bubong ng sasakyan nina Bethany kung saan ay natanaw niya ang maliwanag na langit. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi na niya nagawa pang makapag-react ng tama. Mabilis niyang tinanggal ang suot niyang seatbelt. Gusto niyang makaalis sa loob ng sasakyan. Iyon ang tanging nasa isip niya dahil natatakot siya na baka iyon naman ang sunod na liparin. Nagawa iyon ni Bethany sa sobrang pagkataranta, ngunit isang malakas na shock wave ang dumating na siyang nagpabagsak sa kanyang katawan at nagpasandal sa malapit na pader ang likod niya. Sa sandaling iyon ay tila nabali ang kanyang balakang sa lakas ng kanyang pagkakabagsak. Hindi na niya napigilan ang buong sistema na balutin ng matinding takot. Hindi para sa kanyang sarili kung hindi para sa kanyang anak na nasa kanyang sinapupunan na kulang na kulang pa sa buwan. Wala sa sarili niyang niyakap ang kanyang tiyan na biglang nanigas gamit ang kanyang
GAANO MANG PAGTUTOL ang gawin ni Bethany na huwag umalis ang asawa sa araw na iyon ay hindi niya pa rin ito napigilan sa nais. Sa halip din na si Briel ang kanyang kasama sa paghatid dito sa airport ay si Manang Esperanza iyon dahil hindi agad nasabihan si Briel na mayroong lakad ng araw na iyon. Ganundin si Mrs. Dankworth na may importanteng pupuntahan. Ihahatid lang din naman siya ni Manang Esperanza sa mansion ng mga Dankworth at aalis na rin ang maid upang bumalik sa penthouse at ituloy ang ginagawa nitong paglilinis. Iyon ang malinaw na usapan nila bago umalis ng bahay. Dala na rin ni Bethany ang mga gamit niya para sa tatlong araw na pananatili sa mansion. “Babalik din ako agad, Thanie…” sambit ni Gavin nang itulak niya ang pintuan ng sasakyan sa gilid niya nang marating nila ang airport, “Huwag ka ng bumaba. Hmm? Dito ka na lang sa loob ng sasakyan at umalis na rin kayo agad para makapagpahinga ka ng maaga sa mansion.”“Hindi naman ako sasama sa’yo sa loob. Huwag mo nga akong