GULANTANG NA NAPAHAWAK na si Bethany sa kanyang dibdib. Hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang sakit doon na hindi niya kayang ma-explain. Ang isipin pa lang na makukulong at masisira ang reputasyon ni Gavin ng dahil sa kanya ay parang mababaliw na siya. Idagdag pa noon ang kanyang ama. Baka hindi lang sa mental ang maging bagsak niya. Baka siya na mismo ang kumitil ng sariling buhay kapag nangyari ang bagay na iyon upang kanyang takasan ang masaklap na katotohanan.“Gavin…” nanghihinang usal ni Bethany sa pangalan ng binata na parang hindi makapaniwala sa kung anuman ang narinig niya, “Ano bang pinagsasabi mo—”“Hindi ako nagbibiro, Thanie. Gagawin ko ang bagay na iyon kung pilit kang magmamatigas. Kung ipipilit mo ang gusto mo! Maaatim mo ba kaming humantong ng Papa mo doon?”Naburo pa ang mga mata ni Bethany sa binata. Mukha ngang hindi ito nagbibiro. Nanatiling nakaburo rin naman ang mga mata ni Gavin sa kanya. Naghihintay ng magiging sagot niya. Mabigat ang paninitig ng
HALOS PALIPARIN NI Gavin ang kanyang sasakyan makarating lang agad sa pinakamalapit na hospital. Sa pagmamadali ay hindi na siya nagkaroon pa ng pagkakataong makahanap ng kilalang doctor upang umabang sa hospital na kanilang pupuntahan. Pabalagbag na ipinarada ni Gavin ang kanyang sasakyan sa parking lot ng hospital. Walang pakialam ang abugado kung may maharangan man siya o kung ano.“Gavin—” pigil ni Bethany sa isang braso ng binata upang pagsabihan ito nang maayos na mag-park, abugado ito at alam niya na alam na alam nito ang mga simpleng batas na kagaya nito.“Huwag ka ng magsalita. Ako na lang muna ang bababa. Dito ka lang. Saglit lang, ako muna ang unang lalabas para kumuha ng wheelchair nang hindi mo na kailangan pang pilitin ang sarili mong maglakad.”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Kaya ko namang maglakad at saka—”Bago pa matapos ni Bethany ang mga sasabihin ay nagawa ng makalabas ng sasakyan ni Gavin. Muli siyang napahawak sa tiyan ng maramdaman ang muling pagsakit n
MATAPOS NA MAISAKAY si Bethany sa kotse ay walang sabi-sabing pinaharurot na ni Gavin iyon. Naisip na sana ay doon na lang pala niya dinala ang dalaga at hindi na nag-aksaya pa ng oras sa public hospital na ang kupad ng galaw. Parang mga langgam kung titingnan gayong binabayaran naman. Ipiniling niya na lang ang ulo. Hindi makapaniwalang nag-aksaya siya ng ilang minuto para lang sa wala.“Kaya sila palaging namamatayan ng pasyente eh! Ang bagal nilang gumalaw. Buhay ang usapan kaya dapat maliksi ang bawat galaw!” malakas na bulalas pa ng binata na napabuga na marahas ng hangin. Gaano man kasakit ng nararamdaman ni Bethany ay hindi niya ipinakita iyon sa abugado. Masyadong abala na ang kanyang ginagawa. Kung ipapakita niya kay Gavin na sobrang sakit ng tiyan niya, malamang baka mataranta na naman ito at baka kung ano pa ang mangyari sa kanila kapag nawala ito sa focus sa pagmamaneho nitong ginagawa. Ayaw naman niyang mapahamak pa silang dalawa.“Wait lang, Thanie ha? Ginagawan ko na n
NAPALUNOK NA NG laway si Gavin. Naguguluhan na rin siya. Para siyang naiipit ngayon sa dalawang batong nag-uumpugan. Hindi naman dapat siya nahihirapang mamili sa kanila kaya lang ngayon, bigla niya iyong naramdaman.“Sige lang Gavin, pumunta ka na sa kanya!” eksaherada ng turan ni Bethany, malapit na naman siyang maiyak sa galit. “Iwan mo na lang ako dito!” bitaw na ni Bethany sa kanya na may halong pagtatampo at sama ng loob.Ginapangan na ng lungkot ang puso ng dalaga. Bakit kung kailan kakabati pa lang nila kanina tapos heto naman agad. Sinusubok na naman ang kanyang pasensya. Pinapasama ni Gavin ang loob niya dahil lang sa babaeng naging ugat noon ng lahat. Alam naman ni Gavin na ayaw niya sa ex-girlfriend nito pero bakit parang wala itong pakialam na naman sa mararamdaman niya? Parang sinasadya nitong gawin ang bagay na iyon?“Thanie…”“Ano pang ginagawa mo? Bakit nakatigil ka lang diyan? Tumayo ka na! Umalis ka na sa harapan ko at pumunta ka na sa kanya. Go!” nandidilat ang mga
NAPAMAANG NA ANG mga matang nanonood sa kanila sa pagiging asal bata ni Bethany. Hindi makapaniwala si Estellita at Alejandrino sa kanilang nakikitang ugali ng kasintahan ni Gavin ngayon. Napaka-isip bata naman nito.“Thanie!” mahina ngunit may diin na ang timbre ng boses ni Gavin, naiintindihan naman niya kung saan galing ang galit ng nobya ngunit hindi niya naman kailangang sumigaw at ipahiya siya. “Tama na, okay?”Hindi siya pinansin ni Bethany. Ano ang tingin nito sa kanya, hahayaang muling gawin ang bagay na iyon? Hindi niya kailangan ang coat. Siya ang kailangan niya! Nagpipigil na lang doon ng pagsabog si Gavin. Ang dalaga pa lang ang kauna-unahang sumigaw at nagpapahiya sa kanya sa harap ng maraming tao. Ganunpaman ay pilit niyang kinalamay ang sarili. Iintindihin na lang niya ang dalaga. Saglit na naghinang ang kanilang mga mata. Bumitaw lang siya nang lumapit ang doctor at tawagin ang pangalan niya. Parang tuod pa rin na nakatayo doon si Gavin. Ni hindi pinansin ang sinabi
EKSAKTONG SI BETHANY na ang papasok upang matingnan ng doctor nang makaramdam si Gavin na kailangan niyang gumamit ng banyo. Nais sanang pigilan iyon ng abogado ngunit baka matagalan sila sa loob upang kausapin ang doctor kaya naman pinili na lang niyang mabilis na gumamit. Hindi naman siya magtatagal doon eh. Sure siya.“Saglit lang ako, Thanie. Baka sa loob pa ako magkalat at magpasabog, nakakahiya naman kay Doc. In case na nasa loob ka na pagbalik ko, papasok na lang ako. Susunod ako sa iyo, hmm? Labyuh, Baby…”Tumango lang si Bethany na hindi man lang nagduda kahit na katiting kay Gavin. Nabalot pa ng kilig ang kanyang buong katawan sa huling sinabi nito bago umalis sa kanyang harapan. Ilang minuto pa lang ang lumipas ng tawagin na ang pangalan niya. Sinulyapan na niya ang daan patungo ng banyo. Umaasa na lalabas na doon ang nobyo niya.“Hindi pa ba siya tapos?”Nang dumungaw na ang doctor sa gilid ng pintuan ay napilitan na si Bethany na tumayo. Inalalayan naman siya ng doctor ng
MARAHANG HINAPLOS NI Bethany ang kanyang ibabang bahagi ng tiyan gamit ang kanyang mga daliring nanginginig. Sobrang sakit noon na para bang kapag hinawakan niya ito ay maiibsan ang pananakit. Tumingin siya sa kisame gamit ang mga matang may namumuo ng mga luha ng hinanakit para kay Gavin. Pinag-isipan niyang mabuti ang sinabi ng doctor. Lalo lang siyang masasaktan kung tatawagan niya si Gavin at hindi ito pumunta sa kanya kung kaya naman hindi na lang niya iyon gagawin. Masakit, oo, pero mas masakit ang hindi na naman piliin.“Tatawagan ko ang kaibigan ko, Doc…siya na lang ang gagawin kong guardian ko…”Napatingin sa kanya ang babaeng doktor. Bakas na sa mukha nito ang mas tuminding awa sa kanya. Tinawagan ni Bethany si Rina gamit ang nanginginig niyang kamay at boses. Sa sama ng loob niya ay nabanggit niya kung nasaan si Gavin kahit na hula pa lang naman niya iyon nang tanungin ng kaibigan kung nasaan ang abogado at bakit hindi siya niyo sinamahan ngayon. Wala naman kasing ibang dah
HINDI NA NARINIG ni Bethany kung ano ang sinagot ni Gavin dahil sa mga sandaling iyon, nanginginig na ang kalamnan niya at umaakyat na ang dugo niya sa ulo dala ng galit at inis. Gusto na niyang sugurin si Nancy at ilampaso ang mukha nito nang mabura ang nakakabuwisit nitong mga ngisi sa kanya. Halata namang inaasar lang siya ng babae kaya malakas na sinabi niya iyon na sinasadya ng iparinig nito.“Tara na, Rina. Huwag na lang natin silang pansinin—”“Ay hindi! Anong hindi pansinin? Kailangan nilang malaman na narito ka! Nag-e-exist ka! Nakikita mo sila. Baka hindi ako makapagpigil at dumanak ang dugo ng babaeng ‘yun sa palapag na ito. Tingnan mo!”Nagngangalit na ang ngipin ni Rina habang matalim na ang tingin sa kanilang pamilya. Ilang beses na hinawakan ni Bethany ang kamay ng kaibigan, pero hindi siya pinansin. “Bakit tayo ang iiwas at agad na aalis? Wala tayong masamang ginagawa sa kanila. Ang malanding iyan ang may kasalanan sa'yo kaya bakit ikaw ang natatakot sa kanya? Saka, i
KASABAY NG PAGBAGSAK ng mga luha ni Gavin ay ang pagbitaw ng kanyang kamay sa handle ng kanyang dalang maleta. Tuluyang na-blangko na ang kanyang isipan. Nandilim na ang kanyang paningin na para bang ang kanyang narinig ay hindi boses ng sariling kapatid at guni-guni lang niya ang lahat ng narinig. Naghihina na ang kanyang mga tuhod na napaupo na. Hindi alintana ang lugar na kanyang kinaroroonan.“Lumabas na ang anak niyo kahit kulang pa siya sa buwan, Kuya Gav.”Naghiwalay pa ang kanyang labi sa sunod na sinabi ng kapatid. Hindi na alam kung ano ang dapat na reaksyon. Kotang-kota na siya sa mga pasabog na nalaman niya. Isang maling desisyon, sobrang laki ng naging impact noon. Kung hindi siya nagpilit na umalis ng bansa, wala sanang ganitong kapahamakan.“Bakit mo ba kasi siya iniwan? Inuna mo pa ang trabaho mo diyan! Alam mo namang buntis siya!”“Sagutin mo ang tanong ko, Briel. Kumusta ang asawa ko?!” halos mapatid na ang ugat niya sa leeg.Wala ng pakialam si Gavin kung pinagtitin
MULI LANG TUMANGO si Bethany at binigyan ng malungkot na ngiti ang biyenan. Pagod na siyang umiyak o madaling sabihin na wala na siyang lakas at luhang mailabas. Naubos na iyon kanina. Tinuyo na ang mga mata niya. Natanaw niya sa may pintuan ng silid ang biyenan niyang lalaki na matamang nakatingin lang sa kanyang banda. Hindi niya pa nakikita ang tiyuhin at si Briel ng mga sandaling iyon na alam niyang nasa labas lang ng kanyang silid. Lingid sa kaalaman niya na sinusubukan pa rin Briel tawagan ang asawa niya kahit na pagod na ito at ubos na ubos na ang pasensya sa sobrang frustration na kanyang nararamdaman.“Ang ganda at cute ng baby niyo ni Gavin, hija. Nakita namin siya kanina ng Daddy niyo at tiyuhin mo.” masuyo pang haplos ng Ginang sa kanyang isang pisngi at hindi inaalis ang tingin sa mga mata niya. “Paniguradong palaban din at matapang ang batang iyon na nagmana sa inyong mag-asawa, kung kaya naman siguradong hindi magtatagal ay magiging maayos ang lagay niya. Sa ngayon ay m
MARAHANG TUMANGO ANG Gobernador sa tinurang iyon ng pamangkin. Masuyong pinunasan niya ang mga luhang patuloy na naglalandas sa mukha ng kanyang pamangkin. Hindi pa man sabihin ni Bethany ay alam na ni Giovanni na iyon ang magiging desisyon ng pamangkin para sa kanyang anak. Hindi na nito kailangang pag-isipan pang mabuti, ang kanyang pagkatao ay masyadong katulad ng ina nitong si Beverly na mayroong iisang desisyon sa buhay. Nasanay na palaging maging kalmado sa lahat ng oras ang Governor, ngunit bahagyang nanginginig ang kanyang boses sa sandaling iyon nang dahil sa mahirap na sitwasyon na kinakaharap ngayon ng kanyang pamangkin.“Igagalang ko ang desisyon mo, hija. Nasa labas lang ako. Hihintayin kong ilabas mo ang dagdag na miyembro ng ating pamilya.”Hinawakan niya ulit ang ulo ni Bethany na muli niya pang marahan na hinaplos. “Maging malakas ka, maging matatag ka. Matapang ka. Malalagpasan mo ang lahat ng ito na kagaya ng iyong ina.” Pagkatapos sabihin iyon ay umayos na si Gio
PUNO NG KAHULUGAN ang mga salita ng doctor na ang dating sa Governor ay para bang sinasabi nito na kung wala lang ang baby sa katawan ng pamangkin niya, hindi siya gaanong mahihirapan sa kanyang sitwasyon. Hindi niya maatim na isipin na kailangan nilang mamili sa dalawa. Wala sila sa tamang posisyon upang gawin ang bagay na iyon. Ilang minutong natulala si Giovanni sa sinabi ng doctor. Hindi niya namalayan na nakalapit na ang mag-asawang Dankworth sa kanya na may alanganin pang mga tingin na para bang naiilang sila kung kakausapin ba siya o hindi. Sinabi na rin iyon sa kanila ng doctor kanina at hindi sila makapag-decide. Ilang beses nilang pinag-iisipan ang gagawin, at ngayon na naroon na ang tiyuhin nito iniisip nila na siya na ang mag-decide. Kung ano ang magiging desisyon nito, iyon na lang din ang kanila dahil wala naman doon ang kanilang anak para siya ang magpasya ng lahat.“Governor Bianchi—”“Nasaan ang asawa ng pamangkin ko?” malamig ang tono ng boses nito. Alam ng mag-asaw
BAGAMA’T NATATARANTA AY kalmadong tinawag ni Giovanni ang kanyang secretary at agad na inutusan na alamin kung ano ang nangyayari sa pamangkin niya. Hindi mapalagay ang isipan niya na ganun na lang ang sinabi sa tawag nito. Idagdag pa na biglang naputol ang kanilang linya. Kunot ang noo na ilang beses niya pang tinawagan ang numero ni Bethany ngunit ring lang iyon nang ring. Hindi nawala ang composure ng Gobernador sa harap ng kanyang mga nasasakupan kahit pa parang sa mga sandaling iyon ay gusto na niyang lumipad patungo kung nasaan ang kanyang pamangkin. Kung saan-saan na tumatakbo ang isipan niya pero pinili niya pa rin ang maging kalmado ang hitsura.“I apologize. Mukhang may emergency lang sa isa sa mga pamangkin ko.” aniya na tinanguan lang ng mga kausap.Samantala, nagdatingan na ang mga rescuers at dahil nasa bungad sina Bethany ng pinangyarihan ay sila ang unang natagpuan ng mga ito at mabilis na sinugod sa pinakamalapit na hospital. Sinimulan na rin tawagan ng mga rescuers a
ILANG SANDALI PA ay parang kidlat na lumiwanag ang buong paligid dahil natanggal ang bubong ng sasakyan nina Bethany kung saan ay natanaw niya ang maliwanag na langit. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi na niya nagawa pang makapag-react ng tama. Mabilis niyang tinanggal ang suot niyang seatbelt. Gusto niyang makaalis sa loob ng sasakyan. Iyon ang tanging nasa isip niya dahil natatakot siya na baka iyon naman ang sunod na liparin. Nagawa iyon ni Bethany sa sobrang pagkataranta, ngunit isang malakas na shock wave ang dumating na siyang nagpabagsak sa kanyang katawan at nagpasandal sa malapit na pader ang likod niya. Sa sandaling iyon ay tila nabali ang kanyang balakang sa lakas ng kanyang pagkakabagsak. Hindi na niya napigilan ang buong sistema na balutin ng matinding takot. Hindi para sa kanyang sarili kung hindi para sa kanyang anak na nasa kanyang sinapupunan na kulang na kulang pa sa buwan. Wala sa sarili niyang niyakap ang kanyang tiyan na biglang nanigas gamit ang kanyang
GAANO MANG PAGTUTOL ang gawin ni Bethany na huwag umalis ang asawa sa araw na iyon ay hindi niya pa rin ito napigilan sa nais. Sa halip din na si Briel ang kanyang kasama sa paghatid dito sa airport ay si Manang Esperanza iyon dahil hindi agad nasabihan si Briel na mayroong lakad ng araw na iyon. Ganundin si Mrs. Dankworth na may importanteng pupuntahan. Ihahatid lang din naman siya ni Manang Esperanza sa mansion ng mga Dankworth at aalis na rin ang maid upang bumalik sa penthouse at ituloy ang ginagawa nitong paglilinis. Iyon ang malinaw na usapan nila bago umalis ng bahay. Dala na rin ni Bethany ang mga gamit niya para sa tatlong araw na pananatili sa mansion. “Babalik din ako agad, Thanie…” sambit ni Gavin nang itulak niya ang pintuan ng sasakyan sa gilid niya nang marating nila ang airport, “Huwag ka ng bumaba. Hmm? Dito ka na lang sa loob ng sasakyan at umalis na rin kayo agad para makapagpahinga ka ng maaga sa mansion.”“Hindi naman ako sasama sa’yo sa loob. Huwag mo nga akong
ILANG ARAW NA lihim na pinag-isipang mabuti iyon ni Gavin na sa bandang huli ay nagpasya na sasaglit siya sa ibang bansa. Pupuntahan niya ang kliyente. Sisikapin niyang matapos ang kasong iyon sa loob lamang ng tatlong araw upang makabalik siya agad ng Pilipinas. Inaasahan na niyang hindi papayag ang asawa oras na sabihin niya ang bagay na iyon, pero ang hirap para sa kanyang talikuran ang tungkulin niya na siumpaan niya at hindi niya ito matiis na hindi gawin lalo na at may buhay na manganganib na maparusahan kung hindi siya ang haharap at makikipaglaban. Ang ipagtanggol sa batas ang mga taong walang kasalanan. Hindi siya silaw sa halagang ibabayad nito pero gusto niyang tumulong doon sa kaso. Sisiw lang iyon sa kanya kung kaya naman ang laki ng tiwala nila. Hindi niya naman sila masisisi doon.“Stable naman ang lahat ng check up sa baby natin at sa’yo kaya wala namang magiging problema, Thanie. Tatlong araw. Bigyan mo lang ako ng tatlong araw. Pagkalipas ng tatlong araw na iyon nari
NATATAKOT SI GAVIN na baka kapag nalaman ito ng asawa ay makaapekto iyon nang mas malala. Hindi lang sa pagsasama nila, kundi pati na rin sa kalagayan ngayon ng asawa. Bagay na hindi niya makakayang mangyari. Kaya naman ang plano niyang dalhin iyon sa hukay ay mas nadepina pa sa araw na iyon. Hinding-hindi niya ito sasabihin. Anuman ang mangyari hindi niya ipapaalam kay Bethany iyon kahit na alam niyang sobrang unfair nito sa asawa niya.“Oo isa lang, Rina. Paano kaya gumawa ng dalawa? Iyong iba ang galing-galing. May tatlo pa nga di ba? Sana all na lang sa kanila.” Napahawak na si Bethany sa tiyan sabay ngiti nang malapad sa mga kaharap nila, mga ngiting ayaw maglaho ni Gavin oras na malaman nito ang kanyang lihim. Mabuti pa na siya na lang ang nakakaalam noon kaysa naman mas kamuhian siya ng asawa niya kung pipiliin niyang maging tapat sa kanya. Hindi iyon kalabisan ng pagmamahal niya sa asawa.“Ah, hati ang makukuha niyan sa inyo gaya ng baby namin. Hati ang mukha niya sa amin. P