Pumunta kami sa isang bar sa kung saan marami kaming nakilala na dating ka-eskwela at may mga models and artista rin na nandirito dahil exclusive ang bar. Naupo kaagad kami at agaran ay may alak na dumating hanggang sa matigilan ako ng makita si Isaiah at Aisley na nagsasaya. Ibig bang sabihin no’n, nandito rin siya ngayon? But he hates parties, right? Hindi ko sila pinansin at tahimik lang akong umiinom. Hanggang sa makalapit sa amin ang Fuentabella ay kusa akong tumayo na ikinataka nila. Napalunok ako at matipid na ngumiti lalo na ng makita kong papalapit na si Eros. “I’ll dance, you guys want to join me?” Nakangiting tanong ko, ipinakikitang ayos lang ako. Nagtama ang mata namin ni Eros kaya naman ngumiti ako. “Ayaw niyo?” Tanong ko. “I’ll join you!” Pahabol ni Shobe at humawak sa braso ko kaya nginitian ko sila at kinawayan, suot suot ko ang fitted dress na regalo sa akin ng step mother ko ay sapilitan akong sumayaw. Ngunit hindi ako natutuwa sa mga lalakeng dumidikit pa
Salubong ang kilay kong uminom ng alak. “Sup girls.” Tinignan ko ang kadarating lang na boyfriend ni Espi ngunit hindi ko siya binati pabalik. “Are you okay?” Pabulong na tanong ni Shobe sa akin. “Yeah.” Matipid kong sagot. “Is your boyfriend coming? When will you introduce him?” Tanong naman ni Savi kay Shobe kaya huminga ako ng malalim at hindi sila gaano pinansin. “Maybe next week, sa farewell party ni Mayi.” Hindi ako umimik at uminom lang. Nang medyo tipsy na ako ay tumayo ako at tsaka naglakad. “Mayi lasing ka na ba, hoy!” “Kingina, eto na naman kami sa habulan!” “Mayella!” “Mayi!” Habang naglalakad ay nahigit ko ang sariling hininga ng may humablot sa bewang ko, naningkit ang mga mata ko makita lang ang gumawa no’n hanggang sa makita ko ang seryosong mukha ni Eros. “What again?” Inis na tanong ko. “You’re running, lasing ka pa naman.” Gitil niya kaya umirap ako at pekeng tumawa. “Why are you stopping me? You don’t want me to sleep with another man?” Sum
Habang umiiyak ay biglang bumukas ang pinto ng kotse. It was Savi with Adrielle. “Guys! I can’t drive so Adrielle will—“ “Mayi, a-anong nangyari?” Gulat na sabi ni Savi. “Uhm..” Narinig ko ang tinig ni Adrielle kaya tumahimik na ako at itinago ang sarili ko. “Si Espi?” Tanong ni Shobe. “Doon siya sa boyfriend niya matutulog, sabi niya.” “Tara na ba?” “Aalis na tayo?” “Tara na.” Nanatili akong nakapikit at nakasandal kay Shobe dahil nahihiya akong harapin si Adrielle kapatid pa rin siya ni Eros. Lumipas ang araw ng farewell party ko at hindi ko magawang mag-enjoy para sa sarili ko, hindi siya maalis sa isip ko. Na parang gusto kong puntahan siya at sabihin na mahalin niya na lang ako. Pero hindi ko gagawin ‘yon, kasi marami akong dapat patunayan, marami akong dapat gawin para maging successful. At hinding hindi ko na isusuko ang alin man sa mga ‘yon para sa isang lalake. “Mayi, we’ll see you again right? Hindi ka naman siguro mags-stay there for good?” Ngumiti a
“M-My friend got raped! I’m going!” Nanghihina akong tumayo. “I’ll take you to the airport then,” hinatid ako ni Lorenzo sa airport at halos siya na rin ang bumili ng ticket ko dahil hindi ako makapagsalita, hindi ako makatayo ng maayos nanghihina ako. Nang makarating sa pinas ay dumeretso ako sa ospital sa kung saan ko makikita si Shobe, tumakbo ako papunta sa kung nasaan siya ngunit natagpuan ko ang mga pulis, at ang hindi ko malaman kung anong katungkulan nila. “Nasaan siya?” Humahangos kong hanap ng makita ko si Savi. “N-Nasa loob,” mugtong mugto ang mata ni Savi at pakiramdam ko ay ganoon na rin ako. Nang makita ko ang maraming sugat, at pasa ni Shobe ay napaluha ako kaagad. “S-Sinong gumawa nito sa kaniya!? Sino!?” Galit na galit kong sigaw. “Bakit hindi niyo ako sagutin!” Hinarap ko si Savi na panay ang iyak, galit na galit akong lumabas ng kwarto upang kausapin ang mga pulis. “Sabihin niyo sa akin, sino ang gumawa nito sa kaniya?” Ngunit yumuko ang mga pulis dah
Nang tumunog ang cellphone ni Savi ay sinagot niya ang tawag. “Hello? Ako nga po yung guardian niya, yes po. Okay.” “Gising na si Shobe, tara.” Gitil niya kaya naman sakto pagkabalik ng dalawa ay hinawakan na lang nila ang coffee cups dahil babalik na kami sa ospital. Nang makapasok sa ospital ay napaluha kaagad si Shobe ng makita niya ako kaya tumakbo ako papalapit sa kaniya upang bigyan siya ng yakap. “H-Hindi ka na dapat umuwi, p-papaano yung fashion show mo Mayi?” Lumuluhang sabi niya kaya masama ko siyang tinignan habang umiiyak. “Iisipin ko pa ba ‘yon ha? Mas mahalaga ka sa akin.” Pilit ko h tinatagan ang tinig but I failed. “I’m so sorry wala ako para iligtas ka Shobe.” Umiiyak kong sabi, inayos ko ang buhok niyang magulo. “H-Hindi mo kasalanan, wala kang kasalanan.” Sobrang gulo at miserable niya tignan, hindi ko kayang titigan siya sa ganitong sitwasyon. Pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang maranasan ng ibang babae ang nangyari sa mommy ko, pero dinanas ‘yon ngayon ng
“A-Akala ko pinasok kami ng magnanakaw, p-pero pagkapasok ko sa kwarto namin ng boyfriend ko.. N-Nakita ko siyang may s-sugat at may kalmot.” Nang matakpan niya ang bibig ay tumayo ako at nilapitan siya para yakapin. “Please, be strong Espi.” Bulong ko. Sunod sunod siyang umiyak na parang bata, “H-Hindi ko nauunawaan yung nangyari. B-Bakit n-naka-boxers lang yung boyfriend ko. B-Bakit nakakalat ang pantalon niya sa sala, bakit magulo lahat. Hindi ko alam, amoy alak siya at namumula ang mata.” Bumuntong hininga ako. “As an attorney, Espi.. What are your basic conclusions regarding what you saw?” Eros is very professional, he doesn’t bat an eye. He was very serious the whole time and I was just here crying, comforting a friend. “H-He’s a suspect.” Nabasag ang boses ni Espi kasabay ng pag-iyak niya, at wala akong nagawa kundi hagurin ang likuran niya. “Do you now get it?” Tanong ni Eros. Umiiyak na tumango si Espiranza, “I-It’s my fault that I left her alone. I-I didn’t know.
Alam niyang gusto kong sumama sa laban na ‘yon, “Rest ka muna, Mayi. Savi is going here.” Pagsasabi ni Shobe at tumikhim. “Uwi ka muna.” Kalmadong sabi ni Shobe. “Attorney, iuwi mo muna siya sa condo rin.” Bumuntong hininga si Eros at sumangayon na lang, wala na akong nagawa kundi pakinggan ang mga kaibigan ko. Pagkasakay sa sasakyan niya ay isinandal ko ang likod at ulo ko sa upuan matapos mag-suot ng seatbelt, “Let’s just meet at the hospital after you get your strength back,” he reminded me and drove off the peaceful road. Hindi ko siya sinagot, pagdating sa condo ay bumaba na ako dahil bumaba rin siya. “You’re still staying here?” I questioned. “Yes, near my law firm.” He answered with the cold tone of his voice, we walked together and he dropped me off in front of my condominium. “I’ll go ahead.” Paalam niya, natigilan pa ako nang may kunin siya sa wallet niya at i-abot sa akin ang business card niya. “Thank you.” Sobrang hinang sabi ko, this hallway brought me mix
Isang linggo ang nakalipas ay tulala lang si Shobe, based on her doctor, she’s traumatize and it may lead to depression and isolation. Maya-maya ay pumasok si Eros sa kwarto ni Shobe, “I have a bad news.” Sa bungad niya ay naintriga ako. “Ano ‘yon?” Savi asked. “He got bailed out.” Nanlaki ang mata ko. “What?” Hindi makapaniwalang sabi ko. “P-Paanong nangyari ‘yon? This is a rape case!” I can feel the rage when I say it. “Santiago’s dirty work.” Mahinahon na sabi ni Eros. “Tangina?” Espi said out loud. “Hayaan niyo, as soon as possible ibabalik ko siya sa loob ng kulungan, I’ll wait until the supreme court announced a trial. I will get my evidence ready. Babalik ako pag may balita.” Paalam niya at iniwan ang envelope. “I placed a blotter report, hindi siya makakalapit kay Shobe.” Kahit paano ay nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Pabalik pa lang ako ng ospital matapos kumuha ng gamit hanggang sa bago pa lang pumasok ay narinig ko ang pag-uusap ni Shobe at yung is
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaatras ako
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Dahil sa nangyari ay nagkaroon ako ng bahagyang hiya at pagkailang sa kanyang presensya. Tila sasabog ang mukha ko sa sobrang init nito sa tuwing nasusulyapan ko ang mukha niya at nararamdaman ko ang presensya niya.One day, I was summoned to his office due to his busy schedules. Busy rin naman ako sa ospital pero kaso ko ang hawak niya kaya dapat lang siguro… Tama lang naman na ako ang pumunta ‘di ba?While I was waiting outside his office, I heard kasi nagbibihis siya. ‘Yon ang habilin niya sa secretary niya kaya wala akong pagpipilian.“Come in!” malakas na sabi niya kaya binuksan ko ang pinto papasok sa opisina niya at napalunok ako nang bahagyang makita ang dibdib niya dahil sinasarado niya ang ilan sa mga butones na hindi natapos.Umiwas tingin ako kaagad nang nakatingin siya sa akin habang sinasarado iyon. Ang asul niyang mata ay matalim at makahulugan na nakatitig.Sinong hindi maiilang sa gwapo niyang mukha lalo na’t may pinagsamahan kami k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A day later, hinarap ako ni Enzo. “It seems like the hospital is at fault, and the doctor. I found out that both of them are cooperating to ruin you huh?” Hinarap niya sa akin ang tablet na dala niya. “What did you do? Why do they hate you so much?” kwestyon ni Enzo at nakapandekwatrong naupo sa harapan ko. “Ewan. I’m just doing my best as a doctor, and maybe they hated that I’m determined,” walang ganang sagot ko. Pasimple kong nahilot ang sintido, inaamin kong nas-stress ako. Aside from my case, hawak ko rin ang kaso ng ibang mga doctor dito sa hospital ko. “Hmm, then let’s do this. I won’t be back in a while, doc…” Napatitig ako kay Enzo sa sinabi niya, ba’t kailangan pa niya sabihin sa akin? ‘Ano ‘yan update?!’ “You might miss me, but please don’t. I’ll investigate about your case,” mayabang niyang sabi kaya napangiwi ang mukha ko. Alam ko naman gwapo siya pero anong sinasabi sabi niyang mamimiss ko siya?! “Kapal. Kahit mawala k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=“It seems that you found a new and persistent enemy, doc.” Tumaas kaagad ang kilay ko sa bungad ni Enzo na dala-dala ang apat na folder.“Ano na naman ‘yan?” pagod na pagod kong sabi at napaupo na lang sa harap ng desk ko.Nagkibit balikat siya at huminga ng malalim. “Another 4 cases of malpractice, and one is done by you.” “Ako? Wala akong mali sa mga operasyon na nagawa ko, never in my life that I will make a mistake.” I was so confident not until he opened up the folder and placed it in front of me.Napahinto ako nang makilala ang pasyenteng iyon, but t-that was from abroad pa… Kinuha ko ang papel at tinitigan.“C-Care to elaborate?” nangatal ang labi ko dahil ang pasyenteng iyon ay ipinasa ko na sa ibang doctor dahil aalis na ako sa bansa at babalik sa Pinas.“You seem disturbed, did you really not made a mistake?” he sarcastically said but then hindi ako nakasagot.“J-Just elaborate.”“This patient died yesterday, her parents came here and sue
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Meanwhile… Kaharap ko na naman si Enzo, handing me a piece of folder with important documents inside. “Abogado ka ‘di ba? Why don’t you try talking about it the easy way I can understand?” nauubos pasensya kong sabi. Mahina siyang natawa. “I thought you’re a genius?” asar niya. “Yeah, but I don’t have the time to process those terms when I’m a doctor. Kaya ka nga ginawang abogado ‘di ba?” sarkasmo kong sagot. Ngumisi ang labi niya at tumango tango. “Tawang tawa? Ilahad mo na kaya yung kaso?” napipikon kong sumbat kay Enzo na gwapong gwapo na nakangisi habang nakatitig sa mukha ko na para bang nag-eenjoy siya na naiinis ako. Napangisi si Enzo, halatang inaasar ako sa bawat salita niya. “Relax, doc. Akala ko ba sanay ka sa pressure? Or is it different kapag ako ang kaharap mo?” Napasinghap ako sa inis. “Kahit sino pa ang kaharap ko, hindi mo ako kayang ilagay sa alanganin, Atty. Fuentabella. Kung gusto mong pag-usapan ang kaso, pag-usapa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Enzo’s face were shocked after hearing what happened to his sister, at the same time he doesn’t have a clue. Inilipat rin kalaunan si Elysia sa isang pribadong kwarto at ako ang naging doctor niya. After 2 hours, naisipan ko bisitahin siya. “Good evening, Ely.” “H-Hello ate,” nahihiyang tugon niya kaya matipid ko siyang nginitian. “Ease up, Ely. Ako lang ‘to,” nakangiting sabi ko. “Check ko lang yung IV mo ha,” paalam ko na rinnat inayos ang dextrose niya. Maya-Maya ay naramdaman kong bumukas ang pinto at iniluwa no’n si Enzo at Elias. Tsk, parehas na gwapo. Halatang mana kay tito-atty. “You’re here pala, ate,” bati ni Elias at lumapit kay Ely. Sinulyapan ko si Enzo na tahimik lang na nakatingin sa akin. Ang buhok niyang palaging nakaayos ay bagsak ngayon at humaharang ang ilang hibla sa kanyang mga mata, pero kahit na ganoon kitang kita pa rin ang lakas ng dating niya. Habang inaayos ko ang IV ni Elysia, ramdam ko ang bigat ng tingin
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A few days later… It was my 5th day in working here at this hospital. I receieved a lot of patients and at the same time I was discriminated. Wala akong gana at dahil na ‘yon sa head doctor dito, gigil na gigil ito sa akin at dahil hindi nila alam na ako ang may ari ng ospital ay hindi sila natatakot na tiradurin ako na mukhang bago lang sa kanila. “Kahit pa graduate ka at nakapasa with highest score, iba pa rin ang hirap ng school sa Pinas kaya huwag mo ‘ko tuturuan!” sermon nito sa akin ngunit nanatili akong nakatayo sa harap niya at nakatungo ang ulo. ‘I am sa surgeon…’ “Okay doc,” kalmadong sabi ko na lang. Habang naglalakad ako palabas ng operating room, naririnig ko pa rin ang pagbulong-bulungan ng mga staff. “Ang yabang no’n, akala mo kung sinong magaling… bago pa lang naman.” “Pinapasikat lang ng apelyido, kaya siguro nakuha ‘tong posisyon na ‘to…” Bawat salitang naririnig ko ay parang kutsilyong bumabaon sa dignidad ko, p