Ano sa palagay ninyo ang naganap para mapalitan ng itim ang suot ni Sarah?
SarahI wore a reversible design long dress. Since I always wear black, the dress I ordered has a black garment inside. Alam ko na pinaplano ni Jessica na ipahiya ako. Plano niyang ipamukha na
Sarah Nabigla ako sa pagtago ni Mr. Reynolds laban sa dalawang lalaking bagong pasok. “Ms.Sarah, iyong lalaking bagong pasok, siya ang sinasabi ng wedding planner na affair partner ni Ms. Jessica! 'Yung may brooding vibe," pagbibigay-alam ni Mr. Reynolds. Napasulyap ako kay Philip, hininaan ko ang boses ko. "Hindi ba’t mga model sila sa kumpanya mo?" Philip seemed unfazed. "I only deal with my father, the shareholders, or Alex at the company. But that's beside the point! Ano sa ‘yo ngayon kung mag-cheat—” Tinakpan ko ang bibig ni Philip bago pa siya may masabing iba na maririnig ng iba sa bar area. "You're being annoying!" I scolded him. Nag-ring ang telepono ni Mr. Reynolds at pagkatapos ay tumikhim siya. "Ms. Sarah, the boss needs me urgently. Magsisimula na ang pagtitipon sa loob ng isang oras. Dapat nasa bulwagan ang lahat," sabi niya bago ako iniwan mag-isa kasama si Philip. Tahimik na umalis ng bar area si Mr. Reynolds, hinayaan na ako sa siraulong si Philip Cornel
Sarah Nagmamadaling bumalik sa mansyon si Jessica at ang kanyang groomsman lover. Matigas na napasinghap ang mga tao sa bulwagan, nabaling ang atensyon kay Jessica habang nagbubulungan ang mga ito. "Gosh! This story is exciting!" I heard from one reporter. Kung hindi ba naman isang libo't kalahating hitad ang m*****a! Lahat yata ng TV station sa buong siyudad ay inimbitahan niya sa kanyang engagement para lang masabing 'wedding of the year' itong pagtitipon! It's all about her craving social media fame and flaunting Amir's supposed grand gestures. She's acting like she's Kim K or something! Una akong nakita ni Jessica dahil malapit ako sa entrada ng event hall. Nakita niya ang sarili niya sa malaking projector sa bungad ng pagtitipon at napaatras siya sa takot. Nilingon niya ang drone na nakasunod pa rin sa kanya. Doon kumunot ang noo ko dahil hindi ko nakikilala ang drone. Mine is a hexacopter. Bukod sa akin ay may iba pang nilalang na nais maglabas ng kalokohan ni Jessica! But
Philip Naguguluhan ako sa relasyon ni Sarah kay Amir. Sinabi niya na wala siyang romantikong relasyon kay Amir kaya naman nagtataka ako ngayon kung paanong nangyari na nabuntis siya noon? Kung ako ang ama, bakit hihingi siya ng diborsyo? May kinalaman ba ito sa pagkawala ng anak niya? Anong mga lihim ang itinatago ni Sarah? 'Philip, your lack of care for her may be the root cause,' my conscience echoed, offering a possible explanation. Dahil sa hindi pagkapanatag ng loob ko, nagpasiya akong imbestigahan mabuti ang bagay na iyon. Hindi nagtutugma-tugma ang mga nakalap kong balita, ang nakita ko noon o ang mga sinabi sa akin ng kaibigan kong si Ethan. Ang alam ko lang ay pinagti-tripan ng nanay ko si Sarah. Marahil iyon ang susi sa paglalahad ng katotohanan. Gamit ang drone, nakita ko sina Sarah at Bronn Martin na nag-uusap. Nanggigil ako, lalo na't kitang-kita kung gaano siya ka-protektado para kay Sarah. This woman! It really annoyed me whenever she talked with other men. But t
Sarah Nawala ang lahat ng takot ko nang may mga labing lumapat sa akin at maamoy ko ang pamilyar na amoy ni Philip. Nang humiwalay siya ay nagawa niya pang pakatitigan ang labi ko. Naglandas ang kanyang hinlalaki sa linya niyon. Naramdaman ko ang isa niyang palad sa puwitan ko na humihimas-himas. "Philip," I exclaimed, my eyebrow twitching with frustration. "That's my ass!" “I know…” tugon niya. “Move!” Sa halip na lumayo ay nagawa ni Philip na isandal ang kanyang ulo sa balikat ko habang nakaikot ang kanyang mga braso sa akin. Naguguluhan ako sa kanyang ipinakikita. Bigla kasi siyang naging clingy. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap at nadama ko na halatang nalulungkot siya. "Sadyang gusto ko lang maging malapit sa iyo," bulong niya. "Reflecting on our time together, I can see the mistakes I've made, each one a painful reminder of my shortcomings. I know I'm far from perfect; perhaps that's why we find ourselves in this predicament. Just saying 'sorry' doesn't see
Sarah Nilingon ni Philip ang pink na sasakyan na nakasunod sa amin. "Hmm... Who could that be?" kalmadong tanong ni Philip. “I’m not sure!” I replied. Binilisan ang takbo ng sasakyan. Napuna ko na binilisan din ng pink na sasakyan ang kanyang pagmamaneho kaya sigurado akong ako ang pakay ng sasakyan na iyon. “Marami ka bang kaaway para hindi malaman kung sino ang sumusunod sa atin?” tanong niya ulit. “Para mo na rin sinabing masama ang ugali ko!” Binilisan ko pa ang pagpapaandar ng kotse. Hindi ako mahihigitan ng sasakyan na iyon pagdating sa pagpapaandar ng kotse. Dinukot ni Philip ang kanyang cellphone sa bulsa at saka ko na lang narinig na tinawagan niya si Assistant Alex. "I need answers, now. Find out who owns that car with the license plate..." Binanggit niya ang plate number ng sasakyan. Nagpatuloy ako sa pagpapatakbo ng kotse, dumadaloy sa aking mga ugat ang adrenaline hanggang sa hindi na iyon nakasunod sa amin. Makalipas ang tatlong masakit na minuto, nakuha ni Ph
PhilipIn the quiet embrace of Henderson night, nestled amidst the desert's whispers, lies the serene sanctuary of the Henderson Memorial Hospital. Bathed in the gentle glow of moonlight, its m
Sarah Nang magising ako ay sobrang dilim ng silid na kinahihigaan ko. Bahagya pa akong napatanong kung nasaan ako sa kasalukuyan. Binalikan ko nang sandali ang huli kong ala-ala at natatandaan ko na sumama ako kay Philip sa hotel matapos akong sundan ni Megan. My gaze fell upon Philip, seated on the couch as I exited the bedroom. A dim light illuminated his figure, casting shadows that danced across his troubled features. He’s drinking? Kita ko rin ang lungkot sa kanyang mata nang iangat niya sa akin ang mga iyon. Agad niya akong inusisa kung saan bahagya pa akong napatanong kung anong ibig niyang sabihin. "Why keep the truth from me?" he asked. Hindi ko agad nakuha kung anong ibig sabihin ni Philip. "What truth?" Sinagot niya ang tanong ko tungkol sa baby, sa anak namin, ang sanggol na pinagluluksaan ko hanggang sakasalukuyan. Marami akong naiisip na itugon habang binabalikan ang mga ala-ala. Ngunit isa lang ang tumatak sa puso ko. “Hindi ba’t alam mo ang tungkol doon?
Jane "Jane!" Umalingawngaw sa hallway ang boses ni Brody kaya natigilan ako. Oh no! He was really here. Sinilip ko ang peephole at natagpuan ko si Brody na nakatayo sa kabilang bahagi ng pintuan na hindi maayos ang pagkakalagay ng kanyang necktie. Bukas pa ang butones nang pinakamalapit sa kanyang leeg. Bubuksan ko ba ang silid o hindi? "I know you're there, Jane," he said, his voice low and steady. Huminga ako ng malalim, dahan-dahan kong pinihit ang seradura at saka nagharap ang mata namin parehas. May ilang buwan din kaming hindi nagkita. Napuna niya yata ang namamaga kong mga mata kaya kita ko ang pagkabigla sa kanyang labi. Humakbang siya papasok at itinulak ng kanyang binti ang makapal na kahoy ng pintuan pasara. Nabigla ako nang sakupin niya ang labi ko at ipinadama sa akin ang kasagutan na naglalaro sa puso ko. Sa loob ng dalawang taon na naghiwalay kami, naiwasan namin ang intimacy. Kaswal kaming magkita sa tuwing pupunta ako dito sa siyudad. Madalas niya akong tinata
JaneKailan nga ba ako nahulog sa kanya nang sobra? That night when he was abroad for a business meeting. Nagkaroon ako ng sakit noon dahil sa sobrang pagtatrabaho. Probably it happened four years ago.Mula sa Paris ay dama ko ang pagkahilo nang umuwi ako sa penthouse namin sa London. I sneezed when I texted him. Me: ‘Kararating ko lang mula sa business trip. Anong gusto mong kainin for dinner?’Nakatanggap kaagad ako ng sagot mula kay Brody: ‘I have a business trip to New York. Hindi mo nasabi sa akin na ngayon pala ang balik mo.’Gusto ko kasing sorpresahin sana si Brody kaya inilihim ko ang tungkol dito. Hindi niya rin sinabi sa akin na may business trip siya.Me: ‘Alright! Mag-ingat ka!’Namumula na ang ilong ko sa kababahing. Naligo lang ako saglit at umiikot ang paligid ko na nahiga sa kama. Hindi maayos ang pakirtamdam ko sa magdamag. Ang natatandaan ko lang noon ay nangangatog ako sa lamig, pinagpapawisan ako nang sobra at nais kong bumangon sa higaan ngunit hindi ko magawa.
Jane Hindi ko napigilan na lumuha habang nakatingin sa mala-fairy-tale na kasal nina Philip at Sarah. Narito kami sa Dubai; sa mansiyon ni Grandpa Mitchell at narito ang ilang malalapit na kaibigan at kamag-anak para saksihan ang intimate na kasal ng mag-asawa. Nakaramdam ako ng kakulangan habang pinagmamasdan kung paano sila magpalitan ng kanilang mga pangako ng pag-ibig, kung paano nila sabihin sa isa’t isa ang kanilang pagmamahal. Totoo nga siguro ang sabi nila; nararamdaman mo na parang may kulang sa iyong buhay kapag paikot-ikot lang ito. Opisina, trabaho, Cornell mansion at pagkatapos ay babalik ulit sa dati. Pagkatapos ng seremonyas, niyakap ko nang mahigpit si Sarah, nagbabadyang tumulo ang mga luha. “Congratulations, love!” Nagpatuloy ang salo-salo, ngunit wala dito ang puso at isipan ko. Alam kong kailangan kong bumalik sa London para pakalmahin ang naguguluhan kong emosyon. “Auntie Jane, are you alright?” asked Iris. Kasama ko siya sa bilog na mesa at si Rowan. Pi
Sarah Nagpadala sa akin ng mensahe ang ama ko na si Mr. Benner sa muling pagkakataon. Nakipagkita na ako sa kanya para tapusin na rin ang sama ng loob ko. Kasama si Trey ay tinungo ko ang hotel suite kung saan siya tumutuloy. Pinagbuksan ako ng kanyang alalay ng pintuan. “Good afternoon, Ms. Mitchell!” wika niya sa akin, nakangiti. “Hi!” “Tumuloy po kayo,” aniya. Gumilid siya para ako bigyan ng daan. Hinakbang ko ang carpet hanggang sa magtagpo ang mata namin ni Mr. Benner. Naka-wheelchair na lang siya sa kasalukuyan, halata sa kanyang balat at buhok ang katandaan. Sobrang tagal na rin noong itinakwil niya ako bilang anak. “I'm so happy to see you, Sarah,” he said, his voice filled with emotion. “Malaki ang ipinayat mo, anak…” ‘Anak…’ Iniabot ko sa kanya ang dala kong regalo. “Tatlong libro ito mula sa paborito mong writer,” usal ko sa kanya. Tumango siya. “Salamat! Uh, do you want something to eat?” Hindi niya na hinintay ang tugon ko. “Carla, please order somethin
Sarah Inalis ni Philip ang kasuotan ko para alamin kung ano ang anyo ko sa kasalukuyan. "W-why are you doing this? Philip, I have to remind you na galing ako sa coma. Hindi ako pwedeng makipagtalik," tapat kong sabi. Halos dalawang taon na gamot lang ang bumuhay sa akin; hindi pa ako nakabawi sa isang buwan. His gaze softened immediately. “Oh, Sarah, no. That's not why… I'm not trying to take advantage of you. It's just that…” Sinuri niya ang balat ko, ang braso ko na numipis. Bahagya akong naasiwa sa kanyang ginagawa. “You've lost so much weight.” Napapangitan na ba siya sa akin? Lumabi ako at naningkit ang mata ko sa kanya. "What do you mean by that? Pangit na ba ako?" "No, no. No, babe!" mariin niyang tanggi. "That's not what I meant. It's just..." Matagal bago nagpatuloy si Philip. "Malinaw sa isipan ko ang araw na binaril ka ni Marcus. Nakalarawan sa isip ko ang huli mong anyo noon. May ilang buwan na rin noong huli tayong nagkitang dalawa at gusto ko lang i-take note sa
Philip Narito ako sa Serenity Pines Estate dahil nais kong magkaroon ng kaunting oras sa sarili ko, kahit bago man lang maghating-gabi at lumipas ang araw ng aking kaarawan. Sinubukan kong magpakaabala sa trabaho para hindi ko maalala si Sarah. Ngunit malakas ang impluwensiya niya sa puso ko. Pagkapasok ko pa lang ng pintuan, tila nakikita ko ang mas batang si Sarah sa couch doon sa living space, naghihintay sa aking pagdating… Tumayo siya para kumustahin ako. Tinanong niya ako kung kumain na ba ako… Ngayon ay ala-ala na lang ang mga iyon. Humigpit ang pagkakabilog sa kamao ko. Naglakad ako patungo sa kusina, kung saan kumikinang sa liwanag ng buwan ang mga marble countertop. Nanginginig ang mga kamay nang abutin ko ang crystal decanter, nagbuhos ng matapang na scotch. Ang likidong amber nito ay kumikinang, nag-aalok ng panandaliang pagtakas mula sa aking mga iniisip. Binili ko itong Serenity Pines noong ikalawang gabi na naging mag-asawa kami ni Sarah, sinisiguro na may sapat
Sarah Nang tanungin ako kung ano ang una kong pupuntahan, isang direksiyon ang itinuro ko. Mahal ko si Philip at kaarawan niya ngayon, ngunit hindi ko palalampasin na makita na muna ang mga anak ko. Pumailanlang ang bell ng paaralan, at bumuhos ang paglabas ng mga bata mula sa magarang bakal na pintuan. Maya-maya pa ay iniluwa niyon ang kambal, nakasunod sa kanila ang malaking bulto ni Josh na siniguro ang kanilang kaligtasan. Hindi nila ako namukhaan sa una dahil malaki ang ibinaba ng timbang ko kumpara noong huli naming pagkikita. Naiintindihan ko ang anumang reaksiyon nila… habang-buhay ko silang iintindihin. Yakap ni Iris ang rabbit doll, si Rowan naman ay hawak ang lunch box nilang dalawa. Nagsimula akong lumuha hanggang sa labuin niyon ang mga mata ko. Ayad kong hinawi iyon para makita nang mas malinaw ang kambal. Malaki din ang diperensiya ng ipinagbago nila. Mas mataas na ngayon ang mga anak ko. May salamin sa mata si Rowan, at mas pumusyaw ang balat ni Iris. My be
Sarah Tila ako dumaan sa napakahabang panaginip. Noong panahon na nagluluksa ako sa pagkamatay ng unang anak ko, Isinarado ko ang isip ko sa lahat, walang bagay na nakapagpasaya sa akin dahil alam ko na hindi ako okay. Tulad noon ay tila sarado ang isip ko at para bang may makapal na yelo na nakabalot dito. Ngayon ay paulit-ulit ang pagmamaneho ko at makailang beses din na huminto daw ako para pagmasdan ang papalubog na araw. Patungo na ako sa dilim, ngunit sa tuwing madidinig ko ang tinig ng mga anak ko… si Philip… pinagpapatuloy kong magmaneho muli sa direksiyon ng liwanag. Isa pa, bakit nadinig ko rin ang tinig ng aking ina? Matapos iyon ay nagdrive muli ako, ngunit walang kulay, para akong nagd-drive sa napakahabang kalsada na disyerto ang magkabilang panig. Sa kabila ng walang kulay na kapaligiran, nakakita ako ng kapanatagan sa mahabang paglalakbay. *** Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Masyadong malabo at wala akong maaninag sa paligid, kasunod niyon ay ang pa
Philip Lumipas ang isang linggo, dalawa, tatlo… Kinailangan na akong paalisin ni Ethan dahil may mga pasyente na mas nangangailangan ng pasilidad ng ospital. “Pwede kitang dalawin sa Serenity Pines o kaya naman ay kahit sumaglit ako sa Luminary Productions kung kailangan linisin ang mga sugat mo,” panimula ni Ethan. Hindi ako kumibo. Gusto ko sanang manatili rito sa ospital dahil narito si Sarah. May takot na naglalaro sa aking dibdib at hindi ako makatulog nang maayos dahil sa matinding pag-aalala. Natatakot ako na baka bigla na lang akong balitaan na wala na ang asawa ko, bumigay ang kanyang katawan o kung ano mang mga salita na hindi kanais-nais. Kaya lang, paano ang mga anak ko. Maraming bacteria at hindi maganda sa kalusugan ng apat na taong gulang ang ospital. Kailangan ko rin protektahan sina Iris at Rowan. Habang nagsusuot ako ng malinis na t-shirt, hindi napigilan ni Rowan ang magtanong. “Uncle Ethan, are we going home? Iiwan na ba namin si Mommy?” ani Rowan. Nakiki