Sarah
Nang mawala ang mag-ina sa paningin ng mga reporter dahil may bagong dumating na personality na kasalukuyang dumadanas ng issue, nilapitan nila ako.
SarahSa sobrang pagkaasar ko kay Philip ay pinalabas ko siya ng kuwarto at saka frustrated at mabilis na kinalma ko ang sarili ko. That annoying and utterly jerk! Tss!
Sarah Taimtim akong nakatingin sa itinuring kong ama ng ilang taon. Nakaupo siya sa couch at hinarap din ang mga mata ko. Wala akong makitang emosyon sa kanya. "Is it true that you insulted Lila and Margarette last night? Laman kayong parehas ni Lila sa social news at kung saan-saan blog sites dahil sa naganap kagabi." Dad paused and then looked at his assistant na nagpatuloy ng sasabihin. "Miss, this social blog claims you bullied Sarah Benner, who was actually Miss Lila, pretended to be you. Of course, no one knew you were the real Sarah Benner, but people are saying Benner managed to let it go." Siyempre nga naman, bakit hahayaan na sampalin ko ang isang Sarah Benner. Ngunit bakit parang kasalanan ko? "You are tarnishing your own name! No, my name! Paano ko ipaliliwanag sa mga tao na walang dapat ikabahala?" Naiintindihan ko ang ipinupunto ng aking ama. "Ginagamit nila ang identity ko!" Hindi ko na rin napigilan na magtaas ng tinig. "She's parading around as Sarah Benner!"
Sarah [A week right after my conversation with dad.] Nakiusap sa akin si Philip na kailangan kong limitahan ang paglabas ko sa Serenity Pines Estate at alam ko na pumayag ako sa suhestiyon niya, ngunit kailangan kong asikasuhin ang ilang bagay. Nagpasalamat na lang din ako dahil hindi pa halata ang pagbubuntis ko kaya naman naasikaso ko pa ang big event ng LoveLogic. Narito kami ni Emily sa malaking event hall habang nakaupo sa pinakagilid. This event is also broadcasting live on our social media platform. It was still the BM Technologies marketing team handling our sites. "Ipinakikilala namin sa inyo ang VIP character na si Bronn!" Ipinakita sa big screen ang animated non-player character na inspired sa head chief ng BM Technologies. Binanggit ng host ang ilang characteristic ni Bronn bilang boyfriend, a perfect AI boyfriend! "And the best part? When you update your LoveLogic app, you'll find Bronn waiting as your very own non-player character companion!" nakangiti na wika
EmilyKinailangan kong ibalik si Willow sa ospital at ipa-check siya ulit kay Dr. Vanderbilt matapos ang isang linggo na nagkaroon siya ng allergy to ensure her safety.
Sarah Nagrenta ako ng opisina malapit sa gusali ng Luminary Production. Kailangan ko kasi ng opisina lalo na at lumalaki ang team ko. Kasama si Emily, binigyan ako ni Amir ng dalawa pang assistant: si Sophia, isang matalas na babae sa edad na thirties na may background sa marketing, at si Mike, isang eksperto sa accounting na kaedad ko. Walang nakakaalam sa staff ko na buntis ako. Nagawa kong ilihim ito sa mga tauhan, kahit kay Emily. Matapos naming pag-usapan ang ilang detalye tungkol sa negosyo, naisip kong tanungin si Emily tungkol sa relasyon niya kay Bronn. "May meeting ako kay Bronn mamayang hapon para pag-usapan ang ilang detalye tungkol sa LoveLogic app," pagbibigay-alam ko kay Emily habang nagkakape siya at umiinom ako ng gatas. Napuna ko na nabalutan ng lungkot ang mga mata ni Emily. "Did something happen between the two of you?" kuryosidad kong tanong. "Nagkita kami ni Mr. Martin sa ospital noong dinala ko si Willow para ipa-check. Nakita niya ang anak ko." Napasi
Bronn Mataas ang tensiyon sa pagitan namin ni Emily habang naglalakbay ang sasakyan papunta sa kanilang tirahan. Inaalon ang dibdib ko sa antisipasyon at sama ng loob—ngunit tama si Sarah, sa puntong ito ay wala akong karapatan na kuwestiyunin ang naging desisyon ni Emily. I would be selfish and a jerk. Nang huminto ang sasakyan sa tapat ng isang apartment, nagbigay ako ng utos kay Robert. “Please leave me and Emily alone,” I declared. “Understood, boss!” Robert replied, at pagkatapos ay lumabas siya ng sasakyan. "What are your plans, Mr. Martin?" tanong kaagad ni Emily, dinig ang kaba sa kanyang tinig. I inhaled deeply, the scent of her familiar perfume—a delicate mix of jasmine and vanilla—momentarily distracting me. “Gusto ko lang maintindihan kung bakit ka nabuntis. Noong nagkita tayo sa ospital, bakit hindi mo itinama at hinayaan mong isipin ko na nagkaroon kayo ng relasyon ni Ethan,” I inquired. Bumilog ang kamao ni Emily na naroon sa kanyang kandungan. “Hindi k
Sarah Sa loob ng ilang buwan, naninirahan ako sa Serenity Pines Estate. Kasalukuyan akong nakatingin sa full-length mirror sa loob ng wardrobe at pinagmamasdan ang tiyan ko na nagkaroon na laman. I observe my growing belly. At 24 weeks pregnant, my belly is a prominent dome, growing more pronounced daily. Napuna ko si Philip na naroon sa pintuan at prenteng nakasandal habang nakangiti na pinagmamasdan ako. "So sexy!" Napanguso ako sa kanyang komento. "You don't find me ugly?" I curiously asked. "Of course not!" Nilapitan niya ako at saka hinalikan sa sentido. "You are more beautiful than ever," he muttered. Kiniliti ng kanyang salita ang dibdib ko. Nagpatuloy siya. "Kung sakali na napapangitan ako sa 'yo, what are you going to do?" "Nothing… Nakaranas na ako nang mas malupit pa roon. Sisiw na lang sa akin 'yong mapangitan ka." Though the thought pricked my heart a bit. Hinaplos ni Philip ang bilugan kong tiyan at saka naglandas ang kanyang labi sa aking leeg, nakatingi
Sarah "What happened?" I asked Alex. Dumadagundong nang sobra ang dibdib ko habang hindi ko mapigil ang pagluha ko. Naramdaman ko ang mapag-unawang kamay ni Alex sa balikat ko bago siya nagpatuloy, sending a shock through my very core, "Madam Cornell," simula niya, mababa at malungkot ang kanyang boses. "she... she took her own life in prison this afternoon." Napasinghap ako at natutop ko ang bibig ko. Huminto ang lahat ng kung anong nasa isip ko. "A-ano?" Nauutal kong sabi, napaawang ang bibig ko. "Kaya, Madam Sarah, please… ngayon ka kailangan ni boss higit kailanman." Marami akong gustong itanong kay Alex, sabihin, ngunit mas pinili ko na manahimik. Napapikit ako nang mariin at saka pumasok sa loob ng gusali. I saw Philip, holding a glass containing a red amber drink. Dama ko na naniningkit ang kanyang mata ngunit mas pinili niya na huwag tumingin sa akin. "Philip, nabigla din ako na nagawa ni Josh 'yon sa akin. Please trust me…" Natatakot ako na baka maulit ang nangyari
Jane "Jane!" Umalingawngaw sa hallway ang boses ni Brody kaya natigilan ako. Oh no! He was really here. Sinilip ko ang peephole at natagpuan ko si Brody na nakatayo sa kabilang bahagi ng pintuan na hindi maayos ang pagkakalagay ng kanyang necktie. Bukas pa ang butones nang pinakamalapit sa kanyang leeg. Bubuksan ko ba ang silid o hindi? "I know you're there, Jane," he said, his voice low and steady. Huminga ako ng malalim, dahan-dahan kong pinihit ang seradura at saka nagharap ang mata namin parehas. May ilang buwan din kaming hindi nagkita. Napuna niya yata ang namamaga kong mga mata kaya kita ko ang pagkabigla sa kanyang labi. Humakbang siya papasok at itinulak ng kanyang binti ang makapal na kahoy ng pintuan pasara. Nabigla ako nang sakupin niya ang labi ko at ipinadama sa akin ang kasagutan na naglalaro sa puso ko. Sa loob ng dalawang taon na naghiwalay kami, naiwasan namin ang intimacy. Kaswal kaming magkita sa tuwing pupunta ako dito sa siyudad. Madalas niya akong tinata
JaneKailan nga ba ako nahulog sa kanya nang sobra? That night when he was abroad for a business meeting. Nagkaroon ako ng sakit noon dahil sa sobrang pagtatrabaho. Probably it happened four years ago.Mula sa Paris ay dama ko ang pagkahilo nang umuwi ako sa penthouse namin sa London. I sneezed when I texted him. Me: ‘Kararating ko lang mula sa business trip. Anong gusto mong kainin for dinner?’Nakatanggap kaagad ako ng sagot mula kay Brody: ‘I have a business trip to New York. Hindi mo nasabi sa akin na ngayon pala ang balik mo.’Gusto ko kasing sorpresahin sana si Brody kaya inilihim ko ang tungkol dito. Hindi niya rin sinabi sa akin na may business trip siya.Me: ‘Alright! Mag-ingat ka!’Namumula na ang ilong ko sa kababahing. Naligo lang ako saglit at umiikot ang paligid ko na nahiga sa kama. Hindi maayos ang pakirtamdam ko sa magdamag. Ang natatandaan ko lang noon ay nangangatog ako sa lamig, pinagpapawisan ako nang sobra at nais kong bumangon sa higaan ngunit hindi ko magawa.
Jane Hindi ko napigilan na lumuha habang nakatingin sa mala-fairy-tale na kasal nina Philip at Sarah. Narito kami sa Dubai; sa mansiyon ni Grandpa Mitchell at narito ang ilang malalapit na kaibigan at kamag-anak para saksihan ang intimate na kasal ng mag-asawa. Nakaramdam ako ng kakulangan habang pinagmamasdan kung paano sila magpalitan ng kanilang mga pangako ng pag-ibig, kung paano nila sabihin sa isa’t isa ang kanilang pagmamahal. Totoo nga siguro ang sabi nila; nararamdaman mo na parang may kulang sa iyong buhay kapag paikot-ikot lang ito. Opisina, trabaho, Cornell mansion at pagkatapos ay babalik ulit sa dati. Pagkatapos ng seremonyas, niyakap ko nang mahigpit si Sarah, nagbabadyang tumulo ang mga luha. “Congratulations, love!” Nagpatuloy ang salo-salo, ngunit wala dito ang puso at isipan ko. Alam kong kailangan kong bumalik sa London para pakalmahin ang naguguluhan kong emosyon. “Auntie Jane, are you alright?” asked Iris. Kasama ko siya sa bilog na mesa at si Rowan. Pi
Sarah Nagpadala sa akin ng mensahe ang ama ko na si Mr. Benner sa muling pagkakataon. Nakipagkita na ako sa kanya para tapusin na rin ang sama ng loob ko. Kasama si Trey ay tinungo ko ang hotel suite kung saan siya tumutuloy. Pinagbuksan ako ng kanyang alalay ng pintuan. “Good afternoon, Ms. Mitchell!” wika niya sa akin, nakangiti. “Hi!” “Tumuloy po kayo,” aniya. Gumilid siya para ako bigyan ng daan. Hinakbang ko ang carpet hanggang sa magtagpo ang mata namin ni Mr. Benner. Naka-wheelchair na lang siya sa kasalukuyan, halata sa kanyang balat at buhok ang katandaan. Sobrang tagal na rin noong itinakwil niya ako bilang anak. “I'm so happy to see you, Sarah,” he said, his voice filled with emotion. “Malaki ang ipinayat mo, anak…” ‘Anak…’ Iniabot ko sa kanya ang dala kong regalo. “Tatlong libro ito mula sa paborito mong writer,” usal ko sa kanya. Tumango siya. “Salamat! Uh, do you want something to eat?” Hindi niya na hinintay ang tugon ko. “Carla, please order somethin
Sarah Inalis ni Philip ang kasuotan ko para alamin kung ano ang anyo ko sa kasalukuyan. "W-why are you doing this? Philip, I have to remind you na galing ako sa coma. Hindi ako pwedeng makipagtalik," tapat kong sabi. Halos dalawang taon na gamot lang ang bumuhay sa akin; hindi pa ako nakabawi sa isang buwan. His gaze softened immediately. “Oh, Sarah, no. That's not why… I'm not trying to take advantage of you. It's just that…” Sinuri niya ang balat ko, ang braso ko na numipis. Bahagya akong naasiwa sa kanyang ginagawa. “You've lost so much weight.” Napapangitan na ba siya sa akin? Lumabi ako at naningkit ang mata ko sa kanya. "What do you mean by that? Pangit na ba ako?" "No, no. No, babe!" mariin niyang tanggi. "That's not what I meant. It's just..." Matagal bago nagpatuloy si Philip. "Malinaw sa isipan ko ang araw na binaril ka ni Marcus. Nakalarawan sa isip ko ang huli mong anyo noon. May ilang buwan na rin noong huli tayong nagkitang dalawa at gusto ko lang i-take note sa
Philip Narito ako sa Serenity Pines Estate dahil nais kong magkaroon ng kaunting oras sa sarili ko, kahit bago man lang maghating-gabi at lumipas ang araw ng aking kaarawan. Sinubukan kong magpakaabala sa trabaho para hindi ko maalala si Sarah. Ngunit malakas ang impluwensiya niya sa puso ko. Pagkapasok ko pa lang ng pintuan, tila nakikita ko ang mas batang si Sarah sa couch doon sa living space, naghihintay sa aking pagdating… Tumayo siya para kumustahin ako. Tinanong niya ako kung kumain na ba ako… Ngayon ay ala-ala na lang ang mga iyon. Humigpit ang pagkakabilog sa kamao ko. Naglakad ako patungo sa kusina, kung saan kumikinang sa liwanag ng buwan ang mga marble countertop. Nanginginig ang mga kamay nang abutin ko ang crystal decanter, nagbuhos ng matapang na scotch. Ang likidong amber nito ay kumikinang, nag-aalok ng panandaliang pagtakas mula sa aking mga iniisip. Binili ko itong Serenity Pines noong ikalawang gabi na naging mag-asawa kami ni Sarah, sinisiguro na may sapat
Sarah Nang tanungin ako kung ano ang una kong pupuntahan, isang direksiyon ang itinuro ko. Mahal ko si Philip at kaarawan niya ngayon, ngunit hindi ko palalampasin na makita na muna ang mga anak ko. Pumailanlang ang bell ng paaralan, at bumuhos ang paglabas ng mga bata mula sa magarang bakal na pintuan. Maya-maya pa ay iniluwa niyon ang kambal, nakasunod sa kanila ang malaking bulto ni Josh na siniguro ang kanilang kaligtasan. Hindi nila ako namukhaan sa una dahil malaki ang ibinaba ng timbang ko kumpara noong huli naming pagkikita. Naiintindihan ko ang anumang reaksiyon nila… habang-buhay ko silang iintindihin. Yakap ni Iris ang rabbit doll, si Rowan naman ay hawak ang lunch box nilang dalawa. Nagsimula akong lumuha hanggang sa labuin niyon ang mga mata ko. Ayad kong hinawi iyon para makita nang mas malinaw ang kambal. Malaki din ang diperensiya ng ipinagbago nila. Mas mataas na ngayon ang mga anak ko. May salamin sa mata si Rowan, at mas pumusyaw ang balat ni Iris. My be
Sarah Tila ako dumaan sa napakahabang panaginip. Noong panahon na nagluluksa ako sa pagkamatay ng unang anak ko, Isinarado ko ang isip ko sa lahat, walang bagay na nakapagpasaya sa akin dahil alam ko na hindi ako okay. Tulad noon ay tila sarado ang isip ko at para bang may makapal na yelo na nakabalot dito. Ngayon ay paulit-ulit ang pagmamaneho ko at makailang beses din na huminto daw ako para pagmasdan ang papalubog na araw. Patungo na ako sa dilim, ngunit sa tuwing madidinig ko ang tinig ng mga anak ko… si Philip… pinagpapatuloy kong magmaneho muli sa direksiyon ng liwanag. Isa pa, bakit nadinig ko rin ang tinig ng aking ina? Matapos iyon ay nagdrive muli ako, ngunit walang kulay, para akong nagd-drive sa napakahabang kalsada na disyerto ang magkabilang panig. Sa kabila ng walang kulay na kapaligiran, nakakita ako ng kapanatagan sa mahabang paglalakbay. *** Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Masyadong malabo at wala akong maaninag sa paligid, kasunod niyon ay ang pa
Philip Lumipas ang isang linggo, dalawa, tatlo… Kinailangan na akong paalisin ni Ethan dahil may mga pasyente na mas nangangailangan ng pasilidad ng ospital. “Pwede kitang dalawin sa Serenity Pines o kaya naman ay kahit sumaglit ako sa Luminary Productions kung kailangan linisin ang mga sugat mo,” panimula ni Ethan. Hindi ako kumibo. Gusto ko sanang manatili rito sa ospital dahil narito si Sarah. May takot na naglalaro sa aking dibdib at hindi ako makatulog nang maayos dahil sa matinding pag-aalala. Natatakot ako na baka bigla na lang akong balitaan na wala na ang asawa ko, bumigay ang kanyang katawan o kung ano mang mga salita na hindi kanais-nais. Kaya lang, paano ang mga anak ko. Maraming bacteria at hindi maganda sa kalusugan ng apat na taong gulang ang ospital. Kailangan ko rin protektahan sina Iris at Rowan. Habang nagsusuot ako ng malinis na t-shirt, hindi napigilan ni Rowan ang magtanong. “Uncle Ethan, are we going home? Iiwan na ba namin si Mommy?” ani Rowan. Nakiki