MAGKALAPAT ANG LABI nang dalawa hanggang sa makarating sa silid na inookupa ni Leonardo."What are you doing here? Paano mo nalaman na nandito ako? Sinabi ba sa iyo ni Danilo ha?" sunod-sunod na tanong ni Leonardo nang bahagya siyang tinulak patumba ni Liezel pahiga sa kama."Bakit bawal ko bang malaman na nandito ka? Pinagtataguan mo na ba ako? Binigay na ba ni Yvonne ang bataan sa iyo kaya hindi mo na ako hinahanap ha?" mariing tanong sa kaniya.Pinagmasdan niya si Liezel nang isa-isa niyong tinanggal ang saplot na suot; tsaka niya lang napansin na may pinagbago sa buhok nito ngayon. Ang hanggang balikat nuon ay pinagupitan pa ng mas maiksi na mas lalong nagbigay ng korte sa mukha nitong maliit lang."It's Yvonne bridal shower today, you should be here.""Matutuloy iyon kahit wala ako dahil marami siyang kaibigan.""But...Liezel. Nakokonsensya na ako," pagsusumamo niya. Akma sana siya tatayo ng danganan siya nito mula sa pagkakahiga niya."Maniniwala ka ba kung sasa
HULIBAGUIO, BURNHAM PARKNAKANGITING pinagmamasdan ni Liezel si Leonardo— nasa tabi niya lang ito at ilang dangkal lang ang pagitan nilang dalawa. Nakaupo sila sa isang upuang tumbang kahoy na nar'on kuntentong pinagmamasdan ang ilang pares ng mga mag-jowa siguro na nandoon pa rin ng gabing iyon."Did you bring Yvonne here? O, sinama ka na ba ni Yvonne dito?" tanong niya.Lumingon ito sa kaniya. Hindi siguro inaasahan ang tanong niya."Hindi pa.""Sabagay, sa Zambales iyong madalas niyang i-kwento sa akin n'on... iyong madalas niyong puntahan," ani naman niya.Muli nitong tinapon ang tingin sa kawalan. "How's your parents, Leo?" tanong niya.Hindi lingid sa kaniya ang lahat ng pangyayari n'on, madalas nga niya itong ginagamit na pang-iinis kay Leo kapag pinagtatanggol nito si Yvonne sa kaniya. Ang pamilya kasi ni Yvonne ang nagpakulong sa mga ito."O-okay lang sila.""Hindi ko man lang sila nakilala," aniya."What for?""Wala. As a someone na nagpapatanga siguro sa 'yo."Tumawa siya
The Scandal : Chapter 19LUHOD LAKAD-TAKBO ANG GINAWA ni Yvonne kasunod si Celine sa kotse ng kaibigan niya. Tumigil ito't napahawak sa bubong ng sasakyan ng akmang maramdaman nya ang nanginginig na tuhod niya. Wala pa ring humpay ang pagtulo ng luha niya dahil sa pait at sakit na naramdaman. Naalala niya ang naging panaginip n'on ni Leonardo, ang salitang luv ang mas nagpaigting sa duda niya. Bagamat hindi niya man nakita ang mga itong magkasama sapat na ang lahat ng iyon sa kaniya. Tinawag ni Liezel si Leonardo na luv kapareho ng naging panaginip n'on ni Leonardo. "N-nasaktan ko siya! N-nasampal ko siya, Celine!" umiiyak niyang saad kay Celine nang hawakan nito ang balikat nya. "He deserves it!" "C-Celine! C-Celine! N-nasaktan ko siya!" ulit niyang saad kay Celine. "Uulitin ko, he deserves it. Sinaktan ka rin niya, Yvonne at mas masakit ang dinulot niyang sakit diyan sa puso mo." Umiling-iling siyang napatingin dito. "Hindi ko naman nakita si Liezel na kasama niya!" "St
GUN -- "BABABA AKO, AT SANA SA PAGBALIK KO NAKALIGPIT NA IYANG MGA KALAT MO!" mariing pagkakasabi ni Yvonne kay Leonardo. Walang lingon likod siyang umalis pagkatapos hawiin ang kamay nitong nakayapos sa kaniya. "Y-Yvonne! Yvonne.." tawag nito sa pangalan niya. Hindi man lang siya nag-atubiling lumingon dito. Hindi niya na rin nakuhang isarado ang pinto ng umalis siya. Napahinto siya sa may paanan ng hagdan. Lumingon siya sa silid niya. 'Part of loving you is letting you go! Hindi dahil nasasaktan ako kun 'di dahil mas masasaktan ako kapag pinili kong ipagpatuloy 'to maaalala ko lang lahat-lahat ng mga maling ginawa mo!' mapait niyang bulong sa sarili tumuloy-tuloy sa pagbaba. "Ma'am, kakain po ba kayo?" tanong sa kaniya ng katiwala niya. "Aalis ako, manang. Oo nga pala, pakisabi kay Leonardo na pagkatapos niyang ligpitin ang kalat niya makakaalis na siya." "M-maam.." "Huwag na maraming tanong, Manang. Salamat. Babalik din ako agad." Tumalima siya matapos magpaal
"D-DAD..." TANGKANG PAGPIGIL NI Yvonne sa daddy niya nang bitiwan siya sa mga ito. "Binigyan ko lang siya ng leksyon, Anak. Wala kang dapat ipag-alala." Ginulo-gulo pa nito ang buhok niya bago ito tuluyang tumalikod mula sa kaniya. "D-dad please! Dad.." sigaw na may pagsusumamo sa boses ni Yvonne. Pero tila walang narinig ito sa kaniya. Tuloy-tuloy ito sa pag-alis at hindi man lang nag-abalang lumingon sa gawi niya. Walang nagawa si Yvonne kun 'di ang sundan na lamang ng tingin ang mga ito papalayo habang bitbit si Leonardo. Sinisi niya ang sarili kung bakit umabot ang lahat ng iyon sa bakal na kamay ng daddy niya. Napapikit siya't nag-usal ng panalangin na sana hindi naman umabot sa kinatatakutan niya ang lahat. Gusto niya man sundan si Leonardo ay magiging mahirap lang para sa kaniyang makita itong pinahihirapan ng ama niya. SIPA, SUNTOK AT HAMPAS ang napala ni Leonardo mula sa ama ni Yvonne, halos hindi niya na magalaw ang sariling katawan dahil sa ginagawa nitong pambub
"ARAY!" DAING ni Liezel sa harap niya. Nakahawak pa ito sa sariling pisngi nito't tiningnan sila ni Archie. "Yvonne.." Pag-awat sa kaniya ni Archie nang akma niya pa itong sugurin. "Umalis ka!" May diin niyang pagkakasabi rito. "Ano ba nangyayari sa iyo, Yvonne? I'm here to visit dahil nabalitaan ko ang nangyari kay Leo.." kasinungalingan nitong nakuha pang tingnan siya sa mga mata niya. "Umalis ka ng hayop ka bago pa kita isunod kay Leonardo!" sigaw niya rito. "Yvonne..." muling pigil sa kaniya ni Archie. Mabilis siyang humarap dito at hinampas ang balikat ng lalaking walang kamalay-malay sa lahat ng mga nangyayari. "Siya ang dahilan kung bakit nandito ang pinsan mo, Archie!" sigaw niya rito. "What are you talking about?" balik sigaw sa kanya ni Liezel. Humarap siya rito at muli siyang pinigilan ni Archie sa balikat niya. "Kabit kang putangina ka!" sigaw niya. "Akala mo hindi ko pa alam ha?! Napakasama mong hayop ka! Malandi ka!" Gulat sa mata ni Liezel ang nakita niya
SUGAL NAKAHINGA nang maluwag si Yvonne nang makalabas siya sa labas ng hospital pagkatapos niyang ibilin sa isang nurse muna si Leonardo. Kukuha siya ng mga gamit nito sa bahay niya dahil marami pa naman gamit d'on si Leonardo. "Saan tayo?" tanong sa kaniya ni Archie. Hindi na nito nakuhang umuwi kahit anong taboy niya rito kanina pa. Hindi rin ito sumama sa loob ng silid ni Leonardo kanina para daw mabigyan sila ng magandang panahong makapag-usap. Halos madaling araw na at nakaramdam na rin siya ng antok at pagod. "Kung saan ako makakahinga..." tugon niyang makabuluhan dito. Pinagbuksan siya ng pinto ni Archie. "I know where it is." "Saan?" "Church? Magsumbong ka sa kaniya, baka sakaling magkaroon ng kasagutan lahat ng tanong mo sa isip mo." Sasampa na sana siya sa sasakyan ni Archie nang tumunog ang message tone ng cellphone niya. Nagkatinginan silang dalawa. "Baka si Leo, hanap ka.." Tiningnan niya lang si Archie at patay malisyang hindi pinansin ang na-recieve na
DESPERADO "WHAT MAKE CHANGE YOUR MIND, HUN?" tanong ni Leonardo kay Yvonne. Nasa veranda sila ng bahay niya, halos katatapos lang nilang pagsaluhan ang ginawa ni Leonardo na carbonara para sana sa kaniya. Ngumiti siya rito. Sa harap niya ito nakaupo. "Sinabi ko na ba sa iyo ang tungkol kay Archie?" Napakunot-nuo ito sa sagot niya rito. Ngumiti siya. "A-Archie.." "P-pinsan mo." "What about him?" "Binago niya ang isip ko, Leo. And, I think he's right. Hindi mo naman kasi talaga malalaman ang resulta nang mga bagay na kinatatakutan mo kung hindi ka tataya.." tugon niya itong pinaglipat-lipat ang tingin sa mga mata nito. "Kailan pa?" "K-kailan pa?" "Kailan pa kayo n-nagkikita. Nakauwi na ba siya?" Kinuwento niya rito ang mga ginawang pabor ni Archie para sa kaniya. Tumango-tango lang ito. Napakunot-nuo siya dahil wala man lang itong emosyon sa pagbabalik ng bansa ni Archie. Halos limang taon din ito sa Dubai, kung gaano katagal ang relasyon nila ganoon din siguro ito nawala