RENATA "How do you feel right now?" "Nahihilo ako. Hindi pa ba tapos iyan?" "Please? Calm down ad relax, okay?" "Inaantok na ako, Iñigo." "Bear with it. Were almost done." "Mabuti naman at may knowledge ka sa panggagamot?" "My uncle is a doctor. I learned from him." Pinauwi ko ang mga pulis, ambulansya at kung sino pa ang pumunta sa bahay namin dahil sa nangyaring pag-atake sa akin ng lalaking iyon. Nag presenta si Attorney Alcantara na siya ang gagamot at tatahi ng sugat ko habang si Ninong at Detective Castillo ay hinayaan kong sila ang mag imbestiga sa nangyari. Wala akong tiwala sa mga kapulisan. Kaya nga kinuha ko si Derective Castillo dahil siya lang ang taong pwede kong pagkatiwalaan. "Done! Huwag mo masyadong ilagaw ang braso mo nang sa gayun ay hindi bubuka ang tahi ng sugat mo." "Maraming salamat, Iñigo." "No beggie. Pwede ka na nagpahinga. Wait! Take yout meds first then pahinga ka na. Want some tea?" Umiling ako. "No thanks. Gusto ko nalang talaga m
RENATA"You okay?" Tanong ni Forth.I nod. "Hmm... Everthing is fine.""Really? Bakit nababasa ko sa ekspresyon ng mukha mo, parang pasan mo ang mundo."Napabuga ako ng hangin sa kawalan saka lumapit sa akin."Don't mind me, Forth. Kumusta ka na? Tagal mo na dito sa ospital hindi ka pa ba lalabas?""Mas ligtas ako dito kesa sa labas," pabirong sabi niya sa akin. "Tignan mo nga sarili mo, sigurado ka ba na ayos ka lang? Balita ko nakakarami na raw sila sa 'yo, tapos ikaw tamang chill lang?" Humalakhak ang gwapong lalaki na akala mo'y walang iniindang sugat sa katawan."Come here," lumapit naman ako. "Give a kiss." Tinampal ko siya sa mukha dahil sa pagiging delusional niyang lalaki."Close tayo? Tanga 'to! Umayos ka nga!""Kinocomfort lang nga kita, ito naman."Mukha mo!""Rena? Seryoso. Anong plano mo? Bakit ka napadalaw rito, e ang sabi ni Señior at Iñigo may lakad sana raw kayo. Ba't naudlot?"Ni-lock ko saglit ang pintuan ng kwarto nito para walang may makapasok. Ayaw na ayaw ko pa
RENATESome souls suffer silently. Napatitig akonsa batang babae na masayang kumakain ng cake habang ang driver nito ay tahimik lang sa tabi niya. Mayamaya ay tumingin siya sa akin."Attorney Velasco?" aniya."Hmm?""Oras na po para bumalik sa bahay nina Congressman. Pagagalitan po kasi ako kapag lumagpas po sa oras ang uwi ng bata."Bumaling ulit ako sa bata, at saka hinaplos ang mahaba at itim na itim nitong buhok."Sige," sagot ko. "Let's go home na?" Nakangiti kong sabi sa bata. Nakangiting tumango naman ito, at saka tumayo."Thank you po," masayang sabi nito saka yumakap sa akin."Tara na." Wika ko sa driver, at saka naglakad palabas ng cake shop.Napatingala ako sa kalangitan at bumuga ng hangin. Nang makapasok na ang bata sa loob, saka naman ako nagsalita sa driver."May nakalimutan pala ako. Umuwi na kayo at nang makapagpahinga ang bata."Wika ko saka naglakad palayo sa kanila. Tinawag pa ako ng bata, ngunit 'di ko binalak na lingunin ito.In-on ko ang aking phone. Ang daming
RENATA"Who the hell are you?!" Bulalas na tanong ni Cingressman. Humakbang siya papalapit sa akin, at saka niya pinisil ang magkabilang pisngi ko gamit ang malapad na kamay niya.Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginagawa niya. Masakit, ngunit hindi ko kailanman ipapakita sa kanya na nasasaktan ako."Don't touch her!" Angil ni Aba—duguan na rin ang mukha niya dahil sa pambubugbog ng mga tauhan ni Congressman sa kanya.Bumaling ang tingin ni Congressman kay Aba, at saka ito lumapit sa kanya. Isang tadyak sa likod ang natanggap ni Aba mula kay Congressman Ceasar. Hindi ko magawang magsalita dahil hindi ko alam kung saan ako pwede magsimula."Ceasar?! May usapan tayo, hindi ba?! Bayad na ako sa lahat ng mga utang ko sa iyo, at ngayon tuparin mo ang iyong pangako na huwag mong gagalawin si Renata?!"Kita sa reaksyon ni Congressman ang pagkabigla. Maging ako ay nagulat at hindi rin makapaniwala."Renata? You mean, this woman, Attorney Velasco—is Renata? I don't get it?!""I said, let he
RENATATahimik lang akong nakaupo sa wheelchair habang palipat-lipat ang tingin ko kina Iñigo at Ninong. Diretso lang ang mga tingin nila sa akin habang ako ay wala pang sapat na maisabi, pero pinaghandaan ko na ito; kumukuha lang ng tamang tyempo."Stop!" Bulalas ko. Nagulat tuloy sila bakit ako biglang sumigaw."Really, huh?" wika ni Ninong. "Now, tell us. What happen? Paano nangyari ang lahat? Paano nagsimula? Saan? At kailan?" Akala ko pa naman ay tatahimik nalang talaga siya, pero hindi.Magsasalira na sana ako nang lumapit si Forth sa kanya. Kinabig ang balikat at ningitian niya ito."Let's talk about that tomorrow. Hindi ba kayo pagod? Pwede matulog muna tayo for the maintime?""Prosecutor Lim?!" Angil ni Ninong."What?! Look at her. She's exhausted.""Forth?" Tawag ko sa kanya, at saka naman tumango."Hindi ko rin alam kung kailan at kung paano. Basta nagising nalang ako isang araw na nasa katawan na ako ni Avil. Kinuwento naman nila sa akin kung ano ang pinagdaanan ni Avil no
RENATATwo days later. Bumalik kami ng Maynila dahil sa sunod-sunod na pangyayaring aksidente. Si Abaddon ay binaril umano ng isa sa mga tauhan ni Congressman Andrada habang pauwi na ito ng condo nito galing sa ospital—katatapos lang raw ng kanyang shift. Dalawang tama ng baril sa dibdib—mabuti nalang at sa kanan ito tinamaan at hindi sa kaliwang dibdib. Alam kong hindi pa gaanong magaling si Abaddon pero pinili nitong magtrabaho na raw dahil ayaw nitong ipatawag ng head director ng ospital, at baka raw matanggalan ito ng posisyon sa kanyang propisyon. Kaya iyon ang nangyari. Dalawang araw na sunod-sunod raw ang shifting nito without break. Labis-labis ang pag-aalala ng mga ka-trabaho ni Aba dahil sa ayaw raw ito magpahinga. Kung hindi pa raw pinagsabihan ng director ay hindi pa ito magpapahinga. Subalit, parang iyon pa ang nagtulak sa kanya sa trahedya dahil sa pagpilit ng director na umuwi ito sa kanyang condo. Walang may kasalanan sa nangyari, at walang dapat na sisihin doon. Sigur
RENATA"Are you okay?" Tanong sa akin ni Alona nang makaupo ako sa bakanteng upuan sa kanilang lamesahan. Reception ng kasal namin ni Aba.I nodded. "I'm over the moon." Nakangiti ako ng sagot sa kanila. Masyado silang nag-aalala sa akin dahil sa iyak ko kanina after ng wedding vow namin ni Aba. Tears of joy ika nga nila."Great!" Alona reply."Congratulations, Ren! Finally ikinasal ka na sa lalaking matagal mo nang pinangarap. Sana all nalang talaga." Wika ni Thea—college friend ko, at matalik ko na rin na mga kaibigan. Wala akong maraming kaibigan, at kung tutuusin ay bilang lang sa daliri ko ang kaibigan ko, at thankful dahil nandito ang tatlo; Thea, Alona, at Avil. Silang tatlo lang naman pwedeng kong matatakbuhan sa oras na kapag may problema ako o may mga complaints ako na alam kong silang tatlo lang ang nakakaintindi sa akin. Ang swerte nila sa akin."Best wishes Rena! Please, baby na kaagad para naman maging tita ninang na kami!" Salita ni Alona sabat halakhak. Advance mag-isi
RENATAHumihingi ako ng tulong; sigaw ako nang sigaw ngunit imbes ba tulungan ako ay tila ba'y pinagtatawanan pa ako, at ang boses ng halakhak na iyon ay nagmumula kay Abaddon.Hindi ako makakilos. Bakit ayaw akong tulungan ng asawa ko? Bakit hinayaan niya lang ako na mahulog sa malalim at madilim na bangin?"Wife?! Rena! Rena, wake up!"Matagal din bagi ako nagising. Nagising dahil sa bangungot. Bangungot na animo'y totoo. Ang lalim ng paghinga ko at ang lakas ng kaba ko sa dibdib. Nang mahimasmasan, napatingin ako kay Aba na kakabalik lang sa kama namin sabay abot sa akin ng isang bago ng tubig. Dahan-dahan ko iyon ininom at naupo sa uluhan ng kama. Habol pa rin ang paghinga."Are you okay? What's wrong?"Umiling ako. "W-wala... masamang panaginip lang.""Matulog ka na ulit. Napagod ka lang ng husto. I love you."Tumungo ako sa veranda ng kwarto namin. Mayamaya lang ay naalala ko na naman 'yung panaginip ko na iyon."Ugh! Anong ibig sabihin nun?" Mahina kong tanong sa sarili.Malina