RENATESome souls suffer silently. Napatitig akonsa batang babae na masayang kumakain ng cake habang ang driver nito ay tahimik lang sa tabi niya. Mayamaya ay tumingin siya sa akin."Attorney Velasco?" aniya."Hmm?""Oras na po para bumalik sa bahay nina Congressman. Pagagalitan po kasi ako kapag lumagpas po sa oras ang uwi ng bata."Bumaling ulit ako sa bata, at saka hinaplos ang mahaba at itim na itim nitong buhok."Sige," sagot ko. "Let's go home na?" Nakangiti kong sabi sa bata. Nakangiting tumango naman ito, at saka tumayo."Thank you po," masayang sabi nito saka yumakap sa akin."Tara na." Wika ko sa driver, at saka naglakad palabas ng cake shop.Napatingala ako sa kalangitan at bumuga ng hangin. Nang makapasok na ang bata sa loob, saka naman ako nagsalita sa driver."May nakalimutan pala ako. Umuwi na kayo at nang makapagpahinga ang bata."Wika ko saka naglakad palayo sa kanila. Tinawag pa ako ng bata, ngunit 'di ko binalak na lingunin ito.In-on ko ang aking phone. Ang daming
RENATA"Who the hell are you?!" Bulalas na tanong ni Cingressman. Humakbang siya papalapit sa akin, at saka niya pinisil ang magkabilang pisngi ko gamit ang malapad na kamay niya.Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginagawa niya. Masakit, ngunit hindi ko kailanman ipapakita sa kanya na nasasaktan ako."Don't touch her!" Angil ni Aba—duguan na rin ang mukha niya dahil sa pambubugbog ng mga tauhan ni Congressman sa kanya.Bumaling ang tingin ni Congressman kay Aba, at saka ito lumapit sa kanya. Isang tadyak sa likod ang natanggap ni Aba mula kay Congressman Ceasar. Hindi ko magawang magsalita dahil hindi ko alam kung saan ako pwede magsimula."Ceasar?! May usapan tayo, hindi ba?! Bayad na ako sa lahat ng mga utang ko sa iyo, at ngayon tuparin mo ang iyong pangako na huwag mong gagalawin si Renata?!"Kita sa reaksyon ni Congressman ang pagkabigla. Maging ako ay nagulat at hindi rin makapaniwala."Renata? You mean, this woman, Attorney Velasco—is Renata? I don't get it?!""I said, let he
RENATATahimik lang akong nakaupo sa wheelchair habang palipat-lipat ang tingin ko kina Iñigo at Ninong. Diretso lang ang mga tingin nila sa akin habang ako ay wala pang sapat na maisabi, pero pinaghandaan ko na ito; kumukuha lang ng tamang tyempo."Stop!" Bulalas ko. Nagulat tuloy sila bakit ako biglang sumigaw."Really, huh?" wika ni Ninong. "Now, tell us. What happen? Paano nangyari ang lahat? Paano nagsimula? Saan? At kailan?" Akala ko pa naman ay tatahimik nalang talaga siya, pero hindi.Magsasalira na sana ako nang lumapit si Forth sa kanya. Kinabig ang balikat at ningitian niya ito."Let's talk about that tomorrow. Hindi ba kayo pagod? Pwede matulog muna tayo for the maintime?""Prosecutor Lim?!" Angil ni Ninong."What?! Look at her. She's exhausted.""Forth?" Tawag ko sa kanya, at saka naman tumango."Hindi ko rin alam kung kailan at kung paano. Basta nagising nalang ako isang araw na nasa katawan na ako ni Avil. Kinuwento naman nila sa akin kung ano ang pinagdaanan ni Avil no
RENATATwo days later. Bumalik kami ng Maynila dahil sa sunod-sunod na pangyayaring aksidente. Si Abaddon ay binaril umano ng isa sa mga tauhan ni Congressman Andrada habang pauwi na ito ng condo nito galing sa ospital—katatapos lang raw ng kanyang shift. Dalawang tama ng baril sa dibdib—mabuti nalang at sa kanan ito tinamaan at hindi sa kaliwang dibdib. Alam kong hindi pa gaanong magaling si Abaddon pero pinili nitong magtrabaho na raw dahil ayaw nitong ipatawag ng head director ng ospital, at baka raw matanggalan ito ng posisyon sa kanyang propisyon. Kaya iyon ang nangyari. Dalawang araw na sunod-sunod raw ang shifting nito without break. Labis-labis ang pag-aalala ng mga ka-trabaho ni Aba dahil sa ayaw raw ito magpahinga. Kung hindi pa raw pinagsabihan ng director ay hindi pa ito magpapahinga. Subalit, parang iyon pa ang nagtulak sa kanya sa trahedya dahil sa pagpilit ng director na umuwi ito sa kanyang condo. Walang may kasalanan sa nangyari, at walang dapat na sisihin doon. Sigur
RENATA"Are you okay?" Tanong sa akin ni Alona nang makaupo ako sa bakanteng upuan sa kanilang lamesahan. Reception ng kasal namin ni Aba.I nodded. "I'm over the moon." Nakangiti ako ng sagot sa kanila. Masyado silang nag-aalala sa akin dahil sa iyak ko kanina after ng wedding vow namin ni Aba. Tears of joy ika nga nila."Great!" Alona reply."Congratulations, Ren! Finally ikinasal ka na sa lalaking matagal mo nang pinangarap. Sana all nalang talaga." Wika ni Thea—college friend ko, at matalik ko na rin na mga kaibigan. Wala akong maraming kaibigan, at kung tutuusin ay bilang lang sa daliri ko ang kaibigan ko, at thankful dahil nandito ang tatlo; Thea, Alona, at Avil. Silang tatlo lang naman pwedeng kong matatakbuhan sa oras na kapag may problema ako o may mga complaints ako na alam kong silang tatlo lang ang nakakaintindi sa akin. Ang swerte nila sa akin."Best wishes Rena! Please, baby na kaagad para naman maging tita ninang na kami!" Salita ni Alona sabat halakhak. Advance mag-isi
RENATAHumihingi ako ng tulong; sigaw ako nang sigaw ngunit imbes ba tulungan ako ay tila ba'y pinagtatawanan pa ako, at ang boses ng halakhak na iyon ay nagmumula kay Abaddon.Hindi ako makakilos. Bakit ayaw akong tulungan ng asawa ko? Bakit hinayaan niya lang ako na mahulog sa malalim at madilim na bangin?"Wife?! Rena! Rena, wake up!"Matagal din bagi ako nagising. Nagising dahil sa bangungot. Bangungot na animo'y totoo. Ang lalim ng paghinga ko at ang lakas ng kaba ko sa dibdib. Nang mahimasmasan, napatingin ako kay Aba na kakabalik lang sa kama namin sabay abot sa akin ng isang bago ng tubig. Dahan-dahan ko iyon ininom at naupo sa uluhan ng kama. Habol pa rin ang paghinga."Are you okay? What's wrong?"Umiling ako. "W-wala... masamang panaginip lang.""Matulog ka na ulit. Napagod ka lang ng husto. I love you."Tumungo ako sa veranda ng kwarto namin. Mayamaya lang ay naalala ko na naman 'yung panaginip ko na iyon."Ugh! Anong ibig sabihin nun?" Mahina kong tanong sa sarili.Malina
RENATA "What if... what if in your past life you were enemies or maybe like the ones in the kdrama, he's the king's son and you are the slave. Maybe like that." Gusto ko na sanang seryosohin ang mga sinabi ni Alona sa akin nang isingit niya pa ang pagkaadik nito sa mga korean drama."Animal ka talaga! Ginawa mo pa akong halimbawa sa mga karakter sa korean drama na pinapanood mo!" Bulyaw ko. Napanguso ang babae."What if lang naman, ito 'di na mabiro," mahuna niyang sabi. "Pero seryoso ako sa mga sinabi ko, what if nga talaga ganun?" Pinanindigan niya na ang mga ka-whatifan niya."Masyado mong pinagulo ang utak ko, Alona. Nagsisi tuloy ako na nag open ako sa 'yo ng kwento. Asawa ko na ngayon si Aba, kaya wala nang dahilan para maghiwalay kami o mag-away. Siguro sa ibang bagay, oo, pero yung sinasabi mo, malayo sa kabihasnan. I love him and he loves me too.""Kung sabagay, ako nga In the end all I learned is how to be strong alone. Buhay single na ulit ako, and no plan makipag-commitm
RENATA A week later. "Enjoy your haneymoon. More babies please?" Tawang sabi ni Alona sa kabilang linya bago niya tinapos ang usapan namin. I just smile and look at the mirror. In heal, exhale. "Ready?" Ani Aba habang nilalagay ang mga maleta namin sa compartment ng sasakyan. "Hmm... finally, makapag-Japan na rin." Ngiting tagumpay na sabi ko sa kanya. Nasa front seat na ako habang hinihintay ko si Aba—may kausap siya sa linya ng cellphone niya at halos matagal-tagal din na usapan. Panay tingin sa akin ni Aba—nakangiti siya. Hindi naman kailangan magmadali dahil madaling araw pa naman ang flight namin patungong Japan. "Okay! Just text me if you were there. Bye!" Huling sabi ni Aba sa kausap nito sa linya, saka nag switch-on ng sasakyan. Gusto ko sanang tanungin king sino ang kausap niya pero hindi na ako nagbalak dahil alam kong trabaho na naman iyon. Meanwhile 'yong mga nakaappointment sa akin ay pending o pinakansela ko dahil nga sa honeymoon namin ni Aba. Maliban kina Thea a