Naabutan nya ang kaniyang anak at si Roman na nagtatawanan. Napahinto sya sa kaniyang kinatatayuan. Kitang kita nya kung gaano kasaya ang anak sa piling ng ama. Hindi nya maiwasang makaramdam ng guilt. Kung nagpatawad sya siguro noon at bumalik after three years ay baka hindi nangulila ang anak nya
Pagkatapos ng anim na mahabang taong pagkakahiwalay ay muling tumibok ang kanilang mga puso ng sabay. Magkadikit ang mga labi habang patuloy na naglalakad papasok sa pinakalamapit na kwarto. Ang bigat at distansya na binuo ni Iza sa loob ng anim na taon ay tila ba nawala na parang bula. Ang hangin
“Mommy, wake up! Let’s eat na, mommy.”“Son, your mom is tired. Come on, let’s eat. Ihahatid kita sa school.”“But mommy will be hungry if she does not wake up.”Iyon ang narinig ni Iza bago nya imulat ang kaniyang mga mata. Kinusot nya ang mata at agad na bumungad sa kaniya ang kaniyang anak na nak
Habang nakaupo si Rebecca sa sofa at nakapikit ang mata ay patuloy na kinakalikot ng manikurista ang kaniyang paa. Ito na marahil ang peace of mind na nakuha nya sa loob ng napakahabang panahon. Kasalukuyan sya f na sa parlor ng kaniyang kaibigan. Ang ngisi ay hindi nawala sa kaniyang mukha. Para s
Maganda ang sikat ng araw sa labas. Kasalukuyang nag-aalmusal ang mag-ama na si Roman at Aikee. Hindi na rin nila ginising pa si Iza dahil baka kailangan pa nito ng panibagong araw na pahinga. Ngunit pareho silang napahinto nang marinig ang mga yabag nito. Doon nila nakita si Iza na pababa sa hagdan
Maagang nakapunta sila Roman sa taping kung saan gaganapin ang unang shoot. Umaga pa lang ay kitang kita na nilang dalawa ni Iza ang napakagandang tanawin ng dagat. Masyadong maganda na halos hindi sumagi sa kanilang isipan na malapit lang ito sa Manila.Kasalukuyan silang inaayusan ng mga make up a
Hindi makakilos si Iza ng maayos. It’s her first time doing a shoot. Matapos dumating ni Kevin ay sya ring pagdating ng mga magulang nya at ang magulang ni Roman. Kaya naging stiff na ng tuluyan ang galaw nya dahil sa hiya.Ang kaba sa dibdib nya ay halata ng mga staff. Super proud naman ang mga Fuj
Ang pamumula ng pisngi ni Iza ay hindi na nawala nang makarating sila ng venue. Grabe ang kaniyang kilig na nararamdaman ngayon dala ng mga sinabi ni Roman kanina sa sasakyan. Tama naman si Roman sa mga sinabi nito. Naalala pa noon ni Iza kung gaano kalala magselos si Roman noon. Kaya nga agad sya
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila