Nakailang kain na ng hotdog at itlog si Celeste bago niya lamang mapansin ang mga matang nakatitig sa kanya sa hapagkainan. Ngingiti-ngiti ang kanyang Tita Isabella, Tito Alessandro, at maging si Ate Val.“May gusto mo po ba kayong sabihin?” nahihiya pang tanong niya.“Ay, wala naman, wala,” umiling-iling si Tita Isabella. “Mukhang napagod ka kagabi, kaya sige’t kumain ka pa ng marami!” hindi nawala ang ngiti nitong iyon na parang mayroong pinapahiwatig. “Selya! Maglagay ka pa rito ng mga putahe nang makakain pa si Celeste.”“Opo, Senyora~”“Ah, pabusog na rin po ako, Tita, baka hindi ko na kayanin!” napatanggi siya dahil hindi siya sanay na marami ang kinakain. Sa katunayan ay sanay siyang ang kinakain lamang na pagkain ay kung ano ang nasa harapan niya sa hapagkainan dala ng etiquette. Ngunit sa kasalukuyan ay inaabutan siya ng mga pagkaing malalayo sa kanya.“You eat so little, iha,” pagsasalita ni Primo Alessandro. “Hindi ka mabubusog ng ganiyan. Look how skinny you are! Kailangan
“Isa-isa nang napadala ang mga formal invitations sa gaganaping wedding natin.” blangkong ekspresyong saad ni Semion. “Kabilang na roon ang pamilyang Allegra. Nandiyaan ang listahan ng mga imbitado. Mayroon ka pa bang gustong idagdag?”Binasa ni Celeste sa mga piraso ng papel ang mga pangalang imbitado sa kasal nila ni Semion. Naroon na ang mga peke niyang kaibigan at ang mga taong minsang tinapakan ang pagkatao niya nang bumagsak ang kanyang pamilya.“Um, Semion, kung puwede sana, mayroon pa akong gustong imbitahan sa kasalan na ‘to.”“Sure, who are they?” napasandal si Semion sa itim na kutson sa sala.“Mga farmers sila ng pamilya namin. Dahil masyado akong nagluluksa nitong mga nakaraang taon at buwan, hindi ko na sila nababantayan. Ayaw ko naman isipin nila na tuluyan nang nawala ang mga Costa gayong nandito pa naman ako. Halos kapamilya na rin kasi namin sila kaya gusto ko na sa kasal na iyon ay hindi puro pakitang tao lang ang makikita ko.” paliwanag ni Celeste.“Hmm, sure. Shoul
“I-Ito na ba ang probinsya niyo, Celeste?” utal na pagtatanong sa kanya ni Valentina.Tanaw-tanaw nila ang isang lugar na halos tinuyuan na ng mga puno't halaman. Halos kalbo na ang noo'y may nagtataasang mga damo at palay. Wala na rin ang kagandahan ng mga natayo roong mga gusali na halos lahat ay abandona na.Nagmamadaling nagtungo si Celeste sa tabing ilog kung saan noon naipapamalas ang kagandahan ng lugar. Ngunit laking gulat niya nang makita ang mga basurang nakatambak sa paligid niyon. Mayroong nakaharang na mga bakal bago pa man makapasok ng tuluyan sa tabi ng ilog doon na animo ginawang pribadong lugar paliguan.“A-Anong nangyari dito?” hindi siya makapaniwala sa nakikita. Wala ang inaasahan niyang ganda ng unang lugar sa kanilang probinsya na kanilang pinuntahan.Ito ay lupain ng pamilya Costa na nakapangalan mismo kay Celeste. Kung kaya't alam niya na hindi ito basta-bastang maaagaw ng kamag-anakan nila, lalo na't buhay na buhay pa siya.“Hali kayo, puntahan natin sina Nanay
“Pagpasensyahan niyo na at hindi naging maganda ang unang impresyon ko sa inyo mga iha at iho.” paghingi ng paumanhin ni Lordes sa mga galanteng tao na kasama ni Celeste ngayon sa kubo-kubo niya.Nag-unahan ang tatlo sa pagtugon at nangibabaw ang boses ni Valentina. “Tita, ‘wag niyo po ko kami masyadong intindihin. Nauunawaan namin ang sitwasyon niyo ngayon. Wala po kami rito para pagsilbihan niyo, dapat nga'y kabaliktaran no'n dahil ang pakay namin ay makuha ang pabor niyo.” magandang ngiti ang pinakita ni Valentina.Hindi iyon pamilyar na pag-uugali ni Valentina para kina Luca at Semion. Hindi rin sila sanay sa mababang tono ng boses ng kanilang ate.“Ay, naku! Kayo ay mga bisita ko, natural lang na pagsisilbihan ko kayo,” gusto sanang tumayo ni Lordes mula sa kinauupuan sa kahoy na upuan nang may mapagtanto. Nahihiya siyang napakamot sa ulo. “Pero pasensya na, wala kasing kinita ang anak ko na si Felip sa bukid ngayon, kaya wala rin akong maihahanda sa inyo.”“Tita, hindi niyo po k
Nang muling mahimasmasan sina Lordes at Celeste mula sa paghagulgol ng iyak, pagdadamayan, paghingi ng kapatawaran, at pagpapaliwanag sa mga nagdaang pangyayari upang magpalitan ng impormasyon, ay kalmado at napreskuhan na sila ngayong nakaupo habang umiinom ng malamig na juice---na itong pang iniutos ni Semion sa mga tauhan niya na ihanda.“Kung gayong alam mo na ang kasamaan ng mga Allegra nang inabandona ka ng demonyinto mong asawa, tiyak na talagang hiwalay na kayo, hindi ba?” paniniguro pa ni Lordes kay Celeste kapagkuwan.Sunod-sunod na tumango-tango si Celeste. “Dalawang buwan na mula nang maghiwalay kami. Kahit pa sobra kong pinagsisisihan na hindi ako namulat noong una pa lang, ay masuwerte parin akong hindi pa huli ang lahat para sa akin.”Nakahinga pa lalo ng maluwag si Lordes. “Mabuti! Mabuti kung gano'n! Salamat naman at ligtas ka na mula sa mga Allegra!” natutuwang bumaling ng pansin si Lordes sa katapat na upuan kung nasaan sina Semion. “Iho, Semion, maraming salamat sa
“‘Nay!”Sa kalagitnaan ng pag-uusap at tawanan nila Semion, Celeste, Valentina, at Lordes, ay isang boses ng lalaki ang nangibabaw sa loob ng kubo.Pumasok sa kahoy na pintuan ang isang lalaki, suot ang marungis na damit pambukid, at balanggot sa ulo. May dala-dala itong dalawang maduduming sako na punong-puno at mukhang mabigat.“Nanay?” ang kayumanggi nitong balat ay mukha pang nasunog dahil sa sikat ng araw sa pinanggalian nito. Binitawan nito ang dalawang sako na may pagtatakang tinitingnan ang mga malalaking tao sa maliit nilang kubo.“Felip, anak!” Natutuwang napatayo ang kanyang ina na si Lordes mula sa kinauupuan katabi ang napakagandang babae para salubingin siya. “Mabuti at nakauwi ka na rin sa wakas!”“Ah, opo, ‘Nay. Tapos na ang trabaho namin. T'saka nagpamigay nga pala si Kapitan Pablo ng mga mais at kamoteng kahoy, pang ilang linggo na rin nating pangtawid ‘to.”“Wow, nagpasalamat ka naman ba? Kahit ganoon ang kapitan, mabait na tao parin ‘yon.”Napatawa si Felip. “Syemp
Ilang segundong nagtitigan ng masama sina Semion at Felip na animo dinadaluyan ng kuryente ang titigan nilang iyon. Parehong napatiim-bagang ang dalawa ngunit nanatiling tahimik.“Ay hala!” nagugulat na bigkas ni Celeste nang maproseso ang biglaang pangyayari ngayon-ngayon lang. Naramdaman niya ang tensyon sa dalawa at hindi maiwasang magtaka na kumapit sa braso ni Semion.Samantalang kinapitan naman ni Lordes ang anak niya nang may kaguluhan. “Ano ka ba naman? Hindi ka dapat magsalita ng ganyan sa bisita!” puno ng paumanhin niyang hinarap sa si Semion. “Pasensya niya, iho! Wala pa kasi siyang alam sa nangyayari kaya kung ano-ano na’ng pinagsasabi!”Doon lamang natauhan si Semion at pinutol ang sama ng tingin sa lalaking iyon para bumaling sa nanay nito. “It's okay, ‘Nay---"“Ano ba kasing dapat kong malaman?” walang pasensyang putol ni Felip kay Semion. “Dahil sa anggulo na nakikita ko ngayon, hindi dapat mag-asawa si Celeste agad matapos ng nangyari dahil kailangan niyang magdoble i
Ang akala ni Celeste ay magiging madali lang para kay Felip na magbago ang pakikitungo kay Semion nang ikwento niya ang ‘pekeng’ love story nila ni Semion, subalit sa halip ay mas lalo lamang sumama ang loob nito sa hindi malamang dahilan.“Hindi ba kapani-paniwala ang ginawang love story natin, Semion?” takang tanong niya sa lalaki, habang pinapatuyo ang kanyang basang buhok gamit ang tuwalya.Katatapos lamang niya maligo sa loob ng maliit na banyo ng inuupuhan nilang maliit na apartment sa lugar. Naupo siya sa kama, tiningnan si Semion na kanina'y nangangalikot sa cellphone, at ngayo'y may blangkong itsurang bumaling ng pansin sa kanya.“Why though? Does it matter?” tanong nito sa kanya. “Ano naman kung hindi maniwala ang lalaking ‘yon? May magagawa ba siya para mapigilan ang kasal?”Bahagyang natigilan si Celeste. Guni-guni niya lang ba? O masama talaga ang mood ni Semion magmula kanina pa?“Hindi naman sa gano'n,” aniya. “Pero kasi para ko na rin siyang pamilya, kaya mas nakakagaa
Nagising kinaumagahan si Celeste na para siyang sumabak sa isang championship sports kagabi kaya ganito na lang kasakit at kabugbog ang katawan niya. Kinusnos niya ang mga mata saka umuunat na binaling ang paningin sa lalaking nasa kanyang tabi, mahigpit na nakayakap sa kanya. Tumatama na ang sinag ng araw sa pagkaguwapo nitong mukha. Hindi na nga bagong silip ng umaga, kundi tanghali na. Tinaas niya ang nanghihina niyang braso para suklayin ang makapal na buhok ni Semion na kasalukuyang magulo. Napatitig siya sa makakapal nitong kilay at mahahaba nitong pilik-mata. Tinulay niya ang hintuturo niyang daliri sa mataas nitong ilong pababa sa manipis nitong mga labi. At saka niya napagtantong gising na si Semion dahil hindi napigilan ang pagtaas ng magkabilang sulok ng labi nito. Tumaas din ang pisngi nito na pilit nilalabanan upang bumalik sa dati. Dahil do'n ay hindi rin napigilan ang pagsilay ng kanyang ngiti saka napapikit. “S-Se…” natigil siya dahil ganoon na lamang kapaos ang bo
Nakasandal ang likod ni Celeste sa pader habang siya'y nakaupo sa mababang kabinet. Ang mga gamit na kanina’y nakasalansang roon ng maayos, ngayo'y nagkalat na sa sahig.Kasing lakas ng paghingal niya ang bawat pintig ng kanyang puso, habang pinapanood ang ulo ni Semion na nasa pagitan ngayon ng kanyang nakabukang hita.This is the second time he has lowered himself like that in front of her. Sanay siyang makita si Semion na palaging nakataas noo, animo walang niyuyuko sinumang tao. Ngunit ngayon ay kabaaliktaran ang kanyang nakikita.May kung ano sa damdamin niya ang hindi niya maipaliwanag sa tanawing ito bagaman balot ng dilim ang kabuuan ng kuwarto at nag-iisang dim light lamang ang nagsisilbing liwanag.He's torridly kissing her flowers, just like how he was kissing her lips earlier. Hungry and thirsty for her juices.“Ahhh… Ummm, ahhh!” Napakainit sa pakiramdam. Mas lalo siyang nilalabasan ng madudulas na likido na lumalaplap sa mga labi't dila ni Semion. Ang nakakahumaling na t
“S-Semion…” Napasinghap ng mabilis na hangin si Celeste nang bumaba ang mga malalambot na labi ni Semion sa kanyang leeg. Kagat-kagat ang ibabang labi, bumaon ang mga kuko niya sa magandang tela ng itim nitong coat. “Mmhhmmp!” hindi niya maiwasang mapahalinghing sa nadaramang sensasyon. Madilim sa kuwarto, marahil pagkapasok na pagkapasok pa lamang nila sa loob ay kaagad na siyang sinunggaban ng halik ni Semion na tila isang uhaw na estranghero. Ang plano niya kanina na maligo at magpalit sa komportableng damit ay nabigo dahil sa kasalukuyang ginagawa n Semion sa kanyang katawan. Tumaas ang dress niya nang pagapangin nito ang malaking kamay sa kanyang hita patungo sa kanyang underwear. Madidiing hinahaplos ni Semion ang ibabang iyon na may halong panggigigil. Naramdaman iyon ni Celeste nang kagatin siyang bigla nito sa leeg! “Ahh!” Nasaktan siya at napahikbi. Nanunuyo ang lalamunan niyang naghahabol ng sapat na hangin. “My wife,” ang mainit na hininga ni Semion ay pumasok sa kan
“Huy, Luca! Bawal ka uminom ng alak, minor ka pa!” inagaw ni Settie ang alak sa batang lalaki. “Isusumbong kita kay Ate Val, sige ka! T'saka nasa kabilang table lang ang parents mo oh!”“They won't mind though kahit magsumbong ka pa.” walang pakialam si Luca na inagaw ang baso sa kanya at tinungga ang ang alak.“Hala!!” dahil naka-wheelchair, hindi magawan ng paraan ni Settie na maagaw muli ang baso nang itinaas iyon ni Luca sa ere. “Masama ang alak sa katawan ng bata!”“Hindi na ako bata!” bulyaw bigla ni Luca na tila spoiled brat. “Don't you know, I even protected my sister-in-law againsts the assassins? Kaya what makes you think na hindi ko kaya ang alak?”“Huh? Anong assassins? Tinutukoy mo ba ay sa mga online games?” napataas ng kilay si Settie na tumitingala sa tangkad ng batang lalaki. Kahit na thirteen pa lamang ang edad nito ay halos pang fifteen years old na ang tangkad, marahil anak ng mayaman kaya masagana sa bitamina. Kung makakatayo lang si Settie, paniguradong ang 4’11
Semion was too stunned to speak. Nilalabanan ng kanyang mga mata ang pakikipagtitigan sa naghihinalang mga mata ni Celeste. Bumuka ang kanyang bibig subalit walang ni isang salita ang lumabas. Napalunok na lamang siya ng sariling mga laway at napatikhim ng hangin di kalaunan.Tumuwid siya ng tayo at binaling ang paningin sa mga tao bago tumugon sa naiwang tanong ni Celeste. “Jessa was just another woman I met years ago. Some things that happened will stay in the past.” sinubukan niyang ngumiti ngunit nabigo nang matingnan muli si Celeste. “Wife, I'm not hiding anything from you. Lahat ng itanong mo sa ‘kin, sasagutin ko ng totoo.”Sa pagbago ng ekspresyon ng mukha ni Celeste, nabatid ni Semion na mukhang hindi nito nagustuhan ang kanyang naging sagot.“Kung ganoon, tatanungin na kita ngayon.” Humarap sa kanya si Celeste ng seryoso. “Paano ako? Do I belong to ‘another woman you just met’? Sa future ba, isa na lang rin ako sa mag-sstay sa past mo?”“What?” Semion was caught off guard. N
Nang magbalik sina Celeste at Felip sa pangunahing gusali ay pareho silang natigilan sa isang komosyon na nangyari.“Waah! Why are you doing this to me, Semion? You told me I was special! Sabi mo may espesyal tayong relasyon!” may isang babae ang umiiyak na nakayakap sa baywang ngayon ni Semion.“Oh my god! She did not!”“Marami na siyang nainom kaya ganiyan!”“Kanina pa siya naglalasing sa isang tabi, no wonder nawala na sa hulog!”Unti-unting nagsalubong ang mga kilay ni Celeste na mabagal na naglakad at nakihalo sa crowd. Pinanood niya ang kasalukuyang nangyayari.Nakataas sa ere ang dalawang braso ni Semion, ang isa na may hawak na alak ay ipinatong nito sa tray ng dumaan na waiter. Bakas ang hindi pagkagusto sa kanyang emosyon sa mukha.“Please let go, Jessa.” itinulak ni Semion gamit ang isang palad ang babaeng grabe ang pagkakayakap sa kanya na halos ibaon ang buong katawan sa kanya.“N-Naghintay ako! Huhu, naghintay ako ng ilang taon matapos ang gabing iyon! Naniwala akong bab
“Anong ibig mong sabihin, Felip?” kuryosong tanong ni Celeste sa lalaki.Nagpakawala ng marahas na hininga si Felip, halata ang pagkabahala sa kanyang ekspresyon sa mukha. “Noong una pa lang kitang nakita na naglalakad sa altar kanina, inaasahan kong makita ang matamis na ngiti sa mukha mo dahil ganoon ka ‘pag totoong masaya. Pero simula noon hanggang sa dumating tayo rito, hindi pa kita nakikitang masaya. Marami ka ring ginawang mali kanina sa seremonyas ng kasal, samantalang perpeksyunista ka. Para kang nasa ibang dimensyon.”Natahimik si Celeste.“Idagdag mo pa iyong suot mo kaninang gown, bakit gano'n? Oo maganda, pero bakit may pagka-basa at madungis? Ha!” napasinghal ito. “Pero parang hindi iyon nakikita ng lahat. Parang ako lang yata nakakakita na may problema ang bride. Maging asawa mo walang pake. Ang ganda pa ng pagkakangiti, sarap batukan.”Napasinghap siya ng hangin at umiling-iling. “Hindi iyon sa gano'n, Felip. Mali ka ng pagkakaintindi and interpretasyon sa nangyari. Ay
“Congratulations on winning your case, Mrs. Celeste Lombardi!”“Congratulations, Mrs. Costa-Lombardi!”“May this event mark your flourishing~”“More wins to come for both the Costa and Lombardi families!”Pinaunlakan ng kaliwa't-kanang papuri at pagbati si Celeste matapos ang inereng naganap na paghatol ng korte.Hindi lamang siya na-congratulate sa kasal kundi na rin sa pagkapanalo sa kaso laban kay Governor Demetrio Allegra.Matapos makipaghalubilo sa mga pamilyang may mataas na estado sa social class, kaagad na nagtungo si Celeste sa kanyang pamilya nang makahanap ng opotunidad.“Nanay Lordes!” mahigpit niyang niyakap ang ina sa tagal nilang hindi nagkasama at halos ngayon na lamang nagkalapit ang kanilang landas.Natutuwang napatawa si Lordes. “Ang anak ako! Proud na proud na ako sa'yo, Celeste.” mahigpit din nitong ginantihan ang kanyang yakap bago sila naghiwalay. Agad nitong sinapo ang kanyang mukha nang may nagniningning na mga mata. “Nagawa mo, anak. Sa wakas ay nabilanggo na
Nagkikislapang mga ilaw sa gabi ng marangyang bulwagan, malamyos na musikang umalingawngaw sa lugar, maging masasarap na putahe sa kada mesa ng bisita, tila lahat ay ine-enjoy ang party matapos ng mahabang seremonyas ng kasal. Bawat sulok ng silid ay puno ng tawanan at kwentuhan kung saan bida ang dalawang bagong kasal.Hindi kalaunan. Si Semion ay tumayo mula sa kanilang mesa, kinuha ang isang wireless na mikropono na noo'y inabot ng isang host, saka siya lumapit sa gitna ng entablado. Unti-unting natahimik ang mga bisita, wala pa man ay nakatuon na, nag-aabang sa kanyang sasabihin. Si Celeste ay nanatiling nakaupo, nakangiti sa kanyang asawa, matapos madamayan ni Semion sa nangyari.Kagaya ng karaniwang awra ni Semion sa tuwing haharap sa mga tao, nakasilay ang maganda nitong ngiti sa labi, walang bahid ng tunay niyang pag-uugali. "Ladies and gentlemen, thank you all for being here tonight," panimula niya. "Napakahalaga para sa amin ng aking asawa na si Celeste ang inyong presensya