CHAPTER 157“Mas gagaan ba ang loob mo kung malalaman mo na noong ibinigay ko sa’yo ang sasakyan na iyon ay hindi pa ako sumasali sa mga kumpetisyon ay wala pa akong kumpiyansa na ako mismo ang bumuo ng kotse? O kaya naman ay isipin mo na lamang na ang unang bonus na natanggap ko ay ginamit kong pambili ng sasakyan na iyon. Isipin mo na ang unang buong bonus ko ay inilaan ko para sa’yo. Bakit ba kasi hanggang ngayon ay pakiramdam mo ay may utang pa rin ako sa’yo?” mahabang litanya ni Sophia kay Francis.Pero bakit nga ba hindi niya ibinigay kay Francis ang sasakyan na siya mismo ang nag ayos? Ayaw ba nya talaga itong ibigay kay Francis.Ang totoo nyan ay masyado talaga syang nag aalala para kay Francis. Natatakot siya na baka hindi pa sapat ang mga test sa sasakyan na inayos niya noon at baka nga magkaroon pa ito ng problema at hindi nga iyon ligtas para kay Francis. Kaya naman nag iingat nga siya ng maigi.At dahil nga masyadong nag aalala si Sophia para kay Francis ay ipinagpaliban
“Ang sabi mo ay hindi mo matanggap. Pero ngayon nga ay alam mo nang wala kang karaparan na hindi iyon matanggap,” seryosong sabi ni Sophia kay Francis. At pagkasabi nga niya noon ay tumqlikod na nga siya at naglakad palayo sa mga ito. At habang naglalakad nga siya ay napansin nga niya sila Dr. Gerome kasama ang iba pa nga nitong kasamahan.Nanatili naman nga na nakasandal si Kurt sa pader. Mukhang nakainom na nga rin ito oero hindi naman sya lasing na lasing. Ang kanya ngang suit jacjet ay basta na lamang nga na nakapatong sa kanyang balikat at ang manggas ng kanyang suot na damit ay nakatupi na nga pataas at kita na nga rin ang matigas nitong braso.Ang ilang hibla nga rin ng buhok ni Kurt ay bumagsak na sa kanyang noo ngunit hindi naman nito naitago ang kanyang mga mata na puno ng panganib. Bahagya pa nga siyang nakangisi. At nang mapatingin nga siya kay Sophia ay tumango lamang nga siya rito bilang pagbati. Ngunit nang mapadako nga ang tingin niya kay Bianca ay isang mapang asar n
CHAPTER 158 Napakatuso talaga ni James. Hindi naman nga sumagot si Sophia rito at diretsahan na nga rin niyang sinabi na ayaw niyang dumalo sa naturang dinner. Sa katunayan ay isa nga iyong pangungutya kay Raymond at sa iba pa dahil sa tahasang pagtanggi sa kanilang imbitasyon nang hindi dumaan kay Sophia. At isa pa kung sakali man nga na pumayag si Sophia na ihatid si Francis pauwi o kung may mangyari pan man na ibang bagay ay iyon ay desisyon na niya at wala nang kinalaman pa ang ibang tao roon. Ngunit isang simpleng pangungusap nga lang at may pahiwatig na nga siya tungkol sa mga tao na nasa paligid niya. Sino nga ba kasi sa kanila ang hindi matalino? Sino nga ba ang hindi makakakuha ng tunay na kahulugan sa likod ng mga salita ni James? At isang bibihira nga na tagpo ang naganap. Halos lahat nga sila roon ay kilalang personalidad sa kanilang mundo. At sa madaling salita nga ay kung mayroon man na mangyare sa kahit isa sa kanila ay tiyak na mayayanig ang mundo ng finan
Noon kasing Federal Negotiation ay si Khate nga ang kumakatawan kay Francis habang si Jeric naman nga sa panig ni Wendell. At sa huli nga ay naglaban nga ng husto ang dalawang kampo at sa isang maliit na dayuhang kumpanya nga ang nakakuha ng benepisyo. At isang magandang kasunduan nga sana iyon na napunta lang sa wala.Ang pangyayari nga na iyon ay hindi naman nga kumalat kaya kakaunti lang din talaga ang nakakaalam noon. Pero sa pagitan nga nila Khate at Jeric ay iyon nga ay isang matinding pagkasira ng loob at pareho nga nilang sinisisi ang isa’t isa dahil nga hindi nga talaga sila magkaintindihan na dalawa.Ngunit hindi pa nga tapossi Sophia dahil tumingin naman nga ito kay James.“At ikaw naman James hindi ba at may maganda ka ring koneksyon kay Ian na sekretarya din ni Wendell? Maaari kayong magbalik tanaw sa bidding para sa lupa noon. Hindi ba at kayong dalawa ang halos magpatayan sa labanan para sa proyekto na iyon? At kahit nga nakahanda na ang lahat ng plano para roon ay big
CHAPTER 159“Gumastos pa nga siya ng napakalaking halaga upang suportahan ang isang Hollywood actress. At ang damit nga na ibinigay nila rito ay nagkakahalaga ng milyon milyon.”“Oo nga. At hinabol ko pa nga ang isang pares ng kambal na magkapatid ng sabay.”Nag uusao usap nga silang lahat doon tungkol sa tsismis na may kinalaman nga kay Raymond.natwala nga silang balak na na magpapigil at tila ba gusto nga nilang ilabas ang lahat ng maaaring ipakalat tungkol kay Raymond.Sa hindi nga maipaliwanag na dahilan ay naging tampulan nga ng usapan si Raymond at tila ba lumalabas pa nga na sya ang masama sa lahat.Hindi naman nga maiwasan ni Raymond na mapangiwi dahil sa mga sinasabi ng mga kasama nila roon.Samantala naman si Sophia ay hindi man lang nga nabawasan ang sigla. Para sa kanya ay nakakaaliwnga ang usapan nila na iyon. At tila nga wala siyang interes na seryosohin ang mga tsismis tungkol kay Raymond at sa halip nga ay masaya pa nga siyang pumalakpak.“Ang galing naman. Talaga nga
Samantala naman ang usapan sa pagitan nila Khate at Jeric na secretary ni Jeffrey ay mas mahinahon naman. Bagamat hindi nga nagkatinginan ang dalawa ay wala naman ngang matinding tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Talaga bang nakakatakot si Ms. Sophia kapag nawawala sa sarili?” tanong ni Jeric na tila ba inosente sa buong sitwasyon. Wala kasi siyang masyadong alam tungkolkay Sophia kaya hindi siya nagdalawang isip na magtanong.Napabuntong hininga naman nga si Khate at saka nga sya napahilot sa kanyang sintido.“Ang tinatawag na ‘iron triangle’ ng pamilya Bustamante ay unang una na nga si Sophia, pangalawa si James at ako naman nga ang pangatlo. Sa tingin mo ba ay inayos ang ranggo na iyon ayon sa edad o sa lakas? Pero hindi nga iyon ang naging batayan doon. Dahil ang naging batayan nga roon ay kung sino ang may pinakamalalang kabaliwan,” sabi ni Khate at bahagya pa nga siyang napangiwi dahil sa sunabi nyang iyon.“Si Phia ang mas mataas kay James sa ranggo na ito. Isipin mo na lang n
CHAPTER 160Bahagya naman nga na natawa si Raymond at saka nga niya hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ni Sophia at pinagsalikop pa nga niya ang kanilang mga daliri.“Dahil nag aalala ako na baka ang magiging nobya ko sa hinaharap ay magseselos at magagalit ay inayos ko na ang lahat ng impormasyon kaninang umaga. Kaya ipapakita ko sa’yo ang lahat ng iyon pagbalik natin at pangako ko na wala akong itatago sa’yo,” seryosong sabi ni Raymond kay Sophia.Agad naman nga na napangiti si Sophia dahil sa sinabi na iyon ni Raymond at bakas nga sa magandang mukha nito ang kasiyahan.“Kung ganon ay bakit wala naman yatang maayos na impormasyon sa simula?” tanong ni Sophia.Bahagya naman nga na napataas ang kanyang kilay dahil sa tanong na iyon ni Sophia.“Alam mo ba kung ano ang iniisip ko ngayon?” tanong ni Raymond kay Sophia at may halo pa nga na pang aasar ang kanyang tinig.Napatingin naman nga si Sophia kay Raymond habang hindi nga nawawala ang ngiti sa kanyang labi.“Tinatablan ka na ba n
Napangiti na lang nga ang mga tao na naroon at pilit na nililibang ang kanilang mga sarili at kunwari nga ay hindi sila naroon upang manood. Mabilis nga nilang ibinaling ang kanilang atensyon sa iba pang mga naroon kahit pa hindi nga sila magkakakilala at saka sila tuluyang nag alisan.Sakto naman na lumabas nga mula sa kabilang elevator sila Sophia at Raymond at nakita nga nila ang eksena na iyon.“Mukha ba siyang salot?” bulong ni Sophia at bahagya pa nga na nakataas ang kanyang kilay.Mahina naman nga natawa si Raymond at saka nga ito tumikhim.“Mukha nga,” mahina rin naman na sagot nito.Kahit nga sa mga ganitong sitwasyon ay hindi pa rin nga pinalampas nito ang pagkakataon na manudyo. At talaga ngang malakas mang udyok si Sophia na gumanti.Ngayon nga ay kakaunti na lamang ang natitirang tao sa lugar at ang mga matatapang na lamang nga ang hindi agad umalis. Nanatili pa rin nga na nakatayo si Sophia ngunit hindi man lang nga siya tumitingin kay Francis, mula sa umpisa hanggang s
Isang halik nga iyon na parang parusa. Isang halik na parang pag-angkin. At hindi na niya gustong marinig pa ang pangalan ni Raymond mula sa mga labi ni Sophia.Sa isip ni Francis si Sophia nga ay sa kanya. At hindi ito kailanman dapat na maging kay Raymond.Nanginginig naman nga sa galit si Sophia. Pilit nga niyang itinutula si Francis na pumupwersa sa kanya pero hindi nga niya ito kaya lalo na at mas malakas nga talaga ito sa kanya at isa pa ay hindi pa naman talaga siya ganoon kalakas muli.Kaya naman mariin nga niyang kinagat ang dulo ng dila ni Francis. At nalasahan pa nga niya ang dugo nito sa kanyang bibig.Ngunit hindi pa rin nga siya binitawan ni Francis. At sa halip nga ay gumanti nga ito at kinagat nga nito ang gilid ng kanyang labi. At habang tumatagal nga pareho na nga nilang nalalasahan ang dugo.Lalo ngang lumalim pa ang bigat ng halik na iyon hanggang sa parehas na nga silang halos kapusin na ng hininga. At sa wakas nga ay binitiwan na ni Francis ang labi ni Sophia.Ng
“Yun na siguro ang nag-iisa kong anak,” mahina ngunit buo nga ang tinig na sabi ni Sophia. Bahagya pa nga na nanginginig ang kanyang kamay.“Alam mo ba kung bakit ako nakasakay sa wheelchair na ito? Yun ay dahil may sakit ako,” mariin pa nga na sabi ni Sophia. “At hindi na ako magkakaanak pa… kailanman,” pagpapatuloy p anga ni Sophia at doon na nga niya tuluyang sinabi ang isang masakit na katotohanan.Noong una nga na nalaman ni Sophia na nagdadalang-tao siya sa anak nila ni Francis ay sumagi nga sa kanyang isipan na ipa-abort ang bata. Ngunit pinigilan nga siya ni Dr. Gerome.sinabi nga nito na kapag itinuloy niya ang balak niyang iyon ay lalo lamang itong makakasama sa kanyang mahinang katawan. Ngunit kahit ano ngang pag-iingat ang ginawa niya y hindi rin nga talaga nailigtas pa ang bata. At habang lumilipas nga ang panahon ay lalo pa ngang nanghina ang kanyang katawan. At lalo pa ngang lumala ang kanyang karamdaman.Ramdam ni Sophia ang pagkalito ng kanyang isipan at ang pagkaliga
CHAPTER 216Hindi naman na nga naglakas pa ng loob si Francis na direktang sumulat kay Sophia. Kaya naman sa harap nga mismo ni Sophia ay tinawagan at kinausap nga niya si Dr. Gerome.Maaari nga na hindi alam iba ang tungkol dito pero si Dr. Gerome— siya ang mas nakakaalam ng lahat.At nang makumpirma nga ni Francis dito ang totoo ay tila ba nawalan nga siya ng lakas. Dumulas pa nga sa kanyang kamay ang kanyang cellphone at malakas nga itong bumagsak sa sahig.Halos hindi na nga makatayo si Francis. Nanginginig nga ang buo niyang katawan. Hindi nga niya maikuyom ang kanyang kamao. At a mga mata nga niya ay bakas nga ag labis na pagkalito at pagdududa sa sarili.“A-akin? Akin daw? P-pero bakit? Bakit hindi kay Raymond? Bakit akin? Paanong ngaing akin iyon?” sunod-sunod pa nga na tanong ni Francis at tila ba hindi nga siya makapaniwala sa katotohanan na iyon. Dahil kung totoo nga na anak niya iyon ay ano nga ba itong nagawa niya.Tumingin naman nga si Sophia sa gawi ni Francis at saka n
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal