Chapter 3 Heir

Sheena's POV

I definitely walking here at the field of University while sprucing my things.

"Baaaaagg." We hits each other and my book thrown away.

"Shit. Why she didn't see me anymore?" someone mumbled.

He suddenly hugged me before I fall on the ground. He embraced me like a princess. Watching so many students around us.

As better as I fallen into his arms than I fall on the ground.

Our lips meet in a few inches away. His eyes even widened just like mine.

Now, we are staring to each other weirdly through eyes. I felt sparks when his eyes blinking twice.

My heart flutters.

Guess who?

Ang tagapagmana.

He guided me to stand because the moment was over dramatic.

"Ah, I'm sorry. You okay?" He asked me.

"No. It's just fine." I said softly then he picked up my book on the lawn.

"Hmm. Sorry for what Sandra did yesterday." he asked a little forgiveness for what had happened yesterday then he gave my book.

"Hmm. It's nothing. I already forgot about it." when I spoke as pretty as a princess then I took my book from his hand carefully.

That was stupid thing happened yesterday seemed not affected me anymore. No wonder I'm a kind of person who actually easily to forget the bad thing behind.

"By the way. I'm Prince." he introduced himself. He gave his hand to know but I glared with it bitterly, then I ignored it.

His eyebrows wiggled.

"No, thanks. I go ahead." That's only words I said then I walked away from his distance.

I know his jaw drops down because of my nerdy actions.

I thought he have a good day but I ruined it.

"Damn. A m*****a girl snooped my goodness. You have time for me." I heard it from him before I go.

Alright.

I go to the library because I want to study there. Library kasi ang tangi kong puntahan sa tuwing may gagawin ako tungkol sa subject namin.

"Baaaaagg."

Nabangga ko ang  isang lalaki nang dumating ako at naglaglagan tuloy ang gamit ko.

"Sorry miss. Sorry." he said without looking at me. Sa halip kasi na tingnan niya ako ay pinilot niya ang mga gamit ko na nahulog sa sahig.

Matapos niyang pulutin ang gamit ko. Natuon yung mata niya sa shoes ko. Alam kong sira sira na at luma na ang shoes ko bakit niya pa tinititigan?

Hesitantly. He slowly up his chin to see who?

His eyes blinking twice more. Luckily. He saw me.

Guess Who? Its Rain. The heartthrob one. Hindi ko akalain na siya pala ang nakabanggaan ko.

Finally. He stood up clumsily. He got flustered because of my catchy beauty.

We are staring. He have a pretty eyes, pointed nose and also have a cupid's heart shaped lips. Those things totally caught my attention.

"Hmm. Sorry. I'm Rain." Pakilala niya sabay abot ng kamay para makipagshakehands sa akin.

"I'm Sheena Castillo." pa kilala ko rin at nagshakehands kami.

Hindi siya tulad ng iba diyan na feeling artista. He have a very impress manner.

After that moment.

Pumunta kami ni Rain ng garden ng University at naglakadlakad.

"Sorry nga pala kahapon sa nangyari. Wala man lang akong nagawa." sabi niya habang naglalakad kami.

"No need to ask sorry. Wala kang kasalanan." sagot ko sa kaniya.

"This world is full of morons." sabi niya.

Saglit akong napatingin sa kaniya.

Ano ang ibig niyang sabihin?

"Dalawa lang ang vision ng tao kapagmahina ka. Yung iba gusto ka nilang tulungan. At yung iba lulukuhin ka." he continued while we are walking slowly through the garden.

"Ang kailangan mo lang gawin ay pag-aralan mo ang mga kilos ng mga tao at makisabay ka. Ganoon lang kasimply buhay." sabi niya sa akin.

Gusto niya lang sabihin sa akin na pagdating sa tao. Dapat hindi basta ako magtiwala. Gagaya nang nangyari kahapon.

"Salamat." Tugon nito.

Sorry kung feeling care siya sa akin ah.

Siya nga pala si Rain. No need to introduce himseft dahil sa pangalan niya pa lang. Umuulan na ang pagiging care niya sa mga babae.

Matapos na mag-usap kami ni Rain umuwi na ako dahil tapos na ang klase.

Dumaan muna ako sa pinagtatrabahuhan ni Mama at nandito ng nga ako.

"Oh anak. Ba't nandito ka?"

"Hmm. Naisipan ko kasing dumaan dito bago umuwi." Paliwanag ko.

"Uumwi na rin ako. Pero magpapaalam muna ako. Hali ka. Samahan mo ako." At pumasok kami ni Mama sa loob ng mansion.

Parang palasyo.

"Wala pa siya anak. Antayin muna natin siya dito sandali." Sabi ni mama at umupo ng sofa.

Maganda ang designed ng mansion lalo na ang interior designs nito parang everything is so precious.

"Hmm. Prince uuwi na kami."

Napalingon tuloy ako nang sabihin iyon ni mama. Laking gulat ko na lang nang makita ko si Prince.

Oo, ang tagapagmana. Pati siya nagulat din na hanggang ngayon ay nakatingin pa ito sa akin.

We shocked.

"M-manang a-anak niyo po si Sheena?" Nagtatakang tanong niya. Kabababa lang niya ng hagdan galing second floor.

"Hmm. Oo, anak ko si Sheena." Inusenting sagot ni mama.

"Ma.. mauna na po ako." Paalam ko at lumakad na ako palabas ng mansion.

Napatigil ako sa paglalakad at lumingon sa kanila. Hindi na nila ako nakikita sa ngayon dahil nakatago ako sa likod ng pader habang pinagmamasdan ko sila.

Napaupo si Prince sa sofa at napahagod sa mukha. Parang hindi siya makapaniwala na anak ako ni mama.

He is thinking about it at parang nagugulohan siya.

"Sige Prince uuwi na ako." paalam ni mama.

"Sige ho, ingat po kayo." automatic na sagot ni Prince kay mama at lumabas na si mama ng mansion kaya tuluyan na rin akong kumilos para umuwi.

"Anak... Bakit nang iwan ka na lang kanina?" tanong ni mama halos kakarating lang namin ng bahay.

"Hmm." wala tuloy akong maisagot.

"Hmm. May kailangan pa kasi akong tapusin Ma." palusot ko.

"Ganoon ba." sabi niya.

"Opo."

Sakatunayan. Hindi talaga ako makapaniwala. Nanagtatrabaho si mama sa Mansion ng tagapagmanang 'yon.

Kaya bigla nalang akong nagulat kanina nang magkita kami. Pero wala akong magagawa kundi tanggapin ang katotohanan.

Prince's POV

Napasulyap ako sa relo ko. Honestly. Andito ako sa airport dahil susunduin ko si Mom at Dad. Tumawag kasi sila kahapon na uuwi raw sila ng Pilipinas.

Finally. Andito na nga sila at nag-hugged kami.

"Ang laki mo na son ah. Ikaw na ba talaga yan? Hindi ako makapaniwala after few years ago. Ganiyan ka na kalaki." hindi makapaniwalang sabi ni mom.

Hindi siya makapaniwala sa akin na ganito na ako kalaki. Maliit pa kasi ako noon nang umalis sila ng Pilipinas. Tapos ngayon na umuwi sila parang naninibago sila sa akin.

Biruin mo kasi it's almost 10 years bago kami magkita ng parents ko. Siguro madami na ngang pinagbago sa akin hindi ko lang na pansin 'yon.

"Mom. Ako parin 'to. Wala naman nagbago diba? Feeling ko hindi naman ako lumaki after four years na umalis kayo." sabi ko habang abala sa paglagay ng bagahe sa kotse.

"Akala mo lang son hindi ka lumaki pero para sa akin malaki na ang pinagbago mo. Binata ka na kaya." sabi ni mom.

"Naninibago lang ata kayo sa akin." sabi ko kay mom at isinara ko na ang kotse matapos kong ipasok ang mga bagahe.

"Tayo na." sabi ko.

"Let's go." sabi ni mom and we got inside the car na.

Pinatakbo ko na ang sasakyan para umuwi ng mansion.

"You know Prince. We have less time here in Pinas ng mommy mo. Alam mo naman busy kami sa company natin sa America." sabi ni dad. Panay lamang ako sa pagmamaneho.

Hindi na ako magtataka dahil lumaki naman akong madalang kong kasama sila.

Alam ko naman na busy talaga sila sa business kaya hindi na nila ako nabibigyan ng sapat na attention. Naiintindihan ko naman iyon.

"I understand Dad. But kumusta naman po si kuya Mack?" pagtanong ko sa kaniya.

"Okay naman ang kuya Mack mo. Actually gusto nga niyang sumama pero sabi ko next time na lang wala kasing maiiwan sa kompanya." sagot ni dad. Nakikinig lamang sa amin si mom.

"Ganoon po ba. Matagal-tagal na po kasi kaming hindi nagkikita ni kuya Mack. If I'm not mistaken it almost 10 years." Sabi ko.

"Hayaan mo anak makakauwi rin siya rito at magkikita rin kayo. Sa ngayon kasi medyo busy kasi sa kompanya kaya hindi talaga siya makauwi ng Pilipinas." sabi ni dad.

Panay lamang ako sa pagmamaneho at ilang saglit nakarating na kami ng mansion.

Pagkarating namin. Tinulungan kami ni manang na ipasok ang mga bagahe.

"Hmm. Mom, Dad. Si manang Aina pala ang bago nating katulong. Siya po ang nakuha ko as new maid natin dito sa bahay." Pakilala ko sa kanila habang abala si manang sa mag-ayos mga bagahe sa isang tabi.

Hindi ko pa kasi naikuwento si Manang sa kanila. Since na magsimula si manang na magtrabaho rito.

Tsaka madalang lang kasi kaming magkausap ni mom at dad kaya hindi ko sa kanila naikuwento na may bago na pala akong nakuhang katulong.

"Is she stay here Prince?" mom asked me. Pinagmamasdan niya lamang si manang habang abala ito sa pag-aayos ng mga gamit.

"No Mom. Umuuwi po siya after work. Dahil 'yon po ang napag-usapan namin." Sagot ko kay mom.

"Bakit po?" pagtanong ko.

"Hmm. Wala naman." sagot ni mom.

"By the way. Ako na lang ang kakausap sa kaniya." sabi ni mom at napatango naman ako.

Hindi ko alam dahil sa sinabi ni mom parang gusto niyang kausapin si manang at mag-stay rito.

Masaya ako dahil umuwi si mom at dad ng Pinas. Sana andito pa si kuya Mack para sulit yung saya.

Ngayon kasalukuyan kaming kumakain dito sa dining room. Matapos kasi ang pag-aayos ni manang kanina ay humanda na siya ng pagkain namin.

Mabuti na lang talaga ang bilis ni manang kumilos. Kasabay namin siyang kumakain ngayon.

"Isa na lang ang kulang sa hapag-kainang ito." sabi ko habang nakatingin sa vacant chair.

Si kuya Mack. Kasali parin siya sa ihinanda ni manang na upuan sa harapan ng hapag-kainan namin.

Napatigil naman si mom sa kaniyang pagngunguya at napalingon ito sa bakanting upuan kung saan ako nakatingin.

"Prince. Sana maintindihan mo ang kalagayan ng kuya mo. Hindi siya makakauwi." malungkot na sabi ni mom at napalingon naman sa akin si dad.

"Hindi siya nagba-bonding bonding doon. Nagtatrabaho siya sa kompanya natin at hindi biro ang ginagawa niya roon." paliwanag ni mom.

"Naiintindihan ko po kayo." sabi ko kay mom at bahagya naman itong napatango.

"Balang araw makikita rin kayo anak ng kuya mo." mom added.

Hindi na ako kumibo kaya nagpatuloy na kaming kumain.

Kagaya ng sinabi ni dad nang pauwi kami dito sa mansion kanina. Busy sila ngayon sa kompanya.

Kaya si kuya Mack ang iniwan nila sa America para i-handle muna niya ang kompanya namin roon. Habang nandito sila sa Pilipinas.

Kailangan ko lang intindihin ang kalagayan ni kuya Mack. Alam kong kahit gusto niya rin umuwi ng Pilipinas pero hindi niya magawa dahil sa company.

Pagkatapos naming kumain ay nandito na ako sa kwarto ko. Kasalukuyan akong nanonood ng drama. Hindi ko alam yung title dahil pagbukas ko ng TV ay yon na yung nag flashed.

Nagmamadaling tumatakbo ang babae. Tila may hinahabol ito sa kaniyang subject nang mabangga niya ang lalaki. Mabuti na lang nasalo siya ng lalaki dahil kung hindi nalaglag siya sa lupa.

Muntik na nilang mahalikan ang isa't isa. Mabuti na lang nagsimapakpakan ang mga estudyante sa paligid nila kaya hindi natuloy ang dapat na mangyari.

Naalala ko tuloy yung babaeng nakabanggaan ko sa University.

Alam kong Sheena ang pangalan niya. Nalaglag talaga ang panga ko ng time na iyon. Pero promise maganda siya. May pagakamaldita nga lang.

Alam kong magkikita pa kami. Nagkakamali lang siya ng minamalditahan niya. Hindi niya siguro alam kung sino ako?

"Napakaangas niya noong time na 'yon ah. Tinulungan ko nga siya at ako na nga itong nagmamagandang loob tapos ganoon yung treats niya sa akin? May araw siya sa akin." bulong ko.

Pinatay ko na lang ang TV at natulog na lang ako.