Prince's POV"Kriiiggg. Kriiinng." the alarm clock chiming on my ears that caused me awake. Damn. Agad kong pinatay iyon. Ang sakit sa tainga pakinggan. Nakakadisturbo ng tulog ko. "Shit." I chuckled. Tumatampad ang sikat ng araw sa mukha ko mula sa window. Kaya napahawi ako ng aking kamay at na pabangon. It's already seven o clock in the morning. Nang tingnan ko ang oras sa phone ko. Malalate na ako sa klase. May pasok kami ngayon. Kailangan kong pumasok ng maaga. Bumangon ako at pumunta ng banyo. I will bath as early as I can because I will be late. "Shiiiiit. Bakit walang tubig ang shower dito sa taas." I whispered as I checking the shower. I checked it again but there's no water comes. So I'm running down to the stair going to the first floor. Halos magkandarapa ako sa pagtakbo pababa ng hagdan. "Oh Prince? Mag-breakfast muna kayo bago umalis ah. Maglilinis lang ako sa labas." Tugon ni manang nang makababa ako ng hagdan. "Opo. Salamat." sagot ko at tuluyan na si manan
Prince's POV Ito na yung moment na naglalakad kami ni Sheena dito sa hallway.Matapos kasi yung laro kanina umuwi na si Rain at Sandra.Now we are walking along under the trees. Surrounding is so splendid beautify by the difference flowery plants.Biglang may sumulpot na tatlong lalaki at pinaghihila ang shoulder bag ni Sheena. "Oooooops. Sandali lang." sabi ko dahilan para matigilan ang mga lalaki. I thought they are snatchers here."Baka pwede naman natin pag-usapan 'to." pakiusap ko sa kanila. Nagkatinginan naman ang tatlong mga ulupong."Ayon may mga police." sabi ko sabay turo sa likuran nila. Automatic naman na napalingon ang tatlo sa kanilang likuran. Hinawakan ko ang kamay ni Sheena at takbo kami. Tricks lang naman 'yon para makatakas kami sa mga ulupong na iyon. Kahit wala naman talagang mga police sa likuran nila. "Gago. Habulin niyo sila." sabi ng isang lalaki nang mapansin niya kaming tumatakbo na ni Sheena. Kaya masbinilisan pa namin ang pagtakbo ni Sheena. Para t
Sheena's POV Kinabukasan. Inihatid kami ni Prince sa apartment na tutululoyan namin ni mama gamit ang kotse niya. "Maraming salamat Prince sa paghatid sa amin." tugon ni mama nang makapasok kami ng apartment. Dala naman ni Prince ang ilang bagahe namin ni mama nang pumasok ng apartment at nilagay niya ito sa isang tabi. "Wala po 'yon." sagot niya. Napahawak si mama sa sintido niya at napaupo ito. "Ma. Masama po ba ang pakiramdan niyo?" tanong ko kay mama. "Okay lang ako anak. Sige na. Humanda na kayo baka-malate pa kayo sa klase niyo ni Prince." sagot niya. Sa simpling sagot ni mama. Parang pakiramdam ko hindi siya okay. Alam ko kasing mapaglihim si mama kapag nagkakasakit siya."Manang. Okay lang po ba talaga kayo?" nag-aalalang tanong ni Prince habang nasaharap namin. "Okay lang ako Prince." sagot ni mama. "Hmm. Sige po. Aalis na po ako. Baka po kasi ma-late pa ako." paalam niya. "Sige. Ingat ka." tugon ni mama. "Salamat po." sagot ni Prince at lumabas na ito. Sumakay
Sheena's POV Sa hindi ko namamalayan. Nakatulog pala ako habang binabantayan ko si mama. Nagising na lang ako nang pumasok ang isang nurse para i-check niya si mama. Matapos niyang tingnan si mama ay lumabas na siya. "Ma. Kumusta na po ang kalagayan niyo. Masama pa po ba ang pakiramdam niyo." pagtanong ko kay mama. Hinawakan ni mama ang kamay ko at pilit na ngumiti ito sa akin. "Anak. Kung sakaling mawala ako. Huwag kang maghihinto sa pag-aaral mo ah. Gusto ko parin makapagtapos ka ng pag-aaral kahit wala na ako." mahinang sabi ni mama. "Wala akong ibang maipapamana sayo kundi ang edukasyon. Yon lamang ang tanging susi para hindi ka na maging katulad ko." sabi pa ni mama. Sa hindi ko namalayan. Pumatak na pala ang mga luha ko. Bahagya ko naman itong pinunas. "Ma. Huwag niyo pong sabihin yan. Diba sabi niyo po gagaling kayo?" tanong ko kay mama. "Sabi ko ng Doctor gagawa daw po sila ng paraan para gumaling kayo. Kaya na niniwala ako na gagaling kayo." sabi ko kay mama. Patulo
Sheena's POV"Ma! Ma! Doc, Doc!" tawag ko dahil bigla na lamang nanginig ang buong katawan ni mama habang binabantayan ko siya. Nagkagulo ang mga Doctors at nurses at agad silang pumasok sa room ni mama para tingnan ito. "Ma'am. Labas muna kayo, please!" Pakiusap ng isang nurse at patuloy ang panginginig ng katawan ni mama."Hindi. Kailangan niya ako. Kailangan ako ni mama." paliwanag ko habang umiiyak. Nakita kong patuloy ang panginginig ng buong katawan ni mama. "Sorry ma'am nasa critical ang condition niya at kailangan lang namin protektahan ang pasyinte." pakiusap ng isang nurse at pagkatapos isinara ang pinto. Napahagolgol na lamang ako sa iyak habang nakatayo sa harapan ng pinto. Hindi ko alam ang gagawin ko. "Papasukin niyo ako please! Kailangan niya ako." sigaw ko habang pilit na binubuksan ko ang pinto pero hindi ko ito mabuksan dahil naka-locked ito. "Please! Papasukin niyo ako." sabi ko habang umiiyak. Sinilip ko sa loob ng room ni mama pero wala akong makita dahil na
Rain's POV Kinabukasan ipinagluto ko si Sheena ng porridge at bago ako umalis nag-iwan ako ng letter sa table. Hindi ko na siya ginising pa at umalis na ako.Pinuntahan ko na lang ang kotse ko. Pagpasok ko ng kotse ko ay nakita ko ang isang kwentas na hugis puso. May kasama itong isang family picture. Alam kong kay Sheena 'yon nang malaglag ang mga gamit niya dito kagabi."Teka. Parang may kamukha ang papa niya? Si Mr. Renato. Isa sa mayamang businessman sa bansa." Bulong ko habang pinagmamasdan ko ang picture. "Pero teka. Kung ito ang Papa niya. Ang tanong? Papaano niya naman magiging ama ang isang mayamang tao sa mundo?" pagtanong ko sa sarili ko habang panagmamasdan ko ang larawan. "Baka magkamukha lang." bulong ko. Hindi ko na iyon pinansin sahalip isinulok ko na sa bulsa ko ang kwentas at isang picture. Sumakay na ako ng kotse ko at umalis. Alam kong sa mga sandaling ito ay gising na si Sheena. Alam kong nakita niya ang letter na iniwan ko sa ibabaw ng mesa. Goodmorning
Renato Castillo's POV "Ito na po ang hinihingi niyo." sabi ng binatang si Rain. Ibinigay niya sa akin ang isang medical plastic na hawak niya. Nagkita kasi kami ngayon dahil hinihingi ko ito sa kaniya. "Nandiyan po ang band aid na may dugo ni Sheena. Kumilos na po kayo para malaman niyo kung si Sheena talaga ang nawawalang anak niyo." bigkas ng binata. Napamasid naman ako sa mukha niya. Ang bait niya para tulungan ako. Bihira lang ang mga taong kagaya niya sa mundo. "Maraming salamat iho. Napakabait mo para tulungan ako. Wala kang katulad." sabi ko sa kaniya na may paghanga sabay tapik ko sa balikat niya. "Dahil sa ginawa mo. Hayaan mong bigyan kita ng malaking gantimpala." sabi ko sa kaniya. "Huwag na po sir. Sapat na po akong makatulong sa ibang tao. Hindi ko po kailangan ang pera o sukli sa ginawa ko. Matulungan ko lang pong mahanap ni Sheena ang totoo niyang ama ay sapat na sa akin." Turan ng binata. Napahanga ako sa mga sinabi niya. Isa siya talagang mabuting tao. "Sigur
Sheena's POV Andito na kami ni papa sa Korea. Hindi ko akalain na makakarating ako rito. Kay bilis ng mga pangyayari. "Anak. Enjoy your moment here. Korea is a good place. I want you to relax yourself and to be happy before we go back to the Philippines." sabi ni papa. "Opo dad. Salamat po. Hindi ko aakalain na makakarating ako rito kung hindi dahil sa inyo." saad ko. "Ano ka ba. Huwag mong isipin iyon anak. Gusto kong kalimutan mo muna ang mga problema mo. Isipin mo naman ang sarili mong kasiyahan kahit sandali lang." payo ni dad. Marahan akong niyakap ni dad at hinaplos ang buhok ko. "Magiging maayos din ang lahat anak. Hayaan mo akong makabawi sayo. Alam kong madami akong pagkukulang." sabi niya. Ramdan ko ang lungkot sa mga sinabi ni dad. "Maiwan muna kita. Okay. May pupuntahan lang ako." sabi ni dad nang kumawala sa akin sa pagkakayakap. Tumango naman ako at pagkapos ay iniwan niya na. Masaya pala ang pakiramdam na may ama. Kung saan handa ka niyang damayan sa mga probl
After so many struggles. I realized that it's not easy to forget the painful memories. It's not easy to left behind heartbreaks. Because it's all a part of a beautiful disaster I had ever in my life. The beautiful disaster is me.Every struggle taught us. Every battle gave a lesson. Pain made us braver. We just learn not to excuse because we mantured by experience, right? Now it's a brand new day. A new begginning after all.Ngiting tagumpay ang nakadikit sa mga labi ng bawat isa. Galak na walang kapantay ang nasa puso. "This is the day of celebration!The celebration of happiness! Lahat tayo magsaya dahil birthday ngayon ng anak ng bestfriend ko." napakalakas na sigaw ni Marsh sabay nagpatawa."Happy birthday Dave! I wish you will enjoy your day! We are here to be a part of your moment. Enjoy your birthday!" Marsh greeted sincerely.Nagsipalakpakan naman ang lahat matapos i-blow ni Dave ang birthday candle.Yes. Birthday ngayon ni Dave and he is seven years old now. Big boy na nga
A tear slided on my face slowly. I felt my world shaken."Mommy!" that's the only word echoed into my ears repeatedly.Nang imulat ko ang aking mga mata. Doon ko lang nalaman na ang dalawang putok na narinig ko ay ibinaril ni Chavez sa taas."Ahhhhhhh." Agad akong sinabunutan ni Chavez kaya napasigaw ako sa sakit. Ang sakit nang pagkakasabunot niya sa akin habang nakahawak ako sa mga kamay niya."A poor creature begging on her death. But sorry! Welcome to the hell!" Chavez said while looking at me harshly. He really want to kill me merciless.Nakatutok lamang ang hawak niyang baril sa noo ko. Nag-uumigting ang panga niya sa galit. Patuloy ang pag-iyak ni Dave habang tinatawag niya ako. Wala akong magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak ni Chavez sa buhok ko. Nasasaktan ako ng sobra. I know this is my death."Patayin niyo na ako! Huwag niyo na akong pahirapan pa!" I have a little courage in my heart to said that words. "Ikulong ang babaeng 'to!" utos ni Chavez. Muntik pa akong mabuwal
Sheena's POVA week ago. Naging busy si Prince sa kaniyang trabaho bilang presidente. Halos hindi siya natutulog para lang matapos na ang kaniyang mga gawain.Minsan umaalis siya na kasama ang ilan sa mga officials at bodyguards niya. Alam kong may mga mahahalaga siyang pinupuntahan na mga meetings."Mr. President! Nalaman na namin ang katotohanan."Papasok na sana ako sa opisina ni Prince ngunit natigilan ako. May mga bisita pala siya rito. Si Attorney Denardo ang bisita niya at kausap niya ito ngayon. Kasama nito ang kaniyang mga tauhan. Tila seryoso ang pinag-uusapan nila. "Sa pagsusubaybay ng mga tauhan ko kay Ms. Claire Migante. Nahuli nila ang isang lalaking nagangangalang Roderick. Isa itong artist." rinig kong sabi ni Attorney Denardo. "Ti-nurture ito ng mga tauhan natin para magsalita. Hanggang sa umamin na si Ms. Claire raw ay siyang nagpapanggap bilang Vice president na si Amanda Valdez."Tama ba ang narinig ko? Si Claire ay nagpapanggap ngayon na Vice President? Pero pa
Prince's POV"Hon! Nag-aalala parin ako sayo! Medyo magulo pa ngayon ang sitwasyon. Alam kong hindi papayag si Chavez na ganoon na lamang ang lahat."Hindi maiwan ni Sheena ang mag-alala sa akin dahil ako na ang presidente ng Pilipinas ngayon. Alam kong hindi ko naman deserve ang posisyong ito bilang Presidente ng Pilipinas.Ngunit wala akong magawa dahil tao ang naglagay sa akin sa posisyong ito. Wala akong ibang choice kundi maging presidente nila. A week ago nang pumunta kami dito sa palasyo ng Malacanang. Isinama ko rito ang pamilya ko. Pero bago pa man mangyari ang lahat ay kinausap ako ni Chavez. Pumayag siyang ako ang pumalit bilang presidente ng Pilipinas."Hon! Huwag mong isipin ang mga bagay na iyon okay. Hindi dapat tayo matakot. Hindi tayo nag-iisa sa labang ito. Kasama natin ang taong publiko. Sila ang naglagay dito sa akin dahil malaki ang tiwala nila sa atin." paliwanag ko sa asawa ko.Tila hindi siya ngayon na niniwala sa kakayahan ko kaya nasasabi niya sa akin ang mg
Sheena's POVBREAKING NEWS PHILIPPINES."Maagang nagkatraffic sa kahabaan ng EDSA at sa ibang bahagi ng Metro Manila. Dahil ito sa pagrarally ng maraming mga Filipino. Isinisigaw nila na bumaba raw si pangulong Chavez sa kaniyang position sa palasyo ng Malacanang. Nang daraya raw kasi ito sa election kaya nanalo sa pagkapangulo.Sa ngayon ay hindi maawat ng mga awtoridad ang napakaraming mga Filipino na nagrarally sa harapan ng palasyo. Paulit-ulit na isinisigaw nila na bumabana raw si pangulong Chavez sa kaniyang pagkapresidente.Nakakamanghang isipin na nagkakaisa ngayon ang mga Filipino para pabagsakin ang administration Chavez. Maging ang mga OFW sa ibang bansa ay nauna nang nagrally ang mga ito kahapon. Isinisigaw rin nila na bumabana raw si pangulong Chavez sa kaniyang position.Ganoon na lamang ang pagkamuhi ng mga Filipino sa pandarayang ginawa ni President Chavez sa election.Sa ngayon patuloy ang pagprotesta ng mga Filipino laban sa administration Chavez. Ikinagulat ng lahat
Sheena's POVMakalipas ang ilang araw simula nang magfile si Prince ng candidacy bilang presidente ng Pilipinas. Naging usap-usapan na rin sa social media ang pagtakbo niya bilang pangulo ng bansa."Anak Prince! I can't imagine that na mangunguna ka sa rating survey bilang tumatakbong presidente ng Pilipinas. Congratulations! Panalo ka na para sa amin son." sabi ng mommy ni Prince. "Mom! Hindi tayo dapat makampante sa mga survey na yan. Alam naman natin na hindi pipitsugin ang kalaban natin rito. Makapangyarihan sila at matalino. Kaya nilang pagalawin o i-mobilized ang mga bagay bagay gamit ang pera." paliwanag ni Prince."Today. Money is a powerful. Kapag may pera ka. Kaya mong kontrolin ang lahat. Kaya nilang magvote buying at manalo sa election. Ganoon lang kasimply pagdating sa politika." Absolutely. Tama naman ang sinabi ng asawa ko. Iyon naman talaga ang nangyayari sa tuwing election."Remember Prince! Money is not all about! Ang malinis na konsiyensya ay hindi kayang bilhin n
Sheena's POVMay mga araw na puno ng kalungkutan. Mga sandaling puno ng pangungulila dahil sa pagkawala ni Sophia. Masakit sa kalooban na tanggapin na wala na siya pero kailangan dahil iyon ang totoo."Sir! Ma'am! May nakuha na po kaming mga informations tungkol kay Ms. Claire Migante." balita ng police.Simula kasi nang takasan kami ni Claire. Wala na kaming ibang ginawa kundi ipahanap si Claire kung saan siya tumatago.Gusto namin siyang ipahuli sa mga police at ipakulong dahil sa pagkawala ni Sophia. Kailangan niyang pagbayaran ang lahat na ginawa niya."Natuklasan namin na tumatago si Ms. Claire Migante sa likod ni Governor Chavez." paliwanag ng police dahilan para manlaki ang mga mata ni Prince. "Bakit hindi niyo pa siya hulihin? Kailangan niyang pagbayaran ang lahat na ginawa niya. Kailangan niyang makulong. Hindi maaring makatakas siya." Alam kong ganoon na lamang ang galit ni Prince kay Claire dahil sa pagkawala ni Sophia. Alam kong hindi rin sa kaniya naging madali ang lah
Sheena's POV"Prince! Anak ko si Sophia. Anak natin siya. Siya si baby Princess." pagkumbinsi ko kay Prince.Simula kasi nang bumumalik ang mga alaala ko. Lagi na lang akong pinipigilan ni Prince. Hindi siya naniniwala na anak namin si Sophia."Hon! Huminahon ka naman. Relax lang okay!" pagpapakalma niya sa akin at pagkatapos ay napahaplos siya sa kaniyang mukha."Hindi ko lang kasi maintindihan kung papaanong naging anak natin si Sophia?" tanong niya.Hindi mapakali si Prince sa harapan ko. Iniisip niya kung bakit naging anak namin si Sophia. Napahawak ako sa noo ko nang maalala ko ang araw na kasama ko si Sophia. Pumunta kami ng hospital at nagpa-DNA test at ako ang ina ni Sophia ayon sa result ng DNA test.Naalala ko rin noong itinulak ako ni Claire at nakasalpok ang ulo ko sa pader. Siya ang dahilan kung bakit nacomatose ako. Ngayon malinaw na sa akin ang lahat."Nagpa-DNA test kami ni Sophia Prince. At ako ang lumabas na ina niya. Siya si baby Princess na may balat sa balikat. S
Prince's POV"Hon! Kailangan mong kumain para gumaling ka na. Kailangan mong magpalakas." sabi ko sa asawa ko.Sinusubuan ko siya ngayon ng lugaw. Nakatulala lamang siya sa ere. Tila hindi na nga babalik ang kaniyang alaala.Nandito na nga pala kami sa bahay simula nang makauwi kami kahapon sa mula sa hospital. Gusto ko nang gumaling ang asawa ko para maalala niya na ako. Maalala na niya ang lahat at bumalik na siya sa normal niyang condition.Matapos ko siyang subuan ay pinunasan ko ang kaniyang labi."Ang ganda talaga ng asawa ko. Alam mo hon! Hindi ako magsasawang alagaan kita. Nandito lang ako mahal sa tabi mo." sabi ko sa kaniya sabay pisil ko ng kaniyang pisngi."Kahit hindi mo ako maalala okay lang hon. Hindi naman ako magtatampo eh. Kasi alam kong ako parin ang itinitibok ng puso mo." paglinga ko sa kaniya habang hawak-hawak ko na ang dalawa niyang kamay."Basta lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita. Ikaw lang ang mamahalin ko hanggang sa ngumiti ang mga bituin." bigkas