Prince's POV"Hon! Nag-aalala parin ako sayo! Medyo magulo pa ngayon ang sitwasyon. Alam kong hindi papayag si Chavez na ganoon na lamang ang lahat."Hindi maiwan ni Sheena ang mag-alala sa akin dahil ako na ang presidente ng Pilipinas ngayon. Alam kong hindi ko naman deserve ang posisyong ito bilang Presidente ng Pilipinas.Ngunit wala akong magawa dahil tao ang naglagay sa akin sa posisyong ito. Wala akong ibang choice kundi maging presidente nila. A week ago nang pumunta kami dito sa palasyo ng Malacanang. Isinama ko rito ang pamilya ko. Pero bago pa man mangyari ang lahat ay kinausap ako ni Chavez. Pumayag siyang ako ang pumalit bilang presidente ng Pilipinas."Hon! Huwag mong isipin ang mga bagay na iyon okay. Hindi dapat tayo matakot. Hindi tayo nag-iisa sa labang ito. Kasama natin ang taong publiko. Sila ang naglagay dito sa akin dahil malaki ang tiwala nila sa atin." paliwanag ko sa asawa ko.Tila hindi siya ngayon na niniwala sa kakayahan ko kaya nasasabi niya sa akin ang mg
Sheena's POVA week ago. Naging busy si Prince sa kaniyang trabaho bilang presidente. Halos hindi siya natutulog para lang matapos na ang kaniyang mga gawain.Minsan umaalis siya na kasama ang ilan sa mga officials at bodyguards niya. Alam kong may mga mahahalaga siyang pinupuntahan na mga meetings."Mr. President! Nalaman na namin ang katotohanan."Papasok na sana ako sa opisina ni Prince ngunit natigilan ako. May mga bisita pala siya rito. Si Attorney Denardo ang bisita niya at kausap niya ito ngayon. Kasama nito ang kaniyang mga tauhan. Tila seryoso ang pinag-uusapan nila. "Sa pagsusubaybay ng mga tauhan ko kay Ms. Claire Migante. Nahuli nila ang isang lalaking nagangangalang Roderick. Isa itong artist." rinig kong sabi ni Attorney Denardo. "Ti-nurture ito ng mga tauhan natin para magsalita. Hanggang sa umamin na si Ms. Claire raw ay siyang nagpapanggap bilang Vice president na si Amanda Valdez."Tama ba ang narinig ko? Si Claire ay nagpapanggap ngayon na Vice President? Pero pa
A tear slided on my face slowly. I felt my world shaken."Mommy!" that's the only word echoed into my ears repeatedly.Nang imulat ko ang aking mga mata. Doon ko lang nalaman na ang dalawang putok na narinig ko ay ibinaril ni Chavez sa taas."Ahhhhhhh." Agad akong sinabunutan ni Chavez kaya napasigaw ako sa sakit. Ang sakit nang pagkakasabunot niya sa akin habang nakahawak ako sa mga kamay niya."A poor creature begging on her death. But sorry! Welcome to the hell!" Chavez said while looking at me harshly. He really want to kill me merciless.Nakatutok lamang ang hawak niyang baril sa noo ko. Nag-uumigting ang panga niya sa galit. Patuloy ang pag-iyak ni Dave habang tinatawag niya ako. Wala akong magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak ni Chavez sa buhok ko. Nasasaktan ako ng sobra. I know this is my death."Patayin niyo na ako! Huwag niyo na akong pahirapan pa!" I have a little courage in my heart to said that words. "Ikulong ang babaeng 'to!" utos ni Chavez. Muntik pa akong mabuwal
After so many struggles. I realized that it's not easy to forget the painful memories. It's not easy to left behind heartbreaks. Because it's all a part of a beautiful disaster I had ever in my life. The beautiful disaster is me.Every struggle taught us. Every battle gave a lesson. Pain made us braver. We just learn not to excuse because we mantured by experience, right? Now it's a brand new day. A new begginning after all.Ngiting tagumpay ang nakadikit sa mga labi ng bawat isa. Galak na walang kapantay ang nasa puso. "This is the day of celebration!The celebration of happiness! Lahat tayo magsaya dahil birthday ngayon ng anak ng bestfriend ko." napakalakas na sigaw ni Marsh sabay nagpatawa."Happy birthday Dave! I wish you will enjoy your day! We are here to be a part of your moment. Enjoy your birthday!" Marsh greeted sincerely.Nagsipalakpakan naman ang lahat matapos i-blow ni Dave ang birthday candle.Yes. Birthday ngayon ni Dave and he is seven years old now. Big boy na nga
"I will miss this place as my home!" as my tears drops down on my face slowly.Bahagya kong pinunas ang mga luhang iyon. Nakaharap lamang ako sa munting salamin. I watched myself how I really sad I am! I walk out in front of the mirror after I got my bag. Kailangan ko nang umalis as early as possible."Marsh! Mauna na ako ah." kibit-balikat kong paalam."Sige! Ingat ka my friend!" she put a fragile on her lips."Thank you!" "Pasalubong ah. Pag-uwi mo galing Korea." pahabol niya."Oo. Alam ko 'yon! Ikaw pa ba makakalimutan ko!" Alam kong nagbibiro lang si Marsh. Hindi naman ako aalis ng Pilipinas.Ito kasing kaibigan ko masyadong exaggerated kung magsalita. She is a drama queen.As of now uuwi lang naman ako sa munting barung-barong namin ni mama. Sa squatter area kung saan kami na katira.Ngumiti na lamang ako kay Marsh. Pagkatapos lumabas na ako ng coffee shop. Seven years na akong nagtatrabaho rito as a crew 24/7.Naglakad lang ako dahil walking distance lang naman. Tsaka tipid pa
Sheena's POVAs early as I come in University. Yes, I'm already here. The University as big as mall of Asia.No more hassle when I reached my room. Everything was settled when our professor come."Good morning sir." everybody greets the professor in a very polite way."Good morning! You may settle down." Umupo ang lahat at nagpakikila ang professor namin. After he introduced himself. He says. "Before anything else. Let me introduce to you this guy. None other than Prince Zion from a wealthy family." Someone stood up gently when professor called his name and everyone gave a applause. That was Prince Zion? He is perfectly hot guy and heartthrob. I can really say that he is a civilized person because of his gentle looks."He is the second son of the owner of this University. And he is the president of this school at isa siyang tagapagmana. Welcome Prince to our class."Muling nagsipalakpakan ang lahat. Parang pang Mr. International ang pag-welcome sa kaniya ni professor. Sila pala an
Sheena's POV I definitely walking here at the field of University while sprucing my things. "Baaaaagg." We hits each other and my book thrown away. "Shit. Why she didn't see me anymore?" someone mumbled. He suddenly hugged me before I fall on the ground. He embraced me like a princess. Watching so many students around us. As better as I fallen into his arms than I fall on the ground. Our lips meet in a few inches away. His eyes even widened just like mine. Now, we are staring to each other weirdly through eyes. I felt sparks when his eyes blinking twice. My heart flutters. Guess who? Ang tagapagmana. He guided me to stand because the moment was over dramatic. "Ah, I'm sorry. You okay?" He asked me. "No. It's just fine." I said softly then he picked up my book on the lawn. "Hmm. Sorry for what Sandra did yesterday." he asked a little forgiveness for what had happened yesterday then he gave my book. "Hmm. It's nothing. I already forgot about it." when I spoke as pretty as
Sheena's POV"You know my friend. You are so admirable. Dahil nag-aaral ka na nagtatrabaho ka pa. Hanga talaga ako sayo." Mapaglarong turan ni Marsh while brushing her hair using her fingers. Andito na kasi ako sa coffee shop dahil wala naman kaming klase ngayon. Kaya pumasok ako rito sa part time job ko. "Naku Marsh. Kung pwede lang huminto ng pag-aaral. Huminto na ako. Dahil masgugustuhin ko pang makatulong kay mama." Sabi ko habang abala ako sa pag-iinventory ng mga coffee dito sa may counter. Si Marsh naman ay hindi mapakali sa harapan ko. She still brushing her smoothed hair. Kanina niya pa sinusuklay ang mahabang niyang buhok gamit ang kaniyang mga daliri. "Grabe ka naman. Ganoon talaga ang buhay mahirap. Kailangan mo talagang magtiyaga katulad ko. Kaya fight lang ng fight. I believe that someday you will reach your dreams." sabi niya. I'm glad at her because besides of my hopeless situation she yelled with it. "Sabi nga nila. Work in silent and let your success make the
After so many struggles. I realized that it's not easy to forget the painful memories. It's not easy to left behind heartbreaks. Because it's all a part of a beautiful disaster I had ever in my life. The beautiful disaster is me.Every struggle taught us. Every battle gave a lesson. Pain made us braver. We just learn not to excuse because we mantured by experience, right? Now it's a brand new day. A new begginning after all.Ngiting tagumpay ang nakadikit sa mga labi ng bawat isa. Galak na walang kapantay ang nasa puso. "This is the day of celebration!The celebration of happiness! Lahat tayo magsaya dahil birthday ngayon ng anak ng bestfriend ko." napakalakas na sigaw ni Marsh sabay nagpatawa."Happy birthday Dave! I wish you will enjoy your day! We are here to be a part of your moment. Enjoy your birthday!" Marsh greeted sincerely.Nagsipalakpakan naman ang lahat matapos i-blow ni Dave ang birthday candle.Yes. Birthday ngayon ni Dave and he is seven years old now. Big boy na nga
A tear slided on my face slowly. I felt my world shaken."Mommy!" that's the only word echoed into my ears repeatedly.Nang imulat ko ang aking mga mata. Doon ko lang nalaman na ang dalawang putok na narinig ko ay ibinaril ni Chavez sa taas."Ahhhhhhh." Agad akong sinabunutan ni Chavez kaya napasigaw ako sa sakit. Ang sakit nang pagkakasabunot niya sa akin habang nakahawak ako sa mga kamay niya."A poor creature begging on her death. But sorry! Welcome to the hell!" Chavez said while looking at me harshly. He really want to kill me merciless.Nakatutok lamang ang hawak niyang baril sa noo ko. Nag-uumigting ang panga niya sa galit. Patuloy ang pag-iyak ni Dave habang tinatawag niya ako. Wala akong magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak ni Chavez sa buhok ko. Nasasaktan ako ng sobra. I know this is my death."Patayin niyo na ako! Huwag niyo na akong pahirapan pa!" I have a little courage in my heart to said that words. "Ikulong ang babaeng 'to!" utos ni Chavez. Muntik pa akong mabuwal
Sheena's POVA week ago. Naging busy si Prince sa kaniyang trabaho bilang presidente. Halos hindi siya natutulog para lang matapos na ang kaniyang mga gawain.Minsan umaalis siya na kasama ang ilan sa mga officials at bodyguards niya. Alam kong may mga mahahalaga siyang pinupuntahan na mga meetings."Mr. President! Nalaman na namin ang katotohanan."Papasok na sana ako sa opisina ni Prince ngunit natigilan ako. May mga bisita pala siya rito. Si Attorney Denardo ang bisita niya at kausap niya ito ngayon. Kasama nito ang kaniyang mga tauhan. Tila seryoso ang pinag-uusapan nila. "Sa pagsusubaybay ng mga tauhan ko kay Ms. Claire Migante. Nahuli nila ang isang lalaking nagangangalang Roderick. Isa itong artist." rinig kong sabi ni Attorney Denardo. "Ti-nurture ito ng mga tauhan natin para magsalita. Hanggang sa umamin na si Ms. Claire raw ay siyang nagpapanggap bilang Vice president na si Amanda Valdez."Tama ba ang narinig ko? Si Claire ay nagpapanggap ngayon na Vice President? Pero pa
Prince's POV"Hon! Nag-aalala parin ako sayo! Medyo magulo pa ngayon ang sitwasyon. Alam kong hindi papayag si Chavez na ganoon na lamang ang lahat."Hindi maiwan ni Sheena ang mag-alala sa akin dahil ako na ang presidente ng Pilipinas ngayon. Alam kong hindi ko naman deserve ang posisyong ito bilang Presidente ng Pilipinas.Ngunit wala akong magawa dahil tao ang naglagay sa akin sa posisyong ito. Wala akong ibang choice kundi maging presidente nila. A week ago nang pumunta kami dito sa palasyo ng Malacanang. Isinama ko rito ang pamilya ko. Pero bago pa man mangyari ang lahat ay kinausap ako ni Chavez. Pumayag siyang ako ang pumalit bilang presidente ng Pilipinas."Hon! Huwag mong isipin ang mga bagay na iyon okay. Hindi dapat tayo matakot. Hindi tayo nag-iisa sa labang ito. Kasama natin ang taong publiko. Sila ang naglagay dito sa akin dahil malaki ang tiwala nila sa atin." paliwanag ko sa asawa ko.Tila hindi siya ngayon na niniwala sa kakayahan ko kaya nasasabi niya sa akin ang mg
Sheena's POVBREAKING NEWS PHILIPPINES."Maagang nagkatraffic sa kahabaan ng EDSA at sa ibang bahagi ng Metro Manila. Dahil ito sa pagrarally ng maraming mga Filipino. Isinisigaw nila na bumaba raw si pangulong Chavez sa kaniyang position sa palasyo ng Malacanang. Nang daraya raw kasi ito sa election kaya nanalo sa pagkapangulo.Sa ngayon ay hindi maawat ng mga awtoridad ang napakaraming mga Filipino na nagrarally sa harapan ng palasyo. Paulit-ulit na isinisigaw nila na bumabana raw si pangulong Chavez sa kaniyang pagkapresidente.Nakakamanghang isipin na nagkakaisa ngayon ang mga Filipino para pabagsakin ang administration Chavez. Maging ang mga OFW sa ibang bansa ay nauna nang nagrally ang mga ito kahapon. Isinisigaw rin nila na bumabana raw si pangulong Chavez sa kaniyang position.Ganoon na lamang ang pagkamuhi ng mga Filipino sa pandarayang ginawa ni President Chavez sa election.Sa ngayon patuloy ang pagprotesta ng mga Filipino laban sa administration Chavez. Ikinagulat ng lahat
Sheena's POVMakalipas ang ilang araw simula nang magfile si Prince ng candidacy bilang presidente ng Pilipinas. Naging usap-usapan na rin sa social media ang pagtakbo niya bilang pangulo ng bansa."Anak Prince! I can't imagine that na mangunguna ka sa rating survey bilang tumatakbong presidente ng Pilipinas. Congratulations! Panalo ka na para sa amin son." sabi ng mommy ni Prince. "Mom! Hindi tayo dapat makampante sa mga survey na yan. Alam naman natin na hindi pipitsugin ang kalaban natin rito. Makapangyarihan sila at matalino. Kaya nilang pagalawin o i-mobilized ang mga bagay bagay gamit ang pera." paliwanag ni Prince."Today. Money is a powerful. Kapag may pera ka. Kaya mong kontrolin ang lahat. Kaya nilang magvote buying at manalo sa election. Ganoon lang kasimply pagdating sa politika." Absolutely. Tama naman ang sinabi ng asawa ko. Iyon naman talaga ang nangyayari sa tuwing election."Remember Prince! Money is not all about! Ang malinis na konsiyensya ay hindi kayang bilhin n
Sheena's POVMay mga araw na puno ng kalungkutan. Mga sandaling puno ng pangungulila dahil sa pagkawala ni Sophia. Masakit sa kalooban na tanggapin na wala na siya pero kailangan dahil iyon ang totoo."Sir! Ma'am! May nakuha na po kaming mga informations tungkol kay Ms. Claire Migante." balita ng police.Simula kasi nang takasan kami ni Claire. Wala na kaming ibang ginawa kundi ipahanap si Claire kung saan siya tumatago.Gusto namin siyang ipahuli sa mga police at ipakulong dahil sa pagkawala ni Sophia. Kailangan niyang pagbayaran ang lahat na ginawa niya."Natuklasan namin na tumatago si Ms. Claire Migante sa likod ni Governor Chavez." paliwanag ng police dahilan para manlaki ang mga mata ni Prince. "Bakit hindi niyo pa siya hulihin? Kailangan niyang pagbayaran ang lahat na ginawa niya. Kailangan niyang makulong. Hindi maaring makatakas siya." Alam kong ganoon na lamang ang galit ni Prince kay Claire dahil sa pagkawala ni Sophia. Alam kong hindi rin sa kaniya naging madali ang lah
Sheena's POV"Prince! Anak ko si Sophia. Anak natin siya. Siya si baby Princess." pagkumbinsi ko kay Prince.Simula kasi nang bumumalik ang mga alaala ko. Lagi na lang akong pinipigilan ni Prince. Hindi siya naniniwala na anak namin si Sophia."Hon! Huminahon ka naman. Relax lang okay!" pagpapakalma niya sa akin at pagkatapos ay napahaplos siya sa kaniyang mukha."Hindi ko lang kasi maintindihan kung papaanong naging anak natin si Sophia?" tanong niya.Hindi mapakali si Prince sa harapan ko. Iniisip niya kung bakit naging anak namin si Sophia. Napahawak ako sa noo ko nang maalala ko ang araw na kasama ko si Sophia. Pumunta kami ng hospital at nagpa-DNA test at ako ang ina ni Sophia ayon sa result ng DNA test.Naalala ko rin noong itinulak ako ni Claire at nakasalpok ang ulo ko sa pader. Siya ang dahilan kung bakit nacomatose ako. Ngayon malinaw na sa akin ang lahat."Nagpa-DNA test kami ni Sophia Prince. At ako ang lumabas na ina niya. Siya si baby Princess na may balat sa balikat. S
Prince's POV"Hon! Kailangan mong kumain para gumaling ka na. Kailangan mong magpalakas." sabi ko sa asawa ko.Sinusubuan ko siya ngayon ng lugaw. Nakatulala lamang siya sa ere. Tila hindi na nga babalik ang kaniyang alaala.Nandito na nga pala kami sa bahay simula nang makauwi kami kahapon sa mula sa hospital. Gusto ko nang gumaling ang asawa ko para maalala niya na ako. Maalala na niya ang lahat at bumalik na siya sa normal niyang condition.Matapos ko siyang subuan ay pinunasan ko ang kaniyang labi."Ang ganda talaga ng asawa ko. Alam mo hon! Hindi ako magsasawang alagaan kita. Nandito lang ako mahal sa tabi mo." sabi ko sa kaniya sabay pisil ko ng kaniyang pisngi."Kahit hindi mo ako maalala okay lang hon. Hindi naman ako magtatampo eh. Kasi alam kong ako parin ang itinitibok ng puso mo." paglinga ko sa kaniya habang hawak-hawak ko na ang dalawa niyang kamay."Basta lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita. Ikaw lang ang mamahalin ko hanggang sa ngumiti ang mga bituin." bigkas