Library
Maghanap
Home / Romance / The President's Twins / Chapter 23

Share

Chapter 23

Author: WrongKilo
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56

Artemis’ POV

“Where the fuck are you going now, Artemis?” galit niyang sambit nang tumayo ako. Hinawakan niya ang palapulsuhan ko. Tinignan ko ‘yon habang malalim na ang kunot ng noo sa kaniya ngayon.

“Oh, away from someone annoying like you, I don’t have time to think about your pleasing attitude,” I sarcastically said. Inalis ko ang kamay niya sa akin. Kahit na mas malaki at sakop na sakop ng kamay niya ang aking palapulsuhan ay naging madali lang ‘yon sa akin, kung malakas siya’y ganoon din ako.

Dire-diretso lang ako sa pag-alis. Nagtungo lang sa playground dito sa Palais dahil doon walang tao. See? Sobrang laki ng Palais na pupuwede na ata isang barangay para tumira rito. Well, marami rin naman talagang tauhan na nakatira rito.

I called Athena after kong makaupo.

“Why did you call so late, Mama?” reklamo niyang bungad sa akin. Tila ba kanina pa siya naghihintay sa cellphone ng kaniyang Tito Ares. Mariin kong kinagat ang aking labi.

“I miss my princess so much… I’m sorry for ca
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • The President's Twins   Chapter 24

    Artemis’ POV“Pupuwede bang ako ang maghatid sa unang klase niya sa eskwela?” tanong ko kay Zelo. Matagal niya akong tinignan. Akala ko’y hindi siya papayag subalit mayamaya lang ay napatango na lang din. It’s Hades' first day to school. Dapat ay homeschool lang siya subalit gusto nitong normal siyang magiging estudyante kaya walang nagawa si Zelo dahil ‘yon ang gusto ng anak. I was worried about him but I don’t really want to derive him the normal life that he wanted. It's been two days since he know about me almost kidnapping him kaya hindi katulad noon na madalas niya akong kawayan at lapitan kapag nagkakasalubong kami, he just treat me like a ghost now. Pareho silang mag-ama. Kung hindi ko pa kauusapin ay hindi nila ako papansinin. Zelo still cold at me. Kailan nga ba hindi, Artemis?Mas mabuti na rin ‘yon para hindi ko na kailangang lagyan ng invicible line ang pagitan naming dalawa. He have a fiancee and I should just really respect her. And now, mukhang makakasama ko rin sa

  • The President's Twins   Chapter 25

    Artemis’ POVLumabas lang ako ng kotse na dala-dala ang coat ko. Bakas na bakas naman ang kape sa aking puting polo. Ms. Yu went out immediately nang makarating kami. Nagmamartsa patungo sa kung saan dahil hindi ko siya pinatulan. I don’t really fight with girls verbally. Even if she don’t say those kind of words, I already degrade myself so much. Kita kong napatingin sa akin ang ilang staff subalit dire-diretso na rin ako sa kwarto ko dahil bahagyang nilamig dahil natuyo na ang kapeng natapon sa akin. I’m starting to unbutton my polo when I looked at the door. Kumunot ang noo ko nang dire-diretsong pumasok sa loob si Zelo. May simangot sa mukha at napatingin sa akin ngayon. “Angel said na tinapon mo ang kape sa kaniya. Na nabanlian mo ang kamay niya,” anito kaya napangisi ako roon bago umiling. Nagpatuloy lang ako sa pag-aalis ng polo ko. Hindi na siya pinansin pa. He act like he doesn’t know me at all. I won’t do petty things like that.“I’m here to hear what you say,” aniya. Hin

  • The President's Twins   Chapter 26

    Artemis’ POV“Why do I even need to be on watch kung kakain lang sila? Bakit may magbabatuhan ba ng tinidor sa dining area?” tanong ko kay Junio nang dinner na at ako pa rin ang pinagbabantay niya. Well, hanggang alas otso ako subalit bakit kailangan ko pang panoorin sila? Ano? Sasaktan ko lang ang sarili ko roon. “It’s your job. Huwag kang maarte,” ani Junio sa akin. Halatang ayaw niya rin talagang patagalin pa ang usapan. At ayaw rin akong pagbigyan na siya na ang magbantay. Hindi ko alam subalit parang pamilyar ang pag-uugali niya. Napairap na lang ako at walang nagawa kung hindi ang mapabuntonghininga na lang at nagtungo na sa dining area. Hinintay ko lang ang tatlo. Mayamaya lang ay pumasok sila sa loob, noong una’y tahimik pa subalit kalaunan ay masaya na silang nag-uusap na tatlo. Dumaan lang ang tingin ng nag-ama sa akin at parehong tila nadaanan lang ang hangin. Samantalang si Ms. Yu naman ay tinignan ako mula ulo hanggang paa bago inirapan. Nanatili lang ang seryoso kong m

  • The President's Twins   Chapter 27

    Artemis’ POVFunny how I tried to convince myself on what I think about. Sumunod ako sa kanila nang lumabas na sina Junio ng private jet niya. Hindi ko alam kung bakit paulit-ulit na nagre-replay sa utak ko ang itsura nilang tatlo kanina kahit na ilang minuto naman na ang nakalipas. Hindi ko alam kung bakit paulit-ulit ko ring naalala ang ginawa ni Zelo. Akala mo’y video’ng naka-loop. Nauna kaming nagsibaba ng mga kasama ko habang buhat-buhat wng ilang gamit na kanilang dalawa. We’ll stay here in the private island of Zelo. Naglahad ako ng kamay nang pababa si Hades subalit malamig niya lang ‘yon na tinignan bago hinintay si Ms. Yu na bumaba. Naglahad ng kamay si Ms. Yu na siya namang tinanggap ng anak ko. Kita ko ang pagngisi ni Ms. Yu nang tignan niya ang kamay kong nakalahad pa rin hanggang ngayon habang si Hades ay hindi ako pinansin na para bang hindi nakita. Or maybe he feel disgusted na kahit na hawakan niya lang ako’y hindi niya na gusto. Napagilid ako nang walang balak na m

  • The President's Twins   Chapter 28

    Artemis’ POVI tried to distract myself by looking at the place habang nakababad pa rin sa tubig sina Ms. Yu at sina Hades kasama ang ama niya. We are here at their swimming pool area. Kaya lang ay hindi mapigilan ng mga mata ko na magpabalik-balik sa kanila. Kita kong salabay na ngayon ni Zelo si Hades habang natatawa naman si Ms. Yu na kinukuhanan sila ng litrato. “Hey,” she called me when she saw that I was looking at them. Hindi ako gumalaw. She’s not telling anything. Malay ko ba kung bakit niya ako tinatawag. Mas lalo ko lang nakita ang matalim niyang mga mata. “Come here! We need someone to take a photo of us,” anito. Nilingon ko naman ang mas bata sa aking gwardiya. Senior guards siya ni Zelo but still young. Agad napaawang ang labi niya at tila hindi makapaniwala na pinapasa ko sa kaniya ang inuutos. Well, hindi ko rin naman kasi talaga sigurado kung sino nga ba ang inuutusan nito. Isa pa, hindi rin naman niya tinawag ang pangalan ko. Malay ko ba kung ako talaga ang inuutus

  • The President's Twins   Chapter 29

    Artemis’ POVAng may buhat-buhat na pagkain na si Zelo’y agad ding ibinaba ang pagkaing dala bago niya dinaluhan ang anak habang nag-aalala. Nang lingunin niya ako’y masama ang tingin na ibinigay niya na para bang may kakayahan akong saktan ang anak naming dalawa. Hindi ko mapigilan ang makaramdam ng panibugho roon. Binuhat niya lang ang anak habang nakahawak si Ms. Yu sa kaniya. As if she was his mental support. Matagal akong natulala sa habang nakatingin sa kanilang gawi hanggang sa kalaunan ay napadiretso na lang din ako ng tayo. Nagtungo ako sa kanilang gawi habang dala-dala ang oinment na lagi kong dala. Nakita ko agad sila sa sala. The three of them are serious. Nang makita ako’y kita ko ang pag-iwas ng tingin ni Hades sa akin habang si Zelo naman ay nanatiling ginagamot ang anak. Si Ms. Yu ang sonbrang talim ng mga mata habang nakatingin sa akin.“What are you still doing here? Hindi pa ba sapat na muntikan mo nang ipahamak ang anak?” malamig niyang tanong sa akin kaya bahagy

  • The President's Twins   Chapter 30

    Artemis’ POVI was already off duty nang makasalubong ko si Hades na naglalakad patungo sa kusina. Nanatili lang siya sa dalampasigan kanina, he wasn’t in the mood to swim. Nakatingin lang sa karagatan. While watching him earlier, para kong nakikita ang sarili. I was always like that when I’m having a deep thought. “Are you going to eat now? Should I ask the chef to get you the food you want?” tanong ko sa kaniya. “No, thank you. My mommy will get me food. Sabay po kaming kakain,” he sound so formal. Hindi naman masungit ang pagkakasabi niya subalit pakiramdam ko talaga’y sobrang layo na ng pagitan naming dalawa. Tumango lang ako bago ko siya pinadaan. Pinanood ko lang siyang naglakad hanggang sa tuluyan na siyang mawala sa mga mata ko. Nagtungo lang ako sa labas at sinubukang contact-in si Athena. I stayed far away from the guards that are taking turn right now.“Good evening, Baby,” malambing kong bati kay Athena subalit wala ang kadalasang maligalig niyang tinig. “Good evening

  • The President's Twins   Chapter 31

    Artemis’ POV“Done with your call center call, huh? Akala ko’y aabutin ka na ng madaling araw,” malamig na sambit sa akin ni Zelo nang madaan ako sa kaniyang gawi. Unti-unting napaawang ang labi ko sa kaniyang sinabi. Ano na naman ang kinagagalit ng bruhong ito? Hindi ko na lang mapigilan ang sariling mapasimangot. Napawi nga lang nang makita ko rin si Hades na nakatingin sa akin. Both of them are staring at me coldly. Sumisimsim lang ito sa kaniyang orange juice habang nakikinig sa sinasabi ng kaniyang ama. Parang gusto kong biglang kaltukan si Zelo sa ideyang pinapasok niya sa kokote ng anak ko. “Nanunuyo? Hindi mapakali habang kausap? Why does he wants you to go home now? Hindi makatulog ng hindi ka katabi?” nakangisi niyang tanong sa akin. Pinagkunutan ko siya ng noo roon. He was mocking. Alam kong hindi niya alam ang tungkol kay Athena but I felt like he was insluting her with the way he said it. Kaya hindi ko mapigilan ang kumulo ang dugo habang nakatingin sa kaniya ngayon. “

Pinakabagong kabanata

  • The President's Twins   Final Epilogue

    Zelo’s POV“Fuck it!” malutong kong mura habang mahigpit na mahigpit ang hawak sa manibela. Hindi ko lubos na maintindihan kung bakit laging kontra sa akin ang pagkakataon. When I’m finally living my best life with my family, fate will make a move to do something harsh. I almost got into the twins room subalit agad nilang nailipat ang mga bata at naisama pa si Artemis. I don’t know what I’ll do if I lost any of them. I won’t be able to forgive myself. It's my fault fucking weak. Why can’t I fight those people easily? Dapat noon pa’y nadala ko na sa kulungan ang mga taong ‘yon. Sobrang bilis ng paharurot ko sa sasakyan. I can’t even calm myself anymore knowing that if ever come there late, there’s chance that I won’t be able to see any of them anymore. Parang winasak ang puso ko nang makita ang dalawang bata na sumisigaw na tulungan ang ina nila. Ramdam ko ang pamumuo ng luha nang makita ang sugat mula sa katawan ng mga ito. How can people be this monsterous. They don’t have any

  • The President's Twins   Epilogue 6

    Zelo’s POV“Fuck! I told you that I’ll fire everyone who’ll scratch her!” malakas kong sigaw sa hilera ng guards na kung walang sugat ay bali naman ang katawan. They are being treated by the residence nurses and doctor here in Palais. Agad silang napayuko roon at hindi rin alam ang sasabihin dahil hindi rin naman nila kilala kung sino si Artemis. “Mr. President, calm down,” bulong sa akin ni Junio. “If they don’t try to restrain her, she’ll ended up in run. Isa pa, look at these people. She almost kill everyone. You are forgetting that she’s a monster in a human form.” Tumalim lang ang mata ko sa kaniya. Propesiyonal niya namang pinagsabihan ang PSG na under his wing. Iritado na akong lumabas doon. I went where Artemis is. Hindi nagsasawang saktan ang kaniyang sarili just to get out of here. Kumuyom ang kamao ko nang makita ang bubog na bumaon sa kaniyang balat. Damn it. As if she’s already use in pain. Ni wala akong narinig na reklamo mula sa kaniya. “Where’s my son, Zelo?” galit

  • The President's Twins   Epilogue 5

    Zelo’s POVI’m not really sure when it all started. Hindi ko sigurado kung kailan ako nagkagusto kay Umbrielle. I just knew that she already become my safe place in just short period of time. “Artemis… That’s my real name,” she said one night when we are having a drink at her apartment. I don’t know how we ended up drinking. We just got brought things in the grocery and she took a lot of beer. Kaya ngayon, ito kaming dalawa trying to play games while drinking. “You have a pretty name…” mahinang sambit ko habang nakatitig sa namumungay niyang mga mata. “I know right.” She even laughed a little before rolling the bottle. Tumapat ulit sa kaniya kaya hindi ko mapigilan ang matawa nang mahina roon. Agad siyang napasimangot. “One truth again,” I said. Maybe I’m too thirsty on knowing her na tuwing tumatapat ang bote sa kaniya’y I’ll ask her to tell one truth about her. “Hmm, I’m not good as you think I am,” aniya na iniwas ang tingin sa akin at napatungga sa kaniyang baso. “People are

  • The President's Twins   Epilogue 4

    Zelo’s POV“What are you still doing here? I thought I asked you that you shouldn’t be here once I’m already awake?” tanong niya habang nakahilata pa rin sa lapag ng kaniyang sala. Ni walang magawa rito dahil wala man lang siyang television. “I’m hungry. I didn’t eat since lunch yesterday,” ani ko na nilingon siya. Napatingin siya sa akin doon bago unti-unting napaawang ang labi. “Ano? Are you stupid? Bakit hindi ka nagsasabi? Engot ka ba?” I was always genuis in the eyes of other people but this girl never forgets to tell me how stupid I am. Hindi ko na lang mapigilan bago niligpit ang aking pinaghigaan. “Wala akong pagkain dito. Mag-oorder pa. Instant noodles lang ang mayroon ako,” aniya na nag-dial ng pagkain. She looks like she wasn’t fully awake kaya lumapit ako sa kaniya sa kaniyang kusina. She was looking for a food to eat kaya lang ang puno nga ng instant food ang apartment niya. “I’ll cook,” ani ko kaya napataas lang ang kaniyang kilay at hinayaan na rin ako. Mayroon nama

  • The President's Twins   Epilogue 3

    Zelo’s POV“We meet again, Nerd!” nakangising saad sa akin ng isang lalaking nagyoyosi sa isang eskinita malapit sa library. I don’t have my car with me right now. Hindi na rin ako nagtawag ng magsusundo dahil may mga cab naman na dumadaan dito. Napatingin ako sa lalaki. Napakunot ang noo ko nang mapagtanto na sila ‘yong mga lalaki sa library who’s trying to hit on Umbrielle. “You think you are all that? Let see if uubra ‘yang tapang mo,” nakangisi nitong sambit. Kids these days are really funny. They intend to do things that they won’t have any improvement with. Hindi ko mapigilan ang mapailing at lalagpasan na lang sana ang mga ito subalit agad nila akong naharang. “I’m true to my words kaya sparring tayo! Huwag kang tatanga-tanga!” sambit niya pa na hinila ako patungo sa eskinita. This is just waste of time. I probably got a lot of things to learn right now. I was about to call my bodyguards when the guy talk again. “Isa pa, may atraso sa akin ang tatay mo! Pinakulong lang nam

  • The President's Twins   Epilogue 2

    Zelo’s POV“Wala bang mas madaling paraan para makuha ang loob niyan? Ang hirap naman nito! Ang hirap magpatay ng oras! Papasok pa lang ako sa library’y gusto ko na agad umuwi. Isa pa! Ang sama ng ugali ng lalaking ‘yon! Mana nga ata sa kaniyang ama,” pabulong niyang saad sa kaniyang kausap mula sa kabilang linya. Pabulong na dinig na dinig ko naman.Nagpatuloy ako sa paglalakad na wari ba’y hindi ko alam na ang CCTV dito’y na-hack na rin nila. Agad siyang tumayo nang maayos at mukhang nasabihan nang nasa likod niya lang ako. Agad huminahon ang kaniyang tinig. “Osiya, sige na. Ibaba ko na. I’ll give you money once for your studies. Mag-aral ka nang mabuti.” Gusto kong matawa sa pag-arte nito subalit pinigilan ko lang din ang sarili. I just walk staight subalit agad niya akong nasabayan. “Hi, I always see you around the library. Ikaw ‘yon, ‘di ba? Library ka ulit?” she said nang harangin ako bago niya inilagay sa likod ng kaniyang tainga ang takas na buhok. Malamig ko lang siyang ti

  • The President's Twins   Epilogue 1

    Zelo’s POV“I talk to Umbrielle now, Mr. Tigre. She already agree to the deal. She already created plan. She’ll use the son of the governor to do it,” ani Alfredo, isa sa mga tauhan ko mula sa Tigers. Hindi ko mapigilan ang pagkurba ng ngisi sa aking labi. So she’ll use me? “That’s all for the report, Mr. Tigre,” he said again when he didn’t hear anything from me. “Alright. That’s good to hear. I want this job to be done as soon as possible,” I said. I have a voice changer so Alfredo doesn’t really know my real voice is. He was the acting head of Tigers. Ibinaba ko ang aking telepono bago ako napatingin sa folder na nasa harapan ko. I look at the girl in the photo. This is her portfolio. She really stain her hands killing a lot of dirty politicians. She’s not even serious on her photo. May ngisi sa labi habang hawak-hawak ang kulay gray niyang buhok. Nangingibabaw rin ang ganda ng kaniyang kulay gray na mga mata. No wonder she have use her face a lot. Napakibit na lang ako ng bali

  • The President's Twins   Chapter 98

    Artemis’ POVWe ended up going out the house. Nasa garden na kami ngayon. Isinuot niya sa akin ang cardigan na kinuha sa loob at ibinigay ang gatas na aming tinimpla. “Thank you…” mahinang sambit ko bago napanguso. “You are welcome…” he said before sitting besides me. I just watch him to sip on his glass of milk before talking. “What’s the thing that was upsetting you?” tanong ko habang sinasalubong na ang kaniyang mga mata ngayon. Napanguso siya at napasimangot pa sa akin ngayon. “Ano ba tayo, Artemis? Aren’t we together yet? Am I assuming too much?” he asked. Napalabi pa siya habang nakatingin sa akin ngayon. Unti-unti ring napaawang ang aking labi roon bago ako napanguso. “Is it because of Juan Cloud’s question? I’m sorry. I wanted to talk to you about it first. I don’t want to assume things and decide on my own. To begin with we are the one who will be in relationship together…” “Alright. I had fault there too. I thought you knew when I said that I’m inlove with you.” Pinig

  • The President's Twins   Chapter 97

    Artemis’ POVZelo is really confusing me. He is always hot and cold. I don’t really know what’s with him dahil the rest of the trip, he was already not in the mood. I looked at him but he's not even trying to steal glamces at me. Napatikhim na lang ako habang naglalakad pabalik ng bangka. “You know what I really enjoy that time when we spend the night together for the campaign to love the Philippines,” ani Ms. Brown kaya bahagya akong nahinto sa paglalakad. Spend the night together… It doesn’t mean anything, Artemis. Tigilan mo ang pag-iisip ng kung ano. “I would love to do that again! I hope you have time again, Mr. President!” It was just a friendly exclaimed but why do I feel like something tugged in my heart. “Oh, you two spend the night together? Saan? Sa Bataan ba ‘yan? ‘Yan ba ‘yong article na lumabas na nag-date kayo?” I don’t know why Juan Cloud sound so annoying. Hindi ko mapigilan ang mapasimangot. Hindi ko na rin namamalayan na bumibilis na ang lakad ko at humihina na

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status