CHAPTER 29

“PATAY NA ANG DALAWANG YAN, tayo na,” narinig ni Millet na sabi ng isang lalaki nang itapon sila ng kanyang Tiya Norma sa masukal na kagubatan. Hindi siya kumikibo at ayaw rin niyang imulat ang kanyang mga mata sa takot na baka barilin na naman siya ng mga itong muli. May tatlo siyang tama sa katawan. Sa ulo, sa puso at sa balikat niya. Pero wala siyang nararamdamang sakit dahil siguro mas nanaig ang tapang niya na maka-survive alang-alang sa batang dinadala niya sa kanyang sinapupunan. Nang marinig na tumakbo na ang sasakyan ng mga ito ay nagmamadali niyang hinubad ang kanyang damit at ipinatong iyon sa katawan ng kanyang tiyahin na wala ng buhay. Isinuot rin niya dito ang kwintas na bigay sa kanya ni Gabrielle.

Pagkatapos ay sinabunutan niya ang kanyang sarili. Nakapikit siya sa sakit habang bumubunot ng makapal na buhok mula sa kanyang ulo, “Ahhhrggg. . .” tinikis niya ang hapding nararamdaman habang kung anu-anong tumatakbo sa utak niya. Galit na galit siya kay Gabrielle.