Sandali tumambay sa may balconahe si Snow upang lumanghap ng sariwang hangin. Napansin niya namang parang hindi na tumatambay sa balconahe ang lalaking nakatira sa kabilang unit. Bumalik naman siya sa loob. Nakabantay sa kaniya ang dalawa niyang bodyguard dahil maagang umalis si Demetri kasi may importanteng lakad ito. " Saan po kayo pupunta, Ma'am? " tanong ni Oscar. " Diyan lang ako sa labas," paalam niya. Sumunod naman ito. " Oscar, diyan lang ako. Hindi ako tatakas " saad niya rito ngunit sumunod pa rin ito palabas ng unit. Pinindot niya ang doorbell sa kabilang unit. Sandali siyang nag-antay. Hindi naman napigilan ni Oscar ang ipaalam sa kaniya na wala ng nakatira sa kabilang unit. " Binili na ni Boss ang lahat ng unit sa floor na 'to kaya literal na wala na po kayong kapitbahay. " Napanganga naman siya. What the—heck! " Mahigpit niya pong ipinagbabawal na makipagkilala o makipag-usap po kayo sa iba lalo na po kung lalaki, " dugtong nito. What! Pati ba naman ang pakikipagk
" My god! I can't take this anymore!" Feurene complained when they finally had a chance to talk privately. " I've done everything to make Marcus love me, but it's useless!" " Make a way to make him impregnate you," Demetri suggested. " What!? Are you out of your mind? My career will be ruined if I get pregnant right away." " It's your choice, Feurene. Gusto mo bang mauwi sa wala ang lahat ng pinaghirapan natin? " " Ba't hindi nalang ikaw? Make her pregnant para tumigil na si Marcus " suhesyon nito. " I got vasectomy 6 months ago " tugon n'ya bago kumuha ng sigarilyo at nagsindi. Gumamit pa rin naman s'ya ng condom for extra protection, not just to avoid pregnancy but also to avoid diseases, but lately nakakalimutan niyang gumamit noong nasiping sila ni Snow. Hindi maialis ang pangamba n'ya baka kasi hindi naging successful ang operasyon kaya sa tuwing nakikipag-séx s'ya sa iba ay talagang gumagamit s'ya ng condom. According to a doctor, one to two in 1,000 men have a vasectomy
Namumugtong ang kanyang mga mata noong bumangon s'ya at agarang nagtungo sa banyo upang maghilamos. Seryoso s'yang napatitig sa kan'yang repleksiyon. Bakas pa rin ang pamamanhid ng kan'yang pisngi. Dàmn, that devil! Kapag naaalala n'ya ang ginawang papanakit nito ay umaalsa ang poot at galit n'ya. Naisipan n'yang lumabas ng kwarto. Napansin n'ya kasing ang tahimik baka may lakad na naman si Demetri at iniwan na naman siya nitong mag-isa. Pagkababa n'ya ng hagdan, kaagad n'yang napansin parang may tao sa loob ng kusina. Sumilip s'ya at nadatnan n'yang abalang nagluluto si Demetria. Mukhang halatang nasa lahi nila ang magaling magluto. Napalingon ito sa kan'ya. " Gising ka na pala," nakangiting saad nito. Sumilip naman s'ya kung anong niluluto nito. Natakam naman s'ya noong malaman niyang Filipino dish ang inihanda nito. Masarap naman ang nilulutong Italian dish ni Demetri ngunit na-miss n'ya ang luto ng kan'yang ina na sadyang Filipino style talaga. Hindi naman kasi siya masyadong
Snow was engrossed in playing the piano, her voice blending harmoniously with the melody when Demetri arrived. She was so focused on her performance that she didn't notice her husband's presence, continuing to play and sing earnestly. Demetri, on the other hand, was mesmerized. It was the first time he had heard her sing, and her gentle voice stirred something deep within him. He placed a hand on his chest, his mouth slightly agape, as he gazed at his wife in awe. Biglang napawi ang kan'yang pagod habang pinagmamasdan ito. Snow finished the entire song and was startled when she noticed someone behind her. Her eyes quickly landed on the bouquet Demetri was holding. Hindi n'ya alam kung anong mararamdaman ng puso n'ya. Bakit ito may dalang bulaklak? Bigla n'ya kasing naalala ang sinabi ni Demetria na wala pa itong inalayang bulaklak maliban sa pag-aalay nito ng bulaklak sa tuwing dadalaw sa puntod ng namayapang ina. Humakbang ito palapit sa kan'ya. " Oh, bulaklak " matigas na saa
Huli na s'yang nagising kinabukasan. Hindi n'ya na naabutan si Demetri sa kama. Grabe, hindi man lang napagod 'yon sa ginawa nila kagabi. Samantalang s'ya, gusto n'yang matulog maghapon dahil sa antok at kapaguran sa mga posisyon na ginawa nila kagabi. Madali lang naman kasi s'ya nitong pinatuwad, pinatagilid at pinasakay. Halos ihampas na nga nito ang katawan sa kan'ya dahil sa panggigigil nito. Hindi kagaya noong isang gabi na napakasuyo nito. Muli niya sanang ipipikit ang kan'yang mga mata noong biglang may nag-vibrate sa ilalim ng katabi n'yang unan. Kaagad n'yang itinaas ang unan at nakita n'ya ang cellphone ni Demetri. May tumatawag. Tinitigan n'ya ang screen habang numero lamang ang tumatawag rito. Kaagad s'yang bumangon at inabot ang puting roba. Nagmamadali s'yang isuot iyon upang agarang maihatid kay Demetri ang cellphone. Baka kasi importante ang tawag. Pagkababa n'ya ng sala, kaagad s'yang nagtungo sa kusina. Abala kasi ito sa paghahanda ng umagahan nila. " Dem, your
" Hindi mo maitatago rito ng matagal si Snow, brother. Kagagaling ko lang sa mansiyon at naabutan ko ang nanay ni Snow doon. Two weeks na s'yang hindi ma-contact kaya malamang nag-alala na ang nanay at kapatid n'ya. Kung ako sayo h'wag mo s'yang pagbawalan na lumabas " seryosong payo ni Demetria bago ito umupo sa sofa. " Anong sinabi ng mama n'ya?" Interesadong katanungan n'ya. " Humingi s'ya ng tulong na mahanap si Snow. Kapag hindi pa nila matukoy kung nasaan s'ya naroroon ay hindi na sila magdadalawang isip na i-anunsyo sa medya na nawawala s'ya," tugon naman nito. Halatang naman ang pagkabahala sa mukha ni Demetria. Wala rin pagpipilian si Demetri. Mas mabuti sigurong hayaan n'ya na itong lumabas at bumalik sa trabaho. Sa tuwing magkasama sila, kahit hindi pinapahalata ni Snow ang lungkot na nararamdaman nito ay ramdam n'ya naman sa kinikilos nito. She's an actress. She knows how to act fine, even when inside, she feels sad and lonely. " Tawagan mo si Jean. Gusto ko nang itulo
Napanood ni Marcus sa telebisyon ang katatapos pa lamang na contract signing ni Snow sa Sandstorm. Tahimik itong nakatitig sa screen ng tv habang palihim naman nakamasid si Demetri sa reaksiyon ng kapatid. Inilapag ni nay Lucelle ang tinimplang tsaa sa mesa para sa kanilang dalawa. Kapwa naman silang napalingon sa kanilang ama na kabababa pa lamang ng hagdan. Umupo ito sa gitna at napatingin rin sa screen. " Naririyan pala s'ya. Mukhang masaya pa yata s'yang pinagtaksilan ka para lamang s'ya sumikat " komento ni Don Demetruis bago sumimsim ng kape. Nag-alangan naman si Marcus na magsalita dahil may kasalanan rin naman s'ya kay Snow. " O, baka naman ikaw ang nagtaksil? " Natigilan naman si Demetri sa paghigop ng kape at napalingon sa kan'yang ama. Tila namutla si Marcus. " Sabi mo nga, hindi magagawa ni Snow ang pagtaksilan ka. Siguro, panahon na para ikaw naman ang tanungin ko Marcus " pagpapatuloy nito. Kabado naman humigop ng kape si Marcus. Palihim na umarko ang labi ni Demet
" Ano ba talaga ang nangyare? " Kuryos na katanungan ni Snow kay Demetri habang maingat n'yang ginagamot ang sugat nito sa mukha. Nakasandal ito sa sandalan ng sofa habang nakatingin sa kawalan. " H'wag ka nalang magtanong," matabang na sagot nito. Ngunit hindi niya maiwasan na muli itong tanungin. " Hanggang kailan ka ba uuwi na gan'yan, Demetri? Tingnan mo nga ang itsura mo lala na ang katawan mo, sa sobrang dami ng peklat mo parang mahihiya na silang manatili sa balat mo. " Mahinahong pinagsabihan n'ya ito. " Hindi sa lahat ng panahon ay maaalagaan kita," dugtong n'ya pa bago bumalik sa kinauupuan n'ya kanina. " Kaya ko naman alagaan ang sarili ko," seryosong tugon naman nito. " Hindi naman masyadong masakit ang mga nakuha kong sugat," dagdag pa nito. Napaikot n'ya ang kan'yang mga mata at akmang tutusukin ang sugat nito sa tiyan. " H'wag 'yan! I mean, itong mga sugat ko sa mukha " ilag nito at napaatras pa palayo sa kan'ya. Mahina naman s'yang natawa sa reak
**Feurene's POV** "Hindi ka talaga titigil hangga't hindi ka niya napapatay?" I asked Marcus with my voice filled with frustration. He froze for a moment before giving me a sharp, irritated look. Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga, as if he was holding back something he couldn’t say. "Marcus naman... I'm begging you, please stop this," I pleaded, my voice filled with too much desperation. I knew he wouldn’t listen. Alam kong hindi na niya kayang bumitaw. But still, I couldn’t stop myself from trying. "Hindi ko kaya na mawala ka. Please... tama na. Wala kang laban kay Demetri. Kahit anong gawin mo, talo ka pa rin!" Alam kong masakit ang mga salitang binitiwan ko, but what else could I do? Mas masakit kung makikita ko siyang bumagsak dahil sa laban na hindi niya kayang ipanalo. Tahimik siyang napatingin sa kung saan, pero kita ko ang pagdilim ng kanyang ekspresyon. Muli niyang itinikom ang kamao, pilit na itinatago ang emosyon sa likod ng malamig niyang postura. Nasa daunga
**Snow's POV** "How's the shoot? Marami ba kayong natapos na scene ngayong araw? And bakit parang ang aga yata ng balik mo sa resort?" sunod-sunod na tanong ni Demetri sa akin pagpasok namin sa exclusive room. Hindi ko siya pinansin. I went straight to the couch at hinubad ko ang suot kong stocking. "Let me help you," aniya bago lumuhod sa harapan ko. Napatitig ako sa kanya habang marahan niyang hinubad ang suot kong stocking. Pero hindi pa rin mawala sa loob ko ang pagkairita. He had the nerve na magsaya kasama ang babaeng iyon. Naiinis ako. Naiirita sa kalandian nila kanina sa loob ng elevator. Hindi ko tuloy maiwasang kagatin ang ilalim ng aking labi dahil sa inis. "Done," aniya bago nakipagtitigan sa akin. Dumako ang tingin ko sa pisngi niyang may bakas ng lipstick. "Mukhang nag-e-enjoy ka naman na may kasamang iba sa tuwing may trabaho ako. Why don’t you let me have fun outside too?" sarkastikong saad ko. "Gusto ko rin makipagharutan sa iba," dagdag ko pa. "No," ag
**Demetri's POV** "How many chances are you going to give her, Demetri?" tanong ni Vaughn, sakin na may halong inis ang boses. "You've completely lost your mind over that woman. One day, the same people who put you in power will be the ones to tear you down. The demand for illegal bombs and drugs in your territory has dropped because they say you’re too busy with other things. They’re taking their business elsewhere," aniya bago pinagalaw ang queen piece. Nasa isang VIP lounge kami ng isang mamahaling resort, kaming dalawa lang ang naroon. Seryoso kaming nag-uusap habang sabay na naglalaro ng chess. Itinuon ko ang tingin ko kay Vaughn, na ngayon ay mukhang ganap nang babae lalo na sa suot niyang pekeng dibdib na bahagyang umaalog tuwing gumagalaw siya. "You really take this act seriously, don't you? Looks like you have no intention of going back to being a man," puna ko, sinisipat ang pagka-flawless ng disguise niya as a seductress. Vaughn smirked. "Why would I? It’s fun preten
**Snow's POV** "Are you okay?" pang-limang tanong ni Fourth habang nasa beach kami. Pareho kaming nakaupo sa mapinong buhangin. May iilang eksena kasi na kukunan dito, kaya narito ang buong production team. After finishing one scene, binigyan kami ng 15-minute break. "No," sagot ko, nakatanaw sa malayo. Narinig ko ang pagbuntong-hininga ni Fourth. Ilang beses na siyang napabuntong-hininga kahit nasa malayo ang isipan ko ay ramdam ko ang pag-aalala niya sakin. Hindi ko na kailangang sabihin pa kung ayos lang ako. Alam niya. He knows I’m carrying something heavy ngunit gusto niya ay ako mismo ang mag-open up sa problemang dala-dala ko. Demetri didn’t come with me to Palawan. Instead, he sent Tiara and some of his men to accompany me. Bigla siyang nagbago ng isip kahapon, just when we were about to leave for the penthouse where two helicopters were waiting for us. And then, pagkarating namin sa luxury resort, nakatanggap ako ng text galing kay Marcus. He told me the truth. And no
**Third Person POV** "Kuya Marcus, matatagalan pa ba?" tanong ni Ice habang nakatingin sa kanya. Nasa isang yate na sila sa Nguyen South Port, hinihintay ang pagdating ng mga tauhan niyang kumidnap kay Snow. "Sandali na lang," sagot ni Marcus. Katatapos lang siyang tawagan ng mga tauhan at malapit na sila sa destinasyon. Napansin niya ang paparating na grupo ng mga tauhang inutusan ni Ryndell. Agad niyang itinuro ang mga ito kina Ice at Amara. "Ayan na sila," aniya, saka lumingon sa dalawa. "Diyan lang muna kayo." Walang pag-aalinlangan niyang sinalubong ang mga tauhan. Marami sila, at isa sa kanila ang may bitbit na babae—si Snow. Nang makalapit siya, agad na ibinaba ng tauhan ang bihag. Hindi na siya nag-aksaya ng oras at niyakap ito nang mahigpit, kahit natatakpan pa rin ang mukha nito. "Kailangan na nating umalis!" sigaw ni Ice mula sa yate. " Thank you," pasalamat niya sa mga tauhan. Walang pag-aalinlangan binuhat ni Marcus ang babae gaya ng isang sako ng bigas a
"Okay, break time muna!" anunsyo ng director sa lahat ng staff, stuntmen, crew, at talents na kasali sa shoot ng pelikula namin. This is our last day of taping in Baguio. Tomorrow, lilipad na kami patungong Palawan para ipagpatuloy ang shoot. Puspusan ang trabaho namin nitong mga nakaraang araw, may mga eksenang inaabot ng madaling araw, kaya sobrang nakakapagod at nakakapuyat. "Tamlay mo today, Fourth," puna ko sa leading man ko. "Hangover, puyat, at pagod," sagot niya, halatang walang buhay. Pero kahit wala siya sa mood, nagagawa pa rin niyang ma-deliver ang bawat eksena. Ang problema lang, ilang beses na siyang napagalitan ng director dahil natatagalan siya sa ibang takes. Naalala kong may food truck na pinadala si Demetria. Wala talagang palya ang babaeng iyon sa pagsuporta sa amin ni Fourth. Kaya naisipan kong mag-order ng milk tea. "Anong gusto mo?" tanong ko sa kanya. "Iced coffee," sagot niya. Pagbalik ko, iniabot ko sa kanya ang iced coffee niya habang sumimsim a
**Third Person POV** "Talagang proud pa siya na inagaw lang niya si Snow sa akin." May poot na bulong ni Marcus sa sarili habang nakatingin sa entablado kung saan nakatayo si Demetri, kasama ang babaeng matagal na niyang minahal. Napalingon naman si Feurene sa katabi niya, agad na napansin ang nag-aapoy na galit sa mga mata ni Marcus. Sukdulan sa langit ang poot nito sa sariling kapatid, halatang hindi matanggap ang nangyari. Hindi naman mapigilan ni Feurene ang masaktan. Paano nga ba siya hindi masasaktan? Hanggang ngayon, si Snow pa rin ang mahal ni Marcus. Palihim siyang napabuntong-hininga, pilit na pinipigilan ang sariling maluha habang paulit-ulit na pinuputol ng katotohanan ang natitirang pag-asa sa puso niya. Kung si Marcus ay hindi pa rin makalimot kay Snow… ganoon rin siya sa kanya. Si Marcus pa rin ang mahal niya. Ngunit, tulad ng dati, wala siyang magawa kundi ang magparaya. Kung ito lang ang paraan para mapasaya si Marcus, handa siyang tiisin ang sakit. Hindi siy
Nakaayos na ako para sa birthday party ng aking asawa. Hindi naman masyadong bongga ang selebrasyon ni Demetri. Wala raw sana siyang balak magpa-party rito sa mansiyon, pero pinagbigyan niya ang hiling ng kanyang ama. Dahil nga masyadong pribado ang asawa ko, nag-set siya ng mga kondisyon, lalo na pagdating sa mga bisita. Limitado lang ang inimbetahan niya, at ayaw niyang may makapasok na media dahil naririto raw ako. Kapwa kami sinabihan ni Don Demetrius na ilantad na namin ni Demetri ang aming relasyon bilang mag-asawa sa media, pero hindi pumayag ang asawa ko. Hindi pa raw ito ang tamang oras para ihayag sa mundo ang aming pagsasama. Sumang-ayon naman ako sa kanya. We have only been married for four months, and everything is still so fresh. That news is highly controversial, especially considering that Marcus and I have been apart for just four months. Napatitig ako sa salamin noong pumasok si Demetri sa loob ng kwarto. Nakaupo pa rin ako sa harap ng vanity mirror, pinagmam
Isang katok ang gumising sa akin. Napalingon ako sa tabi ko, ngunit wala na siya. Kahit tinatamad pa akong bumangon, napilitan akong bumaba ng kama at nagtungo sa pinto. "Good morning po, señorita. Kain na po kayo," bati ni Antonia habang dala ang tray ng aking umagahan. Sumenyas ako sa kanya na ipasok iyon at ilagay na lamang sa mesa. Habang ginagawa niya iyon, nakuha ng isang tunog mula sa labas ang aking pansin. Nakabukas ang pinto patungo sa balkonahe, at tila may naririnig akong ingay mula roon. Dahan-dahan akong lumapit upang sumilip. Agad kong nakita ang mga staff na abala sa pag-aayos ng mesa at mga dekorasyon. Mukhang may party na naman na magaganap sa Sylvestre Mansion. "Anong ganap?" tanong ko kay Antonia habang inaayos ko ang magulo kong buhok gamit ang isang kamay. Sagabal ito sa paningin ko. "Hindi niyo po alam?" tugon niya. "Magtatanong ba ako kung alam ko?" sagot ko naman na bahagyang nakataas ang kilay. "32nd birthday po ni señorito Demetri ngayon. Hindi