" Hindi mo maitatago rito ng matagal si Snow, brother. Kagagaling ko lang sa mansiyon at naabutan ko ang nanay ni Snow doon. Two weeks na s'yang hindi ma-contact kaya malamang nag-alala na ang nanay at kapatid n'ya. Kung ako sayo h'wag mo s'yang pagbawalan na lumabas " seryosong payo ni Demetria bago ito umupo sa sofa. " Anong sinabi ng mama n'ya?" Interesadong katanungan n'ya. " Humingi s'ya ng tulong na mahanap si Snow. Kapag hindi pa nila matukoy kung nasaan s'ya naroroon ay hindi na sila magdadalawang isip na i-anunsyo sa medya na nawawala s'ya," tugon naman nito. Halatang naman ang pagkabahala sa mukha ni Demetria. Wala rin pagpipilian si Demetri. Mas mabuti sigurong hayaan n'ya na itong lumabas at bumalik sa trabaho. Sa tuwing magkasama sila, kahit hindi pinapahalata ni Snow ang lungkot na nararamdaman nito ay ramdam n'ya naman sa kinikilos nito. She's an actress. She knows how to act fine, even when inside, she feels sad and lonely. " Tawagan mo si Jean. Gusto ko nang itulo
Napanood ni Marcus sa telebisyon ang katatapos pa lamang na contract signing ni Snow sa Sandstorm. Tahimik itong nakatitig sa screen ng tv habang palihim naman nakamasid si Demetri sa reaksiyon ng kapatid. Inilapag ni nay Lucelle ang tinimplang tsaa sa mesa para sa kanilang dalawa. Kapwa naman silang napalingon sa kanilang ama na kabababa pa lamang ng hagdan. Umupo ito sa gitna at napatingin rin sa screen. " Naririyan pala s'ya. Mukhang masaya pa yata s'yang pinagtaksilan ka para lamang s'ya sumikat " komento ni Don Demetruis bago sumimsim ng kape. Nag-alangan naman si Marcus na magsalita dahil may kasalanan rin naman s'ya kay Snow. " O, baka naman ikaw ang nagtaksil? " Natigilan naman si Demetri sa paghigop ng kape at napalingon sa kan'yang ama. Tila namutla si Marcus. " Sabi mo nga, hindi magagawa ni Snow ang pagtaksilan ka. Siguro, panahon na para ikaw naman ang tanungin ko Marcus " pagpapatuloy nito. Kabado naman humigop ng kape si Marcus. Palihim na umarko ang labi ni Demet
" Ano ba talaga ang nangyare? " Kuryos na katanungan ni Snow kay Demetri habang maingat n'yang ginagamot ang sugat nito sa mukha. Nakasandal ito sa sandalan ng sofa habang nakatingin sa kawalan. " H'wag ka nalang magtanong," matabang na sagot nito. Ngunit hindi niya maiwasan na muli itong tanungin. " Hanggang kailan ka ba uuwi na gan'yan, Demetri? Tingnan mo nga ang itsura mo lala na ang katawan mo, sa sobrang dami ng peklat mo parang mahihiya na silang manatili sa balat mo. " Mahinahong pinagsabihan n'ya ito. " Hindi sa lahat ng panahon ay maaalagaan kita," dugtong n'ya pa bago bumalik sa kinauupuan n'ya kanina. " Kaya ko naman alagaan ang sarili ko," seryosong tugon naman nito. " Hindi naman masyadong masakit ang mga nakuha kong sugat," dagdag pa nito. Napaikot n'ya ang kan'yang mga mata at akmang tutusukin ang sugat nito sa tiyan. " H'wag 'yan! I mean, itong mga sugat ko sa mukha " ilag nito at napaatras pa palayo sa kan'ya. Mahina naman s'yang natawa sa reak
A small, knowing smile played on Demetri’s lips as he quietly followed her wife. Snow's gaze shifted ahead, catching sight of Feurene standing at a distance, which caused her to come to a sudden halt. Feurene, too, noticed her and gave a fleeting glance at her husband. With calculated steps, Feurene approached, her smile thin and insincere, as if masking something far deeper. " Anong ginagawa mo rito? " tanong ni Feurene kay Snow bago ito humalukipkip. " Ibabalik mo na ba siya kay Marcus dahil pinagsawaan mo na s'ya, Demetri? " Nakangising tanong nito kay Demetri at muli siyang binalingan ng tingin, pinasaringan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Nagtungo naman si Marcus sa sala at nadatnan silang tatlo sa ganoong senaryo. " Hindi ko akalain na madali ka rin palang makuha. Mabuti nalang hindi kayo nagkatuluyan ni Marcus,” dagdag pa nito. " Feurene, h'wag ka nang magsalita pa. Alam ni Snow ang nangyare sa'tin. At alam na rin ni dad ang lahat," singit naman ni M
Snow and Demetria entered the elevator together, accompanied by their manager, Hugo. Hugo had been her part-time instructor back when she was only a sophomore. Luckily, he still remembered her. They were also joined by other staff, and two professional photographers were waiting downstairs at the hotel. As they exited the hotel, Marshall and Oscar were already outside, waiting with a black van." Wow, bongga naman ni Deme. H'wag mong sabihin sa'kin na nasasakal ka na sa mga bantay mo, kasi ako handa akong magpasakal sa bodyguards mo " may kalandiang saad ng kanilang make-up artist na si Sy. Isa itong madaldal na bading ngunit isang professional make-up artist.Napalingon naman sa kan'ya si Demetria. Nag-alangan naman s'yang napangiti rito. Akala kasi ng mga staff na bagong bodyguards ni Demetria sina sa Oscar at Marshall. Dumating naman ang isa pang van. Kaagad na lumabas ang dalawang bodyguard ni Demetria at pinagbuksan ito ng pintuan.Nagtaka naman ang ibang staff." Wait lang, kani
Lumapit naman si Demetri sa kinaroroonan nila at inagaw nito ang lip tint sa kamay ni Wrent. " Bored ka ba? Mag-surfing ka " wika nito kay Wrent. Sa dinami-dami ba naman ng gamit na papakialam nito ang liptint pa talaga ni Demetria. Akmang aabutin nito ang make-up kit ngunit kaagad na tinampal ng dalaga ang kamay nito. " Ano ba, Wrent! Kung wala kang magawa sa ngayon, h'wag kang mambwesit! " Iritableng saway nito sa binata. " Umalis ka na nga rito! " Pagtataboy pa nito sa gwapong binata. " Ikaw, anong ginagawa mo rito? " Tanong naman ni Demetria kay Marcus na tulala pa rin nakatitig sa kanya. " Siya ang naghatid kay Feurene. May shooting rin kami rito. And by the way, don’t yell at me, Demetria. You might’ve forgotten, that I own this private beach. Lahat ng nakikita mong building na nakatayo sa private beach na 'to, buhangin ng inaapakan mo, pagmamay-are ko ang mga 'yan " saad ni Wrent. May kayabangan rin pala sa katawan itong si Wrent. Akala niya kasi ay tahimik ito at humble
Biglang pumasok sa kan'yang isipin ang nakakamatay na mga tingin ni Demetri. Kung paano siya nito nagawang saktan at sampalin na walang pag-aalinlangan. Ayaw niyang muling lumabas ang halimaw na pagkatao ng kaniyang asawa kaya malakas niyang naitulak palayo si Marcus.Napatayo naman siya at ganoon rin si Marcus. Nakatanggap naman ito ng sampal galing sa kaniya. Saglit na sumilay ang gulat sa mga mata nito at agaran rin siyang naintindihan dahil kusa itong kumalma." Sorry. Dapat hindi ko 'yon ginawa " muling paumanhin naman nito." Dapat lang. H'wag mo na ulit akong lalapitan " aniya at inis itong nilagpasan.Noong tuluyan siyang nakalabas ng building, napadako ang kan'yang mga mata sa babaeng nakasandal sa pagmamay-aring kotse ni Marcus. Nakahulikipkip itong nakatanaw sa kan'ya. Naglakad siya patungo kung saan nakaparada ang van na sinakyan niya kanina.Lalagpasan niya sana si Feurene ngunit bigla itong nagpasaring." Hindi ko talaga alam na may mga babae talagang kunwari'y tahimik a
Humigpit ang pagkakakapit ng kaniyang kamay sa buhok nito dahil sa nakakahibang na ginagawa nito sa kaniya. Naisipan siya nitong ikulob sa kama. Medyo itaas nito ng kaunti ang tiyan niya at nilagyan ng unan sa ilalim. Nagpatuloy ito sa pàgsamba sa pàgkababae niya. Napapakapit naman siya sa headboard ng kama habang pinipigilan na màpa-ungol ng malakas. Gosh! He's so damn expert in giving delirious pleasure to women. She can't deny how expert he is due to her uncontrollable low moans and whimpers. Lumuhod ito, p'westo sa kaniyang likuran bago kumapit sa kaniyang beywang. Mahina nitong napalo ang kaniyang p'wet dahil sa panggigigil. She gasped and let a groan after he finally entered his hard shàft. He started thrusting in a solid but rough manner. Napakapit siya sa bedding at ang isang kamay naman niya ay napakapit sa kamay nitong nakahawak sa kan'yang beywang. Fúck it~this is fúcking good! He gave her small and wet kisses on her back and then shifted to gently thrust her behind. S
I called Demetri again. And again. But his phone was still out of reach. I tried Tiara next, but no matter how many times I dialed, there was no response. My anxiety grew stronger with each unanswered call. Pinatawagan ko na rin siya kay Marshall at Oscar, ngunit kahit iyong kanang kamay ni Demetri na si Pluto ay hindi rin nila ma-contact. Something was wrong. I could feel it. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad sa loob ng sala, habang si Demetria naman ay nakaupo sa couch, pinagmamasdan ako. "Snow, hindi ka ba nahihilo sa ginagawa mo?" reklamo niya sa akin. Nakaramdam ako ng matinding pag-aalala sa asawa ko. Tangina naman kasi! Kagabi lang, isinumpa ko sa hangin ang pangalan niya na sana maglaho na siya sa paningin ko, na sana ay mawala na siya. Pero heto ako ngayon, hindi maintindihan ang nararamdaman ko. I told him to go, die, and disappear and he accepted and agreed to it. Hinayaan niya ako. Hindi na siya nangulit. Umalis siya na hindi man lang nagpaalam sa akin, siguro'y a
Dali-dali kong tiningnan si Demetria. "Sandali lang, Deme," paalam ko bago ko siya tinalikuran at sinagot ang tawag, halos nanginginig ang kamay ko habang inilalapit ang phone sa tainga ko. At ang lakas ng kabog ng dibdib ko. "Ate?" Halos hindi ako makahinga nang marinig ko ang boses ng kapatid ko. "I-Ice? Ikaw ba ito?" Nanginginig ang kamay ko, takot na baka isang panaginip lang ito o mas masahol, baka kaboses lang siya ng kapatid ko. "Oo naman!" sagot niya, puno ng sigla. Napasinghap ako. But… Demetri told me that he killed them. "Hinihintay ka ni Mom, gusto niyang makausap ka." Naging mas excited ang boses niya. "Sensya na, ngayon lang kami pinayagan ni Kuya Demetri na tawagan ka. Ma—si Ate!" Parang nawala ang lahat ng ingay sa paligid. Ang naririnig ko lang ay ang boses ng kapatid ko at ang bilis ng tibok ng puso ko. "Snow, anak? Kumusta? Ayos ka lang ba?" Napasinghap ako at mas lalong humigpit ang hawak ko sa cellphone. Napatakip ako ng bibig, pilit na pinipigilan a
**Demetri’s POV**The entire penthouse was drowning in silence. Walang kahit anong ingay, walang kahit anong buhay, maliban sa bigat na nakadagan sa aking dibdib.Parang nilamon ako ng sarili kong anino.I sat in front of the grand piano, letting my fingers hover over the cold ivory keys. Pero ngayong gabi, parang hindi ko maalala kung paano ito tugtugin.Not because I forgot.But because my own hands… were trembling.I stared at my palms, trying to stop the shaking. Pilit kong pinipigilan, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanan.I'm breaking.I bit my lip, forcing myself to suppress whatever emotions were swallowing me whole. Pero kahit anong pigil, naramdaman ko pa rin ang isang bagay na hindi ko inasahan.Something warm slid down my cheek.Damn it.I'm crying.Me. Demetri Sylvestre. A known ruthless mafia leader. A devil feared by everyone.At ngayon, parang isang sirang tao na umiiyak sa harap ng piano dahil lang sa isang babae.But she’s not just a woman.
"Nasaan ang kapatid ko? Nasaan ang nanay ko? Did you kill them?" Malalim ang paghinga ko, pilit pinipigilan ang panlalamig ng katawan ko. I stared at him, my chest tightening, my heart racing in terror and desperation. "Demetri, I need to know kung buhay pa ba sila." Mahina, halos pabulong kong sinabi, pero bawat salita ay mabigat, puno ng pagmamakaawa. Halos manlimahid ang lalamunan ko sa bigat ng hinanakit. Pero nanatili siyang tahimik. "Bakit hindi ka makasagot?!" "Did you kill them?!" Hindi ko na napigilan ang paghiyaw ko. The pain in my chest felt like a thousand needles piercing through me, each second bringing a sharper ache. Sobra na. Bakit hindi niya ako kayang sagutin? Bakit hindi niya man lang ako bigyan ng kahit kaunting pag-asa? Naiiyak akong napatitig sa kanya, searching for any answer in his empty eyes. Pero wala. Blangko. Wala akong mabasa. And that’s when I felt my knees weaken. Bakit? Bakit hindi niya kayang sabihin? "Nasaan sila, Demetri?"
Alam kong hindi lang basta pader ang humaharang sa akin, isang matibay na pader na imposibleng tibagin. Muling sumagi sa isip ko si Wrent. What if... tawagan ko siya? Baka matulungan niya ako. Pero agad ko ring iwinaksi ang ideyang iyon. Si Marcus nga, na sariling kapatid ni Demetri, nagawa niyang patayin. Si Wrent pa kaya na isang hamak na kaibigan lang niya? Napapikit ako, pilit na tinatanggal sa isipan ko ang anumang plano ng pagtakas. Nang makarating kami sa Sapphirean Building, halos bumaba agad ako ng van, pero agad akong pinigilan ni Demetri. Napakunot-noo tuloy ako at naibaling ang tuon ng tingin ko sa kanya. Napansin kong lumalim ang titig niya sa labas, at tila ba may hindi napansin siyang kakaiba sa paligid. Nasa exclusive parking lot na kami, pero may kakaibang tension sa ere. Bigla akong kinabahan. “Wait for a while,” utos niya. Hindi ko alam kung anong nangyayari, pero tumango na lamang ako. Nananatili kami sa loob ng van habang lumabas naman ang mga tauhan ni D
**Snow's POV** I woke up at exactly five in the morning, feeling the warmth of the body beside me. Mahigpit ang yakap niya sa akin, ramdam ko ang bigat ng braso niyang nakapulupot sa bewang ko. Hindi ko namalayan na tinabihan niya pala ako kagabi. Napalunok ako, pinakiramdaman ang bawat paghinga niya. Mabagal at kalmado. Dahan-dahan kong ginalaw ang katawan ko upang matanggal ang braso niyang nakakapit sa akin. Ngunit sa pagbawi ko ng sarili kong katawan ay bigla siyang nagising. Binilisan ko ang kilos at agad akong nagpagulong sa kama upang ilayo ang sarili sa kanya. Kaagad din siyang bumangon, itinuon ang kanyang siko sa kama, at hindi inalis ang tingin sa akin. "What are you doing?" tanong niya na may malamig ang boses, habang pinagmamasdan akong nakatayo. Ibinaling ko ang tingin sa bintana. Nasa biyahe pa rin pala kami. Huminga ako nang malalim, pilit na hindi pinapansin ang presensya ng asawa ko. Then, out of nowhere, I felt a shift in the air. He moved fast. I instinctivel
**Demetri's POV** Matalim pa rin ang tingin ni Feurene habang galit at matinding pagkamuhi ang nakapinta sa kanyang mukha. Hindi siya natinag nang magtama ang mga mata namin. Sa halip, mas lalo niya pang hinigpitan ang kanyang panga, waring sinisikap niyang pigilan ang sarili na sumigaw o magsalita. Hindi ko siya inurungan. I, too, was silently burning inside due to anger. Nasa daungan kami ng isang maliit na isla, ang napili kong lugar para sa pagkikita namin ni Vaughn. The waves gently lapped against the sides of the docked yachts, and the surroundings were quiet except for the faint murmurs of some of my men. "Pinakain ko na siya," biglang sabi ni Tiara mula sa aking likuran. Nilingon ko siya at nakita kong pinagmamasdan din niya si Feurene. Si Feurene naman ay patuloy na nagpupumiglas habang pilit siyang ipinapasok ng aking tauhan sa isa pang yate. "Thank you," I said in gratitude before pulling out a pack of cigarettes. I tapped the box lightly, letting one stick slide out,
**Snow's POV** Pinilit kong iwasan ang muli niyang pagtatangkang halikan ako, pilit na inililingon ang aking mukha, ngunit mas mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking panga. Hindi ako nagtagumpay. Muli niyang idinikit ang kanyang labi sa akin, at ramdam ko ang matinding panggigigil sa paraan ng kanyang paghalik—brusko, walang alinlangan, at parang hayok na hayok. Napapikit ako sa pandidiri at sinubukan kong ilayo ang aking sarili, ngunit tila bakal ang kanyang mga bisig na hindi ko matakasan. Mas diniinan pa niya ang paghalik, tila ba nais akong pigain hanggang sa tuluyang mawalan ng lakas ang aking katawan. Nang maramdaman kong sinusubukan niyang ipasok ang kanyang dila, doon ko na tuluyang naipon ang galit at inis sa loob ko. Sinunggaban ko ang kanyang ibabang labi at mariing kinagat. "Shit!" singhal niya, agad na umatras habang dinadampian ng daliri ang nasugatang labi. Dahil sa aking ginawa, inaasahan ko nang magagalit siya, pero sa halip na umatras, mas lalo siyang nag-init.
"I am happy that I saved you that time—even if I forgot we had met before," Demetri said, his voice laced with something unreadable. Sinimulan niyang kalasin ang sinturon niya. "Tingnan mo ngayon. Kung hindi kita niligtas, malamang isa ka na sa mga babaeng bayaran sa mga brothels—ang mga brothels na pagmamay-ari ng sarili mong ama." Napapikit ako, forcing myself to push away the new pain brought by his words. "Did you know… that your father was the one who decided for me to choose you?" His lips curled into a twisted smirk. "I still can’t believe it. He offered your body to me as a reward for a mission I accomplished for him." "Hindi ako makapaniwala... na anak ka pala ni Tiburcio." Gigil niyang tinanggal ang tanikala sa magkabila kong mga paa. "I knew it," I whispered na may kasamang poot na unti-unting lumalagablab sa kaloob-looban ko. "I knew he was behind the syndicate that kidnapped us. That’s why I hate him." Pinagpantay ni Demetri ang mga paa ko bago dahan-da