“ What about giving me a blówjob first?” he said while grinning. "Show me what you've learned, honey," he murmured, his voice thick with anticipation. The leather of his belt softly brushed against the floor as he let it fall from his hands. With ease, he loosened the last thing holding him back, and the sound of his zipper slowly moving echoed in the quiet space between us. "Kneel," he commanded his tone a mix of authority and temptation. I obeyed without hesitation. Why would I resist when I had been the one to ask for this lesson, a two-week crash course in the art of pleasure under his careful instruction? As the last piece of fabric fell away, I felt my breath hitch, and my throat suddenly dry. My gaze flickered upward, meeting his as he towered over me, his presence commanding and confident. There was no hesitation in his stance, no uncertainty in the way he looked at me just pure, unfiltered hunger, waiting to be served by me. “ Open your mouth, baby girl” aniya at kaaga
Hindi maiwasan ni Demetri ang mapabuga ng hangin at magpaypay dahil sa anghang ng kinakain nila. Hindi ko naman maiwasan na matawa sa asawa ko."I told you to go for the medium level, but you didn’t listen," sabi ko sa kanya habang umiinom siya ng tubig."How can you tolerate the extra spicy? You’re not even a fan of spicy food, right?" komento niya sa kinakain ko."Who told you I’m not into spicy food?" usisa ko. Sanay na ako sa maanghang simula pagkabata at gano'n rin ang kapatid ko. Taga-Bicol ang nanay namin kaya kahit sili inuulam. Kahit isawsaw mo sa suka, okay na."Google," maikling sagot niya."What? Google? You actually search for it? You could’ve just asked me. No wonder you never cook spicy food for me," ani ko bago uminom ng tubig. Napasilip ako sa oras. Alas tres pa lang."You’re not going to finish it?" tanong ko sa kanya. Mukhang ayaw nang ubusin ang Tteokbokki."I’ll take it, then," ani ko sabay kuha ng mangkok. Sayang naman. Nagugutom pa ako."You’re really good at us
Snow's POV “ Ma...” ani ko pagkababa ng hagdan. Kaagad namang napatayo ang aking ina at nilapitan ako. Niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ko naiwasan na magtaka at makaramdam ng kaba dahil sa ikinikilos niya. “ May nangyare ba?" Tila nag-aalangan kong katanungan. Napasinghot ito kaya maingat akong napahiwalay sa kanya. “ Why are you c-crying?” utal na tanong ko. “ Yong d-daddy mo... patay na,” humihikbing wika niya. Sandaling napaawang ang aking labi. “ Nabalitaan ko lang isang pa lamang ang nakalipas. May nakapagsabi lang sakin na patay na ang daddy mo kaya nagmadali akong magpunta rito upang makausap ka ng personal,” pagpapatuloy niya at muli akong niyakap. Hindi ko alam kung anong sasabihin. Hindi ko naman hiniling na mamatay siya. Dahil unang-una kahit kinamumuhian ko siya—siya pa rin ang tatay ko. Pangalawa kahit hindi siya naging mabuting ama samin ni Ice—nagre-reach out pa rin naman siya sa nanay namin upang kamustahin kami. Ilang beses akong napabuntong-hining
Naglatag si Marcus ng tela sa sahig at doon kami pumwesto. Kompleto ang dala niya, may baso, kubyertos, plato at inumin. Nilanghap ko naman ang amoy ng carbonara. Amoy pa lang nakakatakam na. “ hmmm...” tanging ani ko noong natikman ko ang niluto ni nay Lucelle. “ Ang sarap,” dadag ko pa bago muling sumubo. Hindi naman maiwasan na mapatitig sakin si Marcus. “ New recipes daw 'yan sabi ni Nay Lucelle. Nagulat nga siya na pinalalagyan mo ng pineapple ang carbonara. Pero masarap naman pala,” komento niya bago sumubo ng carbonara. “ Ngunit hindi pwede sa Italian Carbonara,” dugtong pa ni Marcus. “ Syempre, karamihan ng mga Italian ayaw ng pinya lalo na sa traditional dishes nila,” saad ko naman. Kumuha ako ng maiinom. “ Naglilihi ka ba?” Natigilan naman ako at sandaling napatitig kay Marcus. “ H-Hindi ko alam,” tanging tugon ko na lamang bago uminom ng pineapple juice. Nakaramdam naman ako ng pagkailang. Bigla kasing namagitan ang katahimakan saming dalawa. Hindi ko maiwasan na m
SABIK na gustong makita ni Snow ang kan'yang nobyo lalo na't mag-iisang linggo silang hindi nagkasama. Naging abala s'ya sa isang taping ng movie na ipapalabas sa susunod na dalawang buwan. Panghuling taping nila 'yon kaya nakahinga s'ya ng maluwag at sa wakas ay makakapagpahinga na s'ya kahit mga ilang araw lamang. Baguhan lamang s'ya sa showbiz ngunit hindi naman s'ya nanghihinayang na isuko ang kan'yang nagsisimulang career para sa isang relasyon. Ang gusto n'ya lamang talaga ay maging isang professional writer ng mga nobelang p'wedeng i-adapt at ipalabas sa television. Wala sa ideya n'ya ang pumasok sa pagiging artista ngunit napasubo s'ya noong nag-request ang kan'yang ina sa kaibigang director nito na isali s'ya bilang ekstrang tauhan sa isang teleserye. Labis na ikinatuwa ng kan'yang ina ang pagpayag n'ya dahil matagal na nitong pinapangarap na magkaroon ng isang anak na artista. Hindi naman maipagkakaila na may talento s'yang tinatago kagaya ng pagkanta at mahilig sa musica
" Miss Snow, s'ya po si sir Demetri. S'ya po ang nakatatandang kapatid ni sir Marcus, " pakilala ni Sed sa kan'yang panibagong amo habang nasa biyahe sila. May pagkabiglang napalingon si Snow sa g'wapong binata. Sandali s'ya nitong binalingan ng tingin. Medyo may pagka-intimidating ang klase ng bawat titig nito sa kan'ya. " Nice meeting you, " alanganing bati n'ya sa binata. " I am Snow Hidalgo, Marcus' fiancée, " dagdag n'ya pa sabay lahad ng kamay. Napatitig naman si Demetri sa nakaabang na palad ng dalaga bago tuluyang napadako ang kan'yang mga mata sa dibdib nito. Manipis na puting sleeves ang suot ni Snow at nabasa iyon ng ulan kanina kaya bumakat ang suot nitong pulang bra at ang cleavage ng dibdib nito. Snow caught Demetri's sly glance at her outfit and quickly straightened up, clearing her throat. What happened next caught her off guard—Demetri shrugged off his coat and draped it over her shoulders. " Malamig kaya kailangan mo 'yan, " malumanay na wika nito. Napatango na
NAGKAROON ng isang simpleng party sa mansiyon ng mga Sylvestre. Dumalo ang mga kaibigan at kasosyo sa negosyo ni Marcus at iilang kaibigan naman ni Snow ay dumalo rin. Habang nasa gilid siya, tahimik na nakaupo kasama ang ibang kakilala ng kan'yang ama, hindi n'ya naman maiwasang mapatitig sa kinaroroonan ng magkasintahan. Abala ang mga 'to sa pakikisalamuha sa mga bisita. " Kailan ka? " tanong ni Wrent habang hawak ang basong may alak. Hindi n'ya napansin ang pagsulpot nito sa kan'yang likuran. " Tingnan mo ang kapatid mo. Kailan lang ay uhugin pa 'yang nakikipaglaro sa alaga ninyong aso, ngayon ay magpapakasal na, " dugtong nito bago uminom ng alak. Hindi naman s'ya umimik at abala lamang na nakatitig sa likuran ni Snow. Hindi n'ya talaga magawang iwaksi paalis sa kan'yang isipan ang babaeng 'yan. Bakit masyado nitong naaagaw ang kan'yang atensiyon kahit wala naman itong ginagawa? " Amigo, h'wag mong nanaisin ang pagmamay-are na nang iba, " komento naman nito noong mapan
" HINDI ka ba pupunta sa bayan?" tanong ni manang Lucelle sa kan'ya. Tahamik s'yang nagkakape sa balconahe. " Habilin pa naman sa'kin ng iyong ama na dumalo ka sa fiesta. Marami s'yang palaro sa mga kabataan doon at may pa-raffle pa. Alam mo naman na muling tatakbo bilang Gobernador ang iyong papa. Gusto n'ya lamang makasigurado kung may mga tao pa bang gustong sumuporta sa kan'ya doon sa susunod na eleksiyon," dagdag pa ng mayordoma. " Naroroon din ba si Marcus? " " Palagi s'yang kasama ng iyong papa sa mga lakad n'ya. May balak rin kasing tumakbo bilang Mayor si Marcus sa mga susunod na eleksiyon, " tugon naman nito. Maikli s'yang napangiti bago sumimsim ng kape. " Siguro naroroon rin ang fianceé n'ya," hinuha n'ya. " Syempre, bayan ni Snow ang may fiesta kaya nararapat lang na naroon s'ya. Lalo na't Kapitan ang kan'yang tiyuhin sa bayan na 'yon. " Agaran naman s'yang napatayo. Pupunta s'ya roon dahil naroroon si Snow. Gusto n'ya itong makita lalo na't laman ito ng
Naglatag si Marcus ng tela sa sahig at doon kami pumwesto. Kompleto ang dala niya, may baso, kubyertos, plato at inumin. Nilanghap ko naman ang amoy ng carbonara. Amoy pa lang nakakatakam na. “ hmmm...” tanging ani ko noong natikman ko ang niluto ni nay Lucelle. “ Ang sarap,” dadag ko pa bago muling sumubo. Hindi naman maiwasan na mapatitig sakin si Marcus. “ New recipes daw 'yan sabi ni Nay Lucelle. Nagulat nga siya na pinalalagyan mo ng pineapple ang carbonara. Pero masarap naman pala,” komento niya bago sumubo ng carbonara. “ Ngunit hindi pwede sa Italian Carbonara,” dugtong pa ni Marcus. “ Syempre, karamihan ng mga Italian ayaw ng pinya lalo na sa traditional dishes nila,” saad ko naman. Kumuha ako ng maiinom. “ Naglilihi ka ba?” Natigilan naman ako at sandaling napatitig kay Marcus. “ H-Hindi ko alam,” tanging tugon ko na lamang bago uminom ng pineapple juice. Nakaramdam naman ako ng pagkailang. Bigla kasing namagitan ang katahimakan saming dalawa. Hindi ko maiwasan na m
Snow's POV “ Ma...” ani ko pagkababa ng hagdan. Kaagad namang napatayo ang aking ina at nilapitan ako. Niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ko naiwasan na magtaka at makaramdam ng kaba dahil sa ikinikilos niya. “ May nangyare ba?" Tila nag-aalangan kong katanungan. Napasinghot ito kaya maingat akong napahiwalay sa kanya. “ Why are you c-crying?” utal na tanong ko. “ Yong d-daddy mo... patay na,” humihikbing wika niya. Sandaling napaawang ang aking labi. “ Nabalitaan ko lang isang pa lamang ang nakalipas. May nakapagsabi lang sakin na patay na ang daddy mo kaya nagmadali akong magpunta rito upang makausap ka ng personal,” pagpapatuloy niya at muli akong niyakap. Hindi ko alam kung anong sasabihin. Hindi ko naman hiniling na mamatay siya. Dahil unang-una kahit kinamumuhian ko siya—siya pa rin ang tatay ko. Pangalawa kahit hindi siya naging mabuting ama samin ni Ice—nagre-reach out pa rin naman siya sa nanay namin upang kamustahin kami. Ilang beses akong napabuntong-hining
Hindi maiwasan ni Demetri ang mapabuga ng hangin at magpaypay dahil sa anghang ng kinakain nila. Hindi ko naman maiwasan na matawa sa asawa ko."I told you to go for the medium level, but you didn’t listen," sabi ko sa kanya habang umiinom siya ng tubig."How can you tolerate the extra spicy? You’re not even a fan of spicy food, right?" komento niya sa kinakain ko."Who told you I’m not into spicy food?" usisa ko. Sanay na ako sa maanghang simula pagkabata at gano'n rin ang kapatid ko. Taga-Bicol ang nanay namin kaya kahit sili inuulam. Kahit isawsaw mo sa suka, okay na."Google," maikling sagot niya."What? Google? You actually search for it? You could’ve just asked me. No wonder you never cook spicy food for me," ani ko bago uminom ng tubig. Napasilip ako sa oras. Alas tres pa lang."You’re not going to finish it?" tanong ko sa kanya. Mukhang ayaw nang ubusin ang Tteokbokki."I’ll take it, then," ani ko sabay kuha ng mangkok. Sayang naman. Nagugutom pa ako."You’re really good at us
“ What about giving me a blówjob first?” he said while grinning. "Show me what you've learned, honey," he murmured, his voice thick with anticipation. The leather of his belt softly brushed against the floor as he let it fall from his hands. With ease, he loosened the last thing holding him back, and the sound of his zipper slowly moving echoed in the quiet space between us. "Kneel," he commanded his tone a mix of authority and temptation. I obeyed without hesitation. Why would I resist when I had been the one to ask for this lesson, a two-week crash course in the art of pleasure under his careful instruction? As the last piece of fabric fell away, I felt my breath hitch, and my throat suddenly dry. My gaze flickered upward, meeting his as he towered over me, his presence commanding and confident. There was no hesitation in his stance, no uncertainty in the way he looked at me just pure, unfiltered hunger, waiting to be served by me. “ Open your mouth, baby girl” aniya at kaaga
" Done," saad ni Demetri na siyang ikinabalik ko. Palihim akong napabuga ng hangin. Aakto akong okay. Magpapanggap akong walang nalalaman. Iyon ang nararapat kong gawin. " Thank you," pasalamat ko at akmang tatayo na ngunit pinigilan niya ako. " Let me tie your hair," saad niya sakin dahilan upang mapalingon ako. " Bakit?" Kunot-noong tanong niya. " Marunong kang magtali ng buhok?" Usisa ko. " Of course! Ilang beses ko nang tinali ang buhok mo gamit ang kamay ko ngunit kumakain ka nga lang ng ano..." seryosong saad ni Demetri bago natawa noong mapansin niya ang pagngiwi ko. " "But I'm serious, I know how to tie hair. My hair used to be long, but I just had it trimmed," paliwanag ni Demetri bago sinimulan na suklayin ang mahaba kong buhok. "Is it okay if I braid it?" he asked, looking at me. "Why not? If you know how," I replied. He carefully began braiding my hair, his hands moving skillfully. After he finished, I quickly reached for the hair tie and handed it to him so he co
Nagsimula na kaming kumain. Napalingon naman ako kay Demetri noong pinaghimay niya ako ng lobster. Palihim naman akong napangiti sa ginawa ng asawa ko. " Thank you," pasalamat ko sa kanya at matamis naman siyang napangiti sakin bilang tugon. Tila nahagip naman ng aking paningin si Marcus, seryoso pa rin ang reaksiyon nito ngunit alam kong iba ang nasa isip nito. Hindi ko tuloy napigilan na umaayos ng upo dahil nilulukob na naman ako ng pagkailang. Ngunit hindi naman nagpaawat ang asawa ko. Sinasadya talaga nito na makita lahat ni Marcus ang pagiging malambing sakin upang pagselosin ito. " Say ah..." saad ng aking asawa. Sandali akong napatitig kay Demetri habang hawak nito ang kutsara. " Ah..." muling saad ni Demetri. Talagang hindi niya ako titigilan kung hindi ko isusubo ang pagkain. Napalitan naman akong isubo iyon at marahan na ngumuya. Hindi ko naman maiwasan na obserbahan si Marcus. Halata naman sa mga mata ni Marcus na tila hindi ito komportable na makita kami ni Demetri n
Maharan ko naman ibinaba ang suot niyang pants. Hindi ko tuloy napagilan na mapatitig sa nakaumbok na pagkalalaki niya. Napalunok pa nga ako ng laway dahil sa laki ng kàrgada nito. “ You want to touch it? Don't hesitate it's all yours, honey ” tila pangungumbinsi naman sakin ni Demetri. “ Tumigil ka nga,” tanging saway ko bago tinanggal ang telang nakabalot sa hita niya. Kaya pala hirap itong maglakad dahil may iniinda rin pala itong sugat sa hita. Sunod ko iyon na nilinis bago nilagay ng gamot at ibinalot muli sa tela. “Take me to the bathroom,” request ni Demetri sakin pagkatapos kong isuot ang pants niya. “ Maliligo ka?” Kuryos na tanong ko. “I want to pee,” sagot naman niya. Inalalayan ko siyang makatayo at sinamahan ko siya sa loob ng banyo at naisipan ko na maghugas ng kamay habang umiihi ang aking asawa. “Siguradong matatagalan pa ang paghilom ng mga sugat mo,” saad ko kay Demetri. “ Medyo. Bakit? Na-miss mo?” Napakunot naman ang aking noo dahil sa sinabi nito
**Snow's POV** “Namamaga ang sugat mo,” saad ko noong tuluyan kong natanggal ang bendahi na nakabalot sa katawan ng aking asawa. There are still a few wounds on his body. I can’t help but feel pity, though I try not to show it. I’m still mad about him. Wala na yatang katapusan na pahirapan nito ang sarili. Kagagaling pa lamang ng mga naunang sugat nito, tapos ngayon ay may bago na naman. Kumuha ako ng bulak at nilagyan iyon ng betadine. Maingat kong nilinis ang sugat nito. Habang abala ako sa paglilinis, hindi ko naman maiwasang mailang sa mga titig ni Demetri. “God, you're so beautiful,” pabulong na puri ni Demetri. Naituon ko ang mga mata ko rito. Bumaba ang tingin nito sa labi ko at bahagyang napalunok ng laway. “Gan'on ba ako kaganda?” hindi ko na naiwasang magtanong. “You're perfect, Snow,” he murmured. Halatang inaakit ako sa klase ng boses nito. Mula sa aking labi, bumaba ang tingin niya sa dibdib ko kaya napaayos ako ng upo. Naka-white sando shirt lamang ako, tap
**Marcus' POV** Hindi ko maiwasan na mapangiti habang nakaunan sa braso ko si Snow. My heart swelled with joy at the thought that he had checked on me. I gently glanced at his peaceful face—he had fallen asleep right away, exhausted from lack of rest. With the utmost care, I pressed a soft kiss to his forehead and lightly caressed his smooth cheek. Letting out a few deep breaths, I shifted my gaze to the ceiling, lost in thought. Sandali kong naituon ang aking mga mata sa cellphone ko. I slowly reached for it on the nightstand, unlocked it, and secretly read the message. ‘Everything is set. You can’t back out of our deal now.’ "I froze for a moment, uncertainty creeping in. Was this plan really the right choice? There was no guarantee it would succeed, but I had no choice but to take the risk. I was done being kind. Being good was exhausting—especially when it only led to being taken advantage of." “Snow... My love, I am sorry,” pabulong na paumanhin ko kay Snow. “Maiintindiha