“You're not going in?” Tanong ni Laarni kay Kyre. Nasa tapat na sina Kyre at Laarni ng bahay ng huli. Nasa loob pa rin sila ng sasakyan ni Kyre. “No. I still have something to do, sweetie,” pagtanggi ni Kyre. “Okay,” tanging sagot ni Laarni at akmang lalabas na ng pigilan siya ni Kyre. “Why?”“Pack your things, you'll move in with me tonight at my condo,” sabi ni Kyre. “What? Hindi ako pwedeng lalayas na lang basta-basta dito sa bahay. Magtataka si mommy,” reklamo ni Laarni. “But, sweetie, I want to be with you all the time,” giit ni Kyre. “Can you give me some time? Maybe the day after tomorrow,” pakiusap pa ni Laarni. “Alright, the day after tomorrow then,” pagsang-ayon ni Kyre. Wala naman sigurong masama kung pagbigyan niya ang asawa. Tulad ng sabi niya dati, lahat gagawin niya para mapasaya ang asawa niya.“Oh, thank you,” napayakap pa si Laarni dahil pumayag ang lalaki. “Anything for you, sweetie,” sagot ni Kyre at hinalikan si Laarni sa noo. “Okay, pasok na ako. S
Game day nila ngayon nila Laarni. Out of town ang laro nila kaya medyo malayo ang venue. To her surprise ay sumama pa talaga sa kanya ang asawa niyang si Kyre. Ewan niya pa at sumama pa ito kung may trabaho naman itong naiwan. “Hindi mo naman kasi kailangan na sumama pa,” sabi ni Laarni kay Kyre na katabi niya ngayon sa bus. Oo, sumama talaga si Kyre sa kanilang sinasakyang bus patungo sa Tuguegarao kung saan gaganapin ang game nila. Ayaw din ng huli na hindi mapanood ang laro ng kabiyak kaya sumama siya.“I just want to see you play, sweetie,” sabi ni Kyre sa asawang si Laarni.“Hindi naman ako maglaro lagi. Sub lang naman ako,” gii din ni Laarni. “It’s okay. As long as I see my wife playing,” sagot nito na agad namang tinakpan ni Laarni ang bibig ni Kyre.“Pssst, baka marinig ka,” sita ni Laarni sa kanya.“Why, mas okay ngang malaman nila na we’re married,” sabi pa ni Kyre.“Napag-usapan na natin to, diba?” sabi naman ni Laarni. Napa buntong hininga na lang Kyre. Wala siyang
Nasa gymnasium na sila Laarni ngayon. Maraming tao ang narito ngayon marahil ay minsan lang may dumadating atleta na maglaro dito sa Tuguegarao. Dito gaganapin ang lalo nila versus Harolian Diggers. Ang Horolian diggers ang depending champion last season kaya hindi nakapagtataka na medyo kabado sila. Alas dos pa lang ng hapon ay narito na sila sa gym para mag-warm up. Sila ang first game ngayon kaya hawak nila ang mga naunang oras. Hindi basta-basta ang kalaban nila. Kaya pinag-aralan nilang mabuti ang mga galaw nila. Si Kyre ay nag-paiwan muna sa hotel suit nila ngunit nangangakong susunod at manood ng laban nila. Wala namang problema kay Laarni yon mas gusto nga niya yon upang hindi siya mawala sa focus. Kapag nandito kasi yon ay puro tukso ang abutin niya sa mga kasamahan nila. Kaya naman ay nakahinga sila ng maluwag ng pinili nitong magpaiwan. “Lani,” tawag ni Coach Johnny sa kanya. “Yes, coach,” sagot ni Laarni dito. “Alam kung bago ka palang sa team pero gusto kung aralin m
“Okay ka lang, girl?” nag-alalang tanong ni Laarni kay Shamma ng sub-ban ito ng kasama nila. May hawak itong icepack na nilalagay sa noo nito na napuruhan ng kalaban nila. “Masakit, girl,” tapat na sagot ni Shamma. “Binawian mo sana, hype. Intensional na ang ginawa niya sayo,” singit naman ni Jen. “Hayaan nyo na. May araw din yon sa akin,” sabi naman ni Shamma. Parehong napailing si Laarni at Jen sa sagot ng huli. Si Shamma ay may ugaling hindi gaganti kahit nasaktan na siya. Kaya minsan ay ang mga kaibigan ang rumisback para sa kanya. “Ewan ko sayo, masyado kang mabait,” sabi na lang ni Laarni kay Shamma. Nasa kalagitnaan na ng set 3 at ganun pa rin. Lamang na naman ang kalaban. Kunti na lang at sila na ang panalo. Nang sa wakas ay nag request substitution si coach Johnny kaya naman ay si Laarni at Jen ang pumasok. “Okay ka lang?” tanong ni Laarni ka-team nilang setter din. Ito ang papalitan niya. “Ang hirap kalabanin ng mga spiker sa kabila,” sagot niya.Hindi na nakas
Napakunot ang noo ni Laarni ng makitang ma kausap ang asawa pagkalabas niya sa isa pang pinto. Naglalakad siya palapit sa kaniyaat napagtanto niyang si Vivoree ang kausap niya. Agad sumeryuso ang mukha niya nang makita kung gaano kalapit si Vivorie sa asawa.“Sweetie,” agad niya sa atensyon ng asawa. Agad namang lumingon sa kanya si Kyre at ngumiti ng matamis. Pinulupot pa nito ang mga braso sa baywang niya“Sweetie,” ganting bati nito sa kanya. “You know her right? She’s Laarni, my wife.”“Your wife?” pagkaklaro ni Vivorie. Agad namang siniko ni Laarni si Kyre.“I mean, my girlfriend. I used to call her wife since I’m going to marry her in church someday,” pagtatama ni Kyre na ikatango ni Vivorie.“Ah, okay,” tanging wika ni Vivorie pero halatang hindi kumbinsido. Nakita pa ni Laarni kung paano tumaas ang kilay nito sa kanya. Kaya bilang gnti ay tinaasan din niya ito ng kilay. Pinulupot pa niya ang braso sa bewang ng asawa upang makita kung ano ang maging reaksyon nito. At hindi
Kinabukasan ay sakay na ulit sila ng bus pabalik sa Manila kasama ang ka-team nila. Diretso sila sa condo nilang mag-asawa ng makarating sila. Hindi nagsuot oa kung saan-saan. Gusto na din naman Laarni magpahinga dahil ramdam niyang pagod na pagod siya. Ewan ba sa kanya, hindi naman siya ganito na madaling mapagod. Ang lakas ng resistensya pero ngayon wala siyang gana. Para siyang lantay na gulay magbabad sa kama niya. “Sweetie, are you okay?” tanong ni Kyre sa kanya. “Oo. Gusto ko lang matulog saglit. Parang ang sakit ng katawan ko,” reklamo ni Laarni sa asawa. “Okay, I'm just going to massage you so you can rest peacefully,” sabi ni Kyre sa kanya. “Yes, please. Mukhang kailangan ko nga ng massage,” wika ni Laarni at dumapa na sa kama. “Alright, sweetie. Wait here. I just get some massage oil,” sabi ni Kyre na tinanguhan lang ni Laarni. Umayos ng pagkadapa ni Laarni sa kama at ipinikit ang mga mata. Naramdaman na lang niya ang mahinang pagmasahe ni Kyre sa kanya. Nakaka-re
“Anong meron? Bakit kayo magkasama ni Kyre?” tanong ni Jen habang napapakulo ng tubig para sa noodles na binili ni Laarni kanina sa baba. “Ang totoo, best. Kasal na ki ninKyre.” sagot ni Laarni. “Ano?!” Gulat na wika ni Jen. “Alam ba nila tita?”“Hindi eh. Ako ko pang malaman nila. Baka magalit sa akin,” sagot ni Laarni. “Nako, best. Dapat sabihin mo kina tita. Baka mas lalong magalit sayo kapag nilihim mo pa,” payo sa kanya ni Jen. “Saka na siguro best kapag handa na ako. Saka bago pa lang naman kami ni Kyre. Enjoy ko muna na kasama siya ng siya lang,” sabi ni Laarni. “Ayeee, sana all,” tukso sa kanya ni Jen. Napangiti naman si Laarni sa kaibigan. “Happy for you, best.”“Salamat, best,” sagot ni Laarni. “Kayo ni Racho kumusta?”“Okay naman kami. Walang problema,” sagot ni Jen.“Buti pinayagan kang magkaroon ng apartment at hindi pinilit na sa condo ka niya titira,” saad ni Laarni. “Wala rin naman siyang magagawa. Sa gusto kong may sarili ng tahanan. Anong magagawa niya?” pa
“Anak, nasa labas na raw si Kyre,” imporma ni Ethel kay Laarni na kasalukuyang nasa sala nanunuod ng tv kasama si Jen. “Ganon ba? Sige, mmy. Una na kami ni Jen.” Paalam niya sa ina. “Abay, di kayo dito matutulog?” reaksyon ni Ethel sa desisyon ng anak. “Hindi na, mmy. Maaga kami bukas sa training. Kailangan nandoon kami before 6am,” sagot ni Laarni. Bahagya namang nalungkot si Ethel. Malaki na talaga ang anak niya. Marunong ng mag-desisyon para sa sarili. Di na siya magtataka kung isang araw mag-aasawa na ito. Ngayon pa lang kailangan na niyang ihanda ang sarili kapag darating ang araw na ito. Kailangan niyang sanayin ang sarili na mag-isa na lang sa buhay. “Mmy, malungkot ka na naman,” puna ni Laarni sa ina. “Ah, wala, wala. Papasokin n'yo muna si Kyre. Baka nagutom yun. Pakainin n'yo muna,” sabi ni Ethel. “Hindi na daw, mmy. Sinundo lang talaga kami,” pagtanggi ni Laarni. Napatango naman si Ethel. “Magdala na lang kayo ng maja para may pang-snacks kayo mamaya,” sabi pa ni