Kinabukasan, araw ng event, at todo ang pag-aayos ni Alona. Ito ang una niyang pagbalik sa spotlight bilang modelo ng sariling disenyo, at alam niyang kailangan niyang magpakita ng lakas at tapang. Kasama niya sina Penelope at Ethan, na parehong nagbibigay sa kanya ng lakas ng loob.Pagdating sa venue, damang-dama ni Alona ang init ng suporta ng kanyang mga kasama at ng mga taga-industriya. Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti at pakikipag-usap, alam niyang may isang pares ng mga matang palihim na nagmamasid—si Neil. Nasa harap ito ng stage, nakaupo sa pinakaunang hanay ng mga upuan. Hindi niya magawang iwasang magtama ang kanilang mga mata tuwing babaling siya sa direksyon nito.Sa wakas, nagsimula na ang show. Isa-isang lumabas ang mga modelo, suot ang mga disenyo ni Alona. Lahat ay humanga, at walang masabi ang mga manonood kundi papuri. Nang oras na para kay Alona mismo ang rumampa, dumagundong ang palakpakan ng mga tao. Nakasuot siya ng isang eleganteng damit na siya mismo ang na
Napansin iyon ni Neil, na nakatayo hindi kalayuan. Sa unang pagkakataon matapos ang kanilang paghihiwalay, tila nabuksan muli ang mga sugat ng kanyang puso. Lumapit siya kay Alona, at hindi ito nakatiis.“Alona…” tawag niya sa babae.Nagulat si Alona sa boses na iyon. Ang boses na dating nagbigay sa kanya ng mga pangako ngunit iniwan din siya sa kawalan.“Neil…” Mahinang sagot ni Alona, hindi maiwasan ang kaba at sakit na bumalik sa kanyang dibdib.“Pwede ba tayong mag-usap?” tanong ni Neil, at kitang-kita sa mga mata nito ang lalim ng damdamin na hindi niya kayang itago.Nag-aalinlangan si Alona ngunit sumagot din, “Sige, pero sandali lang, Neil.”Lumapit sila sa isang sulok na tahimik, habang si Ethan at Penelope ay nagmamasid mula sa malayo, handang tumugon sakaling kailanganin ni Alona.Tahimik silang nagkatitigan, tila walang ibang tao sa paligid. Maraming gustong itanong si Neil, ngunit hindi niya alam kung saan magsisimula. Sa halip, pinili niyang sabihin ang tanging mga salita
Nang makalapit si Alona at Ethan, agad na tumingin si Neil kay Alona, bakas sa kanyang mga mata ang pagkalito at matinding damdamin. Hindi niya maitatago ang pag-aalala, at ramdam ni Alona ang bigat ng sitwasyong namamagitan sa kanila. Habang hinahawakan ni Ethan ang kanyang kamay bilang suporta, hindi niya maiwasang magtanong sa sarili—anong gagawin niya sa lahat ng ito?Bago pa siya makapagsalita, tumingin si Neil kay Ethan, may bahid ng tensyon sa boses nito. “Alona, pwede ba tayong mag-usap? May mga bagay na kailangan kong linawin,” aniya, ang kanyang mga mata ay puno ng determinasyon.Napatingin si Ethan kay Alona, na tila binibigyan siya ng pagkakataong magdesisyon. Ngunit bago pa man makasagot si Alona, naramdaman nilang papalapit si Penelope, nagmamadali at halatang stressed."Alona! Finally, you’re here! The investors are starting to get impatient," bulong ni Penelope habang mabilis na binubulong sa kanya ang mga huling detalye para sa presentation. Hindi niya napansin ang te
Nang umuwi si Neil mula sa event ni Alona, nadarama niya ang bigat ng bawat hakbang. Ang kanyang puso ay nagdurugo sa mga alaala ng mga salitang binitiwan ni Alona, ang mga tanong na naglalaro sa kanyang isipan, at ang pag-alis nito na tila may dalang pag-asa na hindi na matutunton. “Bakit hindi ko siya pinili?” tanong niya sa sarili habang hinahawakan ang panga na may malaking pasa.Habang naglalakad si Neil papasok ng bahay, ang mga salitang binitiwan ni Alona ay patuloy na umaabot sa kanyang isip, tulad ng isang sirang plaka na nag-uulit ng masakit na alaala. Ang bawat hakbang ay nagdadala ng bigat ng kanyang mga damdamin, at sa kanyang panga na may pasa at sugat sa labi, ramdam na ramdam niya ang epekto ng mga desisyon na kanyang ginawa. Ang puso niya ay nagdurugo sa pagkakaalam na mas mahal pa rin niya si Alona kaysa kay Wilma, at ang sakit na dulot ng pagkakahiwalay na iyon ay tila nagiging mas matindi sa bawat segundo.Pagbukas niya ng pinto, agad na bumungad sa kanya si Wilma,
Samantala, si Alona ay umiiyak dahil sa nangyari at napagtanto niyang mahal pa rin niya si Neil. Naunawaan naman iyon ni Ethan. Pagkatapos umiyak, nilapitan ni Alona si Ethan at sinuri ang kamao nito, “Okay lang ba ikaw?” “Okay lang ako, Alona. Huwag kang mag-alala. Nag-aalala ako sa’yo. Ikaw ang mahalaga,” tugon ni Ethan, na puno ng malasakit. Biglang lumapit si Penelope. “Are you guys okay? What happened?-” Nakita niyang namumula ang kamao ni Ethan habang si Alona ay may namumugto pang mga mata mula sa kakaiyak. “We're okay,” sabay na sagot ng dalawa. “Hmm, ramdam ko na may hindi tama. Nakita ko ang ex mo na nanggugulo sa’yo ulit,” sabi nito, na may halong asar. Ang mga salitang ito ay nagpalala sa emosyon ni Alona, at muling bumuhos ang kanyang mga luha. Hindi lamang siya nag-aalala sa kanyang damdamin, kundi pati na rin sa kanyang mga kaibigan na nakikita ang kanyang sakit."Salamat, Penelope, pero ayos lang talaga kami," sabi ni Ethan, kahit halatang may tensyon sa kanyang bo
Nang magising si Alona, hindi niya maalis sa isip ang nakaraan nila ni Neil at ang kanyang pag-amin sa sariling mahal siya nito. Ngunit may isa pang tao na nasa buhay niya ngayon, si Ethan, na laging nariyan para sa kanya, kahit ano pa man ang mangyari. Dumaan ang oras, at sa bawat paglipas ng sandali, nararamdaman niyang mas lalong bumibigat ang kanyang desisyon.Habang iniinom ang kanyang kape sa may veranda, biglang may kumatok sa pinto. Pagbukas niya, bumungad si Penelope, may dalang mga pastries.“Good morning!” bati ni Penelope, na may ningning sa mga mata.Ngumiti si Alona at sinabing, “Thanks for the breakfast, Penelope. Ang aga mo naman yata?”“Well,” sabi ni Penelope habang binubuksan ang isang pakete ng pastries, “sinamahan ko lang si Ethan kanina sa clinic para muling ipasuri yung kamay niya.”Tumango si Alona at napatingin sa bintana. Hindi niya maiwasang mapangiti, kahit na may kaunting kirot pa rin siyang nararamdaman. Alam niyang nandiyan si Ethan, handang gawin ang la
Kinabukasan, naging abala si Alona sa pagtatapos ng mga natitirang trabaho para sa kanilang event. Kasama ang kaibigan niyang si Penelope, na siya ring business partner niya, pinilit niyang itoon ang isip sa kanilang matagumpay na proyekto. Alam niya sa sarili na ito ang tamang desisyon—ang ilayo ang sarili sa mga alaala ni Neil, ang lalaking sinubukan niyang kalimutan ngunit tila hindi kailanman nawala sa kanyang puso.“Penelope,” bungad ni Alona habang nakaupo silang dalawa sa isang conference room, mga dokumentong naghihintay ng pirmahan sa pagitan nila, “ang bilis ng mga pangyayari, ano? Parang kailan lang… pero eto tayo ngayon, malapit nang magkaroon ng branch sa Makati.”Ngumiti si Penelope at tumango, puno ng saya sa kanilang tagumpay. “Alona, lahat ng ito ay dahil sa pinagsikapan natin. Hindi mo ba nararamdaman? Ito na ang bunga ng lahat ng paghihirap natin sa New York. Saka, ikaw naman talaga ang nagbigay ng inspirasyon sa akin na magpatuloy.”Napabuntong-hininga si Alona at
Palapit na ang pagbalik nila Alona, Penelope, at Ethan mula sa kanilang matagumpay na transaksyon sa kanilang branch dito sa Makati. Ang mga ngiti sa kanilang mga mukha ay sumasalamin sa kasiyahan at tagumpay na kanilang natamo. Sa loob ng dalawang linggong pananatili nila, nagkaroon sila ng maraming pagkakataon upang makilala ang mga tao, makipag-network, at itaguyod ang kanilang kumpanya. Bilang pagdiriwang ng kanilang tagumpay, nagplano silang pumunta sa isang bar. Sa hindi kalayuan, ang mabuhanging mga daliri ng dagat at ang makulay na ilaw ng lungsod ay nagbigay-daan sa kanilang pagpapakasaya. Habang nag-uusap sila at nagbahaginan ng mga kwento, naramdaman nila ang ligaya na dulot ng kanilang pagkakaibigan at pagkakaisa. “Ang lahat ng sakripisyo natin ay nagbunga,” ani Alona habang ngumunguya ng isang piraso ng masarap na pagkain. “Oo, at sana ay magpatuloy ito sa New York,” sagot ni Ethan, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa mga plano para sa hinaharap. Sa malamig na