Chapter One

“Damn, Hanz sumagot ka!” inis kong bulong sa sarili habang panay ang dial sa number ni Hanz. Naiwan ko kasi ang invitation card ko sa bahay. It’s our boss’ birthday at lahat ng empleyado ay imbitado, kaso dahil tanga ako ay nakalimutan kong dalhin. It’s a no invitation, no entry.

Isinandal ko ang likod ko sa pader dahil tila wala ng pag-asang makapasok pa ako, ngunit bigla rin akong napaayos ng tayo nang makita kong may nagbubugbugan sa gilid.

“You shouldn’t blame me, Asshole!” the guy said and gave another guy a hard punch. “Fuck girl ‘yang girlfriend mo. Hinding-hindi ko aagawin sa iyo ‘yan dahil napakaliit ng dibdib niyan!” he added and gave him again a hard punch.

My mouth widened as well as eyes. Iniayos nito ang neck tie dahil medyo nalukot iyon. Huminga siya nang malalim at pinasadahan ng hagod ang kaniyang brush up na buhok. Medyo madilim dito sa labas kung kaya’t hindi ko masyadong kita ang mukha nito.

Nang makita kong papunta siya sa direksyon ng venue ay kinuha ko ang atensyon niya. “Uh, wait..” nahihiya kong sambit.

Lumingon siya sa akin at saka nagsalita. “What?” tanong nito at medyo lumapit sa akin.

Naningkit ang mga mata niya, ganoon din ako. Palapit kami nang palapit sa isa’t isa na para bang inaalam kung sino ba kaming dalawa.

He really looks familiar.

Damn.

“Red?”

“Karrie?”

Malalim akong napabuntong hininga at saka nagsalita. “Hindi ka pa rin pala nagbabago.”

Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Napayakap ako sa aking sarili nang gumuhit ang nakakalokong ngisi sa kaniyang labi. “Buti pa sa’yo ay maraming nagbago. Sobrang pangit mo dati pero ngayon pangit ka na lang.”

My mouth opened yet no words came out.

“At ‘yong ga-munggo mong dibdib dati, infairness, ang laki ng in-upgrade, pakwan na ngayon,” dagdag pa niya.

He is still the jerk I met back when I was in High School. Gusto kong tanggalin ang suot kong heels at ipukpok ‘yon sa ulo niya hanggang sa mamatay siya.

Muli siyang tumalikod upang pumasok na sana, pero hindi ko pa nakukuha ang misyon ko kaya kahit inis ako sa kaniya ay kinalimutan ko na kang muna. “Redric!” I exclaimed.

Muli siyang humarap nang nakangisi. “Miss me already?” tanong niya na ikinangiwi ko.

“Never! Pakitawag si Hanz sa loob at pakisabi na puntahan ako rito dahil naiwan ko ang invitation card. Ayaw ko mang humingi ng pabor sa’yo pero no choice, ikaw lang ang tanging tao or much better animal na napadaan,” paliwanag ko at saka siya inirapan. Muli kong tiningnan ang cellphone ko at dinial ang number ni Hanz pero wala pa ring sagot.

“Bakit ko pa tatawagin?”

“Para makapas–“

“Kung puwede ka namang sumama sa akin?”

I was about to say something when he immediately grabs my hand.

“Sir Von, check ko lang po–“

“She’s my girlfriend,” he said.

My eyes widened.

Nang makapasok sa loob ay agad niyang binalibag ang kamay ko. Napaka-tarantado talaga.

“Girlfriend mo ulo mo! Kadiri ka!”

He just gave me a smirk and hovered me an emotionless gaze. “You should be thankful instead,” maangas nitong sabi.

“Ria?” I finally heard his voice. Lumapit siya sa direksyon namin. “Von? Magkasama kayo?” naguguluhang tanong ni Hanz habang papalit-palit ang tingin sa amin ni Red.

I used to call him by his second name dahil iyon ang sumisimbolo sa katauhan niya. Red means blood dahil laging gulo ang bitbit niya. Hinila ko si Hanz palayo kay Red. Naglakad kami habang kinukwento ang nangyari sa labas.

“Tingnan mo nakailang tawag ako sa’yo, oh!” inis kong tugon sa kaniya at ipinakita ang history calls.

Napakamot siya sa ulo. “Alam mo namang ako ang nag-organize rito, e. Iniwan ko sa stock room dahil hindi ako puwedeng ma-istorbo. Sorry na,” paliwang niya.

“Okay, apology accepted. So, ano na? Goods pa ba ako?” I asked at lumayo nang kaunti sa kaniya upang mahusgahan kung maayos pa ba ang pisikal na kaanyuan ko.

I am wearing a pastel off-shoulder knitted dress na above the knee, medyo exposed ang cleavage ko. Two-inches heels na sandals. I also bun my hair and ket the baby hair falls. Light make-up only dahil maputi naman ako.

Tininginan niya ako mula ulo hanggang paa at saka niya inilagay ang ilang daliri sa baba nito na animo’y nag-iisip. “Parang hindi ka naman nag-antay ng ilang oras sa labas..”

“Bak–“

“You look fresh. Sobrang ganda mo at wala namang bago roon.”

I laughed a bit. Iba talaga si Hanz kapag pumuri. “Ano ba! Ako lang ‘to, Hanz,” pabebe kong tugon habang pakunwaring inilalagay sa likod ng tainga ang nakababang buhok sa gilid ng mukha at dumila na para bang si Mimiyuuh.

Bahagya siyang natawa. “Kakanta ka na!” sabi niya na ikinabahala ko.

Oo nga pala may eksena pala ako rito. Tinawag na ako ni baklitang Martha sa gabi at Martin sa umaga–My HR Assistant.

“Please give her a round of applause as she performs for an intermission number, Our Human Resources Head, Miss Aria Karrie Silvestre,” Martha announced.

[Singing: When I look at You by Miley Cyrus]

I look at the people. All eyes are on me. Napatingin ako kay Redric na ngayo’y naghihikab at sumunod ay kay Hanz na manghang-mangha na nakatingin sa akin kahit pa halos araw-araw na niyang naririnig ang boses ko. Nang matapos ang pagkanta ko ay kaniya-kaniya ang palakpakan ng mga manonood.

“Whoo! HR namin ‘yan!” hiyaw ng mga ahente.

Tinawanan ko lang sila at muling pumasok sa backstage. Doon ay agad na nakita ko sina Hanz at Martha. “Girl, walang kupas!” giit ni Martha at saka lumabas na ng backstage.

Si Hanz naman ay walang tigil sa kakapalakpak sa pagmumukha ko. “Tigilan mo nga, Hanz!” iritable kong saway sa kaniya. “Bakit ba kasi nandito ‘yang pinsan mo? Akala ko ba ay nasa ibang bansa siya at doon nagta-trabaho?”

Hanz knew that Redric and I are former classmates in High School. Alam niya rin kung gaano ko kinasusuklaman ang Wong na iyon dahil napaka-bully niyang tao. Naikwento ko kasi sa kaniya ang lahat ng pangyayari nang malaman kong pinsan niya pala ang mokong.

“Ewan, nagulat na lang din ako. Maybe Dad invited him.”

Umirap ako at malalim na bumuntong hininga. “So, ano na ang plano natin para sa Operations Manager? Tuyot na utak ko kaka-obliga sa posisyong iyan. Kailan ko ba mararanasang maging full time HR Head lang?”

“Pagod ka na?”

“Aba, oo pagod na pagod na at alam kong ikaw rin. Logistics Manager and Operations Manager at the same time? Sana talaga okay lang ang Daddy mo.”

Hanz Trey Wong is the son of the owner. He was once an Operations Manager pero hindi naging maganda ang takbo nito kung kaya’t ibinaba siya as Logistics Manager. Nakahanap kami ng magiging kapalit pero tinapos lang din ang kontrata niya last week dahil pressured daw siya. For a week kaming naging instant Operations Manager nina Hanz, Ako at Martha. Until now ay hindi pa rin kami nakakahanap ng puwedeng sumalo sa posisyong iyon kaya’t kami pa rin ang umo-obliga.

“Sorry if I can’t handle operations all by myself. Sorry, Ria,” tugon nito at saka yumuko.

Agad ko naman siyang pinalo sa balikat na ikinaangat niya ng ulo. “Pinagsasabi mo? Wala kang kasalanan, Hanz. I am saying this hindi dahil sa sinisisi kita. Gusto ko maging stick tayo to our designated position. Ang hirap mag multi-tasking kapag ganitong nasa Managerial position ka. Actually, ako ang dapat na sisihin dahil wala akong ma-hire na Operations Manager, e.” Ginulo ko ang buhok niya at saka ngumiti. “Stop blaming yourself, Manager,” dagdag ko at isinabut ang aking kamay sa kaniyang braso.

Nagsimula na kaming maglakad patungo sa pwesto nina Martha. Ang tinginan ng ibang empleyado ay kakaiba na naman. Si Hanzang ang binabati nila at ako ay tinitingnan nang nakataas ang kilay at ganoon din ako sa kanila. Hindi ako papatalo.

Agad kaming umupo nang makarating na sa pwesto. Si Martha ay nagpapaka-emcee pa rin sa stage. Sa kabilang table naman ang Daddy ni Hanz at mga kumpare nito, nandoon rin sina Redric at ang sa tingin ko ay girlfriend niya dahil nakaakbay siya roon.

“To give us his heart-warming message, please give a round of applause to our very own Chief Executive Officer, Mister Harrison Wong.”

A loud applause covering a whole venue. All eyes are on him.

“Good evening, Ladies and Gentlemen,” he said and gave us a huge smile. “First of all, I would like to thank all of you for coming on my special day.”

Hindi na namin pinakinggan ang sinasabi ni Boss dahil nagku-kwentuhan na kaming tatlo nina Martha at Hanz.

“Grabe, litaw ang kagwapuhan ngayon ng mga papi sa Wong’s Chicken. Ang sasarap, rawr!” saad ni Martha habang inililibot ang paningin sa iba’t ibang table. “Pero itong pinsan mo ang gustong kong tikman ngayon, Hanz. Ang sarap, leeg pa lang,” dagdag pa nito habang nakatitig kay Redric na ngayon ay kalandian ang girlfriend nito.

Me, Martha and Hanz are the closest. Tulungan kami kapag may nahihirapang isa. Maraming naiinggit sa amin ni Martha dahil nga close kami sa anak ng may-ari, pero wala kaming pakialam. Memo-han ko pa sila, e.

“I am here in front of you to introduce the new Operations Manager of Wong’s Chicken Distributor…” Napatigil ang pagku-kuwentuhan naming tatlo at awtomatikong sabay-sabay na ipinukol ang atensyon sa aming Boss. “Please welcome, My nephew…Von Redric Wong!”

Everyone clapped except me and Hanz. My mouth opened but still no words come out. My jaw literally dropped while eyes are widened.

“Good evening, everyone. I am Von Redric Wong, your new Operations Manager”

Everyone also clapped loudly than out boss’ speech. Nangingibabaw ang kilig ng mga kababaihan.

“Yes, Miss Karrie? Seems like you are literally standing in happiness. Thank you for the warmth welcome.”

Everyone looked at me. I checked my self, Damn! Bakit ako nakatayo? Napakagat ako sa aking labi at dahan-dahang bumalik sa pagkakaupo. Iniikot ko ang aking mga mata, ang ilan ay natatawa at ang mga kababaihan ay nakairap.

“Bakit hindi mo sinabi na siya ang magiging O.M natin?” I asked Hanz.

“H-hindi ko rin alam, Ria. Wala siyang sinabi sa akin,” nagtatakang sagot ni Hanz.

“I guess, let’s just accept it. At least, hindi na tayo mahihirapan,” Martha said.

My God. Hindi mo lang alam na mas mahihirapan tayo, Martha. Hindi normal ang takbo ng utak ng isang ‘yan.

“Can we sit?” Naiangat ko ang aking ulo nang muli kong marinig ang pamilyar niyang boses.

“Yes, of course, Von,” nakangiting sagot ni Hanz.

Umupo si Red sa tabi ni Martha at ang girlfriend niya naman ay sa tabi niya. “So I am your new Op–“

“Yeah, we already heard it,” iritable kong tugon nang hindi siya tinatapunan ng tingin at saka ako lumagok ng wine.

I heard him chuckled. “So, that’s your real warmth welcome.” Nginisian ko siya at muling lumagok ng wine.

“Von, I am excited to work with you,” sabi ni Hanz at inilahad pa ang kamay nito sa harap ni Redric. Mabilis namang tinugunan ni Red ang nakalahad na kamay ni Hanz. “Me too, Trey,” Red answered.

Ang kwento sa akin ni Hanz ay talagang close raw sila dati pa. Red is more genius than him. Si Redric ang tumutulong sa kaniya noon pa man, mula sa acads at sa katarantaduhan.

“It’s nice to meet you, Mister Wong,” Martha greeted. “I am Martha, the Human Resources Assistant.”

“Nice to meet you, Martha.”

His girlfriend seems bothered. Panay ang irap at buntong hininga. “Hi, Miss. Cheers,” sabi ko sa girlfriend ni Red habang nakaangat na ang wine glass sa harapan niya. Umaasang tutugunan niya iyon pero inirapan niya lang ako. Itatagay ko na sana iyon pero biglang kinuha ni Redric ang kaniyang wine glass at ibinangga ito sa akin na kasalukuyang nasa ere pa rin. “Cheers!” he said and drink the wine, and so do I.

“By the way, she’s Hanna. My girlfriend,” pagpapakila ni Red.

Natawa ako habang umiiling. May girlfriend na pero tumitikim pa ng ibang babae. Babaero talaga since day one.

“Yes karrie?” kunot-noo nitong tanong. Nginisian ko lang siya, kunwaring walang alam sa narinig at nakita ko kanina.

“Are you already drunk, Ri? tanong sa akin ni Hanz ngunit umiling lang ako at tiningnan sina Hanz at Martha.

Kinuha rin nila ang kani-kanilang wine glass. “Cheers,” they responded.

Nagtungo ako sa comfort room para ayusin na ang sarili, uuwi na rin kasi ako maya-maya.

“Girl, bakit rude ang atake kay Mister Wong?” tanong ni Martha habang naglalagay ng blush on sa pisngi. He’s or rather she’s here in girl’s comfort room.

“Magkakilala kami.”

“Sa true?” gulat nitong tanong.

Naglagay na rin ako ng blush on sa pisngi at liptint sa labi. “Yup, we’re classmates in High School.”

“Damn! You studied at the Eklavu School na pinalilibutan ng mga genius ‘di ba? Ibig sabihin ay matalino siya?”

“Yeah, Valedictorian namin siya noon.”

Napanganga ito sa sinabi ko. “What an ideal man,” sabi niya na ikinatigil ko.

“He’s not an ideal man,” mariin kong sabi sa kaniya.

“At bakit hindi? Gwapo, matalino at mayaman. Saan ka pa, sis?”

“What about the attitude? Olats si satanas sa sobrang sama ng ugali ng gunggong na ‘yon,” inis kong sabi.

“Mi, ba’t galit na galit?” natatawa niyang tanong.

“Galit na galit talaga ako sa kaniya dahil demonyo siya!”

“So, kaya kayo nandito ay para pag-usapan ang boyfriend ko?” Nagulat kami sa biglaang pagsulpot ni Hanna. Nakataas ang kaniyang kilay at ang mga braso niya ay naka-crossed. “Duda na ako sa’yo kanina pa, Miss Karrie. Kung tratuhin mo si Von ay parang hindi mo siy superior.”

I sarcastically laughed. “Martha, tara na nga!” sabi ko kay Martha at nilampasan siya.

Nang makalabas sa CR ay bigla niyang hinila ang buhok ko dahilan upang mapaharap ako sa kaniya. “What the fuck!” anas ko.

“I am talking to you! Ganiyan ka ba talaga ka-low class?”

“Wow! Coming from you, Miss? Sino sa tingin mo ang low class sa atin? Ugaling high class ba ang manabunot ng buhok? Damn! You’re stupid!”

Her eyes widened as well as her mouth. “Damn your words! I’m the girlfriend of your Operations Manager!”

“And so? Sino’ng nagtanong?” sarkastiko kong tanong.

Pula na ang mukha niya sa sobrang inis. Si Martha naman ay inaawat ako pero hindi ako papatalo. Hindi ko siya nagantihan sa sabunot kaya dapat ay ma-trashtalk ko siya.

Bigla ay dumating sina Redric at Hanz. Agad na kumapit si Hanna sa braso ni Red. “What’s happening?” Hanz asked.

“Ask your friend! Siya ang nagsimula!”

“Wow! Sino ‘tong biglang nanabunot ng buhok?” sarkastiko kong tanong.

“Dahil masyado kang chismosa! Pinag-uusapan ninyo ang boyfriend ko!” Nangunot naman ang noo nina Hanz at Redric. “Babe, I heard them. Pinag-uusapan ka nila! The way that bitch describes you seems you are the badass person she ever met,” sumbong nito kay Red.

I laughed while clapping. “Totoo lang ang mga sinabi ko. Masyado mong fini-flex na boyfriend mo ‘yan..” I pointed Red. “Sigurado ka bang ikaw lang ang jowa niyan?” I laughed again. “Hanna, bitch you’re so pathetic. Papatol ka na lang sa fuck boy pa.”

“Ria, you’re drunk,” saway ni Hanz ngunit hindi ko siya pinansin.

“I am just stating the fact, Hanna girl.”

Hanna still clueless.

“How can you say that I am fuck boy?” Redric finally said.

“Becau–“

“Na-fuck na ba kita?” he added.

Napanganga si Hanna sa sinabi ni Red. Si Hanz naman ay napasapo sa kaniyang noo. Si Martha ay nginangatngat pa rin ang kaniyang kuko, at ako naman ay umaktong walang pakialam sa sinabi niya.

“No and never. I just knew how womanizer you are. Hindi ba’t kanina ay mayroon kang nakaaway dahil diyan sa pagiging fuck boy mo? Are you even aware na nakakasira ka ng relasyon dahil diyan sa pagiging fuck boy mo? Ilang babae ba ang kaya mong pagsabay-sabayin?” sarkastiko kong tanong at saka tumawa. Tumingin ako kay Hanna na kasalukuyang nakayuko. “Hanna, girl? Do you still claim him as your boyfriend? Ang dami ninyo. Ang dami mong makakaaway lalo pa’t war freak ka,” dagdag ko at saka inilagay ang ilang daliri sa baba na animo’y nag-iisip. “Okay, para medyo gumaan naman ang pakiramdam mo. Let’s say na ikaw ang isinama niya rito dahil ikaw ang pinakamaganda niyang girlfriend.”

Now, I heard her sobbing. Bigla ay humarap ito kay Redric at buong lakas na sinampal. She finally walked out.

“Oops,” sambit ko at lumakad na rin palayo.

Nang makauwi sa bahay ay mabilis akong nagbihis at humiga. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ang kinabukasan na siya na ang magiging superior ko. Half of my heart filled with anger because of him. Even putting into words giving me a hard time. It’s definitely indescribable feeling of hatred.