Chapter Four

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Halos mapatalon ako dahil sa kasalukuyang nakkikita ko. I didn't know how to throw this fucking guy away from me. He's now hugging me while his face buried into my bust. Kadiri!

Bakit naging si Redric ang katabi ko?

Buong pwersa ko siyang inilaglag mula rito sa kama hanggang sa masubsob siya sa sahig.

"What the hell, Karrie?!" galit niyang sabi habang bumabalik dito sa kama.

"Bakit ka nandito?" galit ko ring tanong.

"Of course, this is my friend's house! Ikaw ang bakit nandito?!" galit niyang tugon at muling humiga. "Istorbo ka masyado!" dagdag pa nito at pumikit.

"P-pero bakit nandito ako? Bakit ikaw 'yong katabi ko? Nasaan si Hanz? Si Kidd? Nasaan sila?" sunud-sunod kong tanong pero sinagot niya lang ako ng kunwaring hilik.

Inayos ko ang aking sarili at bumaba na. Doon ay nadatnan ko si Kidd na nagluluto. Nakagat ko pa ang aking labi dahil sa kahihiyang ginawa ko kagabi.

"Gising ka na pala." Napatingin ako sa kaniya nang magsalita ito. Ngumiti lang ako na tila nahihiya. "Tara, kain na tayo," aya nito pero hindi ako kumilos. "Dalian mo na kung ayaw mong bitbitin pa kita papunta rito."

Napanguso na lang ako at dahan-dahang pumunta sa direksyon niya. 

"Upo," utos niya at iminuwestra sa akin ang upuan na katabi niya.

I sat behind him and started to eat. Mistula talaga akong nagiging maamong tuta kapag siya na ang nag-uutos.

"By the way, kung hinahanap mo si Martha, nandoon sila ni Ryle sa Guest Room, doon sila natulog. Si Trey naman ay umuwi na kaninang alas-sais," paliwanag nito na ikinatigil ko sa pagkain.

"B-bakit kami magkatabi ni Redric? Saka kaninong kwarto ba ;yong pinagtulugan namin?"

"Sa akin."

Napanganga ako sa sinabi niya. So, it means silang dalawa ang naging katabi ko?

"Huwag kang mag-alala, sa sofa naman ako natulog," dipensa nito na ikinabuntong hininga ko. "Sa baba ko kasi pinapatulog no'n si Von at ikaw lang sana roon sa kwarto ko, kaso sobrang kulit. Ayaw niyang magpaawat, gusto talaga sa kwarto ko at ikaw na lang daw ang patulugin ko sa sofa."

Redric, the CEO of un-gentleman.

"Dito ko na kayo dinala sa bahay dahil lasing na kayong lahat at ako na lang ang natirang matino," pahayag nito na ikinatango ko.

"S-salamat," nahihiya kong tugon at muling sumubo ng pagkain.

"Ihahatid na lang kita sa inyo after natin kumain."

"'Wag na, Kidd. Magco-commute na lang ako. Sanay naman ako, e."

"Naka-ready na 'yong sasakyan, Aria. Huwag ka nang makulit."

I just nodded. Kapag nagsalita na talaga siya, finish na, e. Bigla namang sumulpot si Redric na ngayon ay pupungas-pungas pa ng mata.

"Von, kain," aya ni Kidd.

"Sino?"

Nangunot ang noo ko sa kaniyang tanong habang si Kidd naman ay natatawa na lang sa kaniya. "Pagkain kako, kain tayo. Tarantado! Babae na naman nasa isip mo," tumatawang sabi ni Kidd.

Napangiwi ako nang mapagtanto ang nasa isip ni Red. Kadiri talaga, puro kamanyakan ang alam.

"Akala ko si Karrie kakainin natin."

Naibuga ko ang tubig na nainom ko at inis siyang tiningnan. "Siraulo ka talaga, 'no?!" I exclaimed. Si Kidd naman ay tawa lang nang tawa kung kaya't sinamaan ko rin ito ng tingin.

"Sus! Kung makayakap ka nga sa akin kagabi akala mo ay ayaw akong ipaagaw sa iba, e," nakangisi niyang sabi.

"In your dreams!" giit ko at tumayo na.

"You almost sunk your face right into my neck, drunk girl!"

Napakagat ako sa aking labi. Damn! Yeah, I did those things. I admit. "And you also did those things, pervert boy!" bawi ko at inangatan siya ng kilay. "I gotta go!" dagdag ko at lumabas na ng bahay.  Sinundan naman agad ako ni Kidd.

Nang makasakay ay agad niya akong binalingan ng tingin. "Pero naalala mo?" bigkas nito.

"'Y-yong?"

"'Yong ginawa mo kay Von."

Napagat ako sa aking labi at dahan-dahan akong tumango. "I did because I thought it was you," nahihiya kong tugon at saka yumuko.

"Ha?" naguguluhan niyang tanong.

I looked at him and just shrugged. "H-hindi ko alam, lasing ako," I said in frustration, trying to escape.

Bigla ay gumuhit ang ngisi sa kaniyang labi at saka ipinuwesto sa manibela ang mga kamay. "So, ginawa mo 'yon dahil ang akala mo ay ako 'yong nasa tabi mo?" nakangisi niyang tanong nang hindi ako tinatapunan ng tingin.

Matagal bago ako nakasagot. Halos pudpurin ko na ang labi ko sa kakakagat. "I-I just feel comfortable with you," nahihiya kong tugon at saka pumikit.

Narinig ko naman ang mahina niyang tawa dahilan upang maimulat ko na ang aking mga mata. Naestatwa ako nang bigla niyang ilapit ang mukha niya sa akin. Mas inilapit niya pa iyon. Ngayon ay naglalaban kami ng tingin. Halos hindi na ako kumukurap dahil gusto ko pang labanan ang titig niya. Maya-maya pa ay may hinugot siya sa gilid ko. 

A seatbelt.

Mabilis kong iniwas ang paningin ko sa kaniya at saka kinagat ang pang-ibabang labi. Damn, Aria, bakit parang may ine-expect kang mangyari kanina.

"Right or left?" tanong niya nang makalagpas sa kanto nila."

"Ah, right," sagot ko ngunit bigla siyang natawa na ikinakunot ng noo ko.

"Baka sa taas, try natin?"

Nang tingnan ko ang kamay ko kung saan nakaturo ay agad ko itong ibinaba. What, Aria? Sa right pero ang daliri ko ay sa left nakaturo. Bakit kapag si Kidd ang kasama ko ay nabobobo ako?

"S-sa kanan talaga, sorry," mahina kong tugon.

Halos dalawang oras ang binyahe namin dahil sobrang traffic sa fucking Karuhatan. Imagine, Caloocan to Malinta lang tapos ay ganoon katagal ang travel time.

"Salamat. Kidd," tugon ko habang binubuksan ang pinto ng kotse niy, ngunit hindi ko 'yon mabuksan dahil malamang ay ni-lock ni Kidd.

Muli ko siyang tiningnan upang sana ay ipabukas na ang pinto nang bigla itong magsalita. "Can I get your phone number?"

Napanganga ako at tumango-tango. Deep inside ay nagwawala na ang mga internal organs ko dulot ng matinding kilig. I just typed my number and gave his phone back. Sinilip ko kung ano'ng pangalan ang ilalagay niya roon. He typed Aria with heart emoticon. Napakagat ako sa aking labi at tuluyan nang binuksan ang pinto.

"I'll call you later. Sagutin mo na lang ako, ah," sabi nito at tuluyan na akong lumabas habang nagpipigil ng kilig.

Nang makalagpas na siya sa akin ay saka ako nagtitili sa kilig. His last statement seems to be an intentionally double meaning. Tila nag-e-echo iyon sa tenga ko.

"Ate?" Natauhan ako nang tawagin ako ni Ara. "Lagot ka kina Mama at Papa, hindi ka umuwi kagabi."

Nagdire-diretso lang ako sa pagpasok at hindi siya pinansin. Doon ay nakita ko agad ang iritableng tingin ni Mama. "Bakit hindi ka umuwi kagabi, Aria? Kung saan saan ka na naman nagpupupunta?!"

"Sa trabaho lang, Ma. Lagi ko namang sinasabi sa inyo na tuwing sabado ay maaaring hindi ako makauwi dahil maraming gawain sa trabaho. Doon muna ako tumutuloy kina Martha," paliwanag ko. Kilala nila si Martha dahil isang beses nang dinala iyon dito.

"Trabaho ba talaga 'yan? Baka naman naglalandi ka na lang?"

Malalim akong bumuntong hininga at palihim na umirap. "Trabaho nga, Ma. Akyat na po ako," paalam ko at umakyat na sa kwarto.

Ano naman kung lumandi ako, 'di ba? I am already Twenty-Three years old. NBSB ako dahil napaka-strict nila masyado. I used to be a man hater just to focus my study, dahil 'yon ang gusto nila. Their norms glued on my mind until I achieve what they want me to be rather than what I want to be.

I never received words of compliment from them despite of being an achiever. They always prioritize their high expectations but never ask how I was doing in my everyday life. But at least I now realized that those norms are already broken since my academic journey ended. Sa sobrang istrikto nila ay hindi na nila namamalayan na nagiging pasaway na ako. Indeed, that the good girls are bad girls that haven't been caught.

Suddenly, my phone rang, I immediately grab and answer it. "Kidd?" galak kong tanong.

My God! Ang bilis naman niyang tumawag.

"Ano'ng Kidd pinagsasabi mo, girl? Si Beautiful Martha itech," sagot nito sa kabilang linya. 

Ayan, kahit hindi ko siya nakikita ay alam kong nakangisi na siya.

"Betsung mo, bi?" natatawa nitong tanong sa kabilang linya.

"Ewan ko sa'yo! Nasaan ka na ba? Iniwan na kita dahil nagmamadali ako."

"Awit! Iniba pa nga ang usapan. Kasama ko si Ryle, mi. Pauwi na kami."

"Oh go! Bakit ka ba napatawag?"

"May problema kasi sa company, 'yong truck number-three ay nasiraan daw. Tingin-tingin din kasi sa viber."

"Nasolusyunan naman na?"

"Ask Hanz and Von. Hindi kasi ako sinasagot ni Hanz, may sumpong na naman yata," natatawa nitong sabi.

"Okay, sige, ingat ka riyan kay Ryle, nako ka!"

"Siya ang mag-ingat sa akin, 'no!"

I ended the call and called Hanz.

"Yes?" sagot nito sa kabilang linya.

"Ano'ng status ng Truck number-three ngayon?"

"Oks na, ri. Pina-rescue ko naman agad kay Kuya Pon."

"Hindi ka naman pinagalitan?"

"Nope."

"Okay, utusan ko na lang din bukas 'yong mga motorpool na ayusin ang lahat ng trucks bago ipa-dispatch."

"Sige, ri. Bye."

Why does he seem so cold? Bago pa niya ibaba ay muli ko siyang tinawag.

"Uhm?" tamad nitong sagot.

"Saan ka?"

"House."

This is not Hanz. "I'll straight to the point. Bakit ang cold mo?"

"Pagod lang, ri."

"Bakit iniwan mo ako kanina?"

"You are with Von, hindi kita magising dahil nasa freaky position kayo."

"Ano'ng freaky pinag-"

"See you tomorrow na lang, ri. Bye."

Ibababa ko pa lang ang cellphone ko nang muli na naman itong tumunog. Lumakas ang tibok ng puso ko nang makitang un-known number iyon. Okay, this is surely Kidd. Nanginginig kong sinagot ang tawag na iyon.

"Damn, Karrie! All trucks must be undergo first to the quality checking before it dispatch! Throw your mindset na kapag okay noong ginamit ngayon, okay pa rin kinabukasan! Quality Monitoring is an always fucking task! Your motorpool staffs are irresponsible!"

Napapikit ako nang muli ko na namang marinig ang nakakairita niyang boses. "Sunday ngayon, Red. Huwag mo akong paandaran sa mga ganiyang ka-emehan mo," mahinahon ngunit may inis kong tugon.

Narinig kong natawa siya nang sarkastiko. "You really have a lot of rude statement. You are showing how unconcerned employee you are. Karrie, working hours or not, you should be active! You're an HR Head-"

"Exactly! I'm an HR Head, so why do you keep blaming me to the unrelated field of an HR? My obligation here is to just introduce their job position and observe their performance, at ikaw? Ikaw dapat ang nagtuturo kung ano'ng gagawin nila dahil ikaw ang Operations Manager. Red, Operation! 'Di ba lagi mong binibida 'yang posisyon mo? Bakit hindi mo gampanan nang maayos? Do you already know what position you are handling? Or you just want that position because you only want to argue with me? Stop blaming the staffs, teach them! You are the superior of operations then so be it!" paliwanag ko at saka siya binabaan ng phone.

I turned off my phone and just continue to sleep. Badtrip! Kung sino pa 'yong inaasahan mong tatawag, 'yon pa ang wala.

Nagpaalam ako directly kay Boss na hindi ako makakapasok ngayon. This is the first time na mag-a-absent ako, ifi-file ko na lang ito as Vacation Leave. It's already 9:00 am. ka-chat ko sina Hanz at Martha. Nagsabi na rin ako sa kanila na hindi muna ako makakapasok ngayon dahil tinatamad ako.

Bigla ay may nagpop-up na message from un-known number. Nang buksan ko ang mensaheng iyon ay mabilis akong napaupo mula sa pagkakahiga.

Sorry for not calling you last night, may inasikaso kasi ako. By the way, yayain sana kitang lumabas after ng work mo.

It's finally Kidd. Sa sobrang kilig ay nayakap ko pa itong cellphone ko. Nagtipa ako ng ire-reply.

It's okay, Kidd. Actually, it's my free time. Hindi ako nakapasok ngayon, Why?

Want some relaxation.

Good timing pala, let's g!

Mabilis akong nag-gayak. Napagpasyahan naming magkita na lang sa Starbucks sa SM Valenzuela. I am just wearing sando na medyo exposed ang cleavage pero pinatungan naman ng cardigan. Denim skirt ang suot kong pang-ibaba at converse white shoes ang sapin sa paa. Of course, I wear my favorite light make-up only habang ang blonde kong buhok na hanggang balikat lang ang haba ay hinayaan kong nakalugay lang.

Pagbukas ko ng pinto ay agad ko siyang nakita na nakaharap sa kaniyang cellphone. Agad naman akong umupo sa kaharap niyang upuan. "Kanina ka pa?" nakangiti kong tanong.

"Medyo kakarating lang din," sagot nito.

Um-order siya ng one Caramel Frappuccino para sa akin at Espresso Frappuccino naman ang kaniya. Um-order din siya ng Lychee Cheesecake para sa kaniya at Raspberry Cheesecake Brulee naman ang sa akin.

"Buti pumayag si Von na hindi ka pumasok?"

"Hindi naman siya ang boss ko, bakit sa kaniya ako magpapaalam?" natatawa kong tugon.

"Talagang mainit ang dugo mo kay Von, 'no?" natatawa niyang tanong at saka sumimsim ng kaniyang inumin.

"Yeah, immeasurable hate."

"Wha-"

"Kidd, will you please stop include him to our conversation? This conversation should roll only to me and you, just on us," inis kong sabi at umirap sa kaniya.

"Okay, okay," natatawa niyang sagot habang napapailing. Hindi na rin siya nagtanong pang muli tungkol kay Redric.

"What about you? You don't have work?" tanong ko. Mabilis talagang naglalaho ang inis ko kapag siya ang kaharap ko.

"I have a business."

"Ano?"

"Alagaan ka araw-araw." malambing niyang tugon habang ang mga mata'y nakapukol sa akin.

Para naman akong tolonggis na kilig na kilig deep inside. I shouldn't show kung gaano ako pinapatay ng kilig kaya't nginisian ko na lang siya at umiwas ng tingin. "Korni," sambit ko habang nagpipigil ng ngiti, inaasahang maitatago ito sa pagkagat-kagat ko ng labi.

"Charot! May business ako. Bar and restaurant din."

"Saan naman naka-locate?"

"Sa puso mo."

Hindi ko na naitago ang ngiting kanina ko pa pinipigilan. Parang gusto ko tuloy hablutin ang dyaryo ng lalaking nasa tabi ng table namin at ipantakip 'yon sa aking mukha. Nakakainis ang mga banat niya.

Maya-maya ay tumayo na siya dahilan upang mapatayo na rin ako. I asked him. "Saan tayo pupunta?"

Napatigil siya sa pagkilos at tumingin sa mga mata ko. "Kahit saan basta kasama ka," nakangisi niyang sabi.

Pinalo ko ang kaliwang braso niya at saka siya tumawa nang tumawa. Baliw talaga ang isang 'to. Kapag ito minahal ko wala ng palag 'to, e.

Nang makasakay sa kaniyang kotse ay agad niya itong pinaandar. Saka ko lang napagtanto na sa bahay nila ang tungo namin. "Nasaan nga pala ang family mo?" tanong ko habang papasok na sa kanilang bahay.

"My mom passed away last year. Si Daddy at kuya na lang ang kasama ko sa buhay. pero hindi ko sila kasama rito."

Sabay kaming umupo sa mahabang sofa roon. Kinuha ko ang maliit na unan at ipinatong iyon sa aking hita. "Nasaan sila?" tanong ko habang nakapangalumbabang nakaharap sa kaniya.

"Nasa bahay namin sa Baguio. May business din kasi kami roon. Ako ang naiwan dito dahil may negosyo rin akong inaasikaso," paliwanag niya nang hindi ako tinatapunan ng tingin.

"Sad for the loss of your mom," malungkot kong tugon.

"Tanggap naman na namin."

Binuksan niya ang TV, saktong Titanic ang palabas at nasa kissing moment na sina Jack at Rose. Pareho kaming napaiwas ng tingin sa TV at kunwaring may mga ginagawa para lang hindi maituon ang atensyon sa scenario ng palabas ngayon.

"Inaantok ako," sambit nito at saka in-stretch ang kaniyang kaliwang braso sa likuran ng sofa.

Nararamdaman ko ang mga braso niya sa aking likuran at nakikiliti ako roon. Bigla ay umayos siya ng upo at kinuha ang unan na nakapatong sa aking hita. Walang pasubali siyang humiga roon. Naestatwa na lang ako sa kaniya at pinagmasdan ang napaka-gwapo niyang mukha.

Damn! This is the handsome face I admired. Bigla niyang idinilat ang kaniyang mga mata at dahil doon ay mabilis na nagtama ang paningin namin.

"Aria, I just want you to be aware that starting today...I'm officially courting you," tugon nito at muling ipinikit ang mga mata.

Natunganga ako roon. I can't even move. Kinuha niya ang kanang kamay ko at ipinatong ito sa kaniyang dibdib. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Basta ang alam ko lang ay sobrang lakas ng tibok ng puso ko dulot ng matinding kilig.