Sa isang linggo niyang pagtira sa poder ng lalaki, masasabi niyang malinis ang intensyon nito. Pinandigan nitong walang mangyayari sa kanila hangga't 'di sila ikasal, na tutuparin nito ang gusto niyang birhen na ihaharap sa altar at sa asawa lang ibibigay ang sarili. Muntik pa niyang mabugbug si Frahisto nang sabihin nito iyon.
Alagang-alaga siya nito. Mula sa paggising niya, may pa-breakfast in bed pa siya. Sa katabi ng master bedroom siya natutulog at hindi siya nagla-lock kaya malaya itong nakakapasok. Hindi naman mukhang manyakis ito. Sa lunch, nasa breakfast stool lang siya nakaupo habang naghahanda ito at iniispoiled siya ng sobrang pagmamahal. Kung may menu sigurong gano'n, pinili na ni Odessa. Kapag kinagabihan, niyayaya siya nitong mamasyal sa 'di mataong lugar. Dinadala sa mamahaling restaurant na muntikan pa niyang hubarin ang kaniyang suot na sandal.
Kung spoiled ang pag-uusapan, siya na ang dadalo. Punong-p
Lahat napalingon sa kaniya nung bumaba siya ng motorsiklo kasama si Frahisto. Inalalayan pa siya nito makababa kahit sanay siyang bumaba, kahit ipikit pa niya ang mata. Napatunganga na lang ang lahat ng kapit-bahay nila pati na ang mga ibang mangingisda na nag-aayos ng lambat. Halos nakatunganga ang kaniyang Ina sa pintuan, pati ang kaniyang Ama na 'di makahuma.“Andito na ho ako!” masayang bungad niya nung nasa pintuan na sila ni Frahisto. Pero nakatunganga pa rin ang mga 'to. Lalo na ang kaniyang dalawang makulit na kapatid.“Inay! Itay! Ikakasal na ako!”Nahulog ang hawak na plastic cup ng kaniyang Ama sa sinabi sa lupa samantalang napakrus ng wala sa oras ang kaniyang Ina.“Sus maryusep ka, Odessa! Saan ka ba galing at hibang ka na? Anong ikakasal ka? Saan ang mapapangasawa mo? Imposibleng ang gwapong mamang 'yan ang aasawa sa'yo?!”Napahagikhik siya sa sinabi ng madraman
Pero lumipas ang tatlong araw na hindi nakabalik si Frahisto para sunduin siya. Magtatampo na sana si Odessa nang sunduin siya nito. Nasa hunasan siya at namumulot ng mga lamang-dagat na pwedeng gawing ulam. Agad siyang napairap pero nang makita ang bitbit nitong 'Forget Me Not' flowers, bigla siyang kinilig.“Sorry nahuli ako.”“O-okay lang.”Naghubad ito ng suot na tsinelas at itinaas ang suot na pantalon. Teka, anong gagawin niya?! Bago pa siya makapag-react, nasa harapan niya na ito at inabot sa kaniya ang bulaklak.“Sorry...”Kunwari hindi siya kinilig nang abutin niya iyon. Pigil na pigil niya ang kaniyang ngiti at pinigil ang sariling 'wag amuyin ang bulaklak. Baka kasi kiligin siya tapos hahampasin niya si Frahisto, tapos maghaharutan sila sa maputik na parte ng dagat sabay hahagikhik siya ng malandi.“Tulungan na kita.”“Ha? Hindi——”
Tulad ng pangako ni Frahisto, hinatid siya nito sa probinsya sa Mindanao pero agad din umalis. Nagdadalawang isip pa ito na umalis pero nang muling mag-ring ang wristwatch nito na napapansin niyang suot lagi ng binata, nagpasya itong umalis pero nangakong babalik agad sa susunod na linggo. May aasikasuhin lang daw ito at pinapatawag daw ito ng boss nito. Halos ayaw siya nitong bitawan sa pagkakayakap, kung 'di pa niya tinulak... Hindi pa ito aalis.Muntik pa siyang mabugbug Berma ni Tina nang pumasyal ito sa bahay ng kaniyang Itang. Hinila pa nito ang ang kaniyang buhok saka dinakma ang kaniyang dibdib. Minsan, may lahing bruha rin ang kaibigan niya.“Peste ka dzaii! Ikaw na malaki ang cabbage. Na sa'yo na ang korona ng kagandahan. Ikaw na ang pinagpala sa lahat! Ikaw ang nakasungkit kay Frahisto. Peste ka dzaii, anong tilapyang meron ka d'yan at kabog na kabog siya sa ganda mo?”Ningitian lang niya ang kaibigan at hindi na pi
“Itang!” Mabilis napabangon si Odessa, Nag-ikot siya ng tingin at agad napababa sa kama. Akmang tatakbuhin niya na ang kurtinang nakaharang para magsilbing pintuan nang biglang pumasok do'n si Tina. Matagal siyang napatitig sa kaibigan at do'n lang tuluyang nag-sink in sa kaniyang isip, na wala na ang matanda. “I-itang...” nagsimulang gumaralgal ang kaniyang boses. Kasunod ang panay bagsak ng luha sa mata niya...Agad siyang tinakbo ng yakap ni Tina at hinayaan siyang umiyak nang umiyak sa balikat nito. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya matanggap na wala na ang matanda. Na wala na ito... Na iyon na ang huling pag-uusap nila sa araw na iyon. Hindi man lang siya nakapagpaalam. Ni hindi man lang siya nakayakap ng mahigpit dito. Namatay ito sa mapait na paraan at walang kasalanan. Pinatay ng mga taong walang kaluluwa ang taong nandiyan lagi sa kaniya.“Odessa...”“Tina h-hindi ko pa rin matanggap! Hi-hindi ko ma
“Ano? Mamili ka...”Napakagat siya ng labi at dahan-dahang bumagsak ang luha sa kaniyang mata. Masakit ang sampal na binigay ng lalaki at namanhid yata ang kaniyang pisngi.“Take her!”Wala siyang magawa kundi ang mapasunod sa lalaking marahas na humila sa kaniyang braso. Mahigpit ang pagkakahawak at mababali yata ang maliit niyang braso sa malaking kamay nito. Tuluyan siyang kinaladkad ng mga ito at walang nag lakas-loob na tulungan siya.“A-ano ba ang kailangan niyo sa'kin?! P-pinatay niyo na ang Itang ko! Wala kayong puso! Wala kaming kasalanan sa iny——” Napaigik siya sa sakit nang mariing pinisil ng lalaking may bigote ang kaniyang braso.“Tahimik!”Tuluyan siya nitong naipasok sa loob ng van. Nasa gitna siya ng dalawang lalaking konting galaw lang niya, kamatayan ang kaniyang aabutin. Mukhang hindi madadala ang mga 'to sa pasimpleng awa na gagawin
Hinawakan lang ni Farhistt ang kamay ni Odessa habang malaya itong pinagmamasdan na mahimbing natutulog. Marahan niyang pinisil ang namumutlang kamay nito at masuyong hinalikan iyon. If he could turn back the time, he'll fucking do it. Kung may masamang nangyari kay Odessa, fuck, baka tuluyan siyang mabaliw.Ang pangako niya, babalik siya agad pero hindi niya natupad nang magakaro'n ng problema si Tiverius. Sumabit ito sa naging assignment na kaniyang binigay, at 'yon ang patayin ang big boss ng Blood Diamond. Kung wala ang dalagang anak ni Mr. Genovese, alam niyang 'di papalpak si Tiverius. Masyadong dinaan ng lalaki sa personal na bagay ang binigay niyang assignment dito kaya nagkandaletse-letse. Muntikan itong mapatay at kung 'di siya dumating, baka bangkay na lang ang aabutan niya.Kinailangan niyang lumipad papuntang Indonesia, kung saan nando'n si Mr. Genovese kasama ang mga tauhan at anak nitong babae sa isang mamahaling restaurant at k
Isang dipa lang ang layo ni Farhistt kay Odessa. Nakaupo ang dalaga sa ibabaw ng kama habang malamig ang matang nakatingin sa labas ng bintana. Wala ng swerong nakakabit dito at pwede na itong iuwi ayon sa Doctor.“Iuwi mo na ako.”Mabilis siyang tumango at nilapitan ito para alalayang tumayo pero pinigilan siya ng kamay nito.“Kaya kong tumayo. Huwag kang lumapit, please?”Napaurong siya at ilang segundo muna ang nagdaan bago siya tumango. Naiintindihan niyang galit ito. Hinintay niya si Odessa ang tumayo at bahagya itong nawalan ng balanse. Akmang lalapitan niya ito pero sumenyas ang kamay ng dalaga na huwag na huwag siyang lumapit dito. Napabuntunghinga na lang siyang tumango at walang magawa kundi ang sundin ang gusto nito.Nakasunod lang sa kaniya si Odessa habang naglalakad sila. Sinigurado nitong may space sa pagitan nilang dalawa at hindi ito kumikibo. Panay ang sulyap ang kaniya
PERO biglang nag-init ang ulo ni Farhistt sa nakita. Si Odessa, may kasamang lalaki sa hunasan at masayang nag-uusap habang namumulot ng lamang-dagat. Nakikita niyang panay ang tawa ng lalaki at halatang kinikilig habang nakangiti ang kaniyang Odessa.Damn!Jealousy immediately attacked and irritated his heart. Alam niyang sobrang babaw ng rason pero nasanay siyang siya ang nagpapangiti sa magandang mukha nito. Nasanay siyang sa ang dahilan lagi sa masayang kislap ng mata ng kaniyang nag-iisang diyosa. Ang babaeng naging rason na naniwala siyang kaya niyang magmahal ulit.“Who is he?”“Her new found friend. His name is——”“Don't,” he immediately finished what Jayvion had said.Nagkibit naman ito ng balikat at lumabas mula sa hologram watch nito ang buong background ng lalaking kausap ni Odessa. Napatitig naman siya ro'n at binasa kung anong klaseng pagkatao meron a