Natatawang pinagmasdan ni Zerus si Blesy na masayang nagtampisaw sa dagat. Tatlong linggo na sila sa islang iyon na pag-aari ni Uno at masasabi ni Zerus na kontento siya sa buhay na meron siya ngayon, kasama ang dalaga.
Magaling na ang sugat ni Blesy at isa rin 'yon sa kaniyang kinakakatuwa. Pwede na niyang angkinin ang babae na walang inaalala kung mabibinat ito. Pwede niya ulit ito angkinin sa ilalim ng buwan at sa mapusok na paraan. Napangisi siya sa parteng iyon at biglang nanigas ang kaniyang alaga sa ilalim ng suot niyang beach short.
Oh fuck not again!
Pinakalma niya ang kaniyang alagang nagsimulang kumatok. Sa tuwing tumatawa o ngumingiti si Blesy, gano'n din ang reaksyon ng kaniyang alaga. Gustong manuntok.
Matamang pinagmasdan ni Blesy si Fender na mahimbing na natutulog sa kaniyang tabi. Wala siyang naramdamang pagsisisi na sumama siya rito. Alam niyang may tungkulin siya sa Panginoon bilang Madre pero mahal niya ang lalaki. Mahal niya ito at pauli-ulit siyang hihingi ng kapatawaran sa Diyos Ama. Hindi niya napatunayan ang kaniyang pagmamahal dito na habang-buhay na dapat magsilbi. Siguro may ibang plano ang Diyos kung bakit nagkita sila ng lalaki."Hey? Can't sleep?"Hindi na siya nagulat nang biglang nagsalita ito at nagmulat ng mata. Malakas ang pandama ng binata at kahit malalim ang tulog nito, alam nitong may kaaway o malapit ang buhay nito sa kamatayan.Marahan siyang tumango at masuyong ngumiti. Pagkatapos nilang mag-make out sa buhanginan at magtampisaw sa tubig, nakaramdam sila
Gaya ng sabi ni Uno, pinandigan nito ang pagiging kabit ng Fender niya. Kung saan sila nagpupunta, sumasama ito. Kapag naglalaro sila sa tubig, nakikipagharutan din ito kay Fender. Minsan, nilulunod nito si Fender sa tubig at minsan, binabato ng ampalaya. Minsan din, dakilang tagasira ng sweet moment nilang dalawa.“May single rito, baka naman.” muling umeksina ito at walang paalam na dumaan sa gitna nilang dalawa. Nakaupo sila buhanginan at malayang nanood ng paglubog ng araw.“Love, tell me to calm before I kill my best friend right now, right there.” nandidilim ang mukhang saad ni Fender nang sulyapan nito si Uno na pasipol-sipol at walang pakialam.Natawa naman siya at hinaplos ang mukha ng binata. “Shh ano ba, kaibigan mo 'yan. Mabait si Uno.”
"Zerus do you hear me?! Zerus!"Mga boses na kaniyang naririnig. Pinilit niyang alalahanin ang boses na iyon kung kanino. Naalala niya na, kay Ramona."Gago ka talaga! Katangahan mo talaga ang magdadala sa'yo sa kamatayan. Puro ka Blesy! Blesy!"Nang marinig ang pangalang iyon, agad siyang nagmulat ng mata. Puting kalangitan ang mabilis na sumalubong sa kaniya. Kahit nanghihina ang kaniyang katawan, pinilit niyang bumangon para lang mapasapo sa kaniyang ulo."God! You're alive." nakahingang saad ni Ramona.Napatingin siya rito at nasa tabi nito si Uno. Parehong basang-basa ang mga ito at naghahabol ng hininga."S-si Blesy?""She didn't make it.""Fuck what?!" Pinilit niyang tumayo pero pinigilan siya ni Ramona."Just kidding. She's alive and we need you two to get out of her. Hindi tayo ligtas rito."Napahinga siya
Marahan napabuntunghinga si Blesy nang magpaalam sa kaniya si Fender kinabukasan. Luluwas ito ng Maynila kasama si Uno at may personal na aasikasuhi. Nag-aalala siya. Hindi sa kaligtasan nito kundi sa isipin na baka makalimutan siya nito ulit."I'll be back as soon as I can, I promise." Ginanap ni Fender ang kaniyang dalawang kamay at hinalikan iyon.Tumango siya. May tiwala siya sa lalaki, sa sarili lang niya wala. Natatakot siya. Nag-alala. Maraming agam-agam sa kaniyang puso habang nakatingin sa binata."Baka-""Bukas din ay babalik agad ako. Pagkagising na pagkagising mo, nasa tabi mo na ako at malambing na nakayakap sa'yo."Napangiti siya sa sinabing iyon ni Fender. Alam talaga nito paano kunin ang kaniyang loob at kung paano siya pangitiin, wala pa rin nagbago."Okay. Basta mag-iingat kayo ni Uno, ha?"Ang lawak ng ngiti nito nang
“Hey calm down. Huwag kang umiyak! Hindi pa patay ang Fender Hearst mo.” mabilis siyang inagapan ni Uni at binigyan ng tissue. “Papatayin ako ng kaibigan ko 'pag nalaman niyang pinaiyak kita ngayon buntis ka pa naman.”Kahit papaano, natawa siya sa naging reaksyon ni Uno. Nalito siya kung saan siya matutuwa, sa nalamang hindi patay ang binata o sa nalaman na buntis siya.“Ayan, ngumiti ka. Hindi 'yong ipapapatay mo ako.”Napaismid siya nang wala sa oras at tinalikuran ito. “Ang baho ng niluto mo, baka naman alisin mo 'yan at sabihin mo na sa'kin ang totoo kung saan ba talaga ang magaling na lalaking iyon at matagal kayong nakabalik?”Ngumisi ito. “Nagiging maldita ka pala, Blesy kapag buntis. Hindi ko inasahan ang pag-iba ng ugali mo.”Tumalim ang kaniyang mata kay Uno na agad nitong ikinataas ng kamay. “Oo na, aalisin ko na at ilalagay sa ref!” Mabilis nitong nilagay sa food conta
“Fuck Uno! Paano ko makikita ang mukha ni Blesy?”Natawa siya sa galit na tanong na iyon ng kaniyang Fender. Kahit sa boses pa lang nito, alam niya nang bwesit na bwesit na ito sa kinahihigaan.“Problema mo na 'yon!”Akmang babangon ito nang pigilan niya agad. “Hey-hey love, relax!” anas niya, “Baka maawa si Uno sa'yo bukas. Sa ngayon, sundin muna natin ang sabi ng kaibigan niyang surgeon— teka, surgeon?!” Siya naman ang hindi makapaniwala sa narinig. Mabilis siyang napalingon kay Uno at tinitigan ito sa paraang matutunaw ito sa takot.“What? Did I say surgeon?” takang tanong ni Uno na ngayon ay kampanteng nakaupo sa single sofa. Umiinom ng kape at kumakain ng cookies.“Oo. Sabi mo, hindi papayag ang surgeon mong kaibigan. Ibig sabihin, kaya may bendahe sa mukha si Fender dahil nagpa-surgery siya?”Natigil ito sa pagkagat ng cook
"Loka-loka ka talaga, eh 'no?" Naiiling na saad niya at mabilis na dinampot ang basket na bitbit. Isa silang fruit picker sa malaking farm ng matandang Haponista. Isang OFW na pikit ang matang nagpunta sa ibang bansa para sa kinabukasan ng kanilang pamilya. "Ito naman si Maria, ang killjoy talaga! Nagkikwento pa ako, eh." Hindi niya pinansin ang pag-iinarte ng kaniyang kaibigan. Nakilala niya ang babae nung nandito na siya sa Japan at ito ang unang pumansin sa kaniya sa kabila ng kaniyang pagiging strikta at hindi masyadong nagsasalita. Marami silang mga pinay ang nando'n nagtatrabaho pero ilag ang mga ito sa kaniya o sa madaling salita, umiiwas sa pagiging tahimik niya masyado. "Mamayang gabi na natin pag-usapan 'yang crush mo." Nagsimula silang bumalik sa strawberry farm kung saan hindi pa sila nangalahati. Paano kasi, panay tabil ng kasama niya. "Pero totoo ang sinabi ko, Maria! May gwapo tayong kasama. Nakita ko siya kanina tapos parang hindi na yata crush nararamdaman ko, par
"Aray!" galit na pakli niya nang may sumagi sa kaniyang balikat. Malakas iyon. Mabuti at 'di nalaglag ang mga dala niyang prutas kundi ipapakain niya lahat sa nakabangga sa kaniya."I'm sorry."Nagtagpo ang kaniyang kilay nang dumapo ang kaniyang mata sa suot nitong boots ng pang-magsasaka. Hindi siya sumagot. Baka pag nagdakdak siya rito sa loob ng farm, may magsumbong pa sa team leader nila. Napailing siya sa isiping iyon lalo na at may mga kasama rin siyang sipsip sa kanilang manager. Gustong pumapel. Samantalang ang gusto lang naman niya, magtrabaho sa ibang bansa para sa kinabukasan ng pamilya."Miss!"Nagpatuloy siya sa paghakbang. Alam niyang kasamahan lang nila ito sa farm at wala siyang balak makipag-usap sa kasama nilang mga Filipino. Sakit sa ulo lang ang mga lalaki."Miss, hey!"Nakakunot ang noong binalingan niya ito. "Phone mo."Tumaas ang kaniyang kilay nang makitang hawak-hawak nga nito ang kaniyang cellphone. Sandali niyang binaba ang bitbit na basket sa kaniyang paa