Chapter 2

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko kung bakit ngayon ka lang umuwi? Ano ba ang nangyari sayo kagabi?" usisa na tanong ng ina ni Cara habang nag-aalmusal silang dalawa.

"Ma, nalasing ako. Nagkainuman kami ng mga katrabaho ko, doon na rin ako nakitulog," sagot niya nang hindi tumitingin sa mata ng kanyang ina.

Hindi siya sanay na nagsisinungaling, pero ayaw naman niya sabihin na naghiwalay na sila ng boyfriend niya at broken hearted siya kaya pumunta siya sa bar at bigla na lang nanghila roon ng lalaki, at callboy pa ang nahila niya.

"Pumunta nga pala rito ang Auntie Nikki mo."

Doon siya nag-angat ng tingin, biglang sumeryoso.

"Sabi niya ay malubha na ang kalagayan ng lolo mo. Baka raw pwede ka dumalaw sa mansyon dahil gusto ng lolo mo makasama ang mga apo niya. Wala na akong karapatan magpunta roon dahil hindi na ako parte ng pamilya nila, kaya ikaw na lang," mahabang litanya ng kanyang ina, sinubukan niyang makipag-usap ng maayos dahil alam nitong aapila siya.

"Hindi ako pupunta roon, Ma," sagot ni Cara.

Kilalang tao ang Lola ni Cara. Nagmamay-ari ng pinakamalaking airline company, hindi lang sa Pilipinas o Asya, kundi sa buong mundo. At kahit illegitimate na anak si Cara ay mahal na mahal siya ng lolo niya. Pero sa tuwing pupunta siya roon ay kung ano-anong masasakit na salita ang tatanggap niya mula sa asawa ng kanyang ama.

"Pero lolo mo siya, Cara. Pinag-aral ka niya at hindi niya tayo pinabayaan. Hindi na siya masyadong matagal. Bisitahin mo na lang siya kahit isang beses lang," pilit ng kanyang ina.

Nagbuntonghininga siya at dahan-dahang tumango. "Sige, mamaya ay pupunta ako roon."

"Kung makita mo man si Madam Rosalia o kaya ang Papa mo ay umiwas ka na lang para wala ng gulo," paalala ng kanyang ina. "Huwag ka na rin sumagot sa kung ano man ang sasabihin ng kapatid mo. Hayaan mo na lang siya."

"Kung hindi naman nila ako sisimulan ay hindi ko rin sila papatulan, Ma. Hindi rin naman pwede na parati tayong dapat magpakumbaba sa kanila kung hindi naman nila tayo tinatrato ng tama," sagot ni Cara at tinapos ang pagkain para makaalis na.

Nakilala ng kanyang ina ang kanyang ama na kasal na ito. Pero walang alam doon ang kanyang ina at inilihim iyon ng kanyang ama. Nang mabuntis ang kanyang ina ay nalaman iyon ni Madam Rosalia, ang totoong asawa ng kanyang ama. Sa galit ni Madam Rosalia ay ipinasunog nito ang bahay na tinitirhan ng kanyang ina, at kamuntikan pa maagasan ang kanyang ina at wala man lang ginawa ang kanyang ama.

"Aalis na ako." Tumayo na si Cara at humalik sa pisngi ng kanyang ina.

Pagdating siya sa kompanya ay agad siyang nilapitan ni Aya, ang bestfriend at officemate niya.

"Bakit ka ngayon ka lang?" tanong nito sa kanya.

"Umuwi pa ako sa bahay para maligo," tugon niya at ikinuwento kay Aya ang nangyari kagabi at tawang-tawa naman ito sa mga sinabi niya.

"2,000 pesos? Good performance sa kama at gwapo pa? Talagang hahabulin ka nun para singilin, Cara!"

"Eh hindi ko nga alam ba bayarang lalaki pala yun. Wala naman sa itsura niya." Napakamot si Cara sa ulo niya at iling-iling na lang. "Bakit daw ba bawal mag-leave ngayon?" pagbabago niya ng usapan.

"Ang dinig ko sa kabilang department, may bagong boss daw na dadating ngayon dito para i-manage tayo," sabi ni Aya. "Ano sa tingin mo ang itsura niya?"

"Assistant lang ako, ayos lang sa akin kahit sino. Ang mahalaga ay may pera at may sahod," sagot ni Cara. Halos lahat naman ng boss nila rito sa kompanya ay matatanda na kaya wala siyang expectation.

"Ang sabi ng kabilang department sobrang gwapo raw at bata pa... apo raw ng President. Halos lahat nga ay inaabangan ang pagdating niya rito ngayon!" wika ni Aya na may pagka-bighani.

"Ang mga ganun, hindi natin kayang abutin," sagot ni Cara, sabay roll ng eyes sa kaibigan.

Ilang sandali pa ay dumating na ang supervisor nila, kasunod ang ilang mga tao na nasa mataas na posisyon sa kompanya.

"Pumunta sa conference room ngayon din," sabi ng supervisor, seryoso ang boses nito.

Kinuha ni Cara ang notebook at pen, saka sumunod sa supervisor nila. Habang naglalakad sila papunta roon ay malaki ang mga ngiti ni Aya, halatang hindi na makapaghintay na makita ang bagong boss nila.

Pagdating nila sa conference room ay naroon na ang iba. Sina Cara at Aya, bilang assistant lang ay sa pinakabadang dulo nakaupo. Hindi naman interesado si Cara kung gwapo o hindi ang bagong boss. Ang naiisip lang niya, yung mukha ng lalaki na naka one-night stand niya. Hindi niya naiwasang matawa sa mga nasabi niya kanina.

Bumukas ang pintuan at biglang nagpalakpakan ang mga nasa loob ng conference room, napatingala si Cara at ipinako ang mga mata sa unahan.

"Everyone... please welcome Mr. Elias Montemayor!"

Parang huminto sandali ang ikot ng mundo sa sandaling pumasok ang matangkad at gwapo na lalaki, nakasuot ng porma na suit at mamahaling relo. Ang lalaking naka one-night stand niya kagabi. Ang lalaking tinapunan niya ng 2,000 pesos sa pag-aakala na isa itong callboy.

"Lord, bakit naman ang bilis ng karma ko?" mangiyak-ngiyak niyang tanong, hindi namalayan na napalakas pala ang boses niya kaya ang lahat ay napatingin sa kanya... maging si Elias Montemayor.

**

"Ano?!" gulat na gulat na reaksyon ni Aya matapos sabihin ni Cara na ang lalaking naka one-night stand niya at inakalang callboy at ang bago nilang boss na si Elias Montemayor ay iisa.

Halos gusto niyang magtago at tumakbo sa sobrang kaba at hiya.

"Huwag mo lakasan ang boses mo," suway niya kay Aya at yumuko para umiwas sa mga mata ni Elias sa tuwing titingin ito sa gawi nila. "Hindi ko naman alam na magkikita pa kami ulit, at dito pa bilang boss natin," bulong ni Cara, pilit na kalmahin ang sarili, pero kahit anong pilit niya, nanginginig pa rin ang mga tuhod niya.

Nagtagal ang meeting ng halos kalahating oras at sa wakas ay natapos din ito. Habang nagsisilabasan ang mga tao sa conference room, si Cara ay palihim na sumunod sa mga kasamahan habang hila-hila si Aya.

Malakas ang pintig ng dibdib niya nang makabalik sila sa desk nila. Hindi siya mapakali at pakiramdam niya ay sumisikip ang dibdib niya sa kaba.

“Nakita mo ba kung paano ka titigan ni Sir Elias, Cara?" tanong ni Aya, halos hindi makapaniwala at nakangiti ng malapad. "Nilingon ko siya nung palabas na tayo at nakatingin siya sayo!"

“Tigilan mo ako, Aya. Natataranta na nga ako eh. Paano kung gantihan niya ako sa ginawa ko? Paano kung tanggalin niya ako sa trabaho?" sagot ni Cara, inis na sinabunutan ang sarili.

"Pero mukhang mabait naman si Sir Elias."

Bago pa makapagpatuloy si Aya sa sasabihin ay narinig nila ang boses ng supervisor nila mula sa pinto. “Cara, pinatawag ka ni Sir Elias sa office niya!”

Nang marinig ni Cara ang pangalan ni Elias ay parang gusto niya na magtago sa likod ng desk o kahit sa kahit anong sulok ng office. Pero wala siyang nang lusot, hindi rin siya pwede sumuway o tumanggi.

Habang papasok sa office ni Elias ay ramdam na ramdam ni Cara ang kaba sa bawat hakbang na ginagawa niya. Elias sat in front of his desk looking at the document withhis head down, as if he did not notice her arrival.

“S-Sir... pinatawag niyo raw po ako...?” tanong ni Cara ng medyo mahinahon, kahit na naramdaman niyang puno ng kaba ang bawat salita.

As soon as Elias looked up, Cara quickly responded with a standards mile. Pero hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata ni Elias, at halos pakiramdam niya ay nilalason siya ng tingin ng boss.

"Yes, I did..." Tiningnan siya ni Elias mula ulo hanggang paa, parang tinitimbang kung anong klaseng babae siya.

Ibinaba ni Elias ang ballpen sa ibabaw ng kanyang desk at sumandal sa malaking leather chair. Pinagkrus nito ang mga kamay at ngumisi. “Hindi ko aakalain na masaya pala ang private life ng mga babae rito sa kompanya. Hindi ko talaga inaasahan...” May halong pang-iinsulto sa tono ni Elias at ramdam ni Cara ang tinik na binitiwan nito.

Hindi agad nakasagot si Cara. Para siyang napako sa kinatatayuan niya, parang nalunok ang dila, at hindi makatingin ng diretso. Tahimik lang siyang nakatitig sa kamay ni Elias habang binubuksan nito ang drawer sa ilalim ng mesa. Mabilis na kinuha ng lalaki ang isang cheque note, sinulatan ito nang walang kaimik-imik, at iniabot sa kanya.

"Sir...? Para saan ito?" tanong niya, halatang naguguluhan.

Hindi ngumiti si Elias. Sa halip, naging seryoso ang mukha nito habang diretso siyang tinitigan, kinukulong siya sa titig ng malamig ngunit nakakasunog na mga mata.

"Bayad ko sa binayad mo kagabi," malamig pero buo ang boses nito. "Ang sabi mo, hindi ka nag-enjoy sa performance ko? Kaya ganun lang ang halaga ko sayo? Pero sa totoo lang—" Tumigil ito saglit at lumapit pa ng bahagya kay Cara. "I doubt it. Sa paraan ng ungol mo, sa bawat paggalaw ng katawan mo... don’t lie to me, Cara. You enjoyed every single touch I made."

Napakagat si Cara sa ibabang labi, pilit tinatago ang sariling reaksyon. Alam niyang totoo lahat ng sinabi ni Elias. Ramdam niya pa rin ang init ng gabi nila. Ang problema... ayaw niyang aminin.

"That five hundred thousand pesos..." mahinahon pero matalim ang boses ni Elias. "Regalo ko ‘yan sa’yo, Cara. Sa lahat ng ginawa mo kagabi. I had a good time."

Napakunot ang noo ni Cara. “Regalo…?” bulong niya. Hindi pa siya nakakabawi mula sa sinabi ni Elias nang muli itong nagsalita.

"Pwede ka nang umalis."  

Napakunot lalo ang noo niya. “Po?”

"You’re fired," dagdag pa ni Elias habang isinandal ang likod sa upuan.

Parang may bombang sumabog sa tenga ni Cara. “A-Anong fired?! Anong ibig mong sabihin na fired ako?” mabilis niyang tanong, ang boses ay nagtataas na.

“Tinatanggal na kita sa trabaho."

“Unfair ‘yon!" mabilis na palag niya. Halos hindi niya na alam kung galit, takot, o kahihiyan ang nangingibabaw sa kanya.

Pinutol ni Elias ang mga salita niya. “You insulted me, remember? Sa tingin mo ba, hahayaan lang kitang manatili rito?"

Napayuko si Cara, mahigpit ang hawak sa cheque, parang doon siya kumukuha ng lakas. Pilit niyang nilunok ang pride niya. “Hindi totoo ang mga sinabi ko… bago ako umalis kanina. Lahat ‘yon—hindi totoo.”

Tumaas ang kilay ni Elias. “Oh? Kung ganon, bakit mo sinabi ‘yon?”

Humigop siya ng hangin. Halos hindi niya mailabas ang mga salita. “D-Dahil… akala ko callboy ka…” 

Halatang gulat si Elias pero tahimik lang ito, pinagmamasdan ang bawat pagkibot ng mukha niya.

“Wala na akong pera… P2,000 pesos lang ang natitira sakin. Kaya ko nasabi ang mga bagay na ‘yon… para hindi mo ako singilin… Please, Sir Elias… huwag mo akong tanggalin. Hindi na ‘yon mauulit. Gagawin ko ang lahat para makabawi. Ayokong mawalan ng trabaho…”

Napatingin si Elias sa kanya, unti-unting lumalalim ang titig. Hindi agad ito nagsalita. Parang tinitimbang ang bawat salitang narinig.

“Gagawin mo ang lahat?” tanong nito, puno ng interes.

Mabilis na tumango si Cara. “K-Kahit ano..."

Tumayo si Elias mula sa kinauupuan at dahan-dahang lumapit sa kanya. Tumigil ito sa harapan niya, halos magdikit na ang kanilang katawan.

“What about…” bulong nito, bahagyang nakayuko habang nakatitig sa mga mata niya,“…sign a contract marriage with me?”