Chapter 4

"Asan na ba si Rav---" Hindi naituloy ni aling Laurencia ang sinasabi niya, nang makita niya si Raven sa kusina na nakadukdok sa mesa. Hindi kumikilos, pero humihinga naman.

"Raven!" Lumapit ito sa dalaga at hinampas ng malakas sa balikat, "Huwag kang tamad, bumangon ka!"

Patuloy lang niyang hinahampas ng malakas ang dalaga, hanggang sa tumigil ito para sapilitan iangat ang ulo nito, para tignan. Ambang sasampalin niya ang pisngi ng dalaga, nang biglang dumating si Ligaya, ang nakatatandang kapatid ni Raven.

"Nay!" Agad na kinuha nito ang kapatid para mailayo kay aling Laurencia, "Wala na nga hong malay si Raven, sasaktan mo pa!" Sigaw niya sa kanyang ina.

Agad na hinablot ni aling ang buhok ni, "Ang lakas naman ng loob mong sigawan ako! Saka, ano bang pakielam mo dito?" Tinuro niya si Raven na walang malay, "Eh peste lang iyan!"

Binuhat ni ang walang malay na si Raven, "Pasensya na ina kung nataasan kita ng boses," pinasan niya ang kapatid sa kanyang likuran, "Ngunit kailangan kong dalhin si bunso sa ospital para matignan ang lagay niya," dagdag pa nito habang nakatingin ng diretso sa mga mata ni aling Laurencia.

Sa kabilang banda naman, sa bahay ng mga De Guia, patuloy na ginigising si Aries na ngayoj ay hindi kumikilos sa kanyang higaan.

"Son? Son?" Patuloy na tinatapik ni Asterid ang pisngi ng kanyang anak, "Son, wake up please?"

Nakatingin lamang si Leo sa kanyang kuya na nakahiga ngayon sa kama at maputla na at walang malay, "Kuya...." naiiyak niyang sambit.

Inilagay niya ang kanyang kamay sa palapulsuhan nito, para tignan kung tumitigok ba ang kanyang puso. Nang maramdaman niya ang tibok ng puso ng kanyang anak, ay agad itong nag angat ng tingin sa kanya.

"Leo," nilingon niya ang nakababatang kapatid, "Call the driver. Tell them that we will go to the hospital now. Go!" Utos niya sa anak at agad naman kumaripas itong ng takbo.

"Raven, nandito si ate ah," mahinang sabi ni Ligaya sa kapatid, habang hawak nito ang kamay ng kanyang bunsong kapatid na nakahiga ngayon sa kama, at wala pa ring malay.

Ang inaakala ni Ligaya na susunod ang kanilang ina dito sa ospital ngayon, ay hindi nag katotoo. Lumipas ang mga ilang segundo, minuto, at oras, walang anino ng kanilang ina ang nag pakita. Mabuti nakang at iyong isa nilang kapitbahay na may kaya, ay nag mabuting loob at dinala agad sa pribadong ospital.

"Ligaya, hija, ano raw sabi ng doktor sa kalagayan ng iyong kapatid?" Tanong ng kanilang kapitbahay na nag dala sa kanila dito.

Nilingon niya ito at malungkot na nginitian, "Ang sabi po ng doktor kanina, physically po nandito siya sa kasama ko, pero mentally at emotianlly, wala po," malungkot na sabi niya habang nakayuko.

Tinapik niya ang balikat ni Ligaya, "Hayaan mo, magigising din iyang kapatid mo ng maayos at walang kumplikasyon sa katawan."

Tinapik ulit nito ang balikat ni Logaya, at sumenyas na aalis muna, kaya tumango ito sa kanya. Nang maisara na nito ang pinto, binalik ni Ligaya ang kanyang tingin sa kanyang kapatid at pinagmasdan ito.

Mukhang payapa siya. Sabi niya sa kanyang isipan.

Ngumiti siya ng mapakla, at mas hinigpitan nito ang hawak niya sa kamay ng kanyang kapatid, "Raven, alam kong gumawa ka na naman ng panibagong imahinasyon sa isip mo ngayon. Iyon nga lang, ngayon, yung imahinasyon na nasa isip mo, ay napuntahan mo. Kung nasaan ka ngayon," hinaplos haplos niya ang kamay ng kapatid, "Pero, Raven, sana maisip mo na bumalik dito. Iniintay ka ni ate. Mahal na mahal ka ni ate," sambit niya at dumukwang ito para mahalikan ang kapatid sa noo.

"Doc, how's my son?" Tanong ni Asterid pagkalabas ng doktor para salubungin sila.

Namulsa sa kanyang white coat ang doktor, "How am I suppose to say this," yumuko ang doktor at bumuntong hininga pa, "You're son is under comatose. He is with us, physically,  but his mind is somewhere else."

Hinatak ni Leo ang laylayan ng damit ng kanyang ina, "Mommy, what happened to kuya?" Naiiyak nitong sambit.

"Thank you doc," sabi ni Asterid na may malungkot na ngiti sa kanyang labi.

"Excuse me," paalam ng doktor at agad itong umalis.

Napasandal nalang si Asterid sa glass wall na nag sisilbing harang sa kanya at sa anak niyang nakahilata sa kama, at puro apparatus ang katawan.

"Son, I'm sorry," sambit nito habang naiiyak na nakatingin sa anak niya.

Nakatingin lamang si Leo sa kanyang ina na umiiyak ngayon habang pinagmamasdan na tignan ang kanyang kuya na nasa loob ng ICU. Dahan dahan nitong niyakap ang mga braso niya sa bewang ng kanyang ina.

"Mommy, don't cry," bulong niya, "Kuya will be okay."

Hindi sumagot si Asterid sa sinabi ng kanyang anak, bagkus ay hinagod lang nito ang likuran ng kanyang anak. Sa kanyang pag iisip, nakabuo siya ng ideya kung bakit biglaan nalang nagkaganito ang kanyang anak.

Looks like, my son, Aries, made a new world so that he will not be able to feel hurt again.

"Ligaya...."

Napatingin si Ligaya sa pinto ng marinig niyang may tumawag sa kanyang pangalan.

"Nay," mahina at gulat niyang sabi, bago dahan dahan na tumayo para salubungin ang ina.

Nadako ang paningin ni aling Laurencia kay Raven na ngayon ay walang malay, saka niya binalik ang tingin niya sa panganay niyang anak, "Kumusta si Raven?"

Nilingon saglit ni Ligaya ang gawi ng kanyang kapatid, "Ang sabi intayin nalang daw natin siya gumising," sambit niya at binalik ang tingin niya sa kanyang ina.

Napahilot naman sa sentido si aling Laurencia, "Peste talagang batang ito, kung tamad gumawa sa bahay, gagawa naman ng bagong problema," napailing iling nalang ito, "Ibalik nalang natin iyang peste na iyan sa kanyang ina na pr*sti."

Agad na kumulo ang dugo ni Ligaya, at naikuyom niya ang kanyang kamao at tinago iyon sa likod niya para hindi makita ng kanyang ina.

"Nay, hanggang ngayon ba, ganyan ang nasa isip mo? Iyan ba talaga ang nararamdaman mo ngayon?" Hindi makapaniwalang tanong ni Ligaya.

Bumugha ng hangin si aling Laurencia, "Oh bakit? Ano ba dapat ang dapat kong isipin at maramdaman? Maawa? Malungkot?" Namewang pa ito, "Aba, hindi ko naman iyan anak, kaya bakit ako mag aalala dyan?" Turo niya kay Raven na nakahiga lamang.

Napailing iling si Ligaya, "Hindi mo naisip na kaya nangyari ito, ay dahil sa kapabayaan mo."

Napaawang ang bibig ni aling Laurencia at tinuro ang kanyang anak, "Wala ka ng respeto sa akin. Baka nakakalimutan mo, ako pa rin ang ina mo!"

"Mommy, stop crying na. Cheer up! Kuya doesn't want to see you like this," sambit ni Leo kay Asterid habang tinititigan niya ito.

Umiling iling si Asteris, "How will I calm down, Leo, my son," nag baba siya saglit sa anak niya at binalik ulit ang tingin kay Aries, "Youre brother is not with us right now, because of me. He wants to escape the reality, so we lost him," bumuntong hininga si Asterid at nilapat ang kamay sa glass wall, "I just wish that Aries will come back again."