Chapter 8.2 - Damsel in Distress

I feel cold and dizzy. The gentleness of the night breeze that touches my skin is the reason why I gain my consciousness. The last thing that I remembered, I was with Amion at the school and someone suddenly throw something on Amion's head. And before I could finally help him, someone grabbed me and then everything went black. 

Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Nanumbalik sa aking ala-ala ang mga nangyari noong nagising ako sa bahay ni Amion. Ganito rin ang eksena, ang pagkakaiba nga lang ay alam kong wala ako sa kahit na kaninong bahay. Nang maimulat ng kaunti ang mata ay napagtanto kong tama nga ako, bumungad sa'kin ang madilim na paligid. Iginalaw ko ang kamay ko at napagtantong nakatali ako sa isang puno, nakaupo at may telang nakatakip sa bibig. Nang mapagtanto ang lahat ay agad akong nag-panic dahilan para makalikha ito ng ingay na nanggagaling sa mga tuyong dahon. Tama nga ang hinala ko, nasa gitna ako ng kagubatan. 

May naaninag ako