Today is our town's fiesta. Maaga akong gumising para makapaghanda ng almusal, bigla kong naalala na may tatlong asungot nga pala na dito natulog kagabi. Hindi ko na sila nilabas mula noong pumasok ako sa kwarto, pinahiram ko lang sila ng unan at kumot. Panay pa rin ang reklamo nila kahit nasa kwarto na 'ko.
Nang makalabas ay bumungad sa'kin ang mga tulog mantikang asungot. Si Vern ang nasa sofa, prenteng nakahiga. Si Theodore at Maeve naman ang nasa sahig, tinanggal pa nila ang mesa para magkasya sila, naglatag din sila ng sapin para hindi sumakit ang likod nila. Natawa ako sa posisyon nila. Ang isang paa at kamay ni Theo ay nakaangat sa binti ni Vernon na nasa sofa, para siyang nakayakap dito. Si Maeve naman ay nakayakap talaga kay Theo, tila ginagawang pillow ang isa.
Gusto ko na sana silang gisingin kaso ang himbing pa ng mga tulog nila kaya nagpasya muna akong magluto ng almusal. Itlog at ham lang ang niluto ko, sapat lang p
Hindi na kami nakapag-usap nang makarating kami sa restaurant para kunin ang mga pagkain at ihatid sa may plaza. Madilim na nang matapos kami sa paghahakot kaya naman kaunting pahinga lang ang ginawa namin bago bumalik sa trabaho. Nagtungo na kami sa kaniya-kaniya naming mga pwesto dahil dumarami na ang mga tao sa plaza, malapit nang magsimula ang event para sa pista.Naka-istasyon kami ni Vernon sa mga pagkain, sa inumin naman si Theo at Maeve. Medyo malayo sila sa'min kaya siguradong magiging mapayapa ang gabi ko. Payapa dahil hindi magsasama-sama ang tatlo.Ilang sandali pa ay nag-umpisa na ang event, napuno ng mga tao ang plaza, halos magsiksikan na ang iba. Nang tingnan ko sila Theo ay maraming kabataan at kaedaran namin ang nakapila sa gawi nila, karamihan sa mga 'yon ay babae, may iilang matatanda pa. Lakas talaga ng charisma nila!"Pahinga ka muna, Myst, ako nang bahala rito," ani Vern at nginitian ako.Na
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko. Napatakip ako sa mukha para hindi masinagan ng araw, unti-unti kong itinayo ang katawan at nang makaramdam ng pagkahilo ay napahawak ako sa aking ulo.Pakiramdam ko'y umiikot ang paningin ko. Pumikit ako ng mariin at nang idilat ang mga mata'y bumungad sa'kin ang hindi pamilyar na silid. Kahit saan ako lumingon ay panay gold ang palamuting nakikita ko. Dahan-dahan akong bumaba sa kama para hindi makalikha ng anumang ingay. Inaalala ko rin ang mga nangyari, ang alam ko lang ay nasa plaza ako para magtrabaho kaya paano ako napunta rito?Did someone just kidnapped me? But I'm no longer a kid!Nagulat ako at napatalon nang biglang bumukas ang pintuan ng banyo at kasunod no'n ang paglabas ng taong hindi ko inaasahan na makikita ko ngayon."Heads up, il mio amore," Amion uttered.Wala itong kahit na anong saplot maliban sa tuwalyang nakabalot sa bewang niya. He's
"Ano? Paano ka napunta sa bahay nung lalakeng 'yon?"Kinuwento ko kay Vernon lahat ng naaalala ko. Isang araw na ang nakalipas magmula noong naganap ang Fiesta. Nag-panic ang mga tao nang malaman ang nangyari kay Jelo, anak ni Aling Rosa at sa guro namin noong highschool na si Sir Rafael. Agad din namang humupa ang balitang 'yon, agad na nakalimutan ng taong bayan. Ayon sa sinabi ng pulis, kagagawan daw ito ng mga tao sa karatig baryo. Pero para sa akin at base sa nakita ko, malabong paniwalaan ko 'yon.Narito kami ngayon at naglalakad patungo sa parking lot ng school. Kakatapos lang ng meeting ng bawat club para pag-usapan ang mga gagawin sa araw ng Acquaintance Party na magaganap sa biyernes. Hindi sana ako pupunta kaso napilit ako ng mga clubmates ko. Inaalala ko tuloy kung anong susuotin ko."Hindi ko alam, Vern. Ang sabi niya, tinulungan niya raw ako dahil nakahandusay daw ako sa kalsada noong gabi ng Fiesta. Hindi ko ala
After few days of convincing Sheriff Cruz to include us in the investigations, we finally accepted our defeat. Mahirap kumbinsihin ang Sheriff gayong may sarili itong pananaw, hindi basta-basta mababali. Hindi naman namin pwedeng sabihin sa kagagawan ito ng isang bampira lalo't wala kaming sapat na ebidensiya at isa pa, baka hindi sila maniwala.Since that incident, I'm always seeing Amion around. Palagi siyang tumatambay sa coffee shop tuwing shift ko. Hindi ko alam kung coincidence lang ba o sinasadya niya na. Dahil naging consistent customer siya, naging close na sila ni Tiya Lo. Binibigyan niya pa ito ng discount tuwing makikita rito. Bukod kay Amion, palagi ko na rin napapansin na sinusundan ako ni Theodore at Maeve. There are times that I'll bump into them. Gaya kahapon, nakasabay ko si Theodore sa grocery. Alam kong hindi siya yung tipong pupunta sa grocery mag-isa para mamili ng mga kailangan nila sa bahay dahil tamad siya at abala sa practice kaya nagtaka
Third Person's Point of ViewMakikita ang mga estudyanteng nagtitipon sa labas ng unibersidad. Isa na roon ang grupo na kinabibilangan ni Mystica, kasama nito ang mga kaibigan niya at nasa harap nila ang isang lalaking tindig pa lang ay nakakasindak na. Para bang pag-aari niya ang mundo, at walang pwedeng humamak dito.Nakatingin lang ito kay Mystica habang ang sulok ng labi niya ay unti-unting tumaas. Ang mga mata nito ay parang nanghihigop, nakakalasing at nakakapang-lambot. Wala siyang balak isailalim si Mystica sa mahika niya, gusto niya lamang tingnan ang mga mata nito. Hindi niya alam kung anong dahilan, hindi niya nalang mapigilan.Biglang naputol ang tinginan nila nang may isang lalaking humarang. 'Yun naman talaga ang sadya niya kaya siya dumalo sa paanyaya ng Dean sa escuelahan. Gusto niyang makita at makausap ang binatang si Maeve para maisakatuparan ang binabalak niya. Gusto niya itong takutin, inisin at galitin. Ngunit
Third Person's Point of ViewBiglang tumahimik ang buong paligid nang mamatay ang ilaw, pati ang musikang nanggagaling sa speaker ay namatay din. Madilim man ngunit halata pa rin ang kaba sa mukha ni Mystica. Hindi tulad ng ibang mga estudyanteng naroon na nakangiti at mukhang excited pa sa mga susunod na mangyayari."Ito na yata yung sinasabi nilang surprise ng seniors. Yearly daw may ganito," ani Vernon na katabi niya.Narinig man ang sinabi ng binata ngunit hindi pa rin siya mapakali. Kanina pa lang ay ramdam niya na may nagbabadyang panganib. Hindi niya alam kung ano o kung bakit, malakas lang talaga ang kutob niya sa mga ganitong bagay.Sa kabilang banda, ang dalawang binatang si Maeve at Theodore naman ay mas naging alerto. Nang matapos makausap ang dating kaibigang si Amion, dali-daling pumasok sa loob ng pasilyo si Maeve upang ipaalam kay Theodore ang mga nalaman.Alam niya noon palang na si Mystica ang pakay ng mga ito ng
I feel cold and dizzy. The gentleness of the night breeze that touches my skin is the reason why I gain my consciousness. The last thing that I remembered, I was with Amion at the school and someone suddenly throw something on Amion's head. And before I could finally help him, someone grabbed me and then everything went black.Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Nanumbalik sa aking ala-ala ang mga nangyari noong nagising ako sa bahay ni Amion. Ganito rin ang eksena, ang pagkakaiba nga lang ay alam kong wala ako sa kahit na kaninong bahay. Nang maimulat ng kaunti ang mata ay napagtanto kong tama nga ako, bumungad sa'kin ang madilim na paligid. Iginalaw ko ang kamay ko at napagtantong nakatali ako sa isang puno, nakaupo at may telang nakatakip sa bibig. Nang mapagtanto ang lahat ay agad akong nag-panic dahilan para makalikha ito ng ingay na nanggagaling sa mga tuyong dahon. Tama nga ang hinala ko, nasa gitna ako ng kagubatan.May naaninag ako
"Pakiramdam ko talaga may mali, Vern," saad ko. Kanina ko pa binabanggit ang mga katagang 'yon sakaniya at kanina niya pa rin ako hindi pinapansin.Narito kami ngayon sa kwarto niya. Pagkatapos niya 'kong iligtas ay dito na kami nagtungo dahil natatakot siyang baka may ibang kasamahan si Sheriff Cruz at nag-aabang sa'kin.He's a vampire. Sheriff Cruz is a vampire. Tama ang hinala ko rito noon pa man, hindi ko lang talaga masabi kay Vernon dahil wala pa 'kong sapat na ebidensya.At kaya rin ako nahanap nila Vern ay dahil sa tracker na nilagay niya sa phone ko. Ibang klase rin talaga ang isang 'to. Noong una ay nainis pa 'ko dahil hindi niya man lang sinabi sa'kin pero kalaunan ay napagtanto kong tama lang ang ginawa niya. Nilagay niya 'yon noong pagkatapos ng fiesta, kung saan wala akong maalala na kahit na ano.Speaking of fiesta. Si Amion ang nadatnan ko noong magising ako. Ngayon, siya naman ang huling nakita ko
Sumakay na silang lahat sa van. Hinihintay nalang si Amion na hindi pa lumalabas sa munting bahay ni Mama. I waited for him too. Gusto kong makausap siya bago man lang sila umalis. But I doubt if he will ever talk to me. Nakita ko siyang palabas na ng pinto. Marahas ang bawat hakbang nito at mariin ang titig sa'kin. Napaatras si Constantine nang agresibo itong lumapit sa'kin. Hinawakan nito ang palapulsuhan ko at dinala ako palapit sa van. "Come with me. It's dangerous here!" aniya, mahina ngunit mariin ang pagkakasabi. Nagpumiglas ako at dahil hindi masyadong mahigpit ang kapit niya ay nakawala ako rito. He looked at me, annoyed by my sudden movement. "What? No! I know what I'm into, Amion. I know how dangerous it is, I know.. and I'm staying.." sagot ko, hawak ang palapulsuhan na mukhang namumula dahil sa kapit niya kanina. Napatingin siya rito at agad na ibinalik ang tingin sa'kin. Ang mata niya ay unti-unting pumungay at sa sandaling 'yon ay nakitaan ko siya ng takot at kah
A lot of things happened the past months. It is, so far, the most unexpected things that ever happened to me. I am Mystica Iuella Braganza, a simple maiden living in Peculium Ville. I met Theodore and Vernon, my best friends. And then, I met Maeve.. the one who made me feel things. We became close. He's protective and gentleman. He made me realize that I am also a woman. I thought I liked him, it turns out that the reason why I'm feeling such things towards him is because I am sired to him. Through Amion, who almost killed me with his motorcycle that night, I found out that Maeve is a vampire. And Theodore is a werewolf. I was devastated, I feel like they betrayed me. But that doesn't change the fact that they are my friends.. and friends always understands. And I'm sure that even if I'm the most difficult person in the world, they would understand me. That's for sure.And then, the Montgomery's entered the picture. I thought they were bad. Maybe they are, but they are not 'just' bad
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWHindi pa rin makapaniwala si Mystica sa lahat ng nangyari. She made Ambrogio taste a werewolf's bite. Alam niyang walang takas si Ambrogio sa kamatayang 'yon at kaunting oras na lang ang natitira rito kaya pinakawalan niya rin ito kalaunan. Pagkatapos no'n ay nawalan din siya ng malay. Ayon ang huling naaalala niya sa mga nangyari. Nalaman niya nalang paggising na natagpuan siya nila Maeve at mabilis na dinaluhan, pati na rin si Amion na walang malay. "Where's Amion? Is he alright?" ayon ang unang lumabas sa bibig niya nang magising siya sa araw na 'yon. Nang magising ay bumungad sakaniya ang mga nag-aalalang kaibigan. Naroon si Maeve, Theodore at Vernon sa gilid ng kaniyang kama, mukhang nabitin ang pinag-uusapan nang magising si Mystica. Nagtataka ito dahil isang hindi pamilyar na kwarto ang kinaroroonan nila. Halatang gawa sa kahoy ang kabuuan nito. May isang bintana na hinaharangan ng puting kurtina. May mga simpleng muwebles sa ibabaw ng maliit na
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWSa gitna ng kagubatan na 'yon ay nanaig ang katahimikan. Tanging kuliglig, tunog ng tuyong dahon at kaluskos ng mga hayop lamang ang maririnig. Napapalibutan ito ng mga alagad ni Ambrogio kaya nararapat lamang na maging maingat sila sa mga gagawin."Nakita niyo ba sila Mystica?" tanong agad ni Theodore nang makita nila sila Maeve at Zoraidah.Samantalang bakas naman ang pagkalito sa mukha ng dalawang kaibigan. Marahil ay nagtataka sila kung bakit kasama nila Astraea si Constantine gayong kalaban nila ito."Let me guess, something's not right here and you needed help?" tanong ni Zoraidah.Lingid sa kaalaman ng lahat ay may kakaiba itong nararamdaman at kahit pa hindi sabihin ni Mystica sakaniya ang problema ay alam niyang may kakaiba nga rito. She just feel it but she's not sure where to start. Alam niyang may mali, naghinala siya noong nagtungo si Constantine sa shop para kausapin si Mystica. Kasunod no'n ay ang pag atake nila Harriet at Randall, at ang pa
"Mystica!" I pushed Ambrogio as soon as I heard Amion's voice. Napatingin agad ako sa gawi nito, naka luhod ito at may balisong na naka tapat sa leeg niya. Bihag siya ngayon ni Harriet na malawak ang ngisi habang naka sabunot ang isang kamay sa buhok ni Amion. I gritted my teeth and tried to step backwards, distancing myself from Ambrogio. He was taken aback.I clenched my fist more as I realized everything. Ambrogio is here to kill me. Hindi ko alam kung bakit ako nagpadala sa emosyon ko gayong narito siya para patayin ako. But.. I felt something. Alam kong ganoon din siya. Pareho kaming nakaramdam ng lukso ng dugo.. ngunit hindi dapat ako magpa-apekto roon. Hindi ko dapat kalimutan ang misyon ko. Hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko.He's my goddamn father, yes! But he's evil.. and I refused to be his daughter."Leave him alone!" utos ko rito. Ngunit parang walang narinig si Harriet at mas idiniin ang balisong sa leeg ni Amion. I saw blood on it. Mas lalo akong nagpuyos sa g
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW"Stop following me, Vernon! I wanted to be alone!" sigaw ni Akasha at mas binilisan pa ang paglakad palayo kay VernoMasama ang loob nito. Pagtapos ng nangyari kanina ay iniwan niya agad ang mga kaibigan. Hindi niya matanggap na napakadali para kay Amion na pagbintangan siya. Wala naman siyang nagawa, pakiramdam niya'y hindi niya kayang dependahan ang sarili. Gusto niyang ipagtanggol ang sarili ngunit alam niyang hindi ito maniniwala. Marami na siyang nagawang mali kaya naiintindihan niya kung bakit siya agad ang napagbintanganNgunit hindi niya pa rin maiwasang hindi masaktanPatuloy ang paglandas ng mga luha sa mata niya. Huling iyak niya ay noong nawala si Aphelios sakaniya.. at si Vernon ang may gawa no'n. Hindi niya alam kung bakit kahit alam niyang ito ang pumatay sa kapatid niya ay iniligtas niya pa rin ito. Noong una ay gusto niya lang gantihan si Mystica. Kinuha nito ang mga mahal niya sa buhay kaya nararapat lang na kunin din ni Akasha ang mga ma
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW "Oh shit! Now, what are we gonna do? Iniwan nila tayo!" reklamo ni Zoraidah habang tinatanaw ang papalayong imahe ni Mystica na sinundan naman ni Amion. Sa gitna ng kagubatan ay matatagpuan ang magkakaibigan. Dahil sa isang pangyayari ay nagkawatak watak ang mga ito. Naiwan si Zoraidah kasama si Maeve. She doesn't know what she's risking into. Magmula nang makilala niya si Mystica ay nagbago na ang buhay nito. She badly hated danger, that's the reason why she chose to stay at their home in Solemn. She found peace in being alone and it's better because she can freely read her books and learn new witchcraft tricks. All her life, she believes that there are two kinds of witch. The good one who is known for using their powers in a right way and the bad one who is using dark magic. She's obviously not the latter. But her twin sister chose to take that path. Matagal na niyang hinihintay na makita si Mystica. Alam niya ang tungkol dito dahil inihabilin ito sak
Kung minamalas ka nga naman, nasiraan pa ang van namin at tuluyang huminto sa gilid ng madilim na kalsada. Puro talahiban at puno ang nasa gilid, siguro ay kumokonekta 'yon sa gubat ng Amityville. Nagpasya kaming maglakad nalang at iwan ang sasakyan doon dahil malapit naman na raw kami sa mismong tirahan ng aking Ina. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ang lahat sa kung paano kami nasundan ng mga alagad ni Ambrogio.Naglalakad kami ngayon sa gitna ng kagubatan, madilim at nakakatakot. Tanging ilaw ng bilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa'min. Kanina ko pa nararamdaman ang higpit ng hawak ni Amion sa'kin. Para itong nagpipigil at kaunti nalang ay sasabog na. "Seriously? Who told them about our whereabouts? Imposibleng coincidence lang na naroon din sila Constantine!" reklamo ni Akasha. Nagulat nalang ako nang bitawan ako ni Amion at mabilis niyang dinaluhan ang kapatid. Hawak niya ito sa leeg, marahas na gumalaw ang panga nito at puno ng galit ang mga mata."Cut the act, Akash
We spent an hour talking about how we missed our normal life. Habang kausap ko ito ay hindi ko mapigilang matuwa dahil sa sandaling 'yon, muli niyang ipinaramdam sa'kin na walang nagbago sa'min. Tumigil lang kami nang ihinto ni Amion ang sasakyan sa tapat ng nag-iisang kainan na nakita namin. Malapit na raw kami sa Amityville, trenta minutos nalang at naroon na kami ngunit mas pinili nilang maghapunan muna dahil walang kasiguraduhan kung naroon ba ang aking Ina.Hanggang sa makababa ay nakatabi sa'kin si Vernon, patuloy na kinukulit ako tungkol sa mga nangyari sa'min noon. Narinig tuloy kami ni Theodore kaya nakisali pa ito sa pang iinis sa'kin. "The Lakambini we never had," pang-aasar ni Theodore sa'kin.They are talking about the time where someone jokingly nominate me as the Lakambini during our intramurals in highschool. Alam kong si Theodore ang may pakana no'n, mabuti nalang at kaunti lang ang bumoto sa'kin kaya hindi ako nanalo. It's not a big deal, though. Ayaw ko naman talag