I put the notebook back on the desk and decided to stay there. Hindi naman umalis ang lalaki at nanatili lang s'ya rito habang nagmamasid sa ibang artworks. I heard some of my club mates talking about him, ang iba'y nilalapitan pa s'ya.
"Transferee raw from abroad, law student. Silvan daw ang surname, ibig sabihin sakanila yung lumang bahay sa gitna ng gubat? Ang sabi kasi ni Papa, mga Silvan daw ang may-ari no'n," sambit ng isa sa club mate ko. Thinking about the forest gives me chills. Mom told me not to go there because of too many wild animals. Magmula nang manirahan kami rito, hindi ko pa masyadong nalibot ang kabuuan ng lugar na ito. Bukod sa delikado ay ayaw din ni Mommy. She's just protecting me, dahilan kung bakit kami lumipat dito. I almost died when I was eight years old. Muntik na raw akong malunod, mabuti na lang daw at may tumulong sa'kin. That incident made my mother be strict when it comes to me. I glance at my club mates who are shamelessly talking about the new guy. Tapos na ang shift ko at nag-text na rin si Vern na sa cafeteria na kami mag-kita. "Alis na ko, kayo nang bahala rito, ha?" I waved at them before started to walk. I'm already outside the room when I remembered my jacket, I forgot it again! Pabalik na ko nang mabangga ko na naman si Maeve Silvan, he's holding my jacket so I took it from him. "Salamat ulit, mauna na 'ko!" paalam ko rito. I was about to walk away when he grabbed my shoulder. His touch is gentle and it gives me familiar feeling. Agad kong inilayo ang balikat ko sakaniya. "Ah, I don't know where the cafeteria is," aniya at bahagyang kinamot pa ang batok. I was staring at him for too long that I didn't realize we're gaining too much attention here. "P-papunta na rin ako roon, gusto mo.. sumabay?" He nodded. All eyes are on us as we walked together in the hallway. Sigurado akong hindi na naman 'to palalagpasin ng iilan lalo pa't bagong mukha ang kasama ko. I won't deny it, he's really attractive like a chic magnet kaya hindi na 'ko nagtaka nang halos malaglag ang panga ng bawat babaeng madadaanan namin. Ang cafeteria na maingay ay natahimik nang pumasok kami. He's gaining too much attention here. "This is the cafeteria. Salamat ulit, I'll leave you now." I smiled at him.Nakaupo na ko sa usual seat namin ni Vern at hinintay ito. Medyo matatagalan daw kasi s'ya dahil may pinaayos pang computer sakaniya. He's an IT student, ibang-iba sa gusto ni Tito sakaniya. His father wants him to take culinary arts but he's not interested on it. What interest him is the codes, the technology, computers. "Can I sit here?" Halos mahulog ako sa kinauupuan sa gulat nang makita si Maeve Silvan sa harap ko. Hawak n'ya ang isang tray na may nakalagay na pagkain. Bago pa ko makapag-protesta ay umupo na ito sa harap ko. It is fine but.. I don't want others to get the wrong idea. Si Vern pa nga lang ay halos isumpa na 'ko ng iba, what more pa kaya kung itong si Maeve Silvan na tingin ko'y magiging bagong campus crush? He started eating, beef lang ang order nito at walang rice. Hindi ko alam kung mabubusog ba s'ya roon. Hindi ko nalang pinansin at hinintay nalang si Vern. Minutes had passed, I'm still waiting for Vern. Agad na may tumabi sa akin. Of all people, he's the one I don't wanna be with right now! "Stop bothering me, Theodore," I boredly said. Theodore is the campus jock who had lots of admirers. I won't deny it, he's extremely handsome. With his natural tan skin and well-built muscular body, every girls would throw their selves to him. Hooded eyes, well-trimmed brows, pointed nose, thin lips, perfect jaw and a height of 6'2, papasa s'yang model ng Calvin Klein.He's such a pain in the ass to me, who wouldn't be annoyed? Sinabi n'ya ba naman sa mga admirers n'ya na ako ang gusto n'ya para lang kainisan ako ng mga ito. He's the one giving me headaches every single day! Mabuti at hindi sila nag-team up ni Vern!"It's Theo for you," wika nito.
I rolled my eyes at him and texted Vern instead. Bakit ba kasi ang tagal ng mokong na 'yon! I can't stand being with this two guy. "Is he bothering you?" tanong ni Theodore.Maeve stopped eating because of that. Pareho nilang tiningnan ang isa't-isa. Theodore looks aggressive while Maeve looks calm. The tension between them is building up. Kulang nalang ay mag-patayan ang dalawang 'to sa harap ko. Mabuti nalang at dumating na si Vern. "Woah, loosen up dudes," panimula nang kararating lang na si Vern. Their gazes went to him. Parang natakot si Vern kaya nagtago ito sa gilid ko. "Stop it. You're the one bothering me, Theodore," finally, I told him. Agad na umamo ang mukha nito nang tumingin sa'kin. Si Maeve ay nag-patuloy na sa pagkain na parang walang nangyari. "Alright, I'll leave. Mag-iingat ka sa mga nakakasalamuha mo, Mystica." paalala nito at masamang tiningnan si Maeve. I don't know what's wrong with them. And I don't think they knew each other. Maeve suddenly stopped and tightened his hold on the fork. His jaw clenched but he manage to remain calm. "You mean, mag-ingat sa'yo.." Maeve said in a matter fact. In just a blink of an eye, Theodore is now holding Maeve's collar with just one hand, aggressively. He gritted his teeth, tila nagpipigil na saktan si Maeve. On the other hand, Maeve's eyes looks dark. His jaw move in an aggressive manner, at tila kaunting pasensya nalang ang natitira sakan'ya. Agad na dumalo ang mga kasamahan ni Theodore para pigilan s'ya. Looking pissed, he withdraw his grip on Maeve's collar. Tiningnan niya muna ito nang masama bago nag-pasyang umalis ng cafeteria. Maeve fixed his polo as he stood up and took the tray of food. "Sorry for the trouble." he said calmly before leaving us.What was just happened? "Here's the notebook, read at your own risk," paalala ni Vern. Narito kami ngayon sa kwarto n'ya, nangako kasi s'yang ipapabasa n'ya sa'kin ang notebook na bigay sakan'ya ng Lolo n'ya. Kalat agad sa school ang nangyari kanina sa cafeteria. Ayon sa chismis ay nag-away daw ang dalawa dahil sa'kin. The fuck is that? Kinuha ko ang notebook mula sakan'ya at sinimulang basahin 'yon. "Vampires are real and they preys upon human. I've seen one of them the night of the lantern festival. They look just like us— humans but when they finally have their target, their eyes will change its color, from its natural color, it will turn into red, like a fire and will soon darken. Their normal teeth will turn into fangs as they feed on human blood. They won't stop until they consumed all the blood in your body. They are faster and stronger than humans. Some people say that there are two kinds of vampire, the good one who feed upon animals and the bad one who feed upon humans. But whatever it is, only one thing's for sure, they are powerful."I've decided to borrow this notebook, hindi ko yata matatapos 'yon nang isang araw lang. "I find it interesting so I researched about it. I surf on the deep web and found out unreleased cases about vampires. Come here, see it for yourself.." May hinila s'yang kung ano sa kisame ng kwarto n'ya at bumungad sa akin ang maliit na hagdan paakyat sa attic nila. I've been here many times but this is the first time he showed me this one. "You've got a secret place here, huh?" hindi makapaniwalang sambit ko. Nauna s'yang umakyat, may pinindot s'ya doon dahilan para bumukas ang pinto na nakaharang at inalalayan ako nang ako na ang sumunod. Namangha ako nang makita kung anong nasa loob nito. May tatlong naglalakihang computer sa gilid, maraming papel at litratong nakakalat sa kung saan. May shelf naman sa kabilang gilid na napupuno ng mga libro at ang pinaka agaw pansin ay ang malaking web of conspiracy sa gitna. Walang bintana o kahit anong lagusan dito, tanging ang hagdan lang na dinaanan namin ni Vern ang lagusan palabas at papasok. Hindi ko namalayan na binuksan na pala n'ya ang aircon dahil mangha pa rin ako sa mga nakikita ko. "What are you? A detective or something?" I chuckled in amazement. Lumapit ako sa web of conspiracy para tingnan ang mga litratong naroon. Iba't-ibang mukha ang nakikita ko, may mga crime scenes pang naroon. Sa baba ng mga ito ay ang pangalan o explanation ng litrato. Tiningnan ko s'ya nang mapansing nagtungo s'ya sa bookshelf para buksan ang drawer sa baba no'n. Akala ko libro rin ang laman ng mga 'yon kaya labis nalang ang gulat ko nang makitang mga files 'yon. Naka-organize ang lahat at kung s'ya lang mag-isa ang gumawa nito, napakagaling n'ya naman! "Look at this one, sabi sa findings animal attack daw ang kinamatay but look at the body, Myst! Hindi lang basta hayop ang may gawa n'yan."He showed me pictures of the dead body, masyadong brutal ang ginawa sa babae. Sa kasunod na litrato ay ipinakita ang kagat sa leeg nito. Ipinakita niya rin sa'kin ang litrato sa ibang folder naman at mas brutal ito kumpara sa nauna. Hati-hati ang katawan ng lalaki na nakita sa iba't-ibang parte ng gubat. Halos masuka ako sa nakita ko kaya inilayo ko yon, hindi ko yata kaya. "Bakit hindi ko naman nababalitaan ang mga gan'yan? Ang mga ganitong kaso, hindi dapat isinasa-walang bahala!" Isinara n'ya na ang folder at ipinatong 'yon sa lamesa. Sinundan ko ito nang mag-tungo s'ya sa mga computers. He did something and I saw familiar faces, there are more than twenty pictures and if I'm not mistaken, lahat 'yon ay mga kilalang personalidad. There are politicians, artists, military, and any other people with big names all over the world! Bakit niya ipinapakita sa'kin 'to? "If my assumptions were right, these people are vampires. I just don't have enough proof, yet. At kung tama ang hinala ko, hindi nirerelease ang mga balitang 'yan dahil may mga makapangyarihang tao ang pumipigil dito," paliwanag n'ya. If he was right, then this world is in danger! He filled me with all the informations about vampires and werewolves. Wolves are vampires' greatest enemy, ayon sakan'ya at 'yun din ang alam ko. May parte sa'kin na pinaniniwalaan s'ya but there's also a part of me that's stopping me to believe. Sabi nga nila 'di ba, to see is to believe. Kaya hangga't wala pa 'kong nakikita na makakapag-patunay na totoo ang vampires and wolves, hindi ako maniniwala rito. Gabi na nang magpasya akong umuwi, isang kanto lang naman ang layo ng bahay ko sa bahay nila Vernon kaya ayos lang siguro kung lakarin ko nalang. Tito invited me to eat dinner with them, hindi ko naman magawang tanggihan kaya kahit medyo late na ay doon na rin ako nag-hapunan. Ihahatid naman daw ako ni Vern. "Don't give your trust easily, Mystica. At huwag ka rin basta-basta mag-papasok ng kung sino rito sa bahay mo. You know, no vampires can enter a house uninvited so be careful who you invite here," paalala nito bago tuluyang umalis."ANONG oras ang uwi mo?" Vern asked.I removed my seatbelt and opened the door, ready to leave but I answered him first."2 pm, may klase ka pa kaya 'wag mo na 'ko ihatid pauwi," sagot ko rito bago bumaba ng sasakyan n'ya."I'll ditch my class, introduction palang naman 'yon kaya ayos lang na 'di ko pasukan," saad n'ya.I stopped walking because of that. I can't let him ditch his class just to drive me home. Kaya ko naman ang sarili ko tsaka isa pa, maaga pa ang alas dos, tirik pa ang araw!"No way, Vernon Madriaga. Graduating ka na kaya dapat mag-seryoso ka na ngayon! Baka lalong magalit si Tito sayo, hindi mo na nga sinunod ang kursong gusto n'ya tapos ibabagsak mo pa 'tong course na pinili mo!"Fourth year college na si Vern, ahead s'ya sa'kin ng one year. Actually, two years talaga ang tanda n'ya sa'kin kung hindi lang s'ya nag-loko ng isang taon noong highschool para lang
Mabilis na natapos ang huling klase ko kaya dumeretso na 'ko sa bahay para makapaghanda. Tricycle ang sinakyan ko pauwi, balak ko sanang gamitin ang sasakyan mamaya dahil kailangan ko na palang mamili, ubos na ang stock ko. Nilista ko ang mga bibilhin sa grocery para hindi na 'ko malito mamaya. Uunahin ko muna ang paghahanap ng trabaho bago mamili para hindi hassle. Magpapa-gas nalang ako mamaya sakaling mag-kulang sa gas, may tira pa naman siguro akong pera para sa pamimili.Ilang buwan na rin magmula noong huli kong ginamit ang sasakyan, hindi ko alam kung gamay ko pa ba yon. Sa tagal nitong nakatengga, baka may sira na ang mga parts. Ipatitingin ko nalang kay Theo kung sakaling may sira nga, may talyer naman sila sa bayan."Finally!" sambit ko nang mag-start ang sasakyan, buong akala ko ay hindi na s'ya gagana dahil kanina ko pa sinusubukan.Nag-drive na 'ko patungong coffee shop na pag a-applyan ko. I'm wearing blue blouse
Agad ding naayos ang sasakyan ko noong araw ding 'yon. Tahimik sila tuwing kaharap ako at kapag hindi naman ay doon sila nag-babangayan. Akala ko nga tutulungan ako ni Vern para awatin sila, ang loko nakisali pa. Ginagatungan n'ya pa ang dalawa, pustahan pa raw.Simula rin noong araw na 'yon, palagi nang sumasabay sa'min tuwing lunch ang dalawa. Si Theo palaging bumibisita sa bahay, lagi akong pinapaalalahanan na isara nang maayos ang mga pinto at bintana. Si Maeve naman, tuwing wala pa si Vern lagi n'ya 'kong hinahatid patungo sa coffee shop dahil sabay kami minsan ng uwi.Afternoon ang shift ko sa coffee shop, from 1 pm until 7 pm. Inayos ko na rin ang schedule ko sa school para tumugma sa shift ko sa coffee shop."You know you can hire me as your personal driver." He looked at me and flashed a smile.Since then, Maeve's pres
"Saan ba kasi naka park ang sasakyan mo?" inis kong tanong.Paano ba naman kasi, nasa malayo raw niya nai-park ang sasakyan niya kaya naglalakad kami ngayon. Maghapon na 'kong nakatayo kanina at masyado nang masakit ang paa ko. Daming trip ni loko, e, pwede naman niyang i-park ang sasakyan sa malapit.Ilang sandali pa ay huminto na kami sa tapat ng isang sasakyan. Nilibot ko ang paningin ko para hanapin ang sasakyan niya ngunit wala roon"Umayos ka, hoy! Pagod na kaya ang paa ko, saan dito ang sasakyan mo? Bakit wala?" Sinamaan ko siya ng tingin.He smiled widely and handed me a key, I curiously look at the key before looking at him. Ngayon lang nag-sink in sa'kin ang gusto n'yang iparating."I've
I told everything about what happened yesterday at the coffee shop to Vern that night. I am so sure that that woman is a vampire but I don't want to conclude yet. Baka nagkakamali lang ako and hell! Sana nga mali lang ako dahil ayokong makakita ng bampira!"Paranoid ka na naman, Myst," puna ni Vern.Napabaling ako sa nagsalitang si Vern. It's been almost a week since my encounter with that woman happened at simula noon, palagi na 'kong nakakaramdam na parang may nakamasid sa'kin. Noong una, hindi ko ito pinapansin pero nang tumagal ay na-conscious na 'ko sa mga galaw ko. Minsan itinitigil ko pa ang mga ginagawa ko para lang igala ang paningin ko, nagbabaka-sakaling makita kung sinong nakamasid at nag-oobserba sa'kin."Meron talagang nakamasid sakin, Vern," reklamo ko rito bago padabog na ibinaba ang pagkain sa usual table namin sa cafeteria.
"Kaya rin kita pinapunta rito ay para masabi mo sa mga kamag-anak ni Cha ang nangyari, I assume you have their contact numbers?" ani Sheriff Cruz.Hinatid niya kami hanggang sa makarating sa harap ng sasakyan. Hindi ako kumikibo mula kanina, patuloy ko lang na pinapatahan si Tiya Lo. Gusto kong sabihin kay Sheriff Cruz ang nakita ko, ang hinala ko. Pero baka tama nga sila, baka kagagawan ito ng mga nakatira sa kabilang baryo. At isa pa, sino naman ang maniniwala sa akin sakaling sabihin kong kagagawan iyon ng bampira? No one will believe me, some would even laugh at me.Tumango lang si Tiya Lo, hindi na makapagsalita. Nauna na itong pumasok sa sasakyan at nang ako na ay pinagbuksan ako ng pinto ni Sheriff Cruz.Nagtataka ko itong tiningnan, tumitig siya sa akin ng ilang segundo. Hindi ko maipaliwanag ang titig niyang 'yon, parang may.. pagnanasa. Hindi nagtagal ay binawi nito ang tingin at napaubo na lamang p
Today is our town's fiesta. Maaga akong gumising para makapaghanda ng almusal, bigla kong naalala na may tatlong asungot nga pala na dito natulog kagabi. Hindi ko na sila nilabas mula noong pumasok ako sa kwarto, pinahiram ko lang sila ng unan at kumot. Panay pa rin ang reklamo nila kahit nasa kwarto na 'ko.Nang makalabas ay bumungad sa'kin ang mga tulog mantikang asungot. Si Vern ang nasa sofa, prenteng nakahiga. Si Theodore at Maeve naman ang nasa sahig, tinanggal pa nila ang mesa para magkasya sila, naglatag din sila ng sapin para hindi sumakit ang likod nila. Natawa ako sa posisyon nila. Ang isang paa at kamay ni Theo ay nakaangat sa binti ni Vernon na nasa sofa, para siyang nakayakap dito. Si Maeve naman ay nakayakap talaga kay Theo, tila ginagawang pillow ang isa.Gusto ko na sana silang gisingin kaso ang himbing pa ng mga tulog nila kaya nagpasya muna akong magluto ng almusal. Itlog at ham lang ang niluto ko, sapat lang p
Hindi na kami nakapag-usap nang makarating kami sa restaurant para kunin ang mga pagkain at ihatid sa may plaza. Madilim na nang matapos kami sa paghahakot kaya naman kaunting pahinga lang ang ginawa namin bago bumalik sa trabaho. Nagtungo na kami sa kaniya-kaniya naming mga pwesto dahil dumarami na ang mga tao sa plaza, malapit nang magsimula ang event para sa pista.Naka-istasyon kami ni Vernon sa mga pagkain, sa inumin naman si Theo at Maeve. Medyo malayo sila sa'min kaya siguradong magiging mapayapa ang gabi ko. Payapa dahil hindi magsasama-sama ang tatlo.Ilang sandali pa ay nag-umpisa na ang event, napuno ng mga tao ang plaza, halos magsiksikan na ang iba. Nang tingnan ko sila Theo ay maraming kabataan at kaedaran namin ang nakapila sa gawi nila, karamihan sa mga 'yon ay babae, may iilang matatanda pa. Lakas talaga ng charisma nila!"Pahinga ka muna, Myst, ako nang bahala rito," ani Vern at nginitian ako.Na
Sumakay na silang lahat sa van. Hinihintay nalang si Amion na hindi pa lumalabas sa munting bahay ni Mama. I waited for him too. Gusto kong makausap siya bago man lang sila umalis. But I doubt if he will ever talk to me. Nakita ko siyang palabas na ng pinto. Marahas ang bawat hakbang nito at mariin ang titig sa'kin. Napaatras si Constantine nang agresibo itong lumapit sa'kin. Hinawakan nito ang palapulsuhan ko at dinala ako palapit sa van. "Come with me. It's dangerous here!" aniya, mahina ngunit mariin ang pagkakasabi. Nagpumiglas ako at dahil hindi masyadong mahigpit ang kapit niya ay nakawala ako rito. He looked at me, annoyed by my sudden movement. "What? No! I know what I'm into, Amion. I know how dangerous it is, I know.. and I'm staying.." sagot ko, hawak ang palapulsuhan na mukhang namumula dahil sa kapit niya kanina. Napatingin siya rito at agad na ibinalik ang tingin sa'kin. Ang mata niya ay unti-unting pumungay at sa sandaling 'yon ay nakitaan ko siya ng takot at kah
A lot of things happened the past months. It is, so far, the most unexpected things that ever happened to me. I am Mystica Iuella Braganza, a simple maiden living in Peculium Ville. I met Theodore and Vernon, my best friends. And then, I met Maeve.. the one who made me feel things. We became close. He's protective and gentleman. He made me realize that I am also a woman. I thought I liked him, it turns out that the reason why I'm feeling such things towards him is because I am sired to him. Through Amion, who almost killed me with his motorcycle that night, I found out that Maeve is a vampire. And Theodore is a werewolf. I was devastated, I feel like they betrayed me. But that doesn't change the fact that they are my friends.. and friends always understands. And I'm sure that even if I'm the most difficult person in the world, they would understand me. That's for sure.And then, the Montgomery's entered the picture. I thought they were bad. Maybe they are, but they are not 'just' bad
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWHindi pa rin makapaniwala si Mystica sa lahat ng nangyari. She made Ambrogio taste a werewolf's bite. Alam niyang walang takas si Ambrogio sa kamatayang 'yon at kaunting oras na lang ang natitira rito kaya pinakawalan niya rin ito kalaunan. Pagkatapos no'n ay nawalan din siya ng malay. Ayon ang huling naaalala niya sa mga nangyari. Nalaman niya nalang paggising na natagpuan siya nila Maeve at mabilis na dinaluhan, pati na rin si Amion na walang malay. "Where's Amion? Is he alright?" ayon ang unang lumabas sa bibig niya nang magising siya sa araw na 'yon. Nang magising ay bumungad sakaniya ang mga nag-aalalang kaibigan. Naroon si Maeve, Theodore at Vernon sa gilid ng kaniyang kama, mukhang nabitin ang pinag-uusapan nang magising si Mystica. Nagtataka ito dahil isang hindi pamilyar na kwarto ang kinaroroonan nila. Halatang gawa sa kahoy ang kabuuan nito. May isang bintana na hinaharangan ng puting kurtina. May mga simpleng muwebles sa ibabaw ng maliit na
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWSa gitna ng kagubatan na 'yon ay nanaig ang katahimikan. Tanging kuliglig, tunog ng tuyong dahon at kaluskos ng mga hayop lamang ang maririnig. Napapalibutan ito ng mga alagad ni Ambrogio kaya nararapat lamang na maging maingat sila sa mga gagawin."Nakita niyo ba sila Mystica?" tanong agad ni Theodore nang makita nila sila Maeve at Zoraidah.Samantalang bakas naman ang pagkalito sa mukha ng dalawang kaibigan. Marahil ay nagtataka sila kung bakit kasama nila Astraea si Constantine gayong kalaban nila ito."Let me guess, something's not right here and you needed help?" tanong ni Zoraidah.Lingid sa kaalaman ng lahat ay may kakaiba itong nararamdaman at kahit pa hindi sabihin ni Mystica sakaniya ang problema ay alam niyang may kakaiba nga rito. She just feel it but she's not sure where to start. Alam niyang may mali, naghinala siya noong nagtungo si Constantine sa shop para kausapin si Mystica. Kasunod no'n ay ang pag atake nila Harriet at Randall, at ang pa
"Mystica!" I pushed Ambrogio as soon as I heard Amion's voice. Napatingin agad ako sa gawi nito, naka luhod ito at may balisong na naka tapat sa leeg niya. Bihag siya ngayon ni Harriet na malawak ang ngisi habang naka sabunot ang isang kamay sa buhok ni Amion. I gritted my teeth and tried to step backwards, distancing myself from Ambrogio. He was taken aback.I clenched my fist more as I realized everything. Ambrogio is here to kill me. Hindi ko alam kung bakit ako nagpadala sa emosyon ko gayong narito siya para patayin ako. But.. I felt something. Alam kong ganoon din siya. Pareho kaming nakaramdam ng lukso ng dugo.. ngunit hindi dapat ako magpa-apekto roon. Hindi ko dapat kalimutan ang misyon ko. Hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko.He's my goddamn father, yes! But he's evil.. and I refused to be his daughter."Leave him alone!" utos ko rito. Ngunit parang walang narinig si Harriet at mas idiniin ang balisong sa leeg ni Amion. I saw blood on it. Mas lalo akong nagpuyos sa g
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW"Stop following me, Vernon! I wanted to be alone!" sigaw ni Akasha at mas binilisan pa ang paglakad palayo kay VernoMasama ang loob nito. Pagtapos ng nangyari kanina ay iniwan niya agad ang mga kaibigan. Hindi niya matanggap na napakadali para kay Amion na pagbintangan siya. Wala naman siyang nagawa, pakiramdam niya'y hindi niya kayang dependahan ang sarili. Gusto niyang ipagtanggol ang sarili ngunit alam niyang hindi ito maniniwala. Marami na siyang nagawang mali kaya naiintindihan niya kung bakit siya agad ang napagbintanganNgunit hindi niya pa rin maiwasang hindi masaktanPatuloy ang paglandas ng mga luha sa mata niya. Huling iyak niya ay noong nawala si Aphelios sakaniya.. at si Vernon ang may gawa no'n. Hindi niya alam kung bakit kahit alam niyang ito ang pumatay sa kapatid niya ay iniligtas niya pa rin ito. Noong una ay gusto niya lang gantihan si Mystica. Kinuha nito ang mga mahal niya sa buhay kaya nararapat lang na kunin din ni Akasha ang mga ma
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW "Oh shit! Now, what are we gonna do? Iniwan nila tayo!" reklamo ni Zoraidah habang tinatanaw ang papalayong imahe ni Mystica na sinundan naman ni Amion. Sa gitna ng kagubatan ay matatagpuan ang magkakaibigan. Dahil sa isang pangyayari ay nagkawatak watak ang mga ito. Naiwan si Zoraidah kasama si Maeve. She doesn't know what she's risking into. Magmula nang makilala niya si Mystica ay nagbago na ang buhay nito. She badly hated danger, that's the reason why she chose to stay at their home in Solemn. She found peace in being alone and it's better because she can freely read her books and learn new witchcraft tricks. All her life, she believes that there are two kinds of witch. The good one who is known for using their powers in a right way and the bad one who is using dark magic. She's obviously not the latter. But her twin sister chose to take that path. Matagal na niyang hinihintay na makita si Mystica. Alam niya ang tungkol dito dahil inihabilin ito sak
Kung minamalas ka nga naman, nasiraan pa ang van namin at tuluyang huminto sa gilid ng madilim na kalsada. Puro talahiban at puno ang nasa gilid, siguro ay kumokonekta 'yon sa gubat ng Amityville. Nagpasya kaming maglakad nalang at iwan ang sasakyan doon dahil malapit naman na raw kami sa mismong tirahan ng aking Ina. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ang lahat sa kung paano kami nasundan ng mga alagad ni Ambrogio.Naglalakad kami ngayon sa gitna ng kagubatan, madilim at nakakatakot. Tanging ilaw ng bilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa'min. Kanina ko pa nararamdaman ang higpit ng hawak ni Amion sa'kin. Para itong nagpipigil at kaunti nalang ay sasabog na. "Seriously? Who told them about our whereabouts? Imposibleng coincidence lang na naroon din sila Constantine!" reklamo ni Akasha. Nagulat nalang ako nang bitawan ako ni Amion at mabilis niyang dinaluhan ang kapatid. Hawak niya ito sa leeg, marahas na gumalaw ang panga nito at puno ng galit ang mga mata."Cut the act, Akash
We spent an hour talking about how we missed our normal life. Habang kausap ko ito ay hindi ko mapigilang matuwa dahil sa sandaling 'yon, muli niyang ipinaramdam sa'kin na walang nagbago sa'min. Tumigil lang kami nang ihinto ni Amion ang sasakyan sa tapat ng nag-iisang kainan na nakita namin. Malapit na raw kami sa Amityville, trenta minutos nalang at naroon na kami ngunit mas pinili nilang maghapunan muna dahil walang kasiguraduhan kung naroon ba ang aking Ina.Hanggang sa makababa ay nakatabi sa'kin si Vernon, patuloy na kinukulit ako tungkol sa mga nangyari sa'min noon. Narinig tuloy kami ni Theodore kaya nakisali pa ito sa pang iinis sa'kin. "The Lakambini we never had," pang-aasar ni Theodore sa'kin.They are talking about the time where someone jokingly nominate me as the Lakambini during our intramurals in highschool. Alam kong si Theodore ang may pakana no'n, mabuti nalang at kaunti lang ang bumoto sa'kin kaya hindi ako nanalo. It's not a big deal, though. Ayaw ko naman talag