I put the notebook back on the desk and decided to stay there. Hindi naman umalis ang lalaki at nanatili lang s'ya rito habang nagmamasid sa ibang artworks. I heard some of my club mates talking about him, ang iba'y nilalapitan pa s'ya.
"Transferee raw from abroad, law student. Silvan daw ang surname, ibig sabihin sakanila yung lumang bahay sa gitna ng gubat? Ang sabi kasi ni Papa, mga Silvan daw ang may-ari no'n," sambit ng isa sa club mate ko. Thinking about the forest gives me chills. Mom told me not to go there because of too many wild animals. Magmula nang manirahan kami rito, hindi ko pa masyadong nalibot ang kabuuan ng lugar na ito. Bukod sa delikado ay ayaw din ni Mommy. She's just protecting me, dahilan kung bakit kami lumipat dito. I almost died when I was eight years old. Muntik na raw akong malunod, mabuti na lang daw at may tumulong sa'kin. That incident made my mother be strict when it comes to me. I glance at my club mates who are shamelessly talking about the new guy. Tapos na ang shift ko at nag-text na rin si Vern na sa cafeteria na kami mag-kita. "Alis na ko, kayo nang bahala rito, ha?" I waved at them before started to walk. I'm already outside the room when I remembered my jacket, I forgot it again! Pabalik na ko nang mabangga ko na naman si Maeve Silvan, he's holding my jacket so I took it from him. "Salamat ulit, mauna na 'ko!" paalam ko rito. I was about to walk away when he grabbed my shoulder. His touch is gentle and it gives me familiar feeling. Agad kong inilayo ang balikat ko sakaniya. "Ah, I don't know where the cafeteria is," aniya at bahagyang kinamot pa ang batok. I was staring at him for too long that I didn't realize we're gaining too much attention here. "P-papunta na rin ako roon, gusto mo.. sumabay?" He nodded. All eyes are on us as we walked together in the hallway. Sigurado akong hindi na naman 'to palalagpasin ng iilan lalo pa't bagong mukha ang kasama ko. I won't deny it, he's really attractive like a chic magnet kaya hindi na 'ko nagtaka nang halos malaglag ang panga ng bawat babaeng madadaanan namin. Ang cafeteria na maingay ay natahimik nang pumasok kami. He's gaining too much attention here. "This is the cafeteria. Salamat ulit, I'll leave you now." I smiled at him.Nakaupo na ko sa usual seat namin ni Vern at hinintay ito. Medyo matatagalan daw kasi s'ya dahil may pinaayos pang computer sakaniya. He's an IT student, ibang-iba sa gusto ni Tito sakaniya. His father wants him to take culinary arts but he's not interested on it. What interest him is the codes, the technology, computers. "Can I sit here?" Halos mahulog ako sa kinauupuan sa gulat nang makita si Maeve Silvan sa harap ko. Hawak n'ya ang isang tray na may nakalagay na pagkain. Bago pa ko makapag-protesta ay umupo na ito sa harap ko. It is fine but.. I don't want others to get the wrong idea. Si Vern pa nga lang ay halos isumpa na 'ko ng iba, what more pa kaya kung itong si Maeve Silvan na tingin ko'y magiging bagong campus crush? He started eating, beef lang ang order nito at walang rice. Hindi ko alam kung mabubusog ba s'ya roon. Hindi ko nalang pinansin at hinintay nalang si Vern. Minutes had passed, I'm still waiting for Vern. Agad na may tumabi sa akin. Of all people, he's the one I don't wanna be with right now! "Stop bothering me, Theodore," I boredly said. Theodore is the campus jock who had lots of admirers. I won't deny it, he's extremely handsome. With his natural tan skin and well-built muscular body, every girls would throw their selves to him. Hooded eyes, well-trimmed brows, pointed nose, thin lips, perfect jaw and a height of 6'2, papasa s'yang model ng Calvin Klein.He's such a pain in the ass to me, who wouldn't be annoyed? Sinabi n'ya ba naman sa mga admirers n'ya na ako ang gusto n'ya para lang kainisan ako ng mga ito. He's the one giving me headaches every single day! Mabuti at hindi sila nag-team up ni Vern!"It's Theo for you," wika nito.
I rolled my eyes at him and texted Vern instead. Bakit ba kasi ang tagal ng mokong na 'yon! I can't stand being with this two guy. "Is he bothering you?" tanong ni Theodore.Maeve stopped eating because of that. Pareho nilang tiningnan ang isa't-isa. Theodore looks aggressive while Maeve looks calm. The tension between them is building up. Kulang nalang ay mag-patayan ang dalawang 'to sa harap ko. Mabuti nalang at dumating na si Vern. "Woah, loosen up dudes," panimula nang kararating lang na si Vern. Their gazes went to him. Parang natakot si Vern kaya nagtago ito sa gilid ko. "Stop it. You're the one bothering me, Theodore," finally, I told him. Agad na umamo ang mukha nito nang tumingin sa'kin. Si Maeve ay nag-patuloy na sa pagkain na parang walang nangyari. "Alright, I'll leave. Mag-iingat ka sa mga nakakasalamuha mo, Mystica." paalala nito at masamang tiningnan si Maeve. I don't know what's wrong with them. And I don't think they knew each other. Maeve suddenly stopped and tightened his hold on the fork. His jaw clenched but he manage to remain calm. "You mean, mag-ingat sa'yo.." Maeve said in a matter fact. In just a blink of an eye, Theodore is now holding Maeve's collar with just one hand, aggressively. He gritted his teeth, tila nagpipigil na saktan si Maeve. On the other hand, Maeve's eyes looks dark. His jaw move in an aggressive manner, at tila kaunting pasensya nalang ang natitira sakan'ya. Agad na dumalo ang mga kasamahan ni Theodore para pigilan s'ya. Looking pissed, he withdraw his grip on Maeve's collar. Tiningnan niya muna ito nang masama bago nag-pasyang umalis ng cafeteria. Maeve fixed his polo as he stood up and took the tray of food. "Sorry for the trouble." he said calmly before leaving us.What was just happened? "Here's the notebook, read at your own risk," paalala ni Vern. Narito kami ngayon sa kwarto n'ya, nangako kasi s'yang ipapabasa n'ya sa'kin ang notebook na bigay sakan'ya ng Lolo n'ya. Kalat agad sa school ang nangyari kanina sa cafeteria. Ayon sa chismis ay nag-away daw ang dalawa dahil sa'kin. The fuck is that? Kinuha ko ang notebook mula sakan'ya at sinimulang basahin 'yon. "Vampires are real and they preys upon human. I've seen one of them the night of the lantern festival. They look just like us— humans but when they finally have their target, their eyes will change its color, from its natural color, it will turn into red, like a fire and will soon darken. Their normal teeth will turn into fangs as they feed on human blood. They won't stop until they consumed all the blood in your body. They are faster and stronger than humans. Some people say that there are two kinds of vampire, the good one who feed upon animals and the bad one who feed upon humans. But whatever it is, only one thing's for sure, they are powerful."I've decided to borrow this notebook, hindi ko yata matatapos 'yon nang isang araw lang. "I find it interesting so I researched about it. I surf on the deep web and found out unreleased cases about vampires. Come here, see it for yourself.." May hinila s'yang kung ano sa kisame ng kwarto n'ya at bumungad sa akin ang maliit na hagdan paakyat sa attic nila. I've been here many times but this is the first time he showed me this one. "You've got a secret place here, huh?" hindi makapaniwalang sambit ko. Nauna s'yang umakyat, may pinindot s'ya doon dahilan para bumukas ang pinto na nakaharang at inalalayan ako nang ako na ang sumunod. Namangha ako nang makita kung anong nasa loob nito. May tatlong naglalakihang computer sa gilid, maraming papel at litratong nakakalat sa kung saan. May shelf naman sa kabilang gilid na napupuno ng mga libro at ang pinaka agaw pansin ay ang malaking web of conspiracy sa gitna. Walang bintana o kahit anong lagusan dito, tanging ang hagdan lang na dinaanan namin ni Vern ang lagusan palabas at papasok. Hindi ko namalayan na binuksan na pala n'ya ang aircon dahil mangha pa rin ako sa mga nakikita ko. "What are you? A detective or something?" I chuckled in amazement. Lumapit ako sa web of conspiracy para tingnan ang mga litratong naroon. Iba't-ibang mukha ang nakikita ko, may mga crime scenes pang naroon. Sa baba ng mga ito ay ang pangalan o explanation ng litrato. Tiningnan ko s'ya nang mapansing nagtungo s'ya sa bookshelf para buksan ang drawer sa baba no'n. Akala ko libro rin ang laman ng mga 'yon kaya labis nalang ang gulat ko nang makitang mga files 'yon. Naka-organize ang lahat at kung s'ya lang mag-isa ang gumawa nito, napakagaling n'ya naman! "Look at this one, sabi sa findings animal attack daw ang kinamatay but look at the body, Myst! Hindi lang basta hayop ang may gawa n'yan."He showed me pictures of the dead body, masyadong brutal ang ginawa sa babae. Sa kasunod na litrato ay ipinakita ang kagat sa leeg nito. Ipinakita niya rin sa'kin ang litrato sa ibang folder naman at mas brutal ito kumpara sa nauna. Hati-hati ang katawan ng lalaki na nakita sa iba't-ibang parte ng gubat. Halos masuka ako sa nakita ko kaya inilayo ko yon, hindi ko yata kaya. "Bakit hindi ko naman nababalitaan ang mga gan'yan? Ang mga ganitong kaso, hindi dapat isinasa-walang bahala!" Isinara n'ya na ang folder at ipinatong 'yon sa lamesa. Sinundan ko ito nang mag-tungo s'ya sa mga computers. He did something and I saw familiar faces, there are more than twenty pictures and if I'm not mistaken, lahat 'yon ay mga kilalang personalidad. There are politicians, artists, military, and any other people with big names all over the world! Bakit niya ipinapakita sa'kin 'to? "If my assumptions were right, these people are vampires. I just don't have enough proof, yet. At kung tama ang hinala ko, hindi nirerelease ang mga balitang 'yan dahil may mga makapangyarihang tao ang pumipigil dito," paliwanag n'ya. If he was right, then this world is in danger! He filled me with all the informations about vampires and werewolves. Wolves are vampires' greatest enemy, ayon sakan'ya at 'yun din ang alam ko. May parte sa'kin na pinaniniwalaan s'ya but there's also a part of me that's stopping me to believe. Sabi nga nila 'di ba, to see is to believe. Kaya hangga't wala pa 'kong nakikita na makakapag-patunay na totoo ang vampires and wolves, hindi ako maniniwala rito. Gabi na nang magpasya akong umuwi, isang kanto lang naman ang layo ng bahay ko sa bahay nila Vernon kaya ayos lang siguro kung lakarin ko nalang. Tito invited me to eat dinner with them, hindi ko naman magawang tanggihan kaya kahit medyo late na ay doon na rin ako nag-hapunan. Ihahatid naman daw ako ni Vern. "Don't give your trust easily, Mystica. At huwag ka rin basta-basta mag-papasok ng kung sino rito sa bahay mo. You know, no vampires can enter a house uninvited so be careful who you invite here," paalala nito bago tuluyang umalis."ANONG oras ang uwi mo?" Vern asked.I removed my seatbelt and opened the door, ready to leave but I answered him first."2 pm, may klase ka pa kaya 'wag mo na 'ko ihatid pauwi," sagot ko rito bago bumaba ng sasakyan n'ya."I'll ditch my class, introduction palang naman 'yon kaya ayos lang na 'di ko pasukan," saad n'ya.I stopped walking because of that. I can't let him ditch his class just to drive me home. Kaya ko naman ang sarili ko tsaka isa pa, maaga pa ang alas dos, tirik pa ang araw!"No way, Vernon Madriaga. Graduating ka na kaya dapat mag-seryoso ka na ngayon! Baka lalong magalit si Tito sayo, hindi mo na nga sinunod ang kursong gusto n'ya tapos ibabagsak mo pa 'tong course na pinili mo!"Fourth year college na si Vern, ahead s'ya sa'kin ng one year. Actually, two years talaga ang tanda n'ya sa'kin kung hindi lang s'ya nag-loko ng isang taon noong highschool para lang
Mabilis na natapos ang huling klase ko kaya dumeretso na 'ko sa bahay para makapaghanda. Tricycle ang sinakyan ko pauwi, balak ko sanang gamitin ang sasakyan mamaya dahil kailangan ko na palang mamili, ubos na ang stock ko. Nilista ko ang mga bibilhin sa grocery para hindi na 'ko malito mamaya. Uunahin ko muna ang paghahanap ng trabaho bago mamili para hindi hassle. Magpapa-gas nalang ako mamaya sakaling mag-kulang sa gas, may tira pa naman siguro akong pera para sa pamimili.Ilang buwan na rin magmula noong huli kong ginamit ang sasakyan, hindi ko alam kung gamay ko pa ba yon. Sa tagal nitong nakatengga, baka may sira na ang mga parts. Ipatitingin ko nalang kay Theo kung sakaling may sira nga, may talyer naman sila sa bayan."Finally!" sambit ko nang mag-start ang sasakyan, buong akala ko ay hindi na s'ya gagana dahil kanina ko pa sinusubukan.Nag-drive na 'ko patungong coffee shop na pag a-applyan ko. I'm wearing blue blouse
Agad ding naayos ang sasakyan ko noong araw ding 'yon. Tahimik sila tuwing kaharap ako at kapag hindi naman ay doon sila nag-babangayan. Akala ko nga tutulungan ako ni Vern para awatin sila, ang loko nakisali pa. Ginagatungan n'ya pa ang dalawa, pustahan pa raw.Simula rin noong araw na 'yon, palagi nang sumasabay sa'min tuwing lunch ang dalawa. Si Theo palaging bumibisita sa bahay, lagi akong pinapaalalahanan na isara nang maayos ang mga pinto at bintana. Si Maeve naman, tuwing wala pa si Vern lagi n'ya 'kong hinahatid patungo sa coffee shop dahil sabay kami minsan ng uwi.Afternoon ang shift ko sa coffee shop, from 1 pm until 7 pm. Inayos ko na rin ang schedule ko sa school para tumugma sa shift ko sa coffee shop."You know you can hire me as your personal driver." He looked at me and flashed a smile.Since then, Maeve's pres
"Saan ba kasi naka park ang sasakyan mo?" inis kong tanong.Paano ba naman kasi, nasa malayo raw niya nai-park ang sasakyan niya kaya naglalakad kami ngayon. Maghapon na 'kong nakatayo kanina at masyado nang masakit ang paa ko. Daming trip ni loko, e, pwede naman niyang i-park ang sasakyan sa malapit.Ilang sandali pa ay huminto na kami sa tapat ng isang sasakyan. Nilibot ko ang paningin ko para hanapin ang sasakyan niya ngunit wala roon"Umayos ka, hoy! Pagod na kaya ang paa ko, saan dito ang sasakyan mo? Bakit wala?" Sinamaan ko siya ng tingin.He smiled widely and handed me a key, I curiously look at the key before looking at him. Ngayon lang nag-sink in sa'kin ang gusto n'yang iparating."I've
I told everything about what happened yesterday at the coffee shop to Vern that night. I am so sure that that woman is a vampire but I don't want to conclude yet. Baka nagkakamali lang ako and hell! Sana nga mali lang ako dahil ayokong makakita ng bampira!"Paranoid ka na naman, Myst," puna ni Vern.Napabaling ako sa nagsalitang si Vern. It's been almost a week since my encounter with that woman happened at simula noon, palagi na 'kong nakakaramdam na parang may nakamasid sa'kin. Noong una, hindi ko ito pinapansin pero nang tumagal ay na-conscious na 'ko sa mga galaw ko. Minsan itinitigil ko pa ang mga ginagawa ko para lang igala ang paningin ko, nagbabaka-sakaling makita kung sinong nakamasid at nag-oobserba sa'kin."Meron talagang nakamasid sakin, Vern," reklamo ko rito bago padabog na ibinaba ang pagkain sa usual table namin sa cafeteria.
"Kaya rin kita pinapunta rito ay para masabi mo sa mga kamag-anak ni Cha ang nangyari, I assume you have their contact numbers?" ani Sheriff Cruz.Hinatid niya kami hanggang sa makarating sa harap ng sasakyan. Hindi ako kumikibo mula kanina, patuloy ko lang na pinapatahan si Tiya Lo. Gusto kong sabihin kay Sheriff Cruz ang nakita ko, ang hinala ko. Pero baka tama nga sila, baka kagagawan ito ng mga nakatira sa kabilang baryo. At isa pa, sino naman ang maniniwala sa akin sakaling sabihin kong kagagawan iyon ng bampira? No one will believe me, some would even laugh at me.Tumango lang si Tiya Lo, hindi na makapagsalita. Nauna na itong pumasok sa sasakyan at nang ako na ay pinagbuksan ako ng pinto ni Sheriff Cruz.Nagtataka ko itong tiningnan, tumitig siya sa akin ng ilang segundo. Hindi ko maipaliwanag ang titig niyang 'yon, parang may.. pagnanasa. Hindi nagtagal ay binawi nito ang tingin at napaubo na lamang p
Today is our town's fiesta. Maaga akong gumising para makapaghanda ng almusal, bigla kong naalala na may tatlong asungot nga pala na dito natulog kagabi. Hindi ko na sila nilabas mula noong pumasok ako sa kwarto, pinahiram ko lang sila ng unan at kumot. Panay pa rin ang reklamo nila kahit nasa kwarto na 'ko.Nang makalabas ay bumungad sa'kin ang mga tulog mantikang asungot. Si Vern ang nasa sofa, prenteng nakahiga. Si Theodore at Maeve naman ang nasa sahig, tinanggal pa nila ang mesa para magkasya sila, naglatag din sila ng sapin para hindi sumakit ang likod nila. Natawa ako sa posisyon nila. Ang isang paa at kamay ni Theo ay nakaangat sa binti ni Vernon na nasa sofa, para siyang nakayakap dito. Si Maeve naman ay nakayakap talaga kay Theo, tila ginagawang pillow ang isa.Gusto ko na sana silang gisingin kaso ang himbing pa ng mga tulog nila kaya nagpasya muna akong magluto ng almusal. Itlog at ham lang ang niluto ko, sapat lang p
Hindi na kami nakapag-usap nang makarating kami sa restaurant para kunin ang mga pagkain at ihatid sa may plaza. Madilim na nang matapos kami sa paghahakot kaya naman kaunting pahinga lang ang ginawa namin bago bumalik sa trabaho. Nagtungo na kami sa kaniya-kaniya naming mga pwesto dahil dumarami na ang mga tao sa plaza, malapit nang magsimula ang event para sa pista.Naka-istasyon kami ni Vernon sa mga pagkain, sa inumin naman si Theo at Maeve. Medyo malayo sila sa'min kaya siguradong magiging mapayapa ang gabi ko. Payapa dahil hindi magsasama-sama ang tatlo.Ilang sandali pa ay nag-umpisa na ang event, napuno ng mga tao ang plaza, halos magsiksikan na ang iba. Nang tingnan ko sila Theo ay maraming kabataan at kaedaran namin ang nakapila sa gawi nila, karamihan sa mga 'yon ay babae, may iilang matatanda pa. Lakas talaga ng charisma nila!"Pahinga ka muna, Myst, ako nang bahala rito," ani Vern at nginitian ako.Na